Troy is acht jaar geleden (1999) geboren in Spanje. Hij is daar zadelmak gemaakt en verhandeld naar een westernranch in Antwerpen.
De vorige eigenaresse van Troy vond hem daar en hij verhuisde naar Bilzen (België).
Ze heeft hem twee jaar gehad en in die twee jaar heeft ze weinig tot niets met hem gedaan, enkel wat buitenritten. In het begin nam ze Troy mee op buitenrit zonder ander paard erbij, dit bleek niet goed te zijn gegaan. Troy raakte dan in paniek. Als er een ander paard bij was ging het beter.
Na twee jaar besloot ze hem te verkopen omdat ze bijna geen tijd meer voor hem kon vrijmaken ivm haar baan als kok.
In het begin dat ze Troy had, huurde ze een wei, waar hij samen met een merrie stond. Daar ontdekte ze dat hij zomereczeem had. Toen deze wei werd opgezegd moest hij op pension
Het grootste gedeelte van de week stond Troy op stal, in het pension waar geen daglicht was.
Hij schuurde zich helemaal kaal aan de staart en de manen, ondanks dat hij meestal binnen stond.
Ze liet hem regelmatig doormeten door iemand met een lecherantenne (geloof dat het ding zo heet) en zijn voer werd bepaald door wat die meting aangaf.
Toen ik daar kwam kijken naar Troy, zag ik dat hij veel müsli kreeg, enkele stukken fruit en brood erin. Ik stelde toen al vraagtekens bij zijn voeding.
Mijn man en ik kochten hem in januari 2007, nog geen jaar geleden dus. Toen we hem kwamen bekijken ontdekten we dat hij behalve SEME nog andere probleempjes had. Hij stond heel scheef op zijn hoeven, hij zwaaide zijn rechtervoorbeen naar buiten uit, alleen zijn rechtervoorbeen, en droeg zijn staart naar links.
Dat andalusiërs met hun voorbenen maaiden, was ons bekend, maar dat ze het met één been deden.. deed ons vermoeden dat er meer aan de hand was.
Zijn vorige eigenaresse had dit en het scheef dragen van de staart, nooit gezien en schrok er best wel van. Tezamen met de zomereczeem was dit een reden om niet meer voor hem te betalen dan de slachtprijs.
Ik was zó verliefd op zijn bekkie, had diep medelijden met dit paard en wilde hem gewoon hebben. Ik wist dat ik hem een nieuwe kans wilde geven en kosten noch moeite zou besparen om hem beter in zijn vel te laten zitten dan hij op dat moment was.
Hij was erg in zichzelf gekeerd en liet maar met zich doen.
Het trailerladen was een ramp, met tranen in mijn ogen heb ik hem uiteindelijk met een overmacht aan mensen de trailer opgetrokken en hem beloofd, dat dit de laatste keer in zijn leven zou zijn dat ik hem tot iets zou dwingen waar hij niet aan toe was.
Eenmaal thuis, kwam hij terecht in een kudde met twee volwassen tinkermerries van 10 jaar oud en een paint van ruim anderhalf jaar. Vanaf het moment van thuiskomst hebben we hem bij Pebbles gezet, Troy leek ineens ook een tweejarige. Hij leek zoveel behoefte aan ‘paardengezelschap’ te hebben dat we hem meteen de volgende dag ook bij de tinkers gelaten hebben. Dit ging goed en vanaf die dag staan ze met z’n vieren.
Ze hebben de beschikking over een paddock en een grote open inloopstal. Weidegang met mate, hooi in overvloed. Ze worden natuurlijk bekapt.
Ik heb een dierenarts, een bekapper en een ostheopaat laten komen om hem na te kijken. Zijn hoeven waren slecht, hij stond scheef, maar verder was er niets schokkends met zijn gezondheid. Het scheef dragen van de staart en het uitzwaaien van het voorbeen, bleken te verhelpen door hem correct te bekappen. Hij is 4x corrigerend bekapt, iedere keer was er minder correctie nodig en de laatste keer zelfs helemaal niet meer. Hij loopt zijn hoeven nu recht af. En daarmee ging ook zijn staart steeds rechter hangen en nu helemaal. Ook is de spanning uit zijn staart, dit heeft hij toch heel lang gehad.
Als eerste ben ik met Troy begonnen met het trailerlaadtrauma. Ik heb er ongeveer 6 weken voor uitgetrokken, toen ging hij zonder problemen de trailer op en af.
Voor de rest een klein beetje begonnen met Parelli, level 1, de basis. Hij kende geen wijken voor druk.
In augustus ben ik een week met Troy naar Wim Vonck gegaan om hem de basis van het rijden aan te leren. Hij was zadelmak, maar hij kende niks onder het zadel, waarschijnlijk omdat hij altijd achter een ander paard heeft aangelopen tijdens de buitenritten.
Eenmaal thuis van Wim, zijn we verder gegaan met het gymnasticeren.
Ik heb een chiropractor laten komen in september jl. en die heeft nog wat wervels rechtgezet.
lichamelijk is hij helemaal oké.
Mentaal is hij erg gevoelig, raakt snel introvert als de druk of spanning te hoog wordt. Dankzij de verdieping in de parelli-paketten, L&HB-pakket en de horsenality-chard en dvd, krijg ik steeds beter zicht op zijn karakter en hoe daarnaar te handelen, zodat hij zoveel mogelijk open kan blijven. Dit lukt heel erg aardig. Soms komt er ineens een enorme macho naar buiten, de Troy die hij kán zijn.
Ikzelf heb me helemaal neergelegd bij hoe zijn SEME nu is. Dankzij zijn dieet en een goede boett hebben we de zaak redelijk onder controle. Behalve dat ikzelf het wat vervelend vind dat we in de zomer geen lange wandelingen of ritten kunnen maken zonder deken, lig ik er niet wakker van. Ik ervaar het niets als last, enkel als wat vervelend.
Sinds een paar weken krijgt hij magnesium bijgevoerd omdat zijn manenkam zo dik bleef, hijzelf ook aan de redelijk vette kant is en hij toch wel symptomen van een magnesiumtekort en/of insulineresistentie vertoonde.
Wat moet ik vertellen over mezelf??
Ik ben 41 jaar, heb 2 kinderen (19 en 17), een man, een huisje, twee honden en mijn hart ligt bij voorgenoemde. Ik werk 20uur per week in de nachtdienst in een psychiatrische instelling en ben overdag dus vaak thuis. Ik heb verder geen hobby’s buiten de deur, dus al mijn tijd, werk en energie ligt bij mijn paarden.
De tinkers hebben level 1 van Parelli doorlopen en met Amy ben ik nu ergens halverwege in level 2. Echt serieus werken aan het programma doe ik niet met hen. Ik pas de principes altijd en overal toe, tijdens iedere seconde dat ik bij ze ben en vooral met Amy heb ik daardoor een hechte band opgebouwd.
Ik ben zelf iemand die zich snel zorgen maakt, ben altijd op zoek of ik niet nog iets kan verbeteren aan huisvesting, training.. eigenlijk alles. Ik ben een perfectionist.
Dit is mijn verhaal. Als je nog aanvullende informatie nodig hebt dan hoor ik het wel.
Bladwijzers