going with your horse

[sandra]

Op Paardnatuurlijk was een tijdje geleden de discussie over "going with your horse". Nu durf ik daar nauwelijks nog wat te posten en hier lekker wel. Daarnaast staan jullie er stukken opener tegenover dan hun

Wat is going with your horse? Dat is eigenlijk dat je meer vriendje wil zijn van je paard dan een leider. je gaat mee met zijn beslissingen en laat veel vrijheid over voor eigen inbreng van je paard. Een voorbeeld van zo'n principe is Mark Rashid. Hij noemt zijn manier van NH passief leiderschap. Hij wil geen hoogste rang innemen maar de plaats van maatje, ranggelijke.

Op zich spreekt mij dit best wel aan. ware het niet dat, hoewel al die PNers zeggen dat ze allemaal gwyh doen, ik me er weinig beeld van kan vormen. Ik heb er veel over nagedacht en denk dat ik niet geschikt ben voor zoiets. ben ik nu een machtsliefhebber?

Zaterdag ging ik buitenrijden met Galand. lekker met halster over de hei stappen en draven (galop durf ik nog niet). Maar galand was super irritant. De heenweg wilde hij constant omdraaien en op de hei had hij een vreselijke afwijking naar rechts (richting huis) waardoor ik geen moment teugelvrij kon geven anders vloog hij de hei over naar huis. Op de terugweg wilde hij het liefst heel hard.
Ik vond er niets aan dat getrek en gesjor. dat constant corrigeren. Volgens het going with your horse had ik Galand naar huis moeten laten gaan. En meegrazen als hij een lekker plukje gras zag. Ja daaaaaag!
Maar ja, door dit niet te doen hebben we eigenlijk allebei geen leuke rit gehad.
Hoe vind je hierin een middenweg? Moet jij altijd degene zijn die de beslissingen neemt? In hoeverre kun je eigen inbreng van je paard accepteren?
Wat doen jullie als je op zo'n mooie dag als zaterdag een heerlijke lange buitenrit hebt gepland en je paard heeft een bui als Galand? Is het onredelijk dat ik hem toch door liet lopen? galand vond van wel, dat liet hij duidelijk merken met wat rodeos en hoofdschudden.
Was benieuwd hoe jullie hierover denken, want het speelt al de hele week door mn hoofd.

[spinner]

Tja daar zeg je me wat.
Ik denk dat ikzelf graag toch wel de leider voor mijn paard wil zijn. Hij is zelf nogal dominant en ik heb toch niet graag dat hij mij domineerd. Bij kudde dieren is het vaak domineren of gedomineerd worden. Ook maatjes onder elkaar domineren elkaar.
Voor mijn eigen veiligheid kies ik ervoor om te domineren.

In zekere mate vind ik wel dat je mee moet gaan met je paard, maar niet in de dominantieverhoudingen. Ik zoek het meer in het kijken naar de behoeften van mijn paard.

Als mijn paard tijdens een rit wel heel erg graag naar huis zou willen en hij zou dit normaal niet doen. Dan heeft hij daar vast wel zijn redenen voor. Ik zou dan een klein rondje maken. De middenweg. Direkt terug naar huis gaan daar zou ik niet aan beginnen.

[skey]

iik zou galand zijn zin ook niet gegeven hebben, dan is hij uiteindelijk leider en domineert hij jou. dan ben je misschien wel nog steeds zijn maatje, maar als hij naar huis zou geraced zijn kon het best wel eens gevaarlijk worden voor jou.
ik ben ook liever leider en maatje, maar wel de dominantste van de twee om het zo toch veilig te houden, vergeet niet, een paard is een vluchtdier en als hij niet meer nadenkt in een panierksituatie neemt de dominanste de leiding, hij dus...

[P a i s]

Ik denk dat ik wel min of meer gwyh ben, maar in veel dingen ook niet.

Je kunt het namelijk ook anders zien.. Je reed met galland buiten en je had zin in een lekkere relaxe rit over de hei. Als hij steeds naar huis trekt, vind je het zelf waarschijnlijk ook niet zo leuk meer. Ik zou dan dus rustig terug naar huis draven, maar niet toegeven op het moment dat hij omdraaid. Eerst nog doorrijden en zelf aangeven dat je om wilt keren.

Met borus zelfde verhaal. Als ik buiten stap en hij wilt draven, geef ik daar dikwijls aan toe (als ik alleen rij). Als hij terug wil, dan maak ik er een klein blokje van. Als hij tijdens draven of galoperen niet vooruit te branden is, ook ok, gaan we stappen.
Wel zorg ik ervoor dat ik het nog wel voor het zeggen heb. Zo reed ik laatst met mn zus en een stalgenootje mee en die wilden de hele rit stappen. Borus liep maar te dribbelen maar op zo'n moment ben ik wel streng. Stappen blijven (als ik op dat moment met touwhalster rij, zijn dat een hoop rondjes ). Dan is dat soms een klein bokje uit protest en een hoop staatengezwiep, maar hij stapt.

Soms heb ik zin om te gaan grondwerken, maar gaat het voor geen meter. Dan ga ik niet door lopen zagen, want hij zal er heus niet meer zin van krijgen en dus gaat het grondwerken alleen maar slechter, waardoor ik daar ook weer een naar gevoel bij krijg.

De gasten van PN zijn daar wel extreem in zeker...

[Marja]

Hmmm nou als Atli geen zin heeft om te draven of galopperen en ik wel, dan gaan we dat toch echt doen hoor! Wie is hier nou de leider? Wie geeft nou het tempo aan? Ik dus! Hij mag best wel vragen stellen (gaan we nu naar huis? mag ik scheuren?) en soms geef ik daar wel aan toe, maar dan geef ik wel heel duidelijk toestemming en ik verwacht ook dat als ik nee aangeef, dat hij dan niet doordramt maar braaf nee doet.
Als hij onderweg alsmaar terug naar huis wilt (wat hij vroeger nogal extreem had) dan ga ik echt niet terug naar huis, maar dan probeer ik het daar buiten leuk te maken, door bv. hem te laten grazen en dan de rit niet al te lang te maken, en dat steeds uit te bouwen. Zo heb ik de ritten uiteindelijk steeds langer kunnen maken en nu zeurt hij niet zoveel meer dat hij naar huis wil.

[Sophie]

Dat jij Galand niet zijn zin geeft heeft niets te maken met dat jij zijn keuze niet respecteert hoor! Het is simpelweg disrespect van zijn kant, pas als je weet dat als jij nee zegt, het ook nee is, kun je hem zijn "zin" geven. Doon vind het ook altijd leuker om naar huis te galopperen en omdat hij ziek vind ik dat dat best mag. Toch wil ik niet dat hij het idee krijgt dat hij het voor het zeggen heeft. Als hij dan hard gaat draven, om daar mee aan te geven, ik wil rennen! dan neem ik hem eerst terug naar een rustig, ontspannen drafje. Dán mag hij in galop. Eerst een rustige galop, dán een snelle galop. In het begin heb ik dus een tijd niet gegaloppeerd omdat Doon simpelweg steeds weer harder ging na het terug nemen. Maar nu weet hij het heel goed, eerst nog eventjes ontspannen drafje en dan mag hij als hij wil. Dus ik hou wel degelijk rekening met zijn keuze, zolang hij maar eerst zijn aandacht bij mij heeft en left brained is. En dat gaat prima .

[mandy]

Ja daar vraag je me wat, maar goed om eens over na te denken.
Er zitten dingen in die me aanspreken, maar ook genoeg dingen waarvan ik denk:Nee.
Ik denk niet dat je een machtsliefhebber bent als je leider wil zijn. Leider zijn is een grote taak waarin vertrouwen en respect een grote rol spelen.Gister had ik zoiets met cheyenne. Zij wilde elke keer richting huis, maar ik wilde nu wel eens een keer naar buiten. Als ik haar d'r zou hebben laten gaan betekend dit dat ik dus geen leider ben. Zou ik de volgende keer zoiets hebben, van nee we gaan een buitenrit maken en drijf mijn zin door dan hebben we alweer met inconsequentie te maken en een leider is dat niet.
Ik denk ook niet dat leider zijn zou moeten betekenen dat je geen maatje zou zijn voor je paard.Dan zou ik me toch moeten afvragen waar wij met ons parelli gebeuren mee bezig zijn toch? Ik wil graag dat mijn paard mij respecteert en vertrouwd en dat ik ook vertier voor mijn paard ben. Dat ze het leuk vind wanneer ik iets met haar wil doen.
Als ik kijk naar gwyh dan zou ik het oppakken als emotioneel en mentaal in harmony zijn met je paard. Bv je maakt met je paard buitenritten en ja paard doet dit ook zonder protest. Nu willen we een ritje gaan maken, maar je paard laat merken dat hij er niet zoveel zin in heeft. Dan zou ik toch een ritje maken, maar een klein rondje bv alsof dit altijd al mijn bedoeling was.
Maar sandra, ik zou galand ook niet zijn zin hebben gegeven omdat het blijkbaar disrespect is. Hij wil beslissen van hoe en wat, wat hem leider maakt, maar jij wil de leider zijn.

[sandra]

Leuk dat iedereen even met me mee denkt. Ik heb wel vaker van dat soort bezinningsmomenten. Vooral omdat ik een goede vriendin heeft die dus echt gwyh-principe gebruikt. Dat werkt bij haar heel goed en zonder al die parelli-oefeningen lopen zij en haar paard in alle gangen synchroon (iets waar parelliers dus járen over doen). Vandaar dat ik denk: waarom kan zij het wel, en waarom geloof ik er toch niet in.
Ik stond op zich wel achter mijn keuze om galand verder te laten gaan. Hij begon vooral te dreinen op een hele lange weg (5km rechtuit). Tja ik kon dan kiezen óf 5km tegen zijn zin, of omdraaien. Tja, heb toen voor doorgaan gekozen en heb hem laten draven om hem af te leiden (hielp goed, alleen begon hij nu te bokken). Toch vond ik het niet leuk voor hem. Volgende keer maar een andere route met wat meer S-bochtjes (richting huis, van huis af, richting huis, etc).
Ik merk ook echt wel dat ik de leider wil zijn. Als hij zo doet vind ik het echt niet kunnen om hem zijn zin te geven. hij moet dan op zijn minst éventjes doen wat ik vraag.

[Nacino]

Ik las het ook op PN ja..
Ik heb er ook al een paar keer over nagedacht. Ik denk dat ik 1. niet op de heide aan zou komen 2. als ik er aan zou komen alleen maar grazend (hij dan ) stil zou staan 3. door de bomen het bos niet meer zie omdat hij schrikt er er ff tussenuit naait

Als ik hieraan toe zou geven maakte ik dus geen buitenritten, of het werden graasritten met af en toe een misschien fatale dodemansspurt

En eerlijk gezegd durf ik het niet eens uit te proberen hahaha
Aan de hand wel hoor, als ik nu ga wandelen aan de hand (daarbij heb ik ook niet echt een doel voor ogen op het afslijten van zijn hoeven na) dan mag het best wat soepeler, soms een hapje gras, soms wat langzamer, ff een minuutje in de verte staren enzo...
Maar ook daar heb ik grenzen, want hij mag bijv. best wat hapjes nemen, maar als ik dan weer verder wil moet hij ook wel zonder echt morren (m.a.w. zonder gebruik van fase 4 ) meelopen.
En ik moet zeggen, daarin hebben we best een behoorlijk compromis met elkaar gesloten Dus ik zal niet zeggen dat het onmogelijk is, maar ik durf het in ieder geval niet aan!

[myracara]

Ik hoorde hier laatst ook iets over.
Het lijkt mij alleen niet echt fijn voor het paard zelf. Myra heeft volgens mij liever dat ik een leiderspositie inneem, dan is het voor haar veel minder eng buiten. Het is ook niet nodig, Myra heeft genoeg vriendinnetjes in de wei

[Mafhaf]

Als ik het goed begrijp van jullie, wordt in going with your horse toch echt iets anders bedoeld dan Mark Rashid volgens mij bedoelt. Die geeft niet een paard zijn zin. Die pleit voor passive leadership. Dat is echt iets heel anders! Lees gewoon Rashid eens, hartstikke leuk boek, en kijk of je het met me eens bent. Het is namelijk wel passive LEADERSHIP waar hij het over heeft..... en het is een leuk boek

[Antiope]

Als ik het goed begrijp van jullie, wordt in going with your horse toch echt iets anders bedoeld dan Mark Rashid volgens mij bedoelt. Die geeft niet een paard zijn zin. Die pleit voor passive leadership. Dat is echt iets heel anders! Lees gewoon Rashid eens, hartstikke leuk boek, en kijk of je het met me eens bent. Het is namelijk wel passive LEADERSHIP waar hij het over heeft..... en het is een leuk boek

Ha, ja, ik las het eerste berichtje en ik dacht ook: er klopt iets niet.
Ter aanvulling:
Mark Rashid is er inderdaad niet voor dat je *ranggelijk* maatje bent van je paard. Wat hij bedoelt met passive leadership is: hij wil de "democratisch gekozen" leider van zn paard zijn. Dus wel leider ja. Dat betekent niet dat je je paard altijd zn zin geeft, maar wel dat je dermate betrouwbaar en consistent bent, dat je paard je als leider kiest, uit vrije wil.

ik geloof dat Rashid zelf ook niet meer zo gelukkig is met de term passive leadership, maar mijn trucje om te onthouden hoe hij het bedoelt is: je hebt passief kiesrecht - dan mag je op de kieslijst staan om gekozen te worden.

Ik kan de boeken van Rashid trouwens ook aanraden

[myracara]

Ik heb net eens de website van die mark rashid gelezen en ik snap het nu inderdaad pas. Wel heel gaaf als je op die manier leider kan worden, maar ik zou echt niet weten hoe je dat nou weer voor elkaar zou moeten krijgen.

[Mafhaf]

koop een haflinger als Susan hahaha dan heb je geen keus. Al weet ik ook nog steeds niet hoe het moet hoor.

Mark Rashid is naast Pat Parelli echt mijn held. Superkijk op paarden, supergevoel ervoor. Echte aanraders die boeken. Hij ageert tegen mensen die menen "de alfa" te moeten zijn en dat tot uiting brengen door tegen alle signalen van hun paard in het arme dier de roundpenn door te jagen, het "show'm who's boss"-idee . Ik denk dat dat in de VS meer voorkomt dan hier (tot nu toe) en dat hij er daarom redelijk heftig tegenin gaat.

Passive leadership rules.

[myracara]

ja, dat klan ik me wel voorstellen. Heb twee maanden door vs getrokken en daar hebben veel mannen zoiets van: I need my men to be men. Grote auto`s, guns en hamburgers .
Maar, dat is in principe van vrij veel mensen wel de manier van denken eigenlijk. Dan halen ze denk ik het principe roof en prooidier door elkaar. Myra is gelukkig nogal overgevoelig, dus ik heb nog nooit enig positief effect gehad van het "laten zien wie de baas is". Het moment dat ik haar teveel dwing tot iets, kan ik het sowieso wel vergeten. Vragen is meestal de oplossing. Gelukkig maar.