Shiva van Donderwolke

[donderwolke]

Ah trea, goed dat je dit eens zegt, want ik heb er al dikwijls mee rondgelopen, de gedachte dat we haar toch beter maar hadden laten gaan. Dan was het ineens korte pijn geweest, zonder haar zo te moeten zien lijden. Maar telkens ik dat denk voel ik me dan weer zo schuldig dat ik zo'n dingen denk, dat ik mijn gedachten maar weer verzet. En nu rest ons tenminste nog de hoop dat ze toch nog ietwat capabel is voor kleine dingetjes mee te doen.
Maar daar waar ik in het begin nog hoopte ooit mijn level 3 te kunnen herdoen met Shiva, lijkt nu quasi onmogelijk geworden. We mogen nog hoogstens hopen dat ze nog een goed wandelpaard wordt voor kleine dagtochtjes, zoniet zal ze gewoon kweekmerrie worden zonder meer...

xxx julieke

[Margot van lare]

Het is helemaal niet gek dat je zo denk Julie. Het is geweldig wat je allemaal doet, maar blijven twijfelen zal je altijd. Je doet in ieder geval alles in haar belang, dus denken of je goed bezig bent is niet nodig.

Ik vind het super dat je dit allemaal doet terwijl je heel goed weet dat ze nooit meer zoveel zal kunnen als vroegerr. Geeft wel aan hoeveel je van haar houdt.

[Aspen]

Hoe gaat het nu met Shiva? Ben je al opnieuw naar Merelbeke met haar geweest?

[donderwolke]

Ja Nathalie, maandag zijn we terug naar Merelbeke gegaan, maar ik wilde het hier nog niet opzetten, ik wachtte nog op het verslagje.

Het was niet zo'n positief nieuws eigenlijk. Er was een minieme vooruitgang buiten vorige keer, maar kleiner dan andere keren. Ze had precies zelfs meer pijn bij het onderzoeken van de pees en sloeg tamelijk wat met haar achterbeen.

Op de echografie was te zien dat de scheurtjes wel weer wat verkleind zijn gelukkig, maar nog steeds niet helemaal dicht.
Ze wilden haar trouwens weer sederen voor de echo omdat ze in het begin toch wel twee keer een voetje verzette en haar hoofd een paar keer ophief en zo wat bewoog... Tja zeg als ze een standbeeld willen voor de echografie dan moeten ze haar maar ingipsen zenne. We hebben echt gezegd dat we haar niet wilden laten verdoven omdat ze niet verdoofd vervoerd mogen worden. En het is toch goed gelukt.

Het was een beetje afwegen of we er nu al mogen mee beginnen stappen of niet, maar we moeten haar natuurlijk wel een keer beginnen belasten en kijken of het gaat. Dus vanaf nu mag ik 5 minuutjes per dag met haar aan de hand stappen, na 4 weken 10 minuutjes per dag als ze geen pijn heeft. En dan nog eens op controle...

Maar hij zei nog eens dat het rijden nog echt wel afwachten is. Als fokmerrie is ze nu wel al goed, dus daarvoor hebben we haar al gered. Al een geluk dat we dat nog kunnen doen met haar. Rijden valt nog af te wachten, maar we gaan toch proberen om korte wandelingen te kunnen doen met haar (maar wat is kort???). We gaan haar nu nog wat laten staan op stal (en enkele uurtjes per dag op haar weitje) en in februari-maart 2008 haar laten dekken waarschijnlijk.

Niet zo'n positief nieuws dus, ik had echt nog gehoopt op degelijke wandelingen, al is het binnen een jaar, maar nu vrees ik daar al voor. En mijn level 3 met haar mag ik wel helemaal vergeten...

xxx julieke

[trea]

Ik snap dat het allemaal wat teleurstellend is voor je. Ik vraag me dan ook af of je hoop niet te groot is geweest? Heb je je echt gerealiseerd dat je haar misschien nooit meer kon berijden of komt de klap nu dubbel hard aan, omdat je toch stiekum gehoopt had haar weer 100% gezond te krijgen zodat je weer buiten kon rijden, je level 3 kon halen etc. etc.

Als ik hoor dat ze (buiten het berijden) alweer goed genoeg is voor fokmerrie, als wandelpaard dan denk ik: "wow! Je hebt een paardenleven gered!" Al de rest is bijzaak (zou bijzaak zijn voor mij tenminste)

[Aspen]

Wat een teleurstelling! Maar ze kan toch nog blijven leven en gaat een rustig leven als fokmerrie tegemoet. Korte wandelingen zullen jullie waarschijnlijk ooit wel eens maken! En je hebt Ghaalin als vervangster voor je level 3 he

[lila]

Wat jammer.....

Als fokmerrie is ze nu wel al goed, dus daarvoor hebben we haar al gered. Al een geluk dat we dat nog kunnen doen met haar.

Hier ben ik het toch niet meteen mee eens. Zeker omdat ze dus duidelijk wél pijn heeft. Een veulen dragen is extra gewicht op dat pijnlijke been. En als het veulen er straks is, dan kan ze er niet fatsoenlijk mee uit de voeten. Ze kan de kleine niet bijhouden zonder zichzelf pijn te doen. Veulens gaan rennen en de moeders willen dan méé. Ik zou écht nog goed nadenken als ik jullie was of het niet beter zou zijn om haar te laten gaan....Denk aan het welzijn van Shiva. En alléén dááraan.
Veel sterkte in ieder geval...

[Marianne]

Ik had dit topic nog niet eerder gelezen.. ik snap je gevoel volledig, maar voordat je nu het paard zou afschrijven ( en héél onverstandig!! - zie laatste post Lila waar ik het helemaal mee eens ben) een veulen laat krijgen.. lees dan nog even 'mijn' verhaal.

Ten eerste weet je vast wel dat peesblessures, zeker als ze ernstig zijn, máánden nodig hebben om te herstellen. Een periode van een half jaar is niks, het kan wel tot een jaar belopen.
Maar kijk dan nu naar deze foto:




dat ziet er niet verkeerd uit hé?
Dit paard heeft een zeer ernstige blessure gehad op het rechtervoorbeen - de pees was vanaf de kogel tot de knie aan flarden gescheurd. Het oordeel van twee verschillende DA's ( na echos, scans etc.) was afmaken, naar de slager ermee, komt nooit meer goed. Gelukkig heb ik de toenmalige eigenaar ervan kunnen overtuigen verder te zoeken en het erop te wagen!
Buiten de peesscheur zat er ook nog allerlei troep in het hoefbeen, artrose-achtige aandoening (paard is nog jong). Welnu, dat laatste is geopereerd, een annulair ligament is doorgesneden om de druk in de hoef wat te verminderen. Nu zijn we zo'n anderhalf jaar verder en het is in feite goedgekomen. Ik heb het paard nu twee maanden en ben met rechtrichtoefeningen begonnen. Ze zet geen stap verkeerd, is niet meer kreupel. Zelfs na een ongelukje van een paar dagen geleden is ze na een avondje stalrust, de volgende dag al weer zo goed als hersteld op een kleine onzuiverheid na die een leek niet eens zal zien.


Wat ik in jouw geval meteen zou veranderen: dat weitje is véél te klein. 4 x 4 stelt niks voor. Dat is niet veel groter dan de gemiddelde stal en als het paard twee stappen verzet, dan moet-ie alweer draaien, wat uiteindelijk de pezen méér belast dan dat-ie bv 20 meter rechtdoor kan lopen. Néém die gok: geef haar een grotere wei, meer ruimte om rustig te lopen. ( 10x10 is wel het allerminste!! en niet een ander paard erbij zetten)
Dat zal aanvanelijk doodeng zijn omdat je denkt dat ze gaat rennen maar over het algemeen valt dat best mee. Een paard is zo dom nog niet, als het pijn doet houden ze vanzelf op.
Bij het proces hoort ook dat je dagelijks met het paard gaat stappen op het harde. En dat betekent geen eindeloze wandeling op de baan, maar telkens 5 minuten rechtdoor op de weg ( en dat 3 x daags). Geen scherpe, korte bochten laten draaien. . Die 5 minuten kun je, aan de hand van wat ze aanbiedt, telkens verder uitbouwen.

Jiske heeft circa zes weken boxrust gehad na de operatie en daarna is de revalidatie begonnen, een wei van 20x20 omzelf te kunnen bewegen en de eerste maanden dagelijk lopen op het harde volgens een strak schema.

Geef je paard de ruimte, geef de natuur de kans om aan herstel te werken. Hoe minder beweging, hoe meer spieratrofie. Met het regime wat jij aanhoudt gaat ze vrees ik, alleen maar achteruit en zal haar psyche geen goed doen. Wat heb je te verliezen?

Veel sterkte ermee.

[Gudrun]

Ik ben het helemaal met Marianne en Lila eens.
Als ik zelf denk wat mijn zwangerschappen aan mijn lijf gekost hebben...
Nu zal dat wel niet altijd zo zijn en heb ik er vier, maar ik heb ook wel een blijvende bekkeninstabiliteit.

Ik zou nu het toch ietsje beter is de gok nemen en haar echt meer ruimte geven. Rechtuit, ook al is het sneller gaan, is altijd beter dan veel en korte wendingen. En als ik zie hoe de moeder van mijn dochters veulen met hem speelt en rent, als je niet weet of ze dat gaat kunnen zou ik het echt niet doen.
Dan beter gewoon weide of gezelschapspaard dan fokmerrie volgens mij.

Natuurlijk is het fijn dat het toch ietsje beter gaat, dan is er nog altijd hoop dat het zo verder gaat en het toch nóg beter wordt!

[Gudrun]

Dacht net nog aan iets, kan je haar vb de eerste dag dat ze echt meer ruimte heeft lichtjes sederen zodat ze niet meteen gaat rennen, en dan gewoon buiten laten, niet meer op stal. Went ze er geleidelijk aan aan. Het meeste crossen en gek doen zal zijn als ze net uit de stal op de weide is, als je dat kunt vermijden ben je al een hele end.

[donderwolke]

Hoihoi, ik had dit topic eventjes uit het oog verloren door de savvyconference en zo. Maar nu heb ik eens al jullie antwoorden gelezen.

@trea: je hebt gelijk hoor, mijn hoop was te groot, maar dat was ook omdat ze ons in het begin gewoon veel meer hoop hadden gegeven en geleidelijk aan telkens wat minder en minder en minder... In het begin hadden ze gezegd: na 6-8 maanden zal je zeker terug kunnen rijden. Nu is het ondertussen al meer dan 8 maanden en we kunnen enkel nog maar stappen aan de hand gedurende 5 minuutjes. Dat geeft inderdaad wel een klap. In het begin had ik inderdaad gehoopt mijn level 3 nog te kunnen doen met haar, nu niet meer.

Maar ik heb trouwens wel goed nieuws gekregen van de Pat dit weekend: ik vroeg hem of ik de stukjes L3 mag opsturen die ik met Shiva al gefilmd had (een heel pak al), en het mag! Dus da's toch al iets hé. Ik zal dan bij mijn dvd het hele verhaal steken en zo, en dan vragen of ik de overige stukjes met Ghaalin kan filmen, wie weet...

@lila: ik snap je bezorgdheid, de chirurg is daar ook bezorgd om, daarom dat hij ons de raad gaf om nu toch nog niet haar te laten dekken, maar pas in februari-maart. Haar been zal dan echt wel stevig genoeg zijn hoor. Het blijft natuurlijk altijd een zwakke plek, maar dat wil niet zeggen dat ze er niets van belasting op gaat kunnen dragen.

@marianne: dankjewel voor het gelijkaardige verhaal, zo'n dingen doen echt goed, te horen dat anderen er wel doorgekomen zijn. Dat geeft me weer wat meer hoop.
Weitje vergroten mogen we nu nog niet doen. Ze mag nog zo min mogelijk rennen in de wei, dus het is nu nog niet de moment om haar al zelf te laten rennen wanneer ze wil. De scheur binnenin de pees moet eerst nog wat meer toe zijn eer ze echt mag lopen wanneer ze zin heeft, omdat de kans anders te groot is dat die scheur weer meer gaat opengaan. Maar de chirurg zei ook dat we vanaf volgende controle zeker de wei mogen vergroten. Ik ben al blij dat ze nu op dat weitje mag, haar psychische toestand is er al 10x door verbeterd, en tis al veel toffer dan altijd op stal staan.

xxx julieke

[Marja]

Hè Julie, wat naar om te horen dat het toch wat tegenvalt allemaal!
Het doet me dan wel weer goed te horen dat Shiva zich inmiddels weer wat beter voelt en wat lekkerder in haar vel zit.

Wat het dekken betreft: vind je februari/maart niet wat te vroeg? Nog even afgezien van haar been, maar als je haar zo vroeg in het jaar laat dekken, krijg je ook een erg vroeg veulen het jaar erop. In februari kan het nog goed koud zijn... Ik zou m'n paard liever in mei of juni laten dekken.

[donderwolke]

Tja dat zien we nog wel Marja, misschien dat we het ook wel wat later doen. De DA zei dat het wel zou kunnen in februari-maart.

Langs de andere kant: Ghaalin is ook geboren op 14 februari, dus da's ook vroeg hé. Maar inderdaad in belgië kan het wel nog vriezen en zo dan. We zien wel... Eerst nog wat kijken welke hengst we erop gaan steken.

xxx julieke

[Margot van lare]

Februari is wel erg vroeg. Ik denk wel dat het haar goed kan doen. Veel merries leven er echt helemaal door op. Nu verveelt ze zich, dan voelt ze zich nuttig.

[skey]

Hey Julieke,

ik ben erg blij dat het met Shiva mentaal al beter gaat.
Haar recuperatie echter is minder goed nieuws. Ik begrijp best dat je niet druft te handelen tegen het advies van de DA's in. Moeilijk hè? Zeker als je toch het beste wilt doen.

Ik heb even een hele stomme vraag. Waarom moet Shiva per see gedekt worden? Kan je eventueel niet gewoon nog een jaar wachten, haar goed laten bekomen. En dan verder kijken als je echt een veulentje van haar wilt.
Ik ben een flauwe in dat soort dingen hoor, ik denk gelijk dat Aramis van suiker is, maar ik ben toch benieuwd waarom ze niet eerst helemaal mag herstellen? (vooral mentaal dan)