Shiva van Donderwolke

[Marja]

Julie, ik begrijp je angst best wel hoor, en ik weet ook zeker wel dat jij het allerbeste met Shiva voor hebt! Natuurlijk wil je geen risico's lopen en ben je bang dat de pees verder kapot gaat, als Shiva te druk gaat doen.

Ik begrijp alleen niet waarom ze niet van het begin af aan al dagelijks in een klein stukje wei heeft gestaan. Want of ze nu op 4 x 4 in een stal staat, of 4 x 4 in een wei, dat maakt qua bewegingsmogelijkheid niets uit. Maar buiten staan vindt ze waarschijnlijk wel prettiger, ze kan verder van zich af kijken, voelt de wind en de zon en de regen...

Ik denk nl. dat dat schrikkerige en niet netjes aan de hand mee willen lopen, dan best wel eens een heel stuk minder geweest had kunnen zijn nu. Maar goed, dat is hoe dan ook achteraf gepraat.

Ik hoop in elk geval dat ze weer wat rustiger wordt, nu je haar tijd buiten wat aan het opvoeren bent.

Staat ze in het weitje wel rustig?

Is ze eigenlijk (blijvend) slechter gaan lopen nadat ze van de week zo zot heeft gedaan?

[oberon]

Er zijn meerdere homeopatische middelen of kruiden die je kunt geven om te zorgen dat ze rustig blijft. Ik heb zelf met Oberon hele goede ervaringen met Bach druppels. Ook ik twijfel er niet aan dat je het beste voor Shiva wil doen. En ik zal ook de laatste zijn die zegt dat je niet naar je dierenarts moet luisteren. Maar soms is het beter om naar je gevoel en je paard te luisteren.

[Jossie]

Ik heb geen oplossing voor dit akelige probleem, want ik vermoed dat het voor Julie net zo'n drama is als voor Shiva. Wel kan ik je mijn ervaring met "boxrust" vertellen, in de hoop dat het ook een optie is voor jou en Shiva!

Toen Kate afgelopen winter behoorlijk spierbevangen bleek te zijn, had ik een groot probleem, ze moest namelijk ernstig beperkt worden in haar bewegingsruimte om verdere spierschade door bewegen te voorkomen. Tja... en daar ga je dan. Kate is geboren en getogen in een natuurgebied, is gewend aan absolute vrijheid en aan ruimte. Binnenstaan betekende dat ze de boel sloopte, ze probeerde zich uit te graven door de betonnen vloer of probeerde over een hek van 1,40 te springen. Na overleg met de VA, waarbij ik dit alles vertelde, was zij met me eens dat binnenzetten geen rust zou brengen, maar slechts meer stress (en dus een groter risico op uitbraakpogingen, dus spierschade).

We besloten om Kate op te sluiten op het betonpad, ze kreeg een zeer beperkte ruimte van 4 bij 4. Ze was gewoon buiten, haar maatje stond naast haar en zo ging het eigenlijk prima. Helaas was het te koud en te nat buiten, waardoor haar spieren niet goed konden herstellen. Na nogmaals overleg met de VA bleek Kate buiten geen goede genezing door te maken en moest dus naar binnen, desnoods gesedeerd. Ik heb haar inderdaad binnen weten te houden, gesedeerd en wel. Met pijn in mijn hart, want ze was absoluut niet happy binnen. Ze is dan ook zo snel mogelijk weer naar buiten gegaan, wederom op een kleine oppervlakte en gesedeerd. Ze is nu weer helemaal in orde gelukkig, dus ik hoop dat ze dit nooit meer hoeft mee te maken!

Wat ik hiermee zeggen wil... is er een mogelijkheid om Shiva buiten te zetten overdag op een kleine oppervlakte, waarbij ze evengoed contact kan hebben met haar maatjes? Ik ben geen voorstander van sederen, maar in sommige gevallen moet je wat om een situatie draaglijker te maken. Wellicht dat die optie ook iets voor jullie is?

In ieder geval wens ik jullie beiden heel veel sterkte en beterschap!!!

[donderwolke]

Marja: ja je hebt gelijk hoor, helemaal. Ze had veel gelukkiger en minder schikkerig geweest door van in het begin buiten te staan op zo'n stukje. Maar in het begin was dat met haar gips eigenlijk totaal geen optie want die zou gans vuil worden, én ze moest op houtschavelingen staan om het verschil tussen haar gewone voet en de gipsvoet te evenaren. Steunverband daarna idem: dat zou ook helemaal vuil worden onderaan, met alle gevolgen van dien. Daarna had ze inderdaad geleidelijk aan buiten kunnen gaan, maar toen hebben we er nog niet direct aan gedacht. Nu sinds een maand gaat ze wel dagelijks een stukje naar buiten met het schrikkerig en nerveus zijn als gevolg. Die fase had ze zowiezo moeten doormaken, ook als ze meteen na haar steunverband buiten was gegaan. Ze moést gewoon zeker in het begin op stal staan, ik hoop dat je dat wel begrjipt. We kunnen het nu wel opbouwen, maar ineens op de wei gooien is ook geen optie want dan krijgt ze kolieken. We kunnen er dus niet onderuit hoor, ik denk dat dat vrij duidelijk is.
Op haar weitje zelf staat ze wel rustig, omdat ze dan voldoende kan eten natuurlijk. Soms schrikt ze eens en maakt ze wel eens een sprongetje, maar niet zo erg.
Haar gang is trouwens niet slechter geworden heb ik de indruk sinds dit weekend. Haar beentje zakt misschien een tikkeltje meer door weer, maar ik zou het niet met zekerheid kunnen zeggen. De echografie zal het moeten uitwijzen of het nadelig was of niet...

Jossie: ik denk dat je het misschien niet helemaal gelezen hebt, maar we zetten Shiva nu wel 2-3 uur per dag op een stukje wei van 4x4m, wat we nu ook gaan opbouwen zodat ze er toch overdag op kan lopen. Contact met haar vriendjes heeft ze altijd, ook op stal.

Ze staat overigens helemaal niet ongelukkig op stal ook, daar is ze echt rustig en ze zoekt niet alles om naar buiten te kunnen. Ze krijgt bijna voortdurend ruwvoer en ze heeft altijd wel wat gezelschap van Ghaalin en/of Bonnie.

xxx julieke

[Marja]

Nou gelukkig maar dat Shiva in elk geval niet duidelijk zichtbaar slechter is gaan lopen na haar uitspatting! Hopelijk geeft de echo ook aan dat er verbetering te zien is, of dan toch in elk geval geen verslechtering.

Joh, ik was alweer helemaal vergeten dat Shiva zo'n tijd in het gips en daarna steunverband had gestaan. Sorry, maar het is ook alweer even geleden; ik was de details vergeten... Ik snap dat het daarmee geen optie was om haar buiten te zetten. Wel lastig dat je daardoor nu met een stuiterend paard zit, maar ik snap dat het niet anders kon.

Hopelijk wordt ze toch wat rustiger, als ze gaat wennen aan de nieuwe regelmaat en ze ook weer wat langer naar buiten mag!

[donderwolke]

Tis niets hoor Marja, tis je vergeven .

Vandaag was ze weer wild om haar terug van het weitje te halen, ik moest echt voortdurend haar tegenhouden en met m'n touw voor mij uitzwaaien om haar achter mij te houden. Eén keer is ze toch ineens voor mij uitgesprongen en dan springt ze echt helemaal rondom mij.
Ik vind het wel erg vreemd dat ze het doet bij het van de wei halen, en naar de wei gaan is geen probleem. Net of ze vindt het leuker om terug in de stal te zijn, want ze wil haar dan echt haasten en crossen naar de stal.

xxx julieke

[Marja]

Dat is wel typisch ja.
Geef je haar voer zodra je haar in de stal zet?

[Gudrun]

Voer of niet, ik begin te denken dat sommige paarden soms GRAAG op stal staan.
Piablo had op de laatste CR updat clinic weinig keus, het onweerde en iedereen zette zijn paarden op stal. Helemaal alleen in een open vlakte met onweer zagen we niet zitten, dus met een zwaar hart tegen mijn principes in op stal gezet. We een ruime van 3 op 4, maar toch. naast zijn nieuwe weidevriendje, een fjord van een collega. Mijnheertje was gewoon heel rustig, heeft gelegen, was ontspannen en ging de volgende dag graag en dansend mee van de weide naar de stal.
Geen idee waardoor, wilde gok is dat hij na alle nieuwe prikkels en uitdagingen en toch ook fysisch meer werk dan anders (normaal rijd ik hem niet elke dag) tot rust kwam in een prikkelarmere en "veilige" omgeving.
Is misschien bij Shiva ook zo, nood aan rust ergens???
In ieder geval beter zo dan dat ze aangeeft echt niet binnen te willen!

[donderwolke]

Ik denk ook dat ze na al die tijd op stal wel graag op stal staat, daar is ze natuurlijk veilig hé, kan haar (bijna) niets overkomen, en ze krijgt er inderdaad voer. Niet meteen als ze in de stal komt, maar wel enkele uurtjes erna. Bonnie staat ook wel in de stal dus dat kan ook wel schelen (hoewel Ghaalin bij haar op de wei loopt).

xxx julieke

[lila]

Daar zijn wel eens experimenten mee gedaan idd, met varkens die niet meer aan prikkels blootstaan, die gaan meer in zichzelf keren en wÃ*llen dat niet meer. Omdat het eng is. Hun comfortzone wordt kleiner en kleiner. De nieuwsgierigheid gaat weg en het vertrouwen om ergens op af te gaan. Gooide je in hun box een bal, dan vlogen ze gillend een hoekje in. De groep die wél prikkels kreeg die rende er meteen op af om ermee te spelen.

Op onze andere stal staan een paar oude paarden die maar 3 x per weer een uurtje in de bak komen. Die komen na een half uur al bij het hek staan "vragen" of ze alsjeblieft weer naar binnen mogen . De SH zegt dan: zie je, ze vinden het niet eens fijn buiten .

Dus ik denk juist dat het daarom heel goed is dat je haar toch weer buiten zet hoor! Ze moet er gewoon weer aan wennen en dat is begrijpelijk.

[Liesbet]

Julie we vertrouwen allemaal op jou dat je het beste voor hebt met Shiva, en daarom doe zo voort en we hopen allemaal dat Shiva snel weer de oude wordt....

[donderwolke]

De oude zal ze helaas nooit meer worden Liesbet... maar ik hoop ook het beste.

Ze loopt nu zo'n 4 uurtjes per dag buiten. Ze is wel al veel veranderd, veel levendiger en minder vies, logisch natuurlijk. Maar ik heb de indruk dat ze weer meer door haar koot zakt als ze stapt. Ik hoop dat het een verkeerde indruk is... Maar ze doet wel regelmatig wat rare sprongetjes van en naar het weitje... Pff moeilijk hoor... Volgende maandag moeten we terug naar de veeartsenijschool...

xxx julieke

[trea]

Ik heb een vraagje die wel erg persoonlijk is..
Als je niet wilt antwoorden, dan snap ik dat.. maar hoeveel euro's ben je nou in totaal kwijt aan Shiva's operatie en nazorg tot nog toe?

[donderwolke]

Tjah moeilijk om zo precies te zeggen trea, omdat daar zoooooo veel bij komt kijken. De operatie zelf en de stalling in Merelbeke voor twee weken was zo'n 1400€. Daarna DA-kosten, ook ongeveer 250€ denk ik. Verschillende controles in de veeartsenijschool: pakt 300€ met vervoer erbij. Dan de stalling: strooisel, stal helemaal opnieuw inrichten, etc. : ook ongeveer 150€. Ik denk dat dat het zowat is, dus al bij al zo'n 2100€, de prijs van een schoon nieuw paard dus...

Om dan nog maar te zwijgen van de emotionele kosten...

xxx julieke

[trea]

Ja potjedikkie hè.. wat dat snel oploopt. En dan inderdaad het emotionele deel waaraan nog steeds geen einde is. De onzekerheid, de zorgen, de angst. Tel uit je winst.

In de tijd dat Amy stond te revalideren van haar koliekoperatie heb ik me vaak gedacht; "hadden we haar maar laten inslapen". Nu ze er helemaal bovenop is gekomen denk ik dat natuurlijk niet meer, maar je paard zo zien lijden en er niets, maar dan ook niets aan kunnen doen.. dat vréét aan je.