gevaarlijk probleem, serieus hulp nodig

[Ginny]

Ik plaats hierbij de vraag van mijn lieve dinnetje Kim die op het moment behoorlijk 'vast' zit met haar paard.

Het is een flink verhaal, maar we hopen dat een meer ervaren NH forumlid zich hier eens over wil buigen en misschien met een goede tip komt. Dit probleem begint echt erg groot en gevaarlijk we worden.

Kim staat open voor NH, doet van nature al veel NH zonder daar een methode of naam aan te hangen. Ze leest wel mee op het forum maar is niet zo'n held in posts plaatsen, dus...bij deze doe ik het voor haar...zij heeft mij het volgende verhaaltje gemailt.
...........................

Ik heb een paard, Symilio, van 8 jaar oud. Zijn stokmaat is 1.74 mtr . Hij is een rank gebouwde volle tuiger. Zijn vader is Manno en de vader van de moeder is de hackney: Camebridge Cole, de gelderse hengst Marconi zit er ook nog ergens achter.
Het is een koffievos met achter twee witte sokken. Het is letterlijk en figuurlijk een held op sokken!
Dat is op dit moment ook het probleem. Objecten waar hij 24 uur per dag naar zit te kijken, daar is hij nog bang voor.

Ik heb hem van veulen af aan. Toen hij 1 jaar oud was, liep ik al met hem over straat te wandelen om hem verkeersmak te maken, dit deed hij toen goed. Hij is later tot zijn derde jaar met andere paarden de opfok ingegaan. Ik zag en verzorgde hem toen iedere dag.
Op zijn 3e jaar heb ik hem zelf op een rustige manier ingereden. Dit ging erg goed, hij accepteerde vrijwel alles. Ik heb hem ingereden in een kleine buitenbak.
Toen hij ongeveer 4 jaar oud was ben ik met hem regelmatig naar de binnenbak van de rijvereniging gestapt om daar in een goede bak te kunnen rijden.
De tocht om daar te komen duurt 40 min in stap. Dan ga ik 20 tot 30 min rijden en dan stap ik weer rustig terug. Ik loop er altijd de heen- of terugweg naast om hem te sparen. Ik stap met hem dwars door het winkelcentrum.

Toen het weer wat mooier weer werd afgelopen voorjaar, ben ik met hem buiten gaan rijden. Hij staat vlak bij de dijk, dus maak ik vaak een rondje over de dijk. Een relaxed rondje.
Hij is normaal gesproken erg wakker buiten en soms schrikt hij ergens van, maar nu is het gewoon abnormaal. Hij ziet of hoort iets wat hem niet aanstaat, dan gaat hij stil staan en als ik dan na een aantal seconden mijn been aanleg om hem toch verder te laten lopen, draait hij met een noodgang om en peert hem naar huis. Als ik hem dan enigszins tegen probeer te houden met mijn zit en teugel, gaat hij voor en achter omhoog en hij dreigt stijl de dijk af te lopen.
Zo heb ik hem eens 5 keer teruggereden, ik wilde dat hij er uiteindelijk toch langs ging en wit van het zweet half passagerend ging hij er toch maar langs. Nu komt het frappante, op de terugweg liep hij er met een lang teugeltje langs, hij keek er niet meer naar.

Ik merk dat wanneer ik weer zo’n vaste route heb gereden, hij steeds vaker onderweg schrikt. Het is net of hij alleen de slechte ervaringen onthoudt. Iedere keer dat ik die route rij, komt er wel een slechte ervaring bij. Ik heb het idee dat ik stress op stress krijg. Hij is heel snel geneigd om niet meer na te denken en als een kip zonder kop tekeer te gaan.
Er zijn mensen in mijn omgeving die zeggen dat hij op deze manier probeert om onder zijn werk uit te komen. Ze zeggen dat ik hem harder aan moet pakken. Dit heb ik geprobeerd, maar dat werkt averechts. Dit had ik ook wel verwacht. Ik vind het zo moeilijk om te bepalen wanneer hij echt schrikt en wanneer hij onder zijn werk uit wil komen. Met Engelengeduld bereik ik ook niet altijd iets.
Daarentegen doet hij het in de bak erg fijn. Hij is vlijtig en wil altijd voor je werken. Ook is hij erg oplettend in de positieve zin. Kleine hulpen pikt hij goed op. Hij heeft volgens mij weinig zelfvertrouwen, want ik moet tijdens zijn werk in de bak hem telkens ‘vertellen’ dat hij het goed doet. Wanneer hij iets niet goed oppikt, dan moet ik hem dat op een tactische en rustige manier duidelijk maken, anders schiet hij in de stress. Hij kan moeilijk overweg met veranderingen.
Op stal is hij oplettend, maar zeker niet vals. Hij wil graag met je kroelen. Dan legt hij zijn hoofd op mijn schouder en dan moet ik hem op zijn schoft kriebelen. Hij vind het fijn als je hem aandacht geeft.
Ik voer hem veel hooi, 2 kg biks en ½ kg strucomix (muesli zonder haver met veel kruiden) en lijnzaadolie.

Mijn vraag luidt: Hoe kan ik ervoor zorgen dat zijn gemoedstoestand rustiger wordt, hij niet zo snel in de stress schiet en ik geen stress op stress krijg? Hij moet tijdens een buitenrit met zijn hoofd bij mij zijn.
Groetjes, Kim

[Mafhaf]

Even laten inzinken en over nadenken.

[Marianne]

Manno x Hackney... da's een vrij heftige combinatie. Vind het niet vreemd dat dit paard op 'vreemd' terrein schrikkerig is.

Maar afgezien daarvan... het lijkt me ook een vertrouwens/respect issue. En jij ( de ruiter) bevestigt ook de stress omdat jezelf bij dit soort gebeurtenissen gespannen bent. Dat pikt je paard wel op.

Dat een paard 'onder het werk wil uitkomen' is volstrekte onzin. Een paard ziet én hoort 1000 x beter dan wij en een paard met een schrikkerige aard zal allerlei dingen 'zien' die voor hem gevaar opleveren. Ik zou onder deze omstandigheden zeker niet met het paard buiten rijden - voor je eigen veiligheid is dat ten zeerste af te raden. Maar wel buiten wandelen, en dan proberen ieder schrikmoment goed op te vangen ( en niet te benadrukken door troosten, kalmeren). Maar wel pro-actief zijn ( dus "vooruitzien") en zijn aandacht opeisen als er iets is wat hem schrik aanjaagt.

Loopt dit paard op de wei? Of is het een stalpaard? De voeding is érg energierijk ( lijnzaadolie geeft ook veel energie). Ik zou zeker minder voeren en zo laag mogelijk in energie ( probeer eens een maandje Havens voor nerveuze paarden). Hooi natuurlijk niet minderen.

[Callippo]

hihi, ik had hetzelfde idee. Heb hem in 1 scherm open laten staan, terwijl ik elders verder las.

Eerste ingave: als een bepaalde ervaring leidt tot MEER problemen hiermee de volgende keer, dan was die ervaring toch niet geheel positief.

En bedenk ook dat een voorwerp aan de linkerkant, er voor het paard anders uitziet dan aan de rechterkant.

[nienke07]

Moeilijk hoor.. wat een verhaal.. pas je wel een beetje op jezelf? Vijf keer met gevaar voor eigen leven je paard ergens langs proberen te krijgen is best moedig.. maar ook gevaarlijk!

Het eerste wat in mij opkomt is dat hem iets fysieks dwars zit.. iets in zijn nek...weet niet waarom ik dat denk, maar het is het eerste dat in mij opkomt....kan alleen helemaal niet verklaren waarom hij er dan alleen 'buiten' last van zou hebben...
Verder denk ik iig dat je gevoel klopt dat dit NIETS met onder het werk uit willen komen van doen heeft... Los van dat ik daar niet in geloof is het zo dat je dan ook dan zou dat er buiten weinig aan de hand is en in de bak des te meer..
Het rare is dus eigenlijk dat het pas sinds kort buiten mis is.. en dan ook nog eens niet altijd, maar hoe vaker de route, hoe meer de schrik...hmmm..Hier ook even bezinken en nadenken.....

Hoe uit de stress zich bij hem als hij in de bak iets niet goed oppikt? Net als buiten door staken en bokken?

[trea]

Dit paard heeft om één of andere reden niet genoeg vertrouwen in de leiderschappen van de berijdster.
Binnen de omheining voelt het paard zich veel veiliger, dus daar komt het probleem niet voor. Dáár is hij in staat om zich te richten op de vraag van de berijdster.

Buiten is een andere kwestie. Daar loert veel meer gevaar en inderdaad heeft deze stress en dit wantrouwen zich opgestapeld in de loop der tijd. Als zij niet gaat werken aan een betere band met het paard (lees; hoe laat ik mijn paard zien dat IK de leider ben en hem kan beschermen) zal het steeds erger worden.

Ik heb deze ervaring exact hetzelfde meegemaakt met mijn eerste paard. Er was geen liever paard dan hij. Je kon eronder gaan liggen, in de bak was hij súper, maar buiten ontstonden de problemen. als we met meerdere paarden gingen was het probleem veel minder erg, dan vond hij steun bij die andere paarden, maar alléén..
Dat in volle galop terugkeren, na het stilstaan klinkt mij maar al te bekend in de oren. Levensgevaarlijk!

Ik zou het meisje aanraden om naar Chris Irwin te gaan (niet gemakkelijk!) of te beginnen aan parelli.

Er moet veel werk verzet worden en tot die tijd; alleen maar buiten wandelen (niet meer erop!)

[lila]

Loopt dit paard op de wei? Of is het een stalpaard? De voeding is érg energierijk ( lijnzaadolie geeft ook veel energie). Ik zou zeker minder voeren en zo laag mogelijk in energie ( probeer eens een maandje Havens voor nerveuze paarden). Hooi natuurlijk niet minderen.

Zelfde vragen, en zelfde advies. Heb met Vash gezien wat een enorm verschil dat kan maken. En dan kreeg Vash zelfs al basisbrok, kan je nagaan.
Lastig dit.

[Jossie]

Bouw de hoeveelheid krachtvoer eens af? Ik vermoed dat daar al een hoop schrikkerigheid vandaan komt. Is dat niet het geval, dan uitsluiten of er medisch iets aan de hand is. Als dat allemaal gecheckt is, dan pas gaan denken in termen van gedrag en gedragsverandering. Inderdaad door middel van Parelli oid .

[nienke07]

Bouw de hoeveelheid krachtvoer eens af? Ik vermoed dat daar al een hoop schrikkerigheid vandaan komt. Is dat niet het geval, dan uitsluiten of er medisch iets aan de hand is. Als dat allemaal gecheckt is, dan pas gaan denken in termen van gedrag en gedragsverandering. Inderdaad door middel van Parelli oid .

Mijn idee.. (ook nog na een nachtje slapen )

Maar dus wel in de tussentijd èrg goed op je eigen veiligheid passen!!!!

[Liesbet]

Hoe is je eigen gemoedstoestand (stressbestendigheid) kan het zijn dat jij niet meer rustig rijdt omdat je je vertrouwen in hem kwijt bent?
Ik probeer hier maar een stukje van de puzzel te geven, waarschijnlijk zijn het hier meer dingen die je moet gaan aanpakken, zie vorige posts...
Wees nu vooral voorzichtig, beter er naast dan erop, en veel approach retreate, in van de postcast van Parelli staat hoe je dit moet aanpakken in het zadel.

[Mafhaf]

Nachtje geslapen, weinig toe te voegen aan de rest.

Voer zeker omlaag en qua samenstalleing misschien naar laag eiwit, laag suiker (vooral suikers schijnen voor sommige paarden een link met schrikkerigheid te hebben).

Hou jezelf veilig!

[Ginny]

bedankt voor jullie opmerkingen en advies ! Erg lief dat jullie de moeite nemen om het lange verhaal door te lezen, er over na te denken en te posten, en dat allemaal voor een 'vreemde', mijn hart maakt een huppeltje !!

Ik heb Kim gevraagd om te reageren en vragen te beantwoorden.

[Nacino]

Het eerste wat in me opkomt is het leggen van verkeerde associaties. Er is iets engs, hij wil ergens niet langs, hij wil niet verder. (waarom is vraag 2 natuurlijk maar dat nu even buiten beschouwing gelaten)

Vervolgens heeft hij (perongeluk) dat geassocieerd met 1) als ik dat niet wil hoef ik dat ook niet, hij krijgt uiteindelijk zijn zin 2) als ik iets eng vind IS het ook echt eng (baas raakt onbewust in de stress of reageert op een manier die het paard nog onrustiger maakt).
Normaal probeer je desensitizatie toe te passen (je laat hem 100x langs een zeiltje lopen en hij merkt dat er niets gebeurd, dier wordt uiteindeijk rustiger als dit proces goed is doorlopen) maar je kan hem ook perongeluk sensitizeren (je wilt hem laten wennen maar 1 op de 10x flappert het zeiltje toevallig op, paard wordt banger)

Dit lijkt me het meest logische (en wat er verkeerd gaat in zo'n situatie zou je goed moeten analyseren, zelf merk je dat misschien niet eens!), als je alle omgevingsfactoren uit zou sluiten zoals idd teveel krachtvoer, verhuizing, verhuizen van maatjes, pijn, omschakeling van weer etc etc etc.

Succes

[jasminum]

ik heb eigenlijk alleen advies over het voer,iets dat bij fleur van essentieel belang is. Bij fleur voeren we alleen maar hooi en summerfit grasblokken en ze heeft een mineraalsteen. that's it, 1 handje muesli en ze ontploft al. misschien helpt het dus, net zoals de anderen al zeiden om het voedselpatroon aan te passen, bij fleur is dat een heel groot verschil!

[zon]

Het eerste wat in mij opkomt is dat hem iets fysieks dwars zit.. iets in zijn nek...kan alleen helemaal niet verklaren waarom hij er dan alleen 'buiten' last van zou hebben...

Beste Nienke07,
Ik heb al een aantal keer ervaringen gehad met paarden die last van hun rug hadden. Wij geloofden het ook niet, want in een longeerkraal liepen ze, ook onder het zadel, echt super. Stap, draf, tölt en krappe bochtjes, alles. Zodra we overgingen naar de grote weide, schoten ze er toch weer 'om niets' vandoor. Ik weet niet of dat komt door de ruimte om te vluchten of slechte associaties.
UIteindelijk bleken deze beide paarden last te hebben van hun rug. Een daarvan is door een bottenkraker rechtgezet, de andere wordt nu alleen gebruikt voor grondwerk.

Maar of dat hier het probleem is weet ik ook niet. Erg veel reacties verwijzen ook naar het karakter in de familie. Dat zal het zeker niet makkelijker maken. Misschien nog het voer en waarschijnlijk is Kim zelf nu onderhand waarschijnlijk ook gestresst of onzeker buiten.

Ik zou ook zeggen dat Kim beter professionele hulp kan zoeken. Stel daarbij ook de vraag of je verder kunt en wilt hiermee. Wil je perse buitenrijden met dit paard? Wil je en kun je de benodigde tijd en geld investeren in dit paard? (dit is niet negatief bedoeld, maar ik ben van mening dat men zich deze vragen zou moeten stellen als het gevaarlijk wordt met een paard).

Heel veel geduld en wijsheid,

Zon