Bij deze ben ik maar zo brutaal om mijn verslag te plaatsen, ik heb geprobeerd om er een objectief iets van te maken.
Andere Birmingham gangers: bij fouten, vergeten dingen: graaag aangeven, ik heb nog steeds een paar dingen met vraagtekens in mijn hoofd zitten namelijk.
Birmingham 4 & 5 augustus 2007.
Reveal your horse. Discover your potential. Live your dream.
Day 1
Session 1 Horses in action with Pat en Linda Parelli
Pat & Linda, at liberty met Casper en Remmer.
Linda heeft haar verhaal verteld. Ondertussen heb ik dit verhaal al vaak gehoord, maar het blijft leuk, misschien omdat zo veel dingen zo bekend voorkomen??
Het paard wat opgetuigd is met 300 dollar aan bitten, hulpteugels en dergelijke, de video die werd getoond in de tackshop, met een maffe cowboy. Maar wel één die spins en slidings maakte zonder hoofdstel. En die een clinic zou geven. De clinic met paarden welke niet gepoetst waren, en haar paard blonk als een spiegel. Pat die tegen zijn helpers zij: there comes trouble! De dubbelzijdige A4 met problemen die ze had. (en die ze stiekem wegmoffelde tegen de tijd dat zij haar verhaal mocht doen) De omslag die Linda maakte tijdens de cursus, en de teleurstelling toen ze op haar stal kwam niemand die wou horen dat Parelli DE oplossing was, etc etc.
Session 2 Horses in trouble
Quintana was het eerste paard wat de ring in kwam, een 10 jarige merrie, welke meedoet aan springwedstrijden met haar 15 jarige eigenaar. Gelijk bij binnenkomst kreeg de jongen al een kopstaat van de merrie dus nam zijn vader haar over. Q uintana was een erg RB extroverte merrie, die bovendien geleerd had tegen druk in te gaan.
Pat vroeg de 15 jarige jongen “eventjes” de merrie over de barrels te laten springen, “eventjes” de bal op haar rug te leggen, “eventjes” over het zeil te lopen, en “eventjes” in de trailer te gaan. Het zal niemand verbazen dat dit niet 123 ging. Maar wij kregen wel een goed beeld van de merrie.
Na een wisseling van halster nam Pat haar over, onderwijl kletsend (5 kwartier in uur) over horsemanship. Het leger werd veel bekritiseerd, daar zijn veel tradities geboren, maar tradities houden nooit langer dan 50 jaar stand, waarom doen paardenmensen dan zo veel volgens de traditie?
We hebben geen zwaard meer, waarom stappen we toch alleen maar links op?
(op zondag noemde hij sommige principes van de military de Faulty towers van de Horsemanship, kom je 1 stap hoger dan zit je bij de Mr, Bean van de Horsemanship)
En nog zo wat voorbeelden.
Ik vond dat de nadruk vooral lag op het feit dat mensen zichzelf onder controle moeten hebben.
Mensen zijn van nature
- chauvinistisch
- micromanagers
- en antropoformisch
Al deze 3 dingen moeten we juist achterwege laten bij het omgaan met paarden.
Terwijl hij vrolijk pratend doorliep, onderwijl de gek stekend met de engelsen, vond er wel een grote verandering plaats bij Quintana. Al kauwend en likkend liep ze achter hem aan, het spel hind your hiney werd gespeeld, en ook put your nose on something. (en tussendoor nog veel meer)
Session 3 Seeing what Pat sees, interpreting the master
Ook bij deze sessie kwam een “probleem” paard, en dit keer was het de beurt aan Linda om met dit paard te gaan spelen. Bovendien heeft zij een gedetailleerdere omschrijving gegeven wat ze nu precies doen, welke tactiek ze gebruiken en vooral waarom.
Ze gebruikte hiervoor het horsenality profiel (check de nieuwe website van parelli!) om een paard onder te verdelen in 4 typen, LB extrovert, LB introvert, RB extrovert, en RB introvert.
Het paard wat zij mocht lenen was Hope, een ? kruising. Er zat in ieder geval iets iers bloed in.
Dit paard was duidelijk meer introvert dan Quintana, het leek in eerste instantie disrespectvol maar waarschijnlijk kwam dit omdat zij intern vol met stress zat. Ze reageerde wel RB maar was niet “heel ver weg” , 1 van de tekenen hiervan was dat ze dan wel hinnikte, maar gelijk daarna al begon te likken en kauwen.
Omdat dit paard redelijk “in controle” was koos Linda ervoor om niets te doen in het begin, ze liep mee met het paard, en deed hetzelfde als wat Hope deed.
Een veel voorkomend “iets” bij LB paarden is dat het makkelijker is om de hindquarters te moven, dan de forehand. Ik weet niet hoe anderen hier over denken, maar ik ben het voor mezelf nagegaan, en bij de meeste paarden die ik ken klopt dit wel.
En wat voor mij nieuw was in Parelli land : (maar wat ik erg leuk vond om te horen, en Boris vast ook):
Linda gebruikte snoepjes.
Volgens haar werkte dit goed bij LB introverte paarden.
Je moet het niet gebruiken bij:
- erg bange paarden
- paarden graag willen spelen, paarden die bijvoorbeeld erg veel “mouthy” zijn (nippen met mond)
Zoals ze zei: don’t use treats to teach, use for incentive.
Session 4 Why advancement is critical for the horse
Wat blijft het mooi om dit te zien. Pat die speelt met Magic en Casper!
Rijdend op Magic, Casper at Liberty eromheen. Casper die soms speelt met Pat, maar uiteindelijk toch graag en vol vertrouwen doet wat Pat wil dat hij doet.
Met daarna een peptalk van Pat, zo motiverend!
Hij keek terug op het savvy team wat ook een demonstratie heeft gegeven, ordinary people doing extraordinary things with there horses!. Ja dat klopt!
Nu was het savvy team ook niet zomaar van de straat geplukt, nee dit bestond uit een groot deel van de europese instructeurs met hun paarden. Walter Gegenschatz, Berni Zamball, etc etc en natuurlijk Silke. Ik vond het allemaal heel verschillende mensen, met heel verschillende paarden, maar de meeste lieten hele mooie dingen zien.
En tsja het klopt wat Pat en later Neil Pye ook zei: die mooie dingen, daar moet je aan werken! Als je in het NEC zit en kijkt naar kippenvelmakende demonstraties dan is het niet zo moeilijk om te zeggen “dat wil ik ook, ik ga oefenen”. Nee als je thuis komt en je stalgenoten zuchten dat er weer iemand is toegetreden tot de wiggeling rope assocation, dan wordt het moeilijker.
Good better best, never let it rest, make your good better and your better best!
Maar de mooiste vond ik :
I wanna be me, the best me I can be.
Mee eens!
En helaas, toen was dag 1 al weer voorbij,
Ook de werkmannen moesten de beroemde amerikaanse paarden natuurlijk bekijken
Dag 2
Begon ook weer met het savvy team, en ook dit keer zag ik mensen met hun paard omgaan op een manier hoe ik dat ook wil. Het is misschien wel niet zo spectaculair om toe te kijken hoe een paard vol vertrouwen zijn hoofd naar beneden brengt, en geniet als zijn mens hem DAAR krabt, maar wel heel mooi.
En spektakel was er ook wel, Silke met Biko en de Anda, een engelse instructrice ,Rachel, die vanachter op haar paard sprong, Berni in passage, Walter zonder zadel springend over de barrels, Marie Claire staand op de rug van haar paard etc.
En (ik had het nog niet eerder gezien) Marie Claire die ging touwtje springen met haar paard, ik dacht eerst nog, goh waarom rijdt ze met 2 CS met strings? Maar die strings zaten aan elkaar vast, en zo konden ze – in galop- touwtje springen. Later deed Pat dit ook met Magic.
En toen was het horsechurch. Pat kwam binnen, samen met Magic.
Hij liet weer hele mooie dingen zien, vertelde weer een heleboel, met de nadruk op het natuurlijk houden van paarden.
Je kunt wel heel leuk parelli games gaan spelen met je paard, maar kijk ook naar het zadel, zijn hoeven, de huisvesting, de voeding etc etc. (kortom: het NH forum)
En ja hij heeft het ook over het Myler Bit gehad, in september komt er een speciaal Parelli Myler bit op de markt.
Toen was het tijd voor het uiteindelijke doel van sessie 1: Horses in trouble part 2.
Daar was Quintana weer, de eerste merrie van de zaterdag!
Pat liet de eerst de jongen wat met haar spelen. En man o man wat een verandering in niet alleen het paard, maar zeker in de jongen! En zo snel! Op zaterdag kreeg hij nog een kopstoot van zijn paard, nu liet hij haar over de barrels springen, deed de cirkling game, yo yo achteruit. Wat een groei!
Na deze warming up nam Pat Quintana over, en nu bleek weer dat ook het paard was gegroeid. Soms kon je zelfs een verandering zien van RB extrovert naar LB extrovert. Maar wat in ieder geval duidelijk te zien was dat het paard het leuk vond. Vooral het springen.
En uiteindelijk zadelde Pat haar op, en begon met rijden. Hij begon met heel veel bending the neck, hiding the hindquarters, een oefening die de merrie na 3 keer al doorhad.
En uiteindelijk galoppeerde hij vrolijk door de arena, sprong met haar over de barrels: kortom: mijn ogen stonden wijd open!
Pauze, dit keer een pauze die voor mij in het teken stond van in de rij staan om dingen te kopen. Sjeeminee, alsof het gratis was! (helaas dat was het niet)
Parelli heeft een nieuw product op de markt: de successeries. 10 dvd’s, met onderwerpen als horsenalitys, the secret of fluidity, natural collecetion, ride out in open areas en trails. Aan de hoeveelheid tasjes te zien werd dit goed verkocht!
Session 2, the secret of fluidity.
Tijdens deze sessie heb ik geen aantekeningen gemaakt,geen foto's gemaakt (dus sorry Linda: maar 1 foto van jouw), daar had ik geen tijd voor, ik wou niets missen, zo goed blijf ik dit vinden, alles klinkt zo logisch, en ziet er ook zo logisch (en makkelijk ) uit.
Het fluidity concept werd behandeld, dingen als balance point, doing what your horse does, riding if you have no saddle, ook dit zijn dingen die ik niet voor de eerste keer hoorde maar die stiekem wel richting achterhoofd verdwenen waren. Oeps dus.
En wat wordt het weer duidelijk als je haar eerst ziet rijden waarbij ze extreem rechtop zit, extreem stijf in haar lichaam, waardoor alles bonkt en schudt, ook de welbekende staart onder de zonneklep.
En toen ze daarna ging rijden a la fluidity zag je zooo’n verschil. Inderdaad je kunt geen dressuurproef rijden als jij erg overdreven met je schouders de draf nadoet van je paard, maar als je dat minimaliseert ziet het er al heel anders uit.
En ja toen er daarna een muziekje onder werd gezet werd de “true unity” toch wel duidelijk zichtbaar!
Vond ik tenminste.
Ja ik weet het: Parelli is Amerikaans, Parelli is commercieel, Parelli lijkt soms op een sekte, maar zolang ik spontaan een lach op mijn gezicht krijg bij het zien van het savvy team, kippenvel als ik naar Pat en Magic / Casper kijk, of de tranen in mijn ogen bij Linda ga ik graag naar demonstratie of weekeinden als dit toe!
Het is moeilijk op papier een beschrijving te geven, de sfeer, de muziek, de mensen, daar zijn geen woorden voor. Dan maar een zweverig verslag.
Bladwijzers