Ik weet niet goed waar ik het moet posten, maar ik denk dat het hier wel goed staat. Anders mogen de moddie's het wel verplaatsen.
In de zomer is de tandarts langs geweest. Aspen had enkele haken. Na een behandeling was hij haakvrij en voor de rest had hij een gezond gebit. Toen is de "miserie" begonnen. Vanaf toen elke keer als ik ging rijden,deed hij moeilijk voor zijn bit in te doen. Vroeger lukte het altijd goed. Ik kan wel begrijpen dat hij de eerste paar keer wat pijn had, maar na een maand deed hij nog steeds moeilijk(hoofd wegtrekken,de andere kant op draaien met zijn hoofd,..). Ik dacht: het gaat wel over. Iedere keer bleef ik sukkelen,wat sommige normals erg grappig vonden,maarja,daar trok ik me niet zo veel van aan. Nu is het al januari en ondertussen heeft hij er echt een spelletje van gemaakt. Soms lukt het van de eerste paar keren, maar soms zit ik een kwartier bezig om zijn bit in te doen. Het probleem is,hij gebruikt zijn kracht en daar kan geen mens tegen op. Als mijn vader er is,houdt hij Aspen zijn hoofd laag,zodat ik het makkelijker heb. Als ik alleen ben,probeert hij zijn hoofd heel hoog te houden,andere kant op te draaien met zijn hoofd. Soms trekt hij me gewoon mee. Ik snap niet dat hij dit spelletje volhoudt. Hij weet dat het bit er toch ingaat.
Afgelopen maandag deed hij supermoeilijk. Ik heb bijna een halfuur zitten te prutsen en het lukte maar niet. Toen dacht ik: foert,dan maar met touwhalster. Ik heb toen zijn touwhalster aangedaan(met teugels eraan vast) en ik ben zo gaan rijden. Het ging wel best ok,soms wat problemen met sturen, maar dat is volkomen normaal,denk ik. Voor hem is het nieuw en voor mij ook.
Nu zit ik dus met een dilemma. Ik ga vanavond weer rijden. Zou ik weer met touwhalster rijden of toch nog met mijn gewone hoofdstel? Ik ga wel proberen om zijn bit in te doen. Wat denken jullie?
Bladwijzers