Ik gooi het maar in de groep

[anroomy]

Nou ik ben met iedereen hier in de buurt al aan het brainstormen en ben druk aan het lezen en uitvinden proberen enz... maar ik ben er gewoon niet uit... ik bevind mij zogezegd in een verwarde toestand.

Ik heb een tweede paard om me over te ontfermen en zij vraagt letterlijk van elke zenuw in mijn lichaam volledige concentratie.

Dus nu ben ik al een tijdje met haar bezig en het schiet gewoon niet op... ik zie weinig tot geen vooruitgang wat ik ook doe... En dan zijn we nog maar bij de friendly game. Ik heb wel meer met haar gedaan onder het mom van desentiseren maar het voelde gewoon niet goed dus ben ik helemaal gestopt heb uren nagedacht en het enige wat ik kon bedenken was undemanding time en approach en retreat.
Wat ze dus doet is echt heel hard schreeuwen... nee nee nee..... en ze geeft nooit toestemming voor iets

Vooral hoofd, hals en schouders zijn verboden zones en ze kijkt echt heel erg zuur als ik alleen al dichterbij kom. Dit doet ze ook als je afstapt.. het moment dat je weer naast haar komt te staan is ze heet aggressief.
Ze komt van een handelaar en ik ken haar verleden dus niet maar het zal niet zo leuk zijn geweest....

Kortom ik mag haar dus eigenlijk al niet eens aanraken. Als ik haar ga ophalen in het land komt ze wel en blijft ze ook in de buurt maar ik mag niet te dichtbij komen... heb er vaak bijgezeten maar het moment dat ik echt binnen haar bubble kom is het altijd eerst zuur...al is het maar een seconde....

Nu mijn vraag... hebben jullie nog ideeen want ik ben in staat van verwarring

En wil het zo graag goed doen met haar omdat er gewoon zeker weten geen andere weg is!!!!

[Peppysan]

heeft ze pijn?

[Pocalover]

Minder je best doen en haar veel meer ruimte geven?

[lila]

Sowieso er even niet meer op gaan zitten. Of geeft ze daar wel toestemming voor?
Klinkt als een paard waar je nog heel wat uurtjes undemanding time mee kan spenden. En voor een quick-fix op moeilijke dagen: een snoepie/wortel??

[anroomy]

hahaha... nee ze heeft geen pijn...

En ik ging er al niet meer opzitten.. heb de laatste weken uren geslapen in haar box want de wei is toch wel koud en nat om in te zitten/slapen en tot haar bubble(ongeveer een meter) is er niks aan de hand.....en brood komt ze graag halen maar zodra ik iets beweeg is het over....mag echt niks geen toenadering zoeken want dan kijkt ze gelijk boos... echt die gezichten die zij trekt heb ik weinig paarden zien doen

[anroomy]

enne Roos wil je hem even toelichten want voor iemand in staat van verwarring is dat abra cadabra...........

[Tinky]

Jeetje, lastig hoor.

Ik probeer me een beetje in te leven in de situatie. Het klinkt voor mij niet als iets waar je door moet drukken, aaaaaaaaabsoluut niet. Ik denk dat je het dan over jezelf uitroept dat zij zich in zichzelf terugtrekt en in het ergste geval op een gegeven moment in een paniekaanval ontploft.

Ik heb heel sterk het idee dat je helemaal niets met d'r moet doen. D'r moet laten voelen dat je helemaal NIETS, maar dan ook NIETS van d'r wil. Geen toenadering zoeken, geef haar heeeel veel ruimte om te voelen dat je veilig bent, omdat je haar nergens toe dwingt (approach kan al heel dwingend zijn voor een paard, het moet zich constant met jou bezig houden omdat jij haar irriteerd). Ga een boek lezen in de wei, en blijf op je vingers zitten. Geen enkele beweging richting haar, geen enkele intentie. Het moet volledig vanuit haar komen. Je moet als het ware het ultieme veilige rustpunt voor haar worden. En bij sommige paarden gaat het zo ver dat het eerste initiatief volledig bij het paard moet liggen. Zorg dus dat je er bent, maar doe niks. Geef haar de mogenlijkheid om van je "gebruik te maken" maar vraag het haar niet, en nee, stel het haar nieteens voor.

Dit kan echt veel tijd in beslag nemen, aan jou de keus. Maar als je haar alle ruimte geeft kan ze heel langzaam zelf gaan ontdekken dat ze niet bang hoeft te zijn, kan ze heel langzaam zelf gaan ontdekken dat het fijn bij jou is, jij stopt namelijk direct met alles als zij het moeilijk krijgt. Dat is ook je basis vanwaar je elk moment start. Helemaal niks doen. Krijgt zij het moeilijk, word ze onzeker, dan word jij helemaal zacht en stil zodat zij je voorbeeld kan volgen...

Het is maar een idee, een gevoel maar ik hoop dat je er wat mee kan, het op z'n minst uit wil proberen

[Callippo]

Misschien toch even afwachten tot je Irwin hebt gezien, want het 'hoofd/hals/schouders' is precies de 'no go zone' bij een paard (dus die plek waar je nooit met impulsive energy mag komen).

Wat zegt MCl eigenlijk over dit paard en wat raadt zij jou aan om te gaan doen?

[Adriana]

Hoe weet je zo zeker dat ze geen pijn heeft? Want je zegt dat je haar verleden niet kent.

Mijn verzorgpaard heeft 120 dagen op de faculteit in Utrecht gestaan... en heeft daarna een paar jaar letterlijk geen aandacht gehad en was behoorlijk verknipt door alles wat er met haar was gebeurt. Ik mocht gerust op haar rijden. Maar dat ging helemaal niet, ze flipte als de longeersingel omging. Toen kreeg ik per toeval van de eigenaar een brief van Utrecht en heb ik er een brief heen geschreven. 2 weken later werd ik woest opgebeld dat ik absoluut niks met haar moest doen vanwege de operatie die ze had ondergaan. Bepaalde delen in haar hals zijn afgestorven. Het enige wat hier aan herinnert is een litteken.

Maar wat als jou paard nou geen zichtbaar letsel heeft? Ik zeg niet dat het zo is, maar het is een overweging waard.

Mocht je de mogelijkheid hebben zoek dan wel haar verleden uit, daarin kunnen zich puzzelstukjes bevinden die van belang zijn voor het verder komen in de puzzel.

[Marianne]

Heb je tips....

ja, heel snel naar de winkel om drie kilo geduld te halen, bij de kassa al je wensen van 'ik wil....', voortgang en progressie enzovoorts inleveren, en onderweg naar huis een volle tank inzicht en begrip tanken.

Want ja, ik heb nl zo'n paard, een paard wat vele mensen tot complete wanhoop zou drijven, wat niets inlevert van de meisjesdroom van my little pony inlevert.. maar wel het allerbeste, meest geweldige paard is dat ik ooit gehad heb!

Een paard wat zo ongelooflijk sensitief is dat je je ook moet realiseren dat de methode Parelli helemaal NIETS is voor haar, waar zelfs fase 1 teveel voor is en een beroep gedaan wordt op héle andere bronnen die ergens in jou zitten om tot een werkbaar compromis te komen. Bronnen die niet in een methode of boekje staan.

Het is aan jou te bepalen of je die levensles wilt krijgen, de 'green mile' met dat paard wil lopen. Het is ook niet erg als je daar nog niet klaar voor bent.

[trea]

Ja Anna... kijk verder dan alleen parelli. Er is echt zoveel meer.
Mmm misschien had ik gisteren nog gezegt.. het kan wel, het moet kunnen. Ik heb nog nooit een paard ontmoet wat niet geschikt was/leek voor Parelli. Tot vandaag.

Bouwen aan vertrouwen. Ga clickeren, equilibre, alles behalve de seven games, want bij super-sensitieve paarden is het een soort van "overrule" wat parelli doet in level 1.

Je kan je lichaamstaal ook goed combineren in andere vormen van training. Die minder impact hebben op de personal space van het paard.

Ik heb Pauli (van Marianne) vandaag ontmoet, en ik was zwaar onder de indruk van haar. Heb het nieteens in mijn hoofd gehaald om ook maar iets van Parelli met haar te doen. Teveel, te zwaar, te overrompelend.
Feit is... als je ze voor je wint, deze paarden, als het je lukt met ze te communiceren.. dan heb je vloeibaar goud in handen.

Zoek communicatiemogelikjheden die bij het paard passen, en klamp je niet persé vast aan Parelli.

Succes.

[Mafhaf]

Misschien is dit inderdaad het paard dat je komt vertellen dat Parelli niet zaligmakend is...

Ik wens je geduld, veel liefde en wijsheid toe. Die heb je al. Boor ze aan.
Ik ben serieus.

Veel plezier!!!

[Marianne]

Ik kan het van harte onderschrijven. Want weet wel dat Ã*ls je de verbinding gevonden hebt, je het allermooiste en grootste geschenk van je leven gekregen zult hebben. Zo'n kans krijg je maar één keer. Zoek in jezelf, vergeet de regels. Vind je eigen weg.

[anroomy]

Bedankt voor deze heerlijke woorden allemaal...Ik wist ook zeker dat parelli niet de weg was...dat voelde ik aan alles in mijn lijf en ben dus ook gestopt met mijn verwachtingen daar te leggen waar het paard allang niet meer was.

Ze is niet van marie clair maar van Chloe meisje dat hier weinig is meestal 1 of twee keer in het weekend. Zij had een paard wat heel erg dominant was en heeft haar geruild voor Apache. Zij is zelf zo neutraal in haar energie dat eigenlijk niemand, geen mens en geen paard het niet met haar zou kunnen vinden al zal ze denk ik niet ver genoeg zelf komen om daar ook iets mee te doen... Ze wilde een paard waar ze gewoon gezellig mee kom buiten rijden en parelli doen..Nu rijdt zij dus wel en doet ze ook de 7 games...zou het dan verstandig zijn haar in te lichten over mijn gevoel...zij het dan dat ze niet meer kan rijden...of zal ik haar dan maar mijn paard geven.... En ik kan hier jaren tijd in steken maar misschien ebn ik hier nog maar 6 maanden....Ik wil het graag doen maar dan ook het gevoel hebben dat eens al is het voor ik mijn graf bestijg mijn 3 kilo geduld ergens toe geleid hebben
Of ben ik dan alweer te veel bezig met resultaat boeken Ik weet dat dit precies is wat ik nu nodig heb om mezelf helemaal te kunnen openstellen en me niet vast te klampen aan regeltjes... maar phoe phoe dat is niet zo eenvoudig als het altijd leek achter mijn glazen muur....want ik raak volkomen de kluts kwijt en ben weer net zo onzeker als voor mijn houvast aan parelli

@Callippo: MCL zegt ervan dat ik volledig vrij ben in hoe en wat ik wil, voel, doe en denk wat goed is voor haar maar antwoorden kan ze me niet geven. Ze zei wel dat ik een lijstje met vragen kan geven aan haar...zodat ze even bij Linda kan peilen in februari wat daar het parelli antwoord op zou zijn.. Ik denk dus dat ze zelf ook nog nooit zo´n paard heeft gezien . En ik mag dus 2 dvd´s van Irwin bestellen.....welke zouden jullie mij aanraden??

Ik ga verder op mijn op dit moment eenzame weg naar verbinding.....

[agness]

mijn paard wordt nu behandeld met bach-bloesem therapie. dat is ook om dingen te laten verwerken wat er in het verleden is gebeurd. die van mij krijgt het ook daarom, alleen was die wel te benaderen. zij uitte het anders, maar misschien is het het proberen waard? ik geef het 4 maal daags op een stukje brood. (nou ja, laat het geven door de boer waar ik bij sta). ik zie al veel veranderingen... misschien heb je er wat aan...