friendly game, overal aanraken

[Peppysan]

Waarom moet een paard accepteren zonder protsteren dat je hem/haar overal aanraakt?

Ik wil ook niet overal aangeraakt worden, gewoon omdat ik het op sommige plekken een rotgevoel vind, dus waarom zou een paard dit wel zonder protest moeten laten welgevallen?

[lila]

mmmm....hij móet niet accepteren dat we hem overal aanraken, we wachten tot het paard ons dat geeft. En dat is natuurlijk een beetje kip of het ei, maar dat is, als ik even grote stappen maak, ook waarom ik het imprinten van een veulen dat poas geboren is ook nooit zal doen. Dan néém je in plaats van te ontvangen nadat je 'm liefde en vertrouwen hebt gegéven. Friendly game met een paard is voor mij als dansen met een partner. De één leidt, de ander volgt. Of de één laat zich leiden terwijl de ander je vraagt je volgen. Eenheid. Togetherness. Met respect voor die moeilijke plaatsen waarvan je dan wéét dat ze het niet fijn vinden daar aangeraakt te worden, en waarvan zij op hun beurt weten dat je dat weet. En daarom dat tóch soms accepteren.

[Mafhaf]

Oh Lila wat zeg je dat mooi. Amen to that.

[agness]

mooi verwoord lila, maar ik moet zeggen dat ik de vraag erg goed vind. de friendlygame is in mijn ogen om te zorgen dat het paard niet schrikt meer als je hem waar dan ook aanraakt. als je weet dat hij het op een bepaalde plek niet lekker vind, maar hij schrikt niet meer als je hem daar een keer wel aanraakt is het voor mij ook voldoende. al moet ik toegeven dat mijn paardje nog nooit heeft aangegeven dat ze iets echt niet lekker vind...

[Marianne]

Inderdaad, een goed antwoord op een goede vraag! Want mijn paard laat zich bv absoluut niet graag aan het hoofd aanraken. Als het niet nodig is, doe ik dat ook niet - vind wel dat ik dat moet respecteren.
Het vreemde is dat zij het wel toelaat als het echt nodig is, bv als ik haar ogen moet behandelen (zij is geopereerd aan een van de ogen, vitrectomie, en soms speelt het een beetje op waardoor ik moet zalven). En nog vreemder is dat zij het ook toelaat als ik met haar aan het werk geweest ben, dan biedt ze zelfs haar hoofd aan voor een aai en gaat ze graag zij aan zij staan voor een knuffel.
Maar in het vrije veld of op stal wil ze het absoluut niet. En dan ga ik haar ook niet dwingen want ik weet dat het tussen ons toch wel goed zit en dwang of doorzetten heeft dan een averechts effect.

[skey]

Idd, ik bekijk het net zo. Dwingen helpt niets aan de relatie en misschien laat je paard je het dan wel gewoon toe maar niet omdat hij dat wil.
Maar als het dan echt moet lijkt het wel alsof ze dat zelf weten.

Eigenlijk heb ik nogal een makkelijk paard qua aanrakingen, het is heel simpel bij hem, hoe meer, hoe liever. En das natuurlijk wel handig. Ook overal, geen plekje OP zijn lijf dat hij niet leuk vind. De binnenkant van zijn mond daarintegen... Dat oefen ik dan soms toch, dan is het maar 1 minuut en meestal combineer ik het dan met iets lekkers of iets leuks. Hij moet dan ook niet, als ik merk dat hij er niet tegen kan stop ik ermee en dan doen we wel wat anders.

[Parel]

De friendly game heeft o.a.als doel dat je je paard overal kan aanraken. Op die manier leer je je paard kennen. Laat hij merken dat hij een bepaalde plaats erg leuk vindt, kan je daar later handig gebruik van maken om hem te belonen e.d. Plaatsen die hij liever niet heeft, leer je dan ook kennen, maar moest hij ooit verzorgd worden op die plek heb je je paard ondertussen al aangeleerd dat hij ook daar kan aangeraakt worden.

[lila]

Ik ben benieuwd waar je vraag vandaan komt, want het klint alsof je er met een paard een probleem mee hebt waar je niet uitkomt?

[Peppysan]

Mijn vraag komt niet voort uit een probleem, maar ik ben nu met een 2,5 jarige bezig die ik net heb.
Mijn eigen vos vind het prima dat ik hem overal aanraak, maar de merrie die ik nu heb vind het niet fijn als ik bij haar flanken en buik zit. Ze accepteert het wel, maar geeft duidelijk te kennen het niet leuk te vinden door met haar staart te slaan en weg te draaien.

Dus vroeg ik mij af of ik door moest gaan totdat ze zonder te protesteren het toe laat, of, zoals mijn gevoel zegt, moet accepteren dat ze het niet leuk vind en niet te veel daar bezig moet zijn.

[lila]

Het laatste lijkt mij (ook). Vaak geeft je gevoel al aan wat je doen moet, zeker als je al eens vaker met het bijltje gehakt hebt . Buik en flank zijn de kwetsbaarste plekken. Hoe lang ben je nu met haar bezig? Hoe gaat ze daarmee om tijdens gewoon poetsen?

[Angelique]

De buik aanraken lijkt mij echter wel heel belangrijk.
Denk bijvoorbeeld aan het later aan moeten singelen ed,als je daar later maar geen problemen mee ondervind omdat je er nu misschien niet genoeg aandacht aan besteed...

[agness]

inderdaad. de buik moet je later ook regelmatig aanraken. zodra ze het echter toe laat zonder te protesteren zou ik stoppen. en dan later weer een keer proberen. dus eigenlijk belonen als ze niet meer weg draait door te stoppen met aan te raken daar...

[Callippo]

Is het niet aan jou de taak, om uit te zoeken HOE je je paard op die plekken wel op een fijne manier kunt aanraken? Of misschien in hoeverre de band nog verbeterd moet worden, voordat je je paard daar wel kunt aanraken zonder dat hij het niet prettig vindt.

Ik kan mijzelf overal aanraken zonder een onprettig gevoel (zou lastig worden als ik me moet afdrogen na het douchen, haha), je paard kan zichzelf ook op de meeste plekken aanraken (voor zover fysiek mogelijk) en zal daar geen problemen mee hebben en zich niet krabbelen op zijn voorbeen, omdat hij dat van zichzelf 'eng' vindt . Een paard schuurt ook zijn hoofd tegen een paal, dan is een aanraking aan de oren ineens geen enkel issue. Een negatief gevoel bij aanraken ontstaat imo pas wanneer het VERTROUWEN niet groot genoeg is, als de ANDER je aanraakt. Kun jij je paard net zo krabbelen, als hij dat bij zichzelf zou doen? Vertrouwt hij jou zo goed, dat hij werkelijk NERGENS voor hoeft te vrezen?

Je kan het aanraken op 'ongewenste' plekken op verschillende manieren aanpakken: desensitizen, door gewoon net zo lang door te gaan tot je paard het maar toelaat. Of juist door te kijken welke manier van aanraken het prettigst is voor elke plek en voorzichtig onderzoeken hoe groot het vertrouwen is.
Ik vind dat je paard bij die eerste optie veel minder keuze heeft en jij je 'vertrouwen' misschien zelfs probeert af te dwingen bij je paard.

Ik zou de moeilijke plekken dus niet ontwijken, maar ook niet forceren. Zie ze als een test voor je relatie: kun jij bewijzen aan je paard dat je WERKELIJK zo betrouwbaar bent en zo close, dat hij echt geen probleem hoeft te hebben om aangeraakt te worden onder zijn buik of waar dan ook.

[Pocalover]

Hoi,

Ik heb geleerd dat 'moeilijke' plekken makkelijker aan te raken zijn, in Poca's geval misschien een wondje, als mijn release moment exact goed is. Voor ik een wondje behandel, doe ik eerst friendly.
Dus aanraken, geheit protest, en vasthouden (licht) totdat ze maar iets kalmer is, ietsjes rustiger, en dan meteen los laten.
Als ik dat een paar keer doen, dan kan ik op een gegeven helemaal aanraken en blijven aanraken. Dus ik ga tegen mijn eigen reflex in (paard protesteert dus los, wordt, paard relaxed dus los).

Oh ja, en soms gewoon eens aanraken, zonder echte bedoeling. Als een paard een spannende plek heeft, dan maken wij het als mens ook vaak spannend. We worden dan gespannener en voorzichtiger bij het aanraken. Waarbij het paard vaak van te voren al denkt: oh neeee, er gaat iets gebeuren. Dus misschien ook gewoon eens aanraken in de wandelgang.

Groetjes
Roos

[dromertje]

@Parel: idd, Jack (mijn verzorgpaard) had ook niet graag dat ik hem in zijn mond aanraakte. Totdat hij ineens ontdekte dat hij dat eigenlijk wel aangenaam vindt!