Waarom Parelli???

[Hanneke1980]

Trea , moet nu even die brok in mijn keel weg gaan slikken.

Ik ga helemaal mee met Marja, ga een keer kijken bij een Parelli student (maar dat geldt ook voor studenten van andere methodes) Dan kun je het met eigen ogen zien en meemaken.

Zo ben ik namelijk ook "overgehaald"(het kostte weinig moeite), er kwamen 2 parelli studenten werken op de stal waar ik werktte. En terwijl ik hangend over de rug van het paard in zijn mond aan het trekken was om op te stijgen, deden zij wat "oefeningen" en het paard stond met losse teugels stil. Terwijl iedereen op een bepaald paard met sporen en zweep hem probeerde in zijn tweede versnelling te krijgen, reden zij zonder dit alles in galop over het veld. (en het paard zag er nog uit of hij het leuk vond ook)
En zo kan ik nog wel even doorgaan dus.

Parelli is inderdaad een mooie stap voor stap methode, en ik vind het volledig. Ja er zit niet op elke hoek van de straat een instructeur, maar je hebt en je pakketten, en een website met 1000 vraag en antwoorden (of nog meer) en de mogelijkheid om per email / telefoon vragen te stellen aan Eddy, en je kan naar cursussen (kijken) etc etc. Zo kan ik ook nog even doorgaan.

Het is goed te doen zonder hulp, al denk ik wel dat dit ook aan de persoon zelf ligt. Ik ken mensen die zonder cursussen en zonder "hulp van anderen hun level 1 helemaal via de thuisstudie hebben gehaald. Ikzelf was echter wel heel blij dat ik toen ik begon die ervaren studenten om me heen had. Later ben ik ergens anders heen gegaan met nog meer ervaren studenten. Ideaal voor mij! Nu moet ik het zonder hulp stellen en ik ben toch wel zo onzeker dat ik dat soms mis.
Bovendien wordt het niet aangeraden om als onervaren persoon te beginnen met een jong paard. (maar kijkend naar skey kan het wel)

Wat je ook kiest: Succes !

[willeke]

Om op je vraag te antwoorden: waarom nu juist parelli...

Wel net zoals hierboven gezegd: parelli is een stap voor stap methode waar je heel ver mee kan komen.

Ik ben een half jaar geleden begonnen met parelli level 1 met een jong paard. Ondanks dat het niet wordt aangeraden door parelli moet 'k zeggen dat 'k toch al verder zit dan anderen die hun paarden op een klassieke manier opleren. Die 3-jarige merrie waar ik mee bezig ben kan 'k probleemloos opzadelen. Ze blijft mooi stil staan, ik kan erover gaan liggen zonder dat ze een voet verzet. Mede dankzij de 7games is die merrie nu tot wie ze is namelijk een rustig paard. Anderen die haar zien geloven vaak niet dat ze nog zo jong is, juist omdat ze zo mooi blijft stilstaan en doet wat ik vraag.

Ik moet wel zeggen: soms was het niet gemakkelijk en met een jong paard doe je er iets langer over je pakketten. Het is niet altijd gemakkelijk om met een jong paard te werken, maar het kan!
Ik ben nu op het einde van m'n 7 games, maar omdat m'n paard nog niet zadelmak is kan 'k nog niet beginnen met de riding skills. Daarom ben 'k er nu over aan het denken om met level 2 grondwerk te beginnen en over een half jaar m'n riding skills van level 1 op te nemen.

Het voordeel aan het (nieuwe) parelli pakket is dat je andere studenten fouten ziet maken waar je al uit kan leren. Bovendien staan er ook oplossingen in de pocketboekjes voor verschillende situaties.

[Mirthe]

Heel mooi geschreven Trea!

Ik doe niet specifiek Parelli, maar wel gewoon het ´Natural Horsemanship´ idee en overal haal ik wat vandaan, kennis, doe oefeningen die mij wel wat lijken etc. Een eigen mix dus.
Dit doe ik pas sinds kort erg gericht, dit alles te maken met dat ik gevallen ben. Ik probeer het kort te houden, maar ik geef geen garantie

Katie is een nu 3jarige Friesche merrie, heel intelligent, heel gevoelig paard. Wil duidelijkheid qua ´positie´ , heeft veel bevestiging nodig en als ze iets niet wil, dan weigert ze het. We hebben/hadden een sterke band. Mei dit jaar is ze ingereden en eenmaal thuis kon ik niet wachten even op te stappen. De eerste keer verliep dit goed, de tweede keer ging het fout. Ik zat zonder zadel (had destijds geen passend zadel en vertrouwde Katie zo goed dat ik een beetje blind tegen het woordje veiligheid aankeek). Katie kwam al erg zenuwachtig over en toen er achter haar een vreemd geluid of iets klonk, ze opzij sprong en ik, onstabiel als dat ik zat met een enorme dreun tegen een houten hekje vloog, was ze opeens niet meer dat koele, altijd zo kalme paard. Ik heb liggen rollen van de pijn en het duurde zeker 10minuten voordat ik wist op de staan. Er bleek een breuk te zitten in mijn heiligbeen en één van mijn vingers was gebroken door het gewricht en uit de kom. Tot die tijd is Katie pal naast me blijven staan en de bewegingen die ze maakte waren om mij heen, trouw is ze zeker naar mij toe.
Echter, nadat ik weer in staat was te rijden was er één grote hindernis voor mezelf.. Angst. Keet anticipeert mij volledig en is ook erg onzeker sinds die val en gezien ik ontzettend angstig erop zit, is het dus een lastig parket.
Hulp van andere en steeds een andere ruiter op haar rug was niets. Toen ik uit nieuwsgierigheid een Fotoreading heb laten doen door een ´paragnost´ bleek dat zij geen andere ruiters wil dragen en het samen met mij wil doen. Veel grondwerk, geen lijnen en veel bevestiging was de tip.
Dit had ik eigenlijk al zelf zo in gedachten dus die woorden waren de ´druppel´ .
Ik lees nu heel veel over NH op internet, sites en heb het boek van Inge Teblick, touwhalster etc. zijn in bestelling en stukje bij beetje gaat het al beter. Ik voel me er fijn bij en krijg m´n vertrouwen terug, ook Katie wordt steeds meer zeker.
Echt specifiek Parelli is het niet, maar het idee stapjevoorstapje en zo verder komen en gaan is denk ik wat het zo ´fijn´ maakt.

[Limgardur]

Hoi Mirthe (en de rest natuurlijk),

Bedankt voor je berichtje. Fijn dat je via die paragnost toch duidelijk hebt dat je paard jou wel vertrouwt! Vertrouwen is het meest belangrijke... We hebben ook een Welsh/Hackney staan die we nu ruim een jaar hebben en die niet dikker te krijgen is. Toen we hem kregen was ie shagrijnig, liet zich moeilijk pakken in de wei en beet en schopte met poetsen. Inmiddels is het een vrolijke pony die af en toe nog dreigt met schoppen tijdens het opstappen, maar verder goed zijn best doet. Het probleem is alleen dat ie nog steeds te mager blijft. Ondanks dat ie de hele zomer in een koeienweide heeft gestaan en thuis ook onbeperkt hooi en gras kan eten. Van de week krijg ik gehakseld mais om hem van de winter te voeren. Deze pony is al 16, heeft vroeger veel gesprongen en is daarbij overvraagd geweest. We hebben al een tandarts bij hem gehad en toen bleek hij een slecht gebit te hebben waardoor hij het voer maar moeilijk opneemt. Verder heeft ie vitaminen gehad, wormkuur en is volgens de veearts verder gezond op zijn slechte gebit na. Binnenkort ga ik naar een avond van een medium en neem ik een foto van hem mee. Eens kijken of en wat zij ervan zegt. Ik weet dat er wat dingen met de pony gebeurd zijn en als zij mij daarover dingen verteld die ze niet kan weten van te voren geloof ik echt in het paranormale...
Met Mujannah ga ik nu op mijn eigen manier om. Niet zozeer alleen maar Parelli of Voest e.d., maar ik kijk of en wanneer ze er vrolijk bij loopt. Van de week heeft zij al 2 keer rustig een zadel op haar rug laten leggen en kon ik haar er weer mee longeren. Ik heb nog regelmatig mailcontact met de vorige eigenaar en dan stuur ik ook foto's. Altijd kunnen ze zien dat Mujannah het naar haar zin heeft en dat vind ik natuurlijk super om te horen.