ideeën uitwisselen parelli/hempfling (uit "hulp gezocht

[Lacuna]

Tja...
zoals je weet, parelli beviel mij niet, juist omdat er gewoon te weinig vrije ruimte was. Als je paard game 2 gewoon vertikt, en je het niet volgens het stappen-plan kunt oplossen, tja sorry maar dan kun je gewoon geen kant meer op,
Hempfling laat juist meer ruimte voor eigen initiatief, waardoor je er, naar mijn mening, veel minder snel mee vastloopt. Hij probeert je nameljik de inzichten te geven die je nodig hebt om verder te komen, in plaats van je stap voor stap aan de hand te houden, waarbij je nog heel weining "zelf" leert oplossen.
Maar goed, dat is mijn mening he, dat is hoe ik ertegenover sta, en jij sylvia kent mij goed genoeg om te weten dat ik iedereen en ieders methode in zn waarde wil laten , ook al ben ik het er neit geheel mee eens.
Groetjes, Lacuna

Ik ben het eens met hetgeen je zegt van het feit dat Hempfling je meer ruimte laat voor verschillende dingen, meer tijd geeft en zo, helemaal waar.

Maar ik ben het niet eens dat Parelli je bij de hand blijft vasthouden zodat je weinig zelf leert oplossen. Parelli geeft ook al die elementaire leerstof en inzichten mee die Hempfling meegeeft, maar echt ook stap voor stap, niet alles in één keer. En dat is er zo goed aan. En je moet er zeker ook nog bij nadenken want de strategiëen die Parelli geeft, geeft hij bij bepaalde oefeningen, maar door verder te denken kan je diezelfde strategiëen ook bij andere oefeningen gaan gebruiken, soms totaal andere. Wat je op den duur de mogelijkheid geeft om voor één probleem vijf verschillende strategiëen te hebben. Snappie?

Maar zoals jij ook, ik sta ook helemaal open voor Hempfling en vind het jammer dat ik er zelf nooit een paard mee heb getraind, wie weet ooit nog...

xxx julieke

[Lacuna]

(uit PB naar Donderwolke)
Hey,

Laat ik even vooropstellen: ik wil absoluut niet oordelen, en wat voor mij wel werkt, kan voor iemand anders weer totaal niet werken. Alles wat nu volgt is puur mijn eigen mening, en het is absoluut niet bedoeld om wie dan ook persoonlijk aan te vallen, af te kraken of een methode zwart te maken.

Ik had het inderdaad iets anders moeten verwoorden: parelli geeft vrij "standaardoplossingen" voor verschillende problemen. Mijn paard wil niet achteruit, en parelli verteld je stap voor stap exact wat jij moet doen, waar je moet staan, en welke beweging je moet maken. Hij neemt je dus eigenlijk aan de hand, en verteld je precies wat je moet doen.
Mijn persoonljike ervaring is, dat je dingen veel sneller leert wanneer je het tot op zekere hoogte toch zélf moet uitzoeken. Volgens het principe van Trial and Error. Werkt het, dan onthou je het, werkt het niet, probeer je iets anders.
Daar komt bij: ieder paard is anders, ieder mens is anders. Ik wil dat zelf heel graag behouden, en daarom ben ik er niet van overtuigd dat 1 standaardmethode voor ieder paard zal werken. Wanneer je bijvoorbeeld voor mijn pony gaat staan en je geeft hem een fase 1 op zn parellies, zal hij je aan staan kijken alsof je gestoord bent. Terwijl, als je ietsjes je positie veranderd, je beweging veranderd, je complete houding veranderd of doodgewoon aan de andere kant gaat staan, hij de oefening misschien wél direct doet. En dÃ*e ruimte, dát is wat ik mis.
Als mijn paard achterwaarts gaat, wanneer ik ondersteboven op een krukje ga staan om maar even een stom voorbeeld te geven, dan kan ik daar mee leven, maar mn L1 zal ik nooit halen... Hij doet het namelijk niet op de standaard-parelli-way, maar op mijn eigen manier.
Heb jij echter 4 jaar parelli gevolgd, en kom jij voor mijn paard te staan, zal hij je gewoon recht in je gezicht uitlachen. Hij doet het namelijk niet op de standaardmaniertjes, en alle 5 verschillende "vaste systemen" die jij kent om dat probleem op te lossen, gaan niet werken. En dan sta je.
Terwijl je bij hempfling al meteen geleerd hebt om naar het paard te kijken, en niet naar een standaardoplossing. Om te lezen wat hij ervan denkt, en niet wat het boekje zegt dat je moet doen. En om in te spelen op je paard, in plaats van een standaardoplossing te gebruiken.
Wat ik persoonlijk vind, is dat parelli te weinig rekening houdt met het individuele paard. Zijn methode is absoluut handig om mee op te stappen, want je hebt een goede basis om zelf te kunnen leren, maar daarna moet je naar mijn idee meer rekening gaan houden met het individuele paard, en een band van jullie samen.
Maar nogmaals, das mijn mening, en ik ben zeeeer benieuwd naar de jouwe. Vind het een prettig onderwerp om over te praten, en wie weet kan ik nog heel veel van jou leren.
Groetjes, Lacuna

[Elineke]

'Natuurlijk Paardrijden' van Hempfling was mijn eerste boek over nh, en toen is er een lichtje gaan branden. Dan ben ik op zoek gegaan naar wie of wat me kon helpen, want op dat ogenblik kon ik zelfs mijn eigen ponys niet uit de weide halen of kuisen of ik stond te trillen op mijn benen. Ze gingen met mij gaan lopen, Nine draaide haar kont naar mij om te meppen tijdens het kuisen, laat staan dat ik er nog alleen op dierf...

Eerst wou ik al onmiddelijk naar Spanje gaan, bij de heer Hempfling himself, gewoon omdat ik er hier nog nooit van gehoord had. Toen ben ik op Josien Van Der Poel gekomen, die is een week gekomen, en wat ging dat schitterend. Tot ze weg ging, ik bleef dezelfde oefeningen tot vervelens toe doen omdat ik gewoon niet inventief ben. Dan werd het weer slecht, en werden mijn ponys weer onhandelbaar, liepen weg, stijgerden,... Alles waar ik aan gewerkt had, enorm veel geld gegeven had, zag ik wegsmelten als sneeuw in afrika.

Dan ben ik op PN gaan rondhangen en heb ik gevraagd wat Parelli was en of iemand mij kon helpen, en toen heb ik Julie ontmoet, ik heb er nog steeds geen spijt van!
Nu kan ik alles met mijn ponys, durf ze te kuisen, alleen uit de weide halen, heb er zelfs alleen zonder zadel en bit opgezeten, en ik weet niet of ik dat met Hempfling zonder 'instructie' bereikt zou hebben.

Ik heb hier eens ergens gelezen dat als je verder bent met parelli, dat Hempfling ineens heel duidelijk word, en daar hoop ik eigelijk een beetje op, want Hempfling is voor mij nog steeds de nummer 1, samen met Nevzorov. Ik kan er gewoon niets mee beginnen, wat ik met parelli wel kan...

Nou, ik weet niet of dit ergens op slaat, maar dit is hoe ik erover denk en hoe ik het ervaren heb.

Groetjes,
Eline

[Liesbet]

Ik ga ook reageren:

Toen ik het boek van Hemfling vond (natuurlijk paardrijden, verzameling aan de losse teugel) op de boekenbeurs toen viel mijn mond open: kon dat??? Ik op de manege, verzameling af en toe maar losse teugel ver te zoeken....
Ik heb het boek gekocht, gelezen, gelezen en nog eens gelezen. Het leiden van het paard/pony heb ik echt van hem geleerd, ik was vroeger ook bezig als al die andere gewoon met het halster, kort houden...
De bewegingen van het bekken heb ik ook uit zijn boek gehaald, in een keer leek me dat zo duidelijk en ik ben echt voor de spiegel beginnen te oefenen (geen gezicht).
Straffen en blussen vond ik ook een zeer goed hoofdstuk.
Dus ik heb kleine dingen van hem geleerd.
Maar toen kwam ik op het punt van 'is dit alles???' is dit alles wat ik er kan uithalen????

Toen ben ik bij paardnatuurlijk terecht gekomen en daar stond een tweedehandspakket L1 Parelli (van Julie) te koop en ik heb de sprong gewaagd.
Wat ik nu heb is meer een kookboek, je wil dit bereiken je doet dit op die manier, als dit en dit fout gaat kan dat om die en die reden zijn. En dat heb ik nodig (en mijn shets ook, denk ik) duidelijke structuur.

Of nu die methode beter is dan de andere dat weet ik niet, het is maar te zien waar je jezelf goed bij voelt. Ik heb nu eenmaal meer behoefte aan een goed kookboek.

Ik heb het boek van Hempfling niet weggeworpen ik doe het nog steeds open maar dat doe ik ook met het clickerboek van Inge Teblick want ik wil niet het paard met oogkleppen op worden. Maar op dit moment voel ik mij het beste met Parelli...

[skey]

Parelli geeft inderdaad standaardoplossingen Lacuna, maar niemand heeft gezegd dat je die ook moet toepassen....
Ik ben ondertussen al bij heel veel verschillende mensen geweest, met heel veel verschillende paarden. Soms om gewoon te kijken, soms om les te geven en als ik dan les gaf moet ik zeggen dat ik geen enkel persoon hetzelfde heb aangeleerd. Ik ben op en top Parelli en ik mag eerlijk zeggen dat ik wel eerst naar het paard kijk, ik probeer ook en kijk wat goed werk.
Ik ben het dan ook 100% met je eens dat geen enkel paard hetzelfde is en je kan dus geen enkel paard hetzelfde benaderen.
Dus misschien doet 90% van de PNH'ers gewoon wat er in het boekje staat, maar die hebben volgens mij nog niet helemaal begrepen wat PNH nu juist is. Je moet wel inventief zijn om ergens te raken, anders blijf je hangen op dezelfde plaats en kom je niet meer vooruit.
Nu wil ik niet tegenspreken wat jij zegt, maar gewoon even verduidelijken dat niet PNH'ers hetzelfde zijn en gewoon het stap voor stap programme volgen zonder zelf nog na te denken.

[Lacuna]

@ skey:
Hmzz... dus wanneer ik op mijn L1 examen mijn paard achterwaards laat gaan door op mn kop "klein klein kleutertje" te zingen, en mijn paard reageert door keurig in een rechte lijn achterwaarts te lopen, dan is dat in orde? Dan slaag ik voor mn examen?

Het lijkt me overigens wel zeer interessant om dan bij jou met mijn (schijteigenwijze)shetlander een les PNH te komen volgen.
Maar uiteindelijk komt het er toch op neer dat je paard op "beweging A" ook een volgens het boekje bijbehorende "reactie A" moet geven. Om dat inderdaad gedaan te krijgen van je paard, gebruik je je fases, 1 tm indien nodig 4, en dan moet het gewoon gebeuren, einde discussie. Tenminste, zo komt het in elk geval op mij over.

@ liesbeth
Nou, dat gevoel van "wat kan ik hier nou werkelijk mee" kreeg ik dus van parelli. Er was voor mij (voor ons) te weinig ruimte om op een prettige manier te spelen, en van elkaar te leren. Ik kreeg het gevoel dat in plaats van dat ik van mijn paard de paardentaal leerde, ik mjin paard leerde te reageren op mijn gebarentaal. En natuurlijk, dat was onzettend gemakkelijk en fijn werken, want in principe had je samen inderdaad een "taal" die je beiden begreep. Maar ik begreep nog altijd niets van zijn eigen taal, en dÃ*e wilde ik leren. Want ik moet niet alleen met mijn eigen paard kunnen werken, maar ook met andere paarden in mijn omgeving. En die begrijpen wél de "paardentaal" maar niet de "parelli-taal" als ik het zo mag omschrijven.

@ elineke
Ja, dát is zo. Hempfling kost heeeeel erg veel van jezelf. Juist omdat je ZELF alle, voor jou niet natuurlijke bewegingen meot aanleren. Een buitenlandse taal leren is al vreselijk moeilijk (ik heb een beta-knobbel, dus talen lukt me sowieso al heel moeilijk) en dan ook nog eens een lichaamstaal van een dier met een heel ander lichaam... pittig! Maar ik zelf vind het absoluut alle moeite waard. Iedere dag leer ik weer bij, en het mooiste is: ik heb de allerbeste leermeester die ik mij kan wensen: een bloedeigenwijze shetlander die iedere iets verkeerd gegeven hulp ook werkelijk "fout" zal interpreteren, maar die ontzettend snel vergeeft, niet snel boos wordt, en je altijd probeert te helpen de juiste hulp/beweging voor jou zo makkelijk mogelijk te maken.

Groetjes, Lacuna

[Callippo]

He, mag ik deze discussie van jullie verplaatsen naar een algemeen forum?

ik wil er zelf ook nog het een en ander aan toevoegen namelijk (kan evt ook wel hier, ook al ben ik geen belg )

[Liesbet]

En die begrijpen wél de "paardentaal" maar niet de "parelli-taal" als ik het zo mag omschrijven.
Groetjes, Lacuna

Dat begrijp ik, maar ik denk dat Parelli ons op een eenvoudige manier de paardentaal stap voor stap bijbrengt. Elke dag een frank die valt (begrijp je) en dat vond ik zo moeilijk aan Hempfling hij gaf zoveel informatie dat ik door de bos de bomen niet meer zag.

[sandra]

En natuurlijk, dat was onzettend gemakkelijk en fijn werken, want in principe had je samen inderdaad een "taal" die je beiden begreep. Maar ik begreep nog altijd niets van zijn eigen taal, en dÃ*e wilde ik leren. Want ik moet niet alleen met mijn eigen paard kunnen werken, maar ook met andere paarden in mijn omgeving. En die begrijpen wél de "paardentaal" maar niet de "parelli-taal" als ik het zo mag omschrijven.

Even inhaken hoor.
Want wat jij hier zegt heb ik een tijdlang gedacht namelijk. Ik werkte steeds met paarden die een hele historie hadden, geen mishandeling maar door mensen evrzorgd die niet op de signalen van het paard letten., waarbij het soms meerdere fases 4 kostte voor het paard leek te begrijpen wat ik bedoelde, of in elk geval dééd wat ik bedoelde. Ik dacht dus ook dat het paard het schijnbaar moest leren of zo.

Toen kocht ik shanna, een bijna groene 3jarige die echt 100% nog nooit van parellitaal had gehoord, maar die ook van de mensen nog niet zoveel "normal-taal" (om even het onderscheid te maken) had geleerd.
Tijd om de proef op de som te nemen. Ik wist door mn jaren ervaring met parelli when to be, where to be, how to be (tot op zekere hoogte he, begrijp me niet verkeerd) en ik sprak de paardentaal zoals parelli die beschrijft redelijk.
De porcupinegame was bij de meeste paarden een probleem. of ze zijn zwaar en hebben vaak fase 4 nodig, of ze zijn bang en ontwijken druk. Shanna reageerde exact zoals een level 1 paard zou moeten doen, direct op fase 1/2 en stopte ook gelijk als ik de druk weghaalde. Al vanaf de eerste keer.
Bij de drivinggame kwam er geen fase 4 aan te pas, als ik het me goed herinner reageerde ze meteen al op fase 1 en 2, zonder carrotstick want die hadden we nog niet geintroduceerd. Leftbrained en weloverwogen stapte ze opzij of achteruit.
Same story bij de yoyogame. Shanna begreep gewoon automatisch wat ik bedoelde, Dat zag ze aan mn houding, aan mn intensie en focus.
Voor mij was dit in elk geval het bewijs dat "parelli-taal" natuurlijke paardentaal is.

Er zijn wel een paar voorwaarden om het bovenstaande te kunnen bereiken.
1. je paard moet niet afgestomd zijn op lichaamstaal van de mens
2. je moet als mens parellitaal goed beheersen, je posities, houding en fases kennen.
3. als je paard van zichzelf dominant is zal hij waarschijnlijk je leiderschap meer testen dan wat shanna deed, waardoor je wellicht wél een fase 4 nodig hebt net zoals paarden in de kudde elkaar soms trappen als een paard zich niet naar de leider wil schikken.

Lacuna, uit je berichtjes krijg ik het idee dat je je mening baseert op wat er in level 1 wordt verteld. Maar level 1 is, heel amerikaans, gericht op veiligheid. Dat is het enige waar level 1 om draait, om veilig met je paard om te kunnen gaan. Vandaar ook dat een paard bij fase 4 ook daarwerkelijk achteruit MOET. Bij level 2 leer je dit veel genuanceerder te zien. in level 2 leer je pas kijken naar je paard, en wat je doet aan te passen op wat je paard denkt of voelt. In level 2 gaat het om harmonie, en om in harmonie met je paard te kunnen zijn gaat het niet meer om MOETEN, maar om willen, samen doen, ontdekken, en motiveren etc.

pff, ik hoop maar dat ik volledig ben, het is een heel verhaal geworden.

[Mieke]

Als ik dit lees moet ik aan iets komleet anders dan paarden denken. KINDEREN
effe verduidelijken.
Ik weet niet hoe het in Nederland is maar hier in België heb je veel gewone basischolen, alles zit ik pakketjes en je volgt gewoon elk leerjaar een pakketje en je gaat naar het volgende leerjaar. Alles is dus voorgeknauwd maar je bent zeker als je dat doorworsteld dat je de basis mee hebt. De meeste kinderen voelen zich hier goed bij.

Sommige kinderen hebben hier niet genoeg mee en willen meer vragen stellen, waarom doe je dit of hoe werkt dat, ze slikken niet alles zomaar en willen een uitdaging. In een gewone basisschool is hier geen ruimte voor. Voor deze kinderen heb je dan hier en daar (hoe langer hoe meer) het ervaringsgericht onderwijs (Freinetonderwijs, steinerscholen),.. Daar kunnen kinderen zelf meer nadenken zoeken en of ze nu eerst willen leren over werking van de computer en pas later over de boterbloem het maakt niet uit ze moeten gewoon hun weg vinden. Ze zoeken het gewoon (onder begeleiding)zelf uit. Leren door ervaren dus...

Geloof me op het einde van de basischool kunnen beide kinderen naar het middelbaar alleen de weg die ze volgde was anders.

Nu terug naar paarden en vooral hun eigenaars (paarden kiezen nog steeds hun trainingsmethode niet zelf ). Voor mij is Parelli een beetje een gewone basisschool. Stap voor stap werk ik alles af. Ik ben niet het type dat hetzelf allemaal gaat uitzoeken. Ik ben te onzeker en heb erge faalangst ik voel me veilig bij Parelli, en zelf dan heb ik nog hulp nodig van iemand die zegt wat ik goed en fout doe. (Help Skey ik begin je te missen ) Ik ben er wel van overtuigd dat zelfs indien je nood hebt aan meer invulling je hier ook mee aan de slag kan. Dat heb ik al bij verchillende mensen gezien.

Ik heb het boek van Hempfling ook gelezen en vond het echt een knap boek maar ik kan er zelf niet mee aan de slag het is voor mij te veel om over na te denken en zelf in te vullen ik zou constant iemand bij mij moeten hebben om me te begeleiden (Je bent welkom Lacuna ). Dus voor mij een beetje te ervanringsgericht.

Maar uiteindelijk komen we op hetzelfde uit, en hebben we toch allemaal hetzelfde voor ogen toch? Mijn kleine bescheiden mening.

[Lacuna]

van mij mag deze discussie naar en algemeen forum... Op voorwaarde dat ik dan niet elk bericht wat ik plaats 100 keer moet zeggen dat het mijn persoonlijke mening is.
Hier op de belgjes voel ik me gewoon wat "veiliger" omdat het bij hem niet nodig is, en zij niet alles persoonlijk opvatten.

@ liesbeth: tja.. dát is dus precies mijn vraag. Hij leert het inderdaad stap-voor-stap, maar Ã*s het nog wel "paardentaal" wat je leert, of leer je eigenlijk zowel jezelf als je paard een bepaalde gebarentaal (hierboven al eerder omschreven als "parellietaal") waar jullie samen uiteraard super mee kunnen communiceren, maar met keerzijde dat je, áls je voor een probleem staat, en je "standaardoplossingen" kunnen het niet oplossen, je gewoon helemaal vaststaat.

@ sandra.
Tja, dat is ook mijn probleem, L1 is het enige wat ik van parelli heb meegekregen. Veiligheid is natuurlijk heel erg belangrijk, maar ik vond dat het te ver ging. Als veiligheid een reden is om maar niet naar je paard te luisteren, en in feite jouw wil aan hem op te dringen, als dát de bedoeling is, dan zakt parelli bij mij nu naar een nog dieper level.
Dan nog de "voorwaarden" om met parelli aan de slag te kunnen. Mijn pony voldeed aan die voorwaarden toen ik met parelli begon. Daarnaast had ik een instructeur, die mij vertelde whem, where, and how to be, en mijn pony deed het niet. Wanneer mijn instructeur hem overnam, deed hij het zelden, en áls hij het deed, was het uit angst. En zo wenste ik niet met mijn paardje te werken.
Dus ongetwijfeld is mijn beeld lichtelijk gekleurd, hoewel ik nog altijd probeer het objectief te bekijken en Parelli echt nog een kans te geven. Vandaar ook dat ik nog altijd mensen uitdaag voor discussies, want misschien zie ik het dan op een andere manier. Mensen uitdaag om met mijn pony te werken, want misschien zien we het dan samen op een andere manier...

Hey rengeltje,
Mijn persoonlijke voorkeur gaat absoluut uit naar schoolmethode 2. Omdat daar de geest van het kind zélf leert te ontwikkelen, in plaats van met 30 in een klas "A van AAP'' te leren. Nu zal dat voor iedereen verschillend zijn, maar wanneer je alles in hapklare brokken aangereikt krijgt, is mijn persoonlijke ervaring dat ik geen zin meer hem om zélf na te denken. Met als gevolg dat ik verderop wel vast kom te zitten, en de hapklare brok niet meer begrijp, of deze het voor mij niet voldoende verduidelijkt, en dan kom ik dus niet meer uit mn probleem...
Terwijl als ik altijd geleerd heb, het zelf uit te zoeken, zelf te onderzoeken en door middel van Trial and Error mijn weg leer te maken, ik naar mijn idee een betere basis heb. Geestelijk toch in elk geval. Tuurlijk, deze manier is "zwaarder" dat wil zeggen, door de trial and error factor, ga ik gewoon vaker op mn bek. En moet ik vaker heel dat eind terug opklimmen, waar de juf in de andere klas me dan allang had vastgenomen aan mn hand om te voorkomen dat ik onderuit ging...

Dat is ook zo met parelli en hempfling. Parelli is gemakkelijker, omdat het in kleinere stukjes aangeboden wordt, en je dus, áls je een foutje maakt, niet heel dat eind terug naar beneden dondert. Nadeel is wel, dat je niet zélf gaat nadenken over mogelijkheden, oplossingen, en andere wegen, en je dus als de oplossing die parelli aandraagt voor jou niet duidelijk is, je gewoon vastzit.
En met hempfling is het anders. Die zegt "kijk eens, hier heb je een beginnetje, kijk maar of je naar een volgnd "level" kunt komen. Als je onderuit gaat, doet dat pijn, en is er geen vangnetje die jou opvangt. Je leert zélf nadenken over de stappen die je zet, en je leert welke wél werken en welke niet. En tja, dat leer je the hard way.
En op die manier leer je ook echt dat je naar je paard móet kijken. HIJ weet het namelijk wel, tenslotte is het zijn taal die je je probeert meester te maken. En zo bouw je een band op, zo leer je samenwerken. Door meteen vanaf het begin respect te tonen voor zijn gewoontes en naar hem te luisteren, en voor de veiligheid, je neemt gewoon iets meer afstand.

Groetjes, Lacuna

[sandra]

Ik heb je topic even verplaatst naar algemeen.

[Mieke]

Hey rengeltje,
Mijn persoonlijke voorkeur gaat absoluut uit naar schoolmethode 2. Omdat daar de geest van het kind zélf leert te ontwikkelen, in plaats van met 30 in een klas "A van AAP'' te leren.

Dacht ik wel. . Mijn oudste dochter heeft Freinetonderwijs gevolgd en dat ging prima, mijn jongste dochter zit echter in een gewone normal school dat gaat haar beter af, ze vond haar weg niet bij het rekenen en is na het 3de leerjaar overgeschakeld van Freinet naar Normal. Je moet gewoon keuzes maken aan de hand van de persoon die je voor je hebt. Ik denk dat ik zelf ook meer begeleiding en structuur nodig heb om iets te bereiken. Dus daarom voorlopig Parelli maar ik sta open voor alles......En als ik morgen klein klein kleuterke moet zingen om Dareng achteruit te laten gaan dan zal ik dat wel doen

[sannie]

Hey rengeltje,
Mijn persoonlijke voorkeur gaat absoluut uit naar schoolmethode 2. Omdat daar de geest van het kind zélf leert te ontwikkelen, in plaats van met 30 in een klas "A van AAP'' te leren. Nu zal dat voor iedereen verschillend zijn, maar wanneer je alles in hapklare brokken aangereikt krijgt, is mijn persoonlijke ervaring dat ik geen zin meer hem om zélf na te denken. Met als gevolg dat ik verderop wel vast kom te zitten, en de hapklare brok niet meer begrijp, of deze het voor mij niet voldoende verduidelijkt, en dan kom ik dus niet meer uit mn probleem...

Hoi Lacuna, ik snap je reserves bij Parelli wel hoor. Alleen vraag ik me af (ook voor mezelf) hoe mensen kunnen inschatten naar welke methode ze moeten zoeken voor hun paard.
Je schrijft dat jijzelf beter functioneert bij leermethode 2 en blijkbaar heb je een paard getroffen dat hetzelfde in elkaar steekt (toeval? ). Maar wat nu als jij zou gaan werken met een paard dat nooit geleerd heeft voor zichzelf te denken? Dat soort paarden kun je (naar mijn recente ervaring) ook teveel vrijheid ineens geven en dan gaan ze juist flippen. Door zo'n onzeker paard de veiligheid van een stap-voor-stap methode te geven leert 'ie uitkijken naar het volgende stapje en 'wordt 'ie zekerder.
Eigenlijk keer ik jouw vraag om een ervaren Parelli-er met jouw schijteigenwijze shetlander te laten spelen hier om: hoe zou jij een in karakter tegengesteld paard aanpakken?
Ik denk dat ik het label 'parelli-taal' of 'paardentaal' een beetje te beperkt vind. Die taal bestaat niet alleen uit gebaren, maar ook uit een heleboel minder zichtbare signalen. Juist die signalen heb je volgens mij nodig om een paard te kunnen lezen en dat leer je volgens mij alleen maar door veel ervaring op te doen met veel verschillende paarden, ongeacht welke methode je gebruikt. Misschien dat sommige mensen daarom ervaren dat ze Hempfling (of een ander) ineens wel blijken te begrijpen als ze al wat ervaring hebben opgedaan met Parelli (of een ander).

[Liesbet]

van mij mag deze discussie naar en algemeen forum... Op voorwaarde dat ik dan niet elk bericht wat ik plaats 100 keer moet zeggen dat het mijn persoonlijke mening is.

Dit begrijp ik, en laten we ons daar dan ook allemaal aan houden!!!

@ liesbet: tja.. dát is dus precies mijn vraag. Hij leert het inderdaad stap-voor-stap, maar Ã*s het nog wel "paardentaal" wat je leert,

Ik ben er echt van overtuigd dat het paardentaal is.

Als ik zag hoe Woepie die seven games heel vlug opnam, en goed kon uitvoeren dan moet hij dat echt begrepen hebben!!!
Hij doet het niet altijd perfect (dat zou pas saai zijn) hij is soms nog echt een speels veulen en hij krijgt ook de kans om dat nog te blijven. Maar ik weet nu hoe ik daarop moet reageren en dat zou ik zonder Parelli niet gekund hebben. In die vele manege-lessen heb ik dit nu nét niet geleerd.

Dat Level 1 echt de basis is daar ben ik het mee eens, het begint pas in level 2 dan pas zie je hoe goed je het allemaal beheersd!
Voor mij werkt het stappen-plan, maar ben vandaag (regen, regen, regen) terug in het boek van Hempfling gedoken en wie weet wat leer ik nog bij!!!!