Help bitloos!

[inger]

jullie kunnen het verwachten natuurlijk dat ik zal reageren, degene die mijn voorstel mail hebben gelezen....
Ik zelf heb een ijslander, mensen die dit ras kennen weten dat ze erg rustig zijn als je er naast staat, totdat je er opstapt dan ontspringt er een vuurtje en gaan ze lopen. De een is wat heftiger als de ander. Nu is die van mij een hele prettige diesel, al zeg ik het zelf. Hoe hij in een groep reageerd weet ik niet, ik rij altijd alleen.
Het beestje is net onder het zadel, zelf beleerd, en heeft nooit een bit gekend. Ik ben begonnen met bakwerk, werken met lange lijnen, veel afwisseling met andere oefeningen zodat we een goede band kregen met elkaar, wisten wat we aan elkaar hebben. Dit ook buiten gedaan, ook met lange lijnen, zonder hulp trouwens, en soms best wel eng gevonden, maar geen spijt van gehad dat ik het alleen moest doen. We zijn inmiddels redelijk op elkaar afgestemt. We rijden altijd in het bos, nauwelijks bakwerk.
Tuurlijk schrikt hij wel eens en gaat soms rennen, soms wijkt hij uit. Maar als hij gaat rennen kan ik wel sturen, hij stopt dan wel niet maar blijft op een of andere manier toch naar me luisteren, de eerste paar keren raakte ik in paniek, help aan de kletter wat nu?? De laatste keer bleef ik rustig(er) en merkte ik dat ik heel goed kon sturen alleen niet stoppen, dit bracht mij een hele gerust stelling en juist daardoor stopte hij met rennen.
Het lag dus aan mij, ik moest rustig blijven ademen en zitten, geen paniek, rustig sturen naar een voor hem veilige plaats. En daarna gewoon weer doorrijden net alsof er niks aan de hand was.

Wat ik iedereen aanraad (met name twijfelaars) vooral thuis oefenen in de bak of weiland maakt niet uit. Net zo lang totdat jij het gevoel hebt dat je vertrouwen in het systeem hebt, maakt niet uit welk bitloossysteem.
Kies het systeem waar jij en je paard goed mee overweg kunnen, voor de een is dat bijv. een bosal voor de ander het Cook hoofdstel. Zodra het in de bak of weiland goed gaat en beide plezier er in hebt, maak dan een klein buiten ritje, dicht bij huis. Misschien met een ander paard er naast als je dat zelf prettig vindt. Gaat dat ook goed ga dan pas verder van huis. Stap halverwege zo'n ritje eens af, laat je paard wat grazen of geef een snoepje. Zorg voor een goede verstandhouding onderling.
Rij daarna gewoon weer door of terug naar huis als je op het verste punt bent gestopt.
Herhaal dit een aantal dagen achter elkaar, doe het alleen als jij je goed voelt. Dan bouw je een goed vertrouwen op en is het geheel veilig om bitloos buiten te rijden. Ook door het verkeer!
De rust zit vooral bij de ruiter tussen de oren. Het paard is een spiegel van ons eigen ikje.

[Pablo]

Inger, je weet het heel mooi te vertellen. Maar die van mij gaat er absoluut niet vandoor. Echter loopt hij wel zijn eigen tempo en we moeten ALTIJD over de provinciale weg en door woonwijken.... Misschien dat dat t net ff ingewikkelder maakt. En dan inderdaad in mijn hoofd, maar ik wil geen ongelukken op mijn geweten hebben!

[inger]

Hoi, ja moeten wij ook, helaas..., altijd langs druk doorgaand verkeer, een provincialeweg, rotondes, fietspaden enz..enz.. totdat we in het bos zijn. Dit kan soms best spannend zijn. Kan ik mij goed indenken. Ik bedoel met er vandoor gaan alleen als voorbeeld. Het is wel belangrijk dat het paard stopt op het moment dat jij dat wil, of je nu stapt of galopeerd.
Als jij weet dat jou paard altijd stopt wanneer jij dat wilt, wat is je probleem dan?? Effe heel simpel gezegt hoor! Maar die vraag zou je jezelf kunnen stellen. hihi Al is hij wel moeilijk.....Het gaat je vast een keer lukken!!