Waarom Parelli???

[Limgardur]

Hoi,

Nu ik zo een paar dagen op dit forum rond neus reist mij de vraag wat er nu zo bijzonder is aan de Parelli-methode? En waarom zijn die paketten zo duur? Zoals al bekend uit mijn eerdere berichten heb ik een jonge en eigenzinnige Arabisch Volbloed merrie van ruim 4 jaar. Ik heb begonnen met loswerken Ã* la Emiel Voest om haar wat relaxter in de hand te krijgen. Bij alles wat ik doe is ze onrustig. Ze loopt dan rondjes om mij heen en is meer met haar omgeving bezig dan met mij. Alleen na wat loswerken in een afgezet stukje bak kan ik wat meer met haar doen. Dan laat ze zich redelijk de deken opleggen en met moeite hoeven uitkrabben bv. Probeer mij nu eens enthousiast te maken voor juist de methode van Parelli... Wat ik wil bereiken is het volledige vertrouwen van Mujannah krijgen dat ik alles met haar mag doen tot en met rijden aan toe. Ik heb haar nu 3 maanden en in het begin heb ik haar een paar keer een zadel op gehad en ermee gelongeerd, maar van de een op andere dag liet ze het zadelen niet meer toe. Ook het vast staan geeft grote stress bij haar. Ze gaat dan steigeren en hangen tot er iets kapot gaat en ze weer los is (en dus beloond wordt voor haar gedrag!). Is Parelli te doen zonder hulp (ik heb namelijk geen hulp, want mijn ouders vinden een Arabier te druk in vergelijking met een IJslander of Tinker)? Brand los....!

[sandra]

ik ben al enige jaren bezig met Parelli.
Ik ben ermee begonnen omdat het de enige methode was waarbij ik stap voor stap verder werd geholpen.
De stap voor stap methode is dus een groot voordeel.
CVerder zokm het 7 oefeningen die op verschillende niveaus uit kunt bouwen en op voort kunt borduren, wat het dus progressief maakt om te doen. je werkt echt naar een doel toe, wat motiverend werkt.
Met de pakketten van tegenwoordig leer je ook heel wat psychologie van paarden.
Ik heb nooit eerder echt hulp gehad (behalve af en toe een forummer die langs kwam) en ben toch aardig ver gekomen (al zeg ik het zelf, sorry...)
Het rijdens sluit naadloos aan aan het grondwerk. dat vond ik ook heel prettig. wat je met het rijden ging doen had je met grondwerk al helemaal voorbereid. dat kan ik nu ook heel goed merken aan mijn paard (die ik net vorige week heb ingereden).
Afijn, een nadeel is dat het pakket in het engels is, wat voor sommige en probleem kan zijn.
Daarom ben ik samen met callippo van dit forum bezig met een nederlandse stap voor stap methode voor natural horsemanship: Equisense. dvd 1 is net uit.

(http://www.equisense.nl) sorry hoor, moet het toch effe zeggen he.

[Limgardur]

Hoi Sandra,

De dvd heb ik vorige week gekocht bij de NVVR! Kan het zijn dat ik jou gemaild had dat ie het niet doet? Inmiddels heb ik hem wel even kunnen bekijken op de laptop van mijn vader, maar heb nog geen tijd gehad er echt voor te gaan zitten. Zo op het eerste oog ziet het er goed uit!

Tja, ik ben voor Mujannah toch op zoek naar iets om verder mee te komen... Morgen heb ik "gewoon" les met Sylvano en daarna ga ik misschien even met Mujannah proberen te wandelen. Als ik haar eenmaal aan de hand heb volgt ze me braaf en blijft ook achter me. Ik had het eigenlijk vandaag willen doen samen met mijn moeder en de Tinker. Maar ik voelde me niet zeker genoeg om het te doen... Ik voel me dan niet geheel ontspannen en een beetje onzeker of ik het allemaal wel goed doe en weet niet hoe Mujannah gaat reageren. Ze is mijn eerste Arabisch Volbloed en het valt me toch een beetje tegen nog. Niet dat ik spijt heb dat ik haar heb gekocht, integendeel! Ik heb alleen zelf het gevoel dat ik me sterk en zeker moet voelen in wat ik met haar doe. Vaak heb ik een idee van "zo ga ik het doen" en als puntje bij paaltje komt zie ik het toch niet zitten... En volgens mij kan ik dan ook beter even niks met haar doen dan het risico te lopen dat het "fout" gaat en ze dingen verkeerd leert. Ik heb een einddoel met haar in mijn hoofd van hoe ik haar wil hebben... Ik wil graag met zo min mogelijk hulpen haar kunnen rijden straks... Enkel door mijn lichaam te gebruiken haar een bepaalde richting opsturen of het tempo bepalen... Vóór Mujannah had ik een Arabier gekocht die al bereden was (bleek kreupel bij de keuring) en als ik dan ook maar een milimeter met mijn gewicht speelde ging ze al in draf of galop. Vanuit stap of stilstand iets mijn bovenlichaam naar voren verplaatsen betekende verzameld aangalopperen en weer terug naar achteren was weer draf of stap. Kijken in de richting waar ik heen wilde was het stuur... Omdat ik met Mujannah endurance wil rijden moeten de hulpen zo licht en makkelijk mogelijk zijn zodat het ons beide zo min mogelijk energie kost. Ze moet als het ware mijn gedachten kunnen lezen... Àls ik nu iets met haar doe vòel ik dat ik dat kan bereiken! Alleen is de vraag nog even hoe ik dat kan en ga bereiken.... Wat ik wel weet is dat het anders moet als het traditioneel inrijden van mijn Tinker. Die heeft een heel ander karakter, is niet zo heel gauw onder de indruk van iets en Ã*ls ie al onder de indruk is raakt ie er ook niet helemaal van ondersteboven... Ik heb het idee dat ik dieper een nieuwe wereld inga waar ik jaren geleden al mee kennis heb gemaakt... Het daadwerkelijke inrijden van Mujannah moet dan maar even wachten... Bij haar is het geen kwestie van even wennen aan een zadel en er vervolgens zo op kruipen....

[Evenaar]

Even een andere vraag, in wat voor soort omgeving staat Mujannah? Ik bedoel, staat ze op een pensionstal, thuis of op een boerderij? En hoe is de sfeer daar?

[Limgardur]

Hoi,

Mujannah staat bij ons thuis achter de boerderij. We hebben nog 9 andere paarden staan en dat loopt allemaal bij elkaar (op de Tinker en een IJslander na). Waarom vraag je dat in dit topic? Vanwege het feit dat ze zo druk is? Als ze op een drukke pensionstal zou staan zou dat een oorzaak kunnen zijn, maar het is hier juist rustig thuis... En ze geniet juist van de dingen die op het erf gebeuren, zoals met mooi weer dat wij buiten eten, het werk in de stal, paddock en wei wat we doen elke dag. Ze krijgt zowiezo iedere dag meerdere keren aandacht. Als ik in de wei kom knuffel ik haar altijd even en loopt ze even met mij mee als ik een ander paard eruit haal. Regelmatig lopen er ook kinderen op het erf en sommigen gaan ook mee de wei in om hun lespaard zelf te pakken. Mujannah kiest dan zelf of ze naar kinderen toe gaat of niet. Als ik 's morgens als eerste buiten kom (meestal is mijn moeder eerder) dan hinnikt ze altijd zachtjes, dan doe ik de draad tussen paddock en wei open en dan loopt ze de hele dag in de wei waar ze ook regelmatig een sprintje trekt. 's Avonds tegen een uur of 5 Ã* 6 gaat ze zelf met 2 IJslanders weer in de stal staan om te kijken of er al hooi gevoerd wordt. De andere paarden komen pas als er daadwerkelijk gevoerd wordt.

[inger]

De sfeer is hartsikke goed daar hoor! En goede verzorging met veel liefde. Het enige is dat het karakter van het paardje totaal verschilt van wat ze tot op heden hebben gehad en hebben. Een ijslander en tinker, shetlanders e.d hebben nu eenmaal niet zo'n super explosief karakter, tuurlijk kunnen ze uit hun dak gaan, gek doen, hard rennen iets weigeren enz...enz...maar tonen dit op een geheel andere manier.
Nu is het paardje erg jong, lekker groen, pas nieuwe omgeving en moet nieuwe dingetjes ervaren en leren hoe daar me om te gaan en dit doet ze op een andere manier dan ze tot op heden "gewend" waren. Nu probeert zij door verhalen/ervaringen van mensen hier te kijken of dat wellicht in haar situatie toepasbaar is. Of zij zich thuis zou kunnen voelen in bijv. het parelli systeem, of juist beter in Voest of Hempling oid zou passen. En wie weet wel een mix van dit alles. Nou ken ik haar al wat langer en denk ik dat het wel een mixje zou kunnen gaan worden... Maar ze heeft gewoon even een duwtje in de goede richting nodig, zeg maar even een resultaatje. Weet even niet hoe ik het anders moet vertellen. Ze wil gewoon een handvat hebben die zorgt dat zij rust in het paardje kan brengen zodat ze daadwerkelijk aan de slag kan met haar paardje. En ja tuurlijk is haar bekend dat je pas vertrouwen krijgt als je het ook daadwerkelijk verdiend hebt. Alleen haar vraag is hoe maak ik dat duidelijk aan het paard dat ze ook echt te vertrouwen is en alleen maar samen leuke dingen wil gaan doen. Dus kan het parelli systeem haar ook echt ondersteunen? Past dat systeem in haar ideeen??
Dit alles is haar wel gelukt met haar tinker!! Ze heeft nu alleen een ander karakter voor zich, welke een beetje onzekerheid bij haar teweeg brengt. En daar wil ze wat aan doen met behulp van...X systeem....X persoon hulp....X ideeen....
Maar eeehhh!!!! Heleen het gaat je lukken hoor!!!! Ik weet het echt zeker. Waarom woon je niet gewoon wat dichterbij!!?? hahaha dan is het niet zo ver rijden....
Hou vertrouwen, ik vond al dat je best ver was, de laaste keer bleeft ze heel mooi staan met voetjes uitkrabbelen. Alleen de deken even niet toen liep ze wat heen en weer, ach ja dat komt ook goed, gewoon negeren en doen wat je moet doen.
Het was echt toppie hoor!!! Geloof me...
groetjes inge

[skey]

IK wil wel even vertellen hoe het ons afging met parelli want als ik zo lees wat jij wilt bereiken kan dit perfect met PNH.

Ik had mijn eerste pakket gekocht voor ik een paard had. (heb ik officieel nu nog niet hoor, in de praktijd echter wel)
Toen ik Aramis de eerste keer zag weet ik nog dat hij bang was van een borstel. Een doodgewone ordinaire paardenborstel. Een halster was al helemaal uit de boze. Hij kende dus niets, was volledig groen en bang van alles hoewel hij nooit negatieve ervaringen had gekend. Hij was altijd afgesloten van alles geweest. Geboren en opgegroeid daar waar hij nu nog altijd staat. Achterin waar geen mens komt. Hij had dus nog niet veel gezien in zijn toen al 5 jarig bestaan.
Ik ben gewoon begonnen met PNH zonder er echt bij stil te staan of deze methode wel bij hem paste, gelukkig deed ze dat achteraf gezien heel goed.
Na alles grondwerkoefningen te hebben gedaan ben ik gaan nadenken over zelf inrijden. Toen ik eenmaal die beslissing had genomen ben ik gewoon verder gegaan met level 2 het grondwerk en met level 1 het rijgedeelte. Het laten wennen aan een zadel. Ik heb hem ingereden op touwhalster en dat ging echt goed.
We hebben ook een moeilijk periode gehad waarin het bijna gevaarlijk was om erop te gaan maar ook dat is overwonnen.
Ondertussen kan ik hem rijden, we zijn bezig met level 3, maken wandelingen op touwhalster en gaan volgend weekend voor de eerste keer op verplaatsing samen. Aramis is nog altijd een grote bangerik, ik denk dat dat gewoon een deel van zijn karakter is dat hem maakt tot wie hij is. maar uiteindelijk doet hij wel alles voor me en eenmaal hij de dingen kent waar hij zo bang voor is gaat het met elke keer oefenen weer beter en beter.

[trea]

Ik denk dat je de succesverhalen wel uit iedere richting kan krijgen. Voest, Hempfling, Parelli.. allemaal heeft het succes als je je erin kan vinden.

Ik vind HET succes van Parelli in het duidelijke stap voor stap systeem, de probleemoplossers als het niet loopt zoals je wilt, oefeningen van het allereerste begin tot aan vergevorderd rijden naadloos aansluitend op elkaar.

Verder vind ik voor mezelf Parelli zo fijn omdat hij zo hamert op veiligheid. Niks doen waarbij je je niet zeker voelt en wat niet veilig is. Niet iets zomaar proberen en kijken of het lukt, nee: set it up for succes. Degelijke voorbereiding: hoe, wat, waarom met duidelijke sleutels (wat doe ik als het misgaat), zodat je nooit vast komt te staan en denkt: "wat nu?"

Volgende punt is de psychologie. Niet zomaar een paard gaan loswerken. Nee, je paard is uniek en je loswerken (de games) horen te worden uitgevoerd op dusdanige manier dat jouw unieke paard zich er goed bij voelt, zich optimaal kan ontspannen bij je en kan léren!
Jij als leider krijgt duidelijke tips, op welke manier jij je unieke paard kunt begeleiden. Een dominant, druk, verlegen, gevoelig, teruggetrokken, getraumatiseerd, a-sociaal, jong, paard.. allemaal hebben ze iets anders waardoor jouw benaderingswijze en omgang niet standaart kan zijn.

En dat heeft Parelli perfect samengevat in zijn paketten.

En duur zijn ze niet. Het is al vaker berekend hier op het forum. Met het level 1 pakket, maak je een hele mooie basis in vertrouwen en omgang op een veilige goede basis. Je hebt er zeker een half jaartje plezier aan, want je kan heel creatief met pakket blijven werken als je het uit hebt. Er staan allemaal uitbreidingen van oefeningen in, die je kan toepassen als je de standaartoefeningen onder de knie hebt. Een half jaar lang, zeker 4keer per week lol en leren met je paard voor (wat is het: 219 euro of zo?)

Level 2 is een hele psychologische hap, waarin je je band gaat verdiepen en nog meer challenges aangaat (allemaal op de meest veilige basis en manier) waar je zeker een jaar tot 2 jaar zoet mee bent. Daarom mag die ook iets duurder zijn.

Ik wist het wel hoor.

[trea]

Mijn persoonlijke succesverhaal kan ik hier ook nog even neerzetten als je daar behoefte voor voelt.

Ik heb twee tinkers
Enya: bont, merrie, 8 jaar, alfa, heel dominant, flegmatiek, berekenend (wat parelli noemt onder het type: leftbrained dominance), een tank onder de tinkers in haar hele uitstraling. Wil je iets van haar waar ze het niet mee eens is (en dat hadden we al heel vlug als we naar buiten gingen, want ze is liever lui als moe) dan heb je een probleem. Ze zet zich namelijk stil en vast en veranderd in een blok beton.

Ze heeft ook lieve kanten: erg mensgericht, dol op kunstjes als het iets lekkers oplevert, goed te motiveren met brokjes, en als je haar met respect benadert krijg je veel van haar gedaan. Ze is leuk ontdeugend, houdt je vanuit de ooghoeken in de gaten als ze een streek uithaalt om te kijken of je moet lachen.

Haar leftbraind dominance gedrag was waar ik onderweg het meeste problemen mee had. Als zij besloot dat de rit lang genoeg had geduurd, dan draaide ze om. Ze kon daarbij gerust achterwaards de prikkeldraad inlopen, wetende dat IK dat erger zou vinden dan zij, om zo gedaan te krijgen wat ze wilde.
Om die reden had ze een stangbit in met een flinke hefboom eraan.

Thuis was ze in staat om je omver te lopen en heel bewust op je tenen te gaan staan, omdat ze vond dat ze meer alfa was dan ik. IK moest wijken voor haar.

Nu dankzij een anderhalf jaar parelli heb ik een meewerkend paard. Ze ziet mij nu als alfa, en kan mijn wil daarom opvolgen. We hebben nog wel eens discussies onderweg over een bepaalde afslag, maar die zijn zó opgelost, zonder dwang.
We rijden zadelloos tegenwoordig, bitloos al veel langer en we hebben een perfecte golflengte gevonden om te communiceren.

Voor anderen die deze golflengte niet precies afgestemd hebben, blijft het een moeilijk paard.
Gister nog tijdens een bosrit (waarbij mijn dochter op haar reed) was ze de draak haarzelf. Leiding willen nemen, ervandoor gaan, zelf gang en richting bepalen.
Mijn dochter werd hoe langer hoe krampachtiger, ging de teugels steeds korter nemen, waardoor de druk op de neus steeds groter werd en Enya steeds geiirriteerder. toen mijn dochter boos werd en Enya een tik met de zweep gaf, was het uit met de liefde (als die er nog was op dat moment) Enya zei: "ajuus, ik ga naar huis"! Met moeite heeft mijn dochter haar vele meters verder tegen een boom kunnen parkeren en we hebben geruild. Teugles los, communicatiekanalen open en het was meteen over. Respect en communicatie is alles wat deze dame nodig heeft, dan voegt ze zich meteen.

Geleerd dankzij het level 2 pakket. Bij level 1 boekten we al vooruitgang. Heel veel. Maar lol in de games, dát kreeg ik niet voor elkaar bij haar. Ze liep zuchtend de circling game met een blijk van: "moet dat nou".
Pas in level 2 heb ik geleerd haar ook uit te kunnen dagen, en zo kan ik het vuur in die tank laten ontwaken.


Amy: grijs, muizig paard. Ook een tinker. Supersensitief. Een heel klein hartje een zeer gevoelig zieltje in het lijf van een tinker. Merrie, 8 jaar, sinds vier jaar bij mij.
De eerste drie jaar dat ze hier stond, had ik een heel lief paard. Deed gewoon alles wat ik vroeg, zonder commentaar. Ingereden gewoon, zadel erop en rijden. nooit heeft ze laten merken dat ze het ergens niet mee eens was. Ik had soms het gevoel op een robot te zitten.
Onverwachte angst onderweg, voor trekkers en vrachtwagens. Dan kon ze vreselijke dingen doen. Ze is eens in volle paniek de prikkeldraad ingerend, ze heeft mij er eens afgestijgerd toen ze in een beekje een tak onder haar buikt trok met maaien.
Ik heb nooit hoogte van haar kunnen krijgen, ze was braaf, maar persoonlijkheids-loos. Ik had er heel weinig mee.
Ze stond altijd in een ver hoekje te staren, liet nooit genegenheid blijken, maar ging je haar halen om iets te doen, was het altijd oke.

Zij is mijn grootste overwinning sinds Parelli. Na een half jaar intensief met haar bezig te gaan, veranderde ze. Ze bloeide open. Ik zag het in haar gebeuren, in haar ogen. Ineens begreep ze wat ik als mens voor haar was. We communiceerden en daardoor kon zij mij ook dingen laten weten. Toen ze doorhad dat ik haar lichaamstaal eindelijk begreep en verstond ging ze helemaal los.
Haar robotachtige meegaandheid veranderde in een zeer expressief paardje. Samen hebben we dit uitgebouwd tot een uniek niveau. Ze is nu zo aanhankelijk en open, dat ze er buiten vrijwillig voor kiest om liever bij mij te blijven als bij Enya.
Haar verkeersangst hebben we aan kunnen pakken dankzij de treshold-technieken in level 2, en nu rijden we overal langs.

Ik kan over haar nog uren vertellen, zij is mijn soulmate geworden.

[Marja]

Goh Trea, wat heb je dat mooi verteld!

Mijn eigen ervaringen met Parelli zijn ook goed, eigenlijk om redenen die door de anderen ook al aangegeven zijn. De stap-voor-stap methode, de inzichten die het me gegeven heeft in de psyche van mijn paard, hoe ik een waardige leider kan zijn voor mijn paard... Ik kan het dus wel aanraden, en idd, het lijkt duur, maar als je het omrekent naar hoeveel lessen/cursussen je nodig zou hebben om hetzelfde te leren, dan valt het juist weer reuze mee!

Misschien kun je anders eens een keertje bij iemand gaan kijken die aan Parelli doet? Dan krijg je wellicht een betere indruk van wat het nou inhoudt.

[Jarno]

Vorige week kwam hier een Merens toe, die amper nog een mens had gezien, we konden hem niet aanraken, geen halster aandoen, zelf niet in zijn buurt komen. Dankzij het parelli systeem, kunnen we nu al al de 7 games doen, nog niet altijd perfect, maar we zijn nog maar een week ver hé. Dit is niet omdat we een natuurtaltent zijn, of gewoon goed zijn. Dit is zuiver en alleen door het parellisysteem, dat toch wel heel knap in elkaar zit. Voor normals zijn dingen die je door parelli kan, (bv je paard naar je toe laten lopen) onmogelijk. Dingen waar je van hebt gedroomd als klein kind (zonder zadel, zonder hoofdstel en dergelijke rijden) een haalbare kaart. Niet twijfelen zo ik zo zeggen en kopen die paketten

[Lacuna]

op jouw vraag "wat is er zo bijzonder aan parelli" kan ik een heel kort antwoord geven:
Het is een zeer duidelijke, stap-voor-stap methode die jouw leidt en begeleid in het proces om zelf een leider te worden.

De oefeningen (of games, hoe je het noemen wilt) vormen ook een waardevolle basis, hoewel ik van mening ben dat er zeker nog een aantal dingen missen die weldegelijk bij een goede basis horen. Daarnaast ben ik ook niet zo heel gelukkig met de manier waarop de oefeningen uitgevoerd behoren te worden, maar dat kun je natuurlijk altijd zelf aanpassen naar je eigen wensen en je eigen inzicht. De pure oefeningen op zich vind ik wel een goede basis om je paard te laten merken dat jij de leider bent.

Ik zelf mis een hoop naar mijn idee belangrijke aspecten van het samenwerken met je paard in het Parelli-programma, maar ik kan me ergens wel voorstellen dat de door jou hierboven beschreven problemen voor een groot deel, zo niet helemaal opgelost kunnen worden door zelf met parelli aan het werk te gaan. Maar datzelfde kan ik van vele andere methodes waar ik zelf meer achter sta, ook zeggen

Groetjes, Lacuna

[inger]

goh trea wat mooi gezegt! wauw, dat wil ik ook nog wel eens bereiken....die van mij is bij tijd en wijlen ook erg gesloten....en ben ik een beetje aan het door prikken met kleine spelletjes en een lekkere beloning daarna, dit begint nu een klein beetje vruchten af te werpen. Zijn oortjes gaan nu langzaam naar voren tijdens het werk en zijn oogjes worden vrolijker en niet meer zo gesloten en zo iets van ach ik doe wel even iets maar het "vuurtje" is er nog niet.
Het begint langzaam te gloeien...
maar je hebt het wel erg mooi verwoord op deze manier
Is het verschil tussen Parelli en Hempfling dat je bij Parelli DE leider bent, de hengst, zeg maar en bij Hempfling, de vertrouwens persoon, de leidende merrie?? leg ik zo op een juiste manier de verschillen uit?
Of zijn er meer dingen?
Heleen heeft me wel aan het denken gezet...

[shetfan]

Dat stap-voor-stap is ook de reden dat ik voor parelli gekozen heb.
Ik vind het zo'n goede methode omdat je echt in mini-stapjes alles uitgelegd krijgt en daardoor langzaam maar zeker een andere manier van denken gaat ontwikkelen waardoor je uiteindelijk zelf ook oplossingen kunt bedenken.
Ook begrijp ik andere methodes beter door parelli en lees ik nu dus ook veel andere boeken.

[Jarno]

goh trea wat mooi gezegt! wauw, dat wil ik ook nog wel eens bereiken....die van mij is bij tijd en wijlen ook erg gesloten....en ben ik een beetje aan het door prikken met kleine spelletjes en een lekkere beloning daarna, dit begint nu een klein beetje vruchten af te werpen. Zijn oortjes gaan nu langzaam naar voren tijdens het werk en zijn oogjes worden vrolijker en niet meer zo gesloten en zo iets van ach ik doe wel even iets maar het "vuurtje" is er nog niet.
Het begint langzaam te gloeien...
maar je hebt het wel erg mooi verwoord op deze manier
Is het verschil tussen Parelli en Hempfling dat je bij Parelli DE leider bent, de hengst, zeg maar en bij Hempfling, de vertrouwens persoon, de leidende merrie?? leg ik zo op een juiste manier de verschillen uit?
Of zijn er meer dingen?
Heleen heeft me wel aan het denken gezet...

Kdenk dat beide methodes, slaan op het feit dat je de dominandste bent. Paarden gaan niet denken van aha, tis een hengst of aha tis een alfa merrie . Wel van oei, die is dominanter dus ik zal hem volgen. Hempfling is alleen iets minder praktisch gericht om van te leren. Hij duidt een weg aan, die je zelf moet volgen. Parelli zegt dus stap voor stap wat je moet doen.