nav nevzorov topic: alpha leider

[marleendenarend]

Marianne vroeg mij in het "Nevzorov en Parelli" topic wat bedoelde met mijn opmerking dat ik geen alpha leider meer wil zijn.

Het heeft alles temaken met de boeken van Mark Rashid. Hij beschrijft daarin de rol van de 'passive leader', die door paarden gekozen wordt en geliefd is doordat hij het maken van goede keuzes weet te combineren met de afwezigheid van druk, dwang en geweld. Hij/zij is een 'leader by example' en verwacht niets van zijn volgelingen. DAT boeide mij enorm!

Voordat ik verder ga; heb jij iets van hem gelezen Marianne? (zij stelde de vraag ). Het zou me namelijk een hoop uitlegwerk schelen om duidelijk te maken wat daar nu zo bijzonder aan is.

[Marianne]

Nee... ik ken uiteraard zijn naam en heb al vaak op het punt gestaan zijn boek(en) aan te schaffen. Dus.... als je de tijd en moeite wilt investeren om alvast wat uit te leggen, zou ik je dankbaar zijn!!!

[kellybelly]

ik ben daar ook erg benieuwd naar! Toch maar eens op zoek naar boeken van hem....

[marleendenarend]

oke, een poging

Mark Rashid beschijft de verschillende leiders in een kudde. De ene is de alpha die maar zijn oren plat hoeft te leggen of zijn 'swiegermutterlook' hoeft te gebruiken en de kudde wijkt voor hem als de rode zee voor Mozes (of was het de dode zee en iemand anders ). De paarden doen wat hij zegt, maar vinden zijn druk niet prettig, wat te zien is aan een ontevreden gezicht, zwiepen met de staart, een halfzacht protestbokje in de richting van de tanden van de alpha die bijna in hun kont bijt, etc.
Die alpha heeft het voor het zeggen, bepaalt alles, eet en drinkt als eerste etc.
Paarden die zich bij hem aansluiten doen dit of omdat ze door hem geclaimd zijn en ze durven hem niet te verlaten in angst voor reprimandes, of zijn zelf uit hetzelfde hout gesneden maar zijn wel een maatje te klein voor hem/haar. Dit paard wil in meer of mindere mate de baas zijn.

De tweede soort leider is een paard die geen volgelingen ronselt, geen druk, of dwang of geweld uitoefend (misschien hooguit uit zelfverdediging) en niets van de kuddeleden verwacht. Wel heeft hij de kwaliteiten om goede keuzes te kunnen maken en kan hij dus zorgen voor veiligheid, eten en drinken. Ze stralen grote betrouwbaarheid, consistentie, tolerantie ed uit. Paarden sluiten zich graag bij een dergelijke leider aan en er wordt binnen die groepen zelden gevochten en zo wordt er weinig energie verspild. Dit paard heeft nooit om leiderschap gevraagd, hij is ervoor gekozen door 'leading by example'. Hij geeft een prettig voorbeeld wat graag door de anderen gevolgd wordt. Het is dus zeker geen doetje, maar ook geen machtzoeker. Hij domineert niet.

Dit is hoop ik een beetje een duidelijke uitleg van wat Mark Rashid beschrijft.

Mijn opmerking ging er dus over dat je met parelli probeert de alpha rol te krijgen in je kudde. Die rol wil ik helemaal niet, maar ik wil wel een goed voorbeeld zijn en mijn paarden laten kiezen of ze mij willen volgen of niet.

Goed uitgelegd

[Marianne]

Hartstikke goed!
Maar dan doet zich meteen een vraag voor:
als wij een paard vragen iets te doen, noem maar iets als bv een bepaalde richting opsturen.. dan is dat eigenlijk al 'dwang'. We verlangen tenslotte iets van het paard.
Als je nu zo'n simpele situatie neemt, dan raak ik in de war: ik wil geen dwangmatige leider zijn maar hoe maak ik m'n paard dan duidelijk dat dit de juiste beslissing is?
Want het lijkt bijna on-ontkoombaar om dan tóch in een alpha-rol te vervallen..
hoe zie jij dat?

[eline]

Mooie uitleg. Ik verbind er alleen een andere conclusie aan. Ik denk juist dat je door parelli een steeds betere alpha leider wordt (zo een die jij beschrijft) zodat je steeds vaker aan een halfe blik genoeg hebt. Je paard wilt dan ook steeds meer bij jou zijn (althans dat zie ik bij de relatie met mijn paard. Hoe beter ik word hoe leuker hij me vindt!). Helaas ben ik niet geboren als een alpha leider die aan een klein gebaar genoeg heeft. Ik zal het dus echt ergens moeten leren en dat kan parelli mij bieden (en daar heeft het paard idd onder te leiden). Ik zou het trouwens super vinden om een methode te vinden waarbij je in een veel kortere tijd zon geweldige leider wordt. Naar mijn idee moet zon methode nog worden uitgevonden.

groetjes eline

[marleendenarend]

Voordoen! En als hij/zij je volgt (vrijheid!) dan 'gelooft' hij je. Gaat hij de andere kant op moet je nog even doorploeteren! Haha!

Nee zonder gekheid. Je zal dus hard moeten proberen het paard ervan te overtuigen dat jou voorstel toch echt leuker is en dat de kant waar jij opgaat veel lekkerder gras groeit. De clou zit hem dus niet in oefeningen, maar in je 'lifestyle' met je paard. Hoe je overkomt, wie en wat je bent etc. Oneindig moeilijk dus!

Ik heb Donanta inmiddels zo ver dat ze op de plek gaat grazen waar ik me in het gras buk, want ik zoek de groenste sprietjes uit! Ook stoppen zij en haar zus met grazen (waar ik lang bij zit en dus meezoek naar lekker gras) als ik besluit dat het tijd wordt om te drinken. Ze volgen me dan in colonne! Echt leuk! Overigens gebeurt dat niet steevast maar wel erg vaak en is Donanta degene die besluit weer terug te gaan en dan volg ik haar toch gewoon!

[marleendenarend]

Ik zou het trouwens super vinden om een methode te vinden waarbij je in een veel kortere tijd zon geweldige leider wordt. Naar mijn idee moet zon methode nog worden uitgevonden.

groetjes eline

Tip: kijk meer naar je paard en minder in de boekjes

[Marianne]

Okay... ik begin te begrijpen wat je bedoelt. Dus, en nu plaats ik het even naar eigen situatie: ik haal Pauli van de wei - dat doe ik meestal door in haar blikveld te komen, een 'uitnodigend' gebaar te maken met mijn arm ( zij staat dan zeker 25 meter verderop van mij vandaan), keer me weer om en loop richting stal. In bijna alle gevallen komt ze achter me aan lopen, en kan ik 'mijn ding' gaan doen, borstelen of zo. Begrijp ik dan goed dat ik dan eigenlijk al van 'nature' een niet alpha, maar toch leider ben?

[marleendenarend]

Begrijp ik dan goed dat ik dan eigenlijk al van 'nature' een niet alpha, maar toch leider ben?

In dit specifieke geval lijkt het daar wel op. Al weet ik natuurlijk niet wat er voor nodig is geweest om hem dit gedrag 'aan te leren'.

Blijkbaar is jouw uitnodiging voor hem een heel goede reden om je te volgen. Misschien heb je lekker eten voor hem (onderschat niet de waarde die een leider die voor goed en lekker eten zorgt voor een paard betekent. Dat heeft niets met omkoping te maken, mits de 'rest 'ook klopt natuurlijk), of krijgt hij persoonlijke aandacht die hij graag heeft. Een paard is immers op zoek naar comfort.

Ik weet niet hoe je de rest van de omgang met hem doet, maar dit geval lijkt op 'leading by example' Jij weet wat je paard graag wil en biedt dat hem aan. Het is wel zo, dat als hij zou besluiten niet te komen, je hem dan niet zou moeten gaan dwingen door te drijven of halsteren. Hij moet ervoor kiezen naar je toe te gaan, de passive leader wordt gekozen

Oh ja ik vergeet nog iets belangrijks! Er is uiteraard wel sprake van respect. Ook al domineert de passive leader niet, hij of zij wordt zeker ook niet onder de voet gelopen! Respect blijft belangrijk!

[sannie]

Waar ligt de grens tussen een uitnodiging en dwang?

Voor mij is dat heel erg gevoelsmatig en heeft het ook weer veel te maken met je eigen EF als je je paard ergens toe uitnodigt. Net zoals er verschil is tussen natuurlijk leiderschap en aangeleerde managementtechnieken (en dat zal iedereen die onder een baas werkt kunnen beamen ).

Als je paard wéét dat hij de keuze heeft om te doen wat jij vroeg of om zelf een suggestie te doen is er naar mijn idee geen sprake van dwang. Je paard die keuze géven kan echter gevaarlijk zijn omdat het toch best wat savvy vraagt om te kunnen beoordelen of een paard zegt: "dikke vinger, doet het zelf maar" of "leuk idee mens, maar zou het niet leuker zijn als we nu gaan grazen/rollen/spelen/whatever?"

Zolang je niet zeker bent dat je respectloosheid kun onderscheiden van een 'tegenuitnodiging' van je paard lijkt het me wel zo veilig om bij twijfel terug te grijpen naar (ichte) dwang.

[eline]

Ik zou het trouwens super vinden om een methode te vinden waarbij je in een veel kortere tijd zon geweldige leider wordt. Naar mijn idee moet zon methode nog worden uitgevonden.

groetjes eline

Tip: kijk meer naar je paard en minder in de boekjes

Jammer genoeg wist ik helemaal niet hoe ik een paard moest lezen. Mijn paard kon schreeuwen dat ie bang was, ik zag het niet (ik heb toch zon vaag vermoeden dat ik niet de enige ben...). wat ben ik blij dat ik nu veel beter weet hoe ik dat moet doen (en het mooie is..ik ben nog lang niet uitgeleerd). Ik heb trouwens altijd een hekel gehad aan boekjes. Ik kijk liever naar mensen...en probeer het dan na te doen!

[marleendenarend]

@ Sannie: Dat kan heel goed, maar besef dat je dan geen geloofwaardige 'passive leader' bent. En als je dat wel wil zijn, zul je zijn dikke vinger ter harte moeten nemen en eens goed gaan nadenken waarom je die (nog steeds) van hem krijgt.

Veiligheid vind ik een andere zaak, ik vind dat ook geen dwang, maar gewoon je ruimte verdedigen. Anders laat je je paard jou dwingen tot iets en dat wil je ook niet. Het weglaten van druk en dwang van een 'passive leader' zou als het goed is zich ook moeten weerspiegelen van het weglaten van druk en dwang bij zijn 'volgelingen'

De enige concessie die ik zou doen is als het gaat om de gezondheid van mijn paarden. Bij eenbehandeling door de DA of zo. Als het vertrouwen van hen in mij dan niet voldoende is om de behandeling te accepteren, dan zal ik ze dwingen. Beter een 'beledigd' paard dan een dood paard nietwaar!

[Marianne]

Om het aan te leren was denk ik vooral geduld nodig! En niet boos worden als ze geen gevolg gaf aan mijn verzoek.
Het is zelden dat ik haar met een touwtje ophaal, nu is de uitnodiging genoeg of zelfs alleen haar naam roepen.

Ik heb inderdaad gemerkt dat als ik ga opdrijven, ze RB wordt, juist steeds verder weggaat - dus dat laat ik maar achterwege! Wel moeilijk hoor, vooral als er iemand staat te wachten ( de hoefsmid bv) want dan ben je toch geneigd om maar even 'in te grijpen' - je krijgt al gauw het idee dat iemand anders gaat denken: dat méns krijgt die knol niet eens te pakken. Maar ook dat probeer ik meer en meer uit m'n hoofd te zetten: dan maar even wachten.

Vind het wel erg boeiend hoor, ook wat jij me nu aanreikt en ik ga zeker me in Rashid verdiepen!

En ja.. er zijn momenten dat ik heel duidelijk wéét dat ze op dat moment totaal haar eigen gang gaat: over me heen loopt bij wijze van spreken. Dat is dan ook meteen het punt wat ik het allermoeilijkste vind!!! In een ander topic heb ik daar al 's wat over geschreven: toen ik Pauli wilde wassen en dat kennelijk zonder haar toestemming wilde doen! Dan twijfel ik nog steeds tussen de 'oude' manier van vroeger ( normal: jij hebt niks te willen, ik wil jou wassen) en het 'opgeven'. Die grens is dan heel vaag en brengt mij aan het twijfelen van wat nu te doen.

[marleendenarend]

De boeken van Rashid zijn ook nog eens heeeel leuk om te lezen. Absoluut geen nare kost. Ik heb tot nu toe zijn laatste 2 gelezen: "Horses never lie" en daarop volgend "Horsemanship through life"

Hij heeft nog meer geschreven, die wil ik asap lezen!

Kijk eens op bol.com!