Heb net als Lila m'n twijfels over het 'vanzelf' overgaan van die mok. Mijn paard (ook arab, niet heel relevant) heeft 2 x mok gehad. Een keer een 'klassiek' geval: wond in koot, natte tijd, mok erover. De andere keer was toen ik 'm een maand of twee had. 't Was voorjaar, best droog, hij liep overdag in de wei en 's nachts in schone stal, geen wondjes, toch mok. Uiteindelijk behandeld door een alt. DA die constateerde dat 't een combinatie van de stress van z'n verhuizing (uit Italië) en z'n onvermogen om te aarden op z'n nieuwe plek was (aarden schijnt nodig te zijn omdat overtollige en verkeerde energie via hoeven afgevoerd wordt naar de aarde. Zit daar een blokkade, dan kan zich dat uiten in mok). Allemaal lekker vaag, maar het aarden heeft wel prima gewerkt.
Nu lees ik dat Dhariyat ook behoorlijk wat te verstouwen heeft gekregen (castratie, verhuizing) en hij lijkt daar fysiek ook niet heel goed op te reageren (hij ziet er niet uit of hij dood neer gaat vallen, maar is wel erg mager zag ik in een ander topic en je zei dat zelf ook al). Al met al kan ik me voorstellen dat e.e.a tot een verlaagde weerstand heeft geleid, mok komt er uit, paard zit niet 100% lekker in z'n vel en alles samen levert je nu gedragsproblemen op. Vandaar dat ik ook vroeg sinds wanneer die mok er is.
Ik kan er ook best naast zitten hoor, ik ken jou en je paard niet persoonlijk, maar ik herken in dit verhaal een aantal dingen dus ik zet het er toch even bij. Om het toch een beetje praktisch te houden hoop ik dat je er in slaagt om met spons en stick z'n benen te behandelen. Maar let ook een tijdje extra goed op je paard, als z'n weerstand (geestelijk en lichamelijk) inderdaad klappen heeft gehad kan het goed zijn dat er na die mok weer een nieuw kwaaltje komt.
Bladwijzers