Re: Slaan bij voeten optillen

[Mafhaf]

Prachtig verhaal, zo intens. Tranen met tuiten hier. Dank je heel erg wel dat je het deelt! Wat een bijzonder paard! Fantastisch dat je haar hebt gekend. En fantastisch dat jullie zo'n band hadden en hebben.

Schuld, schaamte en dergelijke zijn lelijke duiveltjes die je heel gemeen kunnen knijpen in het dagelijkse leven. Ik hoop dat je ze los kunt (gaan) laten en daarna met verwondering, warmte naar jezelf, geluk en dankbaarheid kunt gaan kijken naar die periode met Ster.

[RebanKabriche]

Ben stil van je verhaal, je had me er al ooit een tipje van verteld maar hoe je het nu opgeschreven hebt * sprakeloos * en ga volledig met de rest mee.

[Linda]

Ben sprakeloos...dank je wel voor je verhaal Janne, heel levendig omschreven...ik kan me ook alleen maar aansluiten bij de rest...

[Marianne]

Ja, was een heftig dagje voor mij gisteren! Ik heb het gevoel ongeveer 10 kilo lichter wakker geworden te zijn vanmorgen - door nu eens écht het hele verhaal te vertellen is er wel een soort van last van me afgevallen!

Het is wonderlijk hoe mensen soms in het leven keuzes kunnen maken: ergens - ooit - heb ik besloten dat mensen niet te vertrouwen waren, je toch in de steek gelaten zou worden en om die pijn te voorkomen, bouw je blokken beton om je heen. En om dat bouwwerk in stand te houden laat je lekker maar niks meer van je echte zelf zien ( behalve op die kostbare momenten waar je je veilig voelt, bij je paard) - je wordt 'probleemoplosser' voor anderen, oh ja, want "jij bent zo sterk"..
ja, dat bleek dus allemaal niet nodig te zijn geweest - ik hoef hier tenminste niet meer 'stoer' te zijn. En zo er al iemand zou zijn die denkt: dat mens is gék.. nou ja, so be it.. het is zoals het is!

Nu zit ik lekker in het zonnetje van alle warme reacties en ga 's rustig verder broeden over het 'hoe nu verder'!! In ieder geval ga ik dit weekend eens aan de slag met Calippo's tip ( met de leadrope) - dat geeft nét dat beetje afstand wat ik misschien nu nog nodig heb, maar toch verbinding. En wie weet wordt het dan vanzelf wel 'move closer'!

Dank jullie, allemaal, voor het openen van mijn deur!

[Linda]

Klinkt zó herkenbaar Janne! Geniet van de warmte en ik ben natuurlijk heel benieuwd naar het vervolg...

[myracara]

Marianne, wat een bijzonder verhaal. Het geeft maar weer eens aan hoeveel een paard voor je kan betekenen.

Je schrijft het zelf dat de oude jij 'in de kliko ligt', wat ontezettend leuk om de nieuwe jij te leren kennen. En dat je deelt in je ontwikkelingen en inzichten.

[Marianne]

IK HEB 'T GEDAAN!!!!!




Voor 't eerst.. sinds tijden... met beide handen, dicht bij Pauli, beide achterbenen helemaal afgevoeld, geborsteld en gemasseerd van boven naar beneden.. kootholten schoongeborsteld, recht achter haar gestaan en d'r staart uitgeborsteld, d'r billen gemaseerd, de rommetjes tussen de uiers weggevreven... en dat alles.. zonder hartkloppingen, zonder ik-zak-door-de-grond-en-val-flauw-angst!!

Achterbenen optillen nog niet maar dat gaat nu ook vast gauw komen!

[lila]

WAUW!!!!!!!! Dus dat was jÃ*j vanmiddag op die grote roze wolkdie voorbij dreef!! Heb zelf ook veel angst gehad (voor het geleiden van paarden behalve rijden) en dat is niet makkelijk aan te pakken! Knap knap knap maarrrrrrrr: Je vertelt in dit topic het begin én het einde......we zijn hier altijd zo benieuwd naar de WEG! Kan je daar iets meer over vertellen? Want dat is vaak het meest leerzame stuk (en ook: daar heeft een ander misschien weer iets aan)! Het is toch geweldig zeg! Echt waar. Je bent een kanjer!!

[RebanKabriche]

Super!! Je zit op de goede weg!!

Ik weet hoe je je voelt, ik heb vanavond ruim 3 kwartier met Kabriche gewandeld over de weg, iets waar ik normaal gesproken ik-zak-door-de-grond-en-val-flauw-angst van krijg

Maar vertel ons je geheim

[trea]

Great! Het moment was gewoon dáár neem ik aan? Helemaal super!

[Tinky]

Wow Marianne! Knap zeg van je, wat een overwinning moet dat zijn....

Ik heb dit topic met open mond en tranen in mijn ogen gelezen, jeetje wat een verhaal, de rillingen lopen nog steeds over mijn rug (letterlijk).... Ik kan me heel goed voorstellen hoe dat moet voelen, of naja, dat denk ik maar.. Ik heb in elk geval ontzettend veel respect voor de stappen die je neemt, door wel te vertellen wat erachter zit, door door te gaan, vooruit te kijken en ontzettend veel moed te tonen... Echt ontzettend veel respect!

Charlotte

[Marianne]

Dank voor het applaus!
Eerst maar 's even zien in de komende dagen of ik dit kan 'vasthouden' ..

[trea]

Dank voor het applaus!
Eerst maar 's even zien in de komende dagen of ik dit kan 'vasthouden' ..

Dat hoeft helemaal niet. Probeer ook vooral niet met dit beeld naar je paard toe te gaan, want dan wordt je waarschijnlijk teleurgesteld.

Steek gewoon in je zak wat je hebt gekregen, en ben er blij mee. En verder; gewoon zien wat de dag jullie brengt.

[Brenda]

Meis wat goed van je, ben apetrots op je. Weet welke gedachtengangen hieraan vooraf gingen dus echt Het is een weg met kleine stapjes dus probeer dit elke dag even te doen, en dan pas langzaam naar dat moment van benen optillen toe. Dit moet eerst bevestigt zijn, dus als een normaal iets beschouwd worden, dan kun je naar de volgende stap. Wees geen hardloper, maar met beleid naar je einddoel, en ik weet zeker dat je dat gaat halen, en met die visie kom je daar waar je wil zijn, ben ervan overtuigt.
Nou dobber ff gezellig met je op de roze wolk hoor, heb je daar ook Senseo?

[Linda]

Yeah!!! Hartstikke goed joh!!!