paard is kapot...

[sandra]

Vandaag iets ergs "zondigs"gedaan. Just get on and ride, zeg maar. Tja dat moet met je werk soms wel. Ik moest een buitenrit begeleiden (eigenlijk meer voor de gezelligheid mee) met Mariska, het nieuwe paardje van Hoeve 't Wed. Een arabiertje van 18 jaar en behoorlijk pittig met rijden. Omdat ze een hekel heeft aan het bit heb ik mn touwhalster eronder gedaan zodat ik bitloos kon uitproberen. jaja, zonder gedegen voorbereiding, ik heb nu eenmaal weinig keus.
Afijn, het eindigde bijna in een drama. 3km voor we terugwaren ben ik afgestapt en verder gaan lopen.Waarom?

Mariska's versnellingen gingen kapot. Eerst viel de eerste versnelling weg (stap), en kon ze alleen nog halthouden en draven. Na een half uur viel de 2e versnelling ook weg en wou ze alleen nog stilstaan en galopperen, en toen ook de rem begon te haperen heb ik aan mn schietstoel getrokken en voor mn eigen veiligheid, die van anderen en die van Mariska zelf gekozen.

Ze fokte zichzelf zo ontzettend op. Af en toe kon ik tot haar doordringen en haar door heeeeeeel ontspannen te gaan zitten (lastig op een rennend paard) en op haar in te praten haar tot stap krijgen, maar na 1 stapje vloog ze er weer vandoor. Arm paardje. Ze is een keer op haag knieen gevallen van het rare gedoe, en ik heb meer druk op het bit moeten zetten dan me lief was. Wat een rotervaring was dat.
Afijn, om dit lange verhaal in te korten, zo gaat het dus niet. Mn baas was gelukkig erg vriendelijk en had volledig begrip voor mijn keuze om af te stappen.
Wat nu? was de vraag. Tja, ik zou zeggen grondwerk. Maar dat krijg ik er niet door vrees ik. Dan maar eindeloos korte buitenritten maken tot ze het normaal gaat vinden.
Maar mn baas kwam met een andere oplossing die mij ergens vrij goed leek maar wel doodeng. Namelijk om Mariska mee te nemen naar een 3km lang overzichtelijk recht zandpad en haar daar voluit te laten gaan, net zolang tot ze terug wil naar draf en dan flink haar doordrukken tot opnieuw rengalop. tot ze het echt spuugzat is om zo hard te gaan. Mn baas heeft dat al bij diverse paarden gedaan en het hielp goed zei hij.

Hm, mn leven wagen met zoiets?
Wat vinden jullie van deze oplossing? Zou hij helpen? Think it the parelliway: racen maak je er wel oncomfortabel mee.
Bitloos heeft geen zin zonder goede voorbereiding, trekken aan teugels ook niet, ontspannen zitten werkt maar heel kort en onderdrukt alleen symptomen en niet de andrenaline die ze zelf opwekt, en hoeveel ritjes moet ik nog maken voordat 18 jaar lang race-ervaring eruit is?
ik zou haar zo graag willen leren dat buitenrijden leuk kan zijn, en recreatie voor ruiter EN paard. Zo gaat het dus NIET, hoe dan wel?

[mitzel]

Had ze niet ergens pijn ofzo?
Ik zou er zeker niet voor kiezen om haar zo te laten rennen. Het lijkt mij behoorlijk gevaarlijk, vooral ook omdat je erop moet zitten, en wellicht slaat bij haar de paniek toe. Een klein steentje iszo over het hoofd gezien en straks vallen jullie! Ze is nu immers ook al op haar knieen gevallen.

Door een simpel struikeltje (en we gingen niet eens zo hard) viel ik ook begin dit jaar en ik kan nog steeds niet werken.

Ik zou zeggen; als je baas dat graag wil, moet hij er zelf ook maar op gaan zitten.

Bovendien leert ze zo misschien juist wel dat het buiten eng is!

[willeke]

brrrrrrrrrrr ik krijg hier koude rillingen van!!!!
Doe het niet!!! Je mag echt niet je eigen veiligheid in gevaar brengen!!! Als die baas dat wil dat dat paard voluit gaat, wel dat die het zelf maar doet! Als je valt zit je misschien voor de rest van je leven vast...

[lila]

Oh wat zal je gebaald hebben maar:
mmmm zondig was het echter zeker: je kende het paard niet goed, het paard kent jou niet goed, is 18 jaar en heef al meer meegemaakt waarschijnlijk. Dan met buitenrit voor het eerst een touwhalster erin. Dat is niet proper preparation....
Je hebt altijd een keus denk ik. Laat bij dit soort dingen Parelli thuis en werk met het paard zoals het gewend is. En leer haar de andere dingen als er tidj voor is. Sorry, maar je zet zo denk ik je baan nog op het spel!! Hij reageerde begripvol, maar zal gerust ook denken: hoe moet dat straks?
Heb zo één twee drie even geen oplossing, maar je moet denk ik een keus gaan maken. Parelli met Shanna en voorlopig gewoon even de ritten begeleiden op de "normal" manier. Je baas is gelukkig begripvol, maar: don't push your luck. Hij heeft een bedrijf te runnen.

Je hebt er verstandig aan gedaan af te stappen! Daar ben ik het wél helemaal mee eens .

[sannie]

[quote="sandra"]Maar mn baas kwam met een andere oplossing die mij ergens vrij goed leek maar wel doodeng. Namelijk om Mariska mee te nemen naar een 3km lang overzichtelijk recht zandpad en haar daar voluit te laten gaan, net zolang tot ze terug wil naar draf en dan f]

Ik geloof best dat het kan helpen hoor. Vijftig procent kans. Het paard wordt het zat (en heeft weer een lekkere rot-ervaring erbij met buitenrijden, dikke kans dat de op deze manier 'gerepareerde' paarden sindsdien gewoon helemaal nergens meer aan denken en stilletjes 'braaf' hun ritje lopen tot ze het weer gehad hebben). Of het paard loopt zich dood.

Ik weet uit ervaring dat mijn paard (toevallig ook een arabier) voor optie 2 zou gaan. Ze gaan gewoon, op adrenaline en endorfine en tonen pas vermoeidheidsverschijnselen nadat ze gestopt zijn (endurance paarden lopen 160 km door de woestijn weliswaar niet het hele stuk in rengalop, maar als je bedenkt dat dat familie is van deze merrie lijkt het mij bijzonder stug dat ze het na een paar km wel gehad heeft)

Ik begrijp dat je niet met haar kan gaan grondwerken, maar probeer toch, in overleg met je baas, de taak voor het paard in kleinere, makkelijker te verwerken stukken o te delen. Wandelen (tresholds overwinnen!), dan hetzelfde stukje rijden samen met een ander paard, dan alleen, dan weer een stukje aan de bekende route vast, enz.

Gezien je eerdere succesverhaal over je baas denk ik dat hij wel voldoende van jouw overtuiging begrijpt om niet door te zeuren tot jij tegen je eigen gevoel in de 'kapotrenmethode' toepast. Gewoon rustig vertellen dat dat je tegenstaat, dat jij het in elk geva niet gaat doen als hij het toch zo wil en dat je wel bereid bent tijd te steken in een andere methode.

Maak je niet teveel zorgen hierover (heeft ook niemand wat aan) en succes

[sandra]

mmmm zondig was het echter zeker: je kende het paard niet goed, het paard kent jou niet goed, is 18 jaar en heef al meer meegemaakt waarschijnlijk. Dan met buitenrit voor het eerst een touwhalster erin. Dat is niet proper preparation....

hoho, heb wel het hoofdstel eroverheen gedaan. Omdat ik de vorige keer dat ik haar reed het idee had dat ze zo druk was doordat ze angst had voor het bit dacht ik dat bitloos haar misschien kon helpen. Hielp niet en ben dus verder met bit gaan rijden.

Parelli met Shanna en voorlopig gewoon even de ritten begeleiden op de "normal" manier. Je baas is gelukkig begripvol, maar: don't push your luck. Hij heeft een bedrijf te runnen.

Ik probeer het zo vriendelijk mogelijk te doen. Goede timing voor release zodra ze even stapte bijvoorbeeld. Maar idd, grondwerk dat gaat gewoon niet. "gelukkig" heeft hij van gasten ook al gehoord dat ze vrij moeilijk is, dus ik was niet de eerste.

[Evenaar]

Ehm... Deels ben iik het met de rest eens, deels ook wel een beetje met je baas. Op een iets andere manier weliswaar...
Uit eigen ervaring met Fenna weet ik dat het goed is haar af en toe even de benen te alten strekken, maar ik vertrouw haar dan ook volledig en ik weet dat ze het op tijd zat word. Die ervaring is dus niet helemaal relevant
Dan hebben we nog de ex-verzorgpony van mijn vriendin waarmee ik altijd samen buiten reed. Een rennerige NRPS, vergelijkbaar met een arabier. Die moest ook af en toe gewoon gaan en dan was ze weer een poosje rustiger. Maar dit bleef wel minimaal 2x per maand nodig om haar gelukkig te houden.
Ook bij deze pony en met die vriendin als ruiter heb ik er altijd op vertrouwd dat ze aan het eind van het pad haar energie wat meer kwijt was.

Aan de ene kant is het ene mega-lang pad bij jullie, tijd genoeg om te remmen zou je zeggen. Aande andere kant voel jij je er niet zeker bij en ken je Mariska niet genoeg omzoiets te ondernemen.

Vroeger deed ik het gewoon, mijn verzorgpaard was en volbloed die ook graag voluit rende... Maar nu hou ik graag de controle zelf in handen
De vriendin uit mijn voorbeeld zou ik zo op Mariska zetten, zij rijd super en heeft op de een of andere altijd controle over het paard met amper teugelcontact. Wil je haar lenen? (nee grapje, het is net niet naast de deur)

Goed, om een lang verhaal kort te maken, als je dit plan wilt uitvoeren laat het dan door iemand doen die zeker van zichzelf is en weet dat hij het paard ten alle tijden kan stoppen. JIj of een ander dus.

Toch denk ik niet dat Mariska het ideale begeleidingspaardje is

[RebanKabriche]

Meid, meid wat moet jij toch soms lastige keuzes maken!

Mijn gevoel zegt onherroepelijk eerst het paard de tijd geven en te fixen, maarja het verstand zegt dat dit niet kan.

Pfff heel erg lastig!

Kun je toch niet nog een keer met je baas praten en dat je mischien voor zolang het duurt buitenritten kunt maken op een ander paard?

[lila]

Heeft je baas misschien een mak en ervaren paard lopen hiervoor? Of worden die juist voor de klanten gebruikt? Sommige paarden vinden het eng om voorop te moeten, en wie weet is deze merrie in de rij wel heel braaf.

[administrator]

Hmm, je baas WIST bij aankoop dat het een enorm snel en heet paardje was, dus het was wel enigszins te verwachten dat ze zich zo zou gedragen op buitenrit he.

Of het 1x laten uitrennen werkt, is een beetje afhankelijk van hoe er eerder mee gereden is. Heeft ze altijd voluit mogen gaan op buitenrit, dan kan het goed zijn dat ze dit als lol ziet en niet na 1x TE lang rennen zoiets heeft van 'hmm, nu niet meer'.

Verder hoef je dit niet puur met grondwerk op te lossen toch? Je kan toch je parelli-rijden oefenen met haar? Eerst goed het respect erin en daarna een paar keer cloverleaf rijden in de bak.

En verder lijkt het mij een kwestie van gewenning: als ze een flink aantal buitenritten heeft gelopen, zal ze er best aan wennen dat ze niet hard kan/hoeft/mag.

[Maaike]

Ik ben het grotendeels met eveline eens afgezien van het gewenning deel (als het echt een racer is).

De laat maar rennen en dan nog ene stukje verder heb ik in mijn normal tijdperk wel uitgevoerd met mijn bijrijdpony. Die mocht van zijn baasje op 1 pad altijd voluit gaan. Ik wilde daar ook weleens rustig rijden. Toen hij er vandoor ging heb ik hem een braakliggens maisveld opgetrokken en daar op en neer laten galoperen. Harstikke zwaar voor de pezen en redelijk onverantwoord. Op een gegeven moment voelde ik hem vertragen en toen moest ie nog 1 keer op en neer. Daarna zijn we naar huis gestapt. De tweede keer probeerde hij er weer vandoor te gaan en heb ik hetzelfde gedaan. De derde keer konden we in een handgalopje met losse teugels over het pad.

Hoewel dit wellicht heel veel belovend klinkt werkt het waarschijnlijk niet bij echte woeste race arabieren, maargoed in mijn geval dus wel.

Wat ik overigens niet lees in je verhaal is toepassen van ORS. Heb je deze niet gebruikt?

[sandra]

ORS ging automatisch, ik bedoel... Mariska reageerde op het laatste nauwelijks nog op inhouden met 2 teuegls (sowieso reageert ze beter op zit dan op teugels, maar met mn zit drong ik niet meer tot haar door), dus toen ben ik gaan zigzaggen om het tempo nog enigzins te kunnen controleren, en haar elke keer om te draaien als ze er echt vandoor dreigde te gaan. One-rein-stop? Zo zou je het kunnen noemen. Het voelde alleen totaal verkeerd aan, zoveel druk als ik hiervoor nodig had.
Mede daarom ben ik op ten duur afgestapt. Je wilt zo'n paardje toch geen pijn doen omdat ze toevallig niet beter weet dan te rennen op een buitenrit (wat dit ook heeft veroorzaakt).

Ik heb het onderwerp Mariska vandaag op mn werk even laten rusten. Hoop volgende week haar weer even te kunnen rijden in de bak en misschien een klein stukje buiten.

Mijn egvoel zegt ook dat veel buitenrittenmaken een hoop kan verhelpen, maar ik vraag me af hoe lang het duurt om de cirkel te doorbreken die wellicht al jaaaaren duurt.

Ik had eigenlijk er nooit aan gedacht dat je paard juist laten rennen tot ze niet meer willen zou kunnen helpen. Vandaar dat ik dacht, ik vraag of jullie er ervaring mee hebben.

Ik herinner me trouwens een verhaal van frouk en haar racemonster op dit forum dat zij eindeloos 8tjes heeft gereden tot haar paard op een normaal tempo kon draven.
Pff, weet niet of ik hier het geduld en de kracht voor heb, volgens mij duurt dit uuuuuuren.

[wendytje]

Ik heb ook weleens zoiets gedaan, en ook precies het tegenovergestelde met een pony die alleen maar stil wilde staan. Toen hij er genoeg van had, gedwongen om te blijven staan. Nooit meer problemen mee gehad.

De methode van je baas kan zeker werken, maar alleen als jij er ook zelf zeker op zit.

[Mafhaf]

Vroeger, toen ik nog normal was, had ik een pony die in galop totally unstoppable was.

Dat heb ik ook zo opgelost. Veluwe, eindeloos zandpad: TOE MAAR!
Eindeloos gegaloppeerd, tot ie niet meer wilde, toen ook nog een keer aangezet.
Was wel goeie oplossing toen.

Maar ik was dan ook redelijk radeloos, en dacht: krijg je een hartaanval, dan krijg je hem, maar dat onrembare galopperen moet nu echt niet meer!

[Maaike]

ORS ging automatisch, ik bedoel... Mariska reageerde op het laatste nauwelijks nog op inhouden met 2 teuegls (sowieso reageert ze beter op zit dan op teugels, maar met mn zit drong ik niet meer tot haar door), dus toen ben ik gaan zigzaggen om het tempo nog enigzins te kunnen controleren, en haar elke keer om te draaien als ze er echt vandoor dreigde te gaan. One-rein-stop? Zo zou je het kunnen noemen. Het voelde alleen totaal verkeerd aan, zoveel druk als ik hiervoor nodig had.

Ik bedoelde dus ook meer dat het mssn een idee is om niet meer aan 2 teugels te trekken vanaf het begin en elke keer als ze ongewild versneld ORS, snoepje erin misschien als ze netjes ingebogen stilstaat en dan weer loslaten. Dit dan langzaam uitbreiden (eerst oefenen in de bak wellicht). Uit je verhaal meen ik op te kunnen maken dat het geen scheurmonster van nature is? Dan kan bovenstaande methode wellicht wel helpen in combinatie met impulsion games in de bak.