Hoe ziet jullie ideale paardenverblijf eruit?

**haidi** · 16-05-06, 13:06

Wij doen alles zelf dus ook het inzaaien. We kopen onze grassen in mengeling waarvan ik weet welke verhoudingen en welke soorten erin zitten en doen er zelf andere grassen/kruiden bij...

Alleszins gebruiken we heel weinig raaigras wegens het hoge fructaangehalte!

Veldbeemgras, rood zwenkgras, kropaar, thimotee en grote vossestaart (vochtige weides) bevatten laag tot weinig fructaan.

Doddegras, beemdlangbloem, rietzwenk en engels raaigras bevatten dan weer zeer hoge gahaltes doch ook zij kunnen het best weliswaar ik kleine hoeveelheden gebruikt worden.

Kruiden zoals peterselie, smalle weegbree, fenegriek, duizendblad, pimpernel, goudsbloem, cichorei, kamille en wilde peen worden ook gebruikt.

**trea** · 16-05-06, 13:14

Oorspronkelijk Geplaatst door haidi

Alleszins gebruiken we heel weinig raaigras wegens het hoge fructaangehalte!

Fructanen ontstaan toch in gestressd gras, onder invloed van zonlicht? Bij mijn weten is het om het even in welk gras. Wel is bekend dat raaigrassen veel meer eiwitten bevatten dan andere soorten

**sandra** · 16-05-06, 13:20

inmiddels ben ik ook druk aan het plannen maken voor onze 2,87 ha land.

Ik zal hieronder ons plan neerzetten (gemaakt voor een offerteaanvraag maar misschien interessant voor deze of gene).
We hebben gekozen voor houden palen die 1,20m boven de grond uitkunnen steken (ben vergeten hoe lang ze totaal waren).
Koordafrastering werd door veel mensen aanbevolen. Agradi bleek nog best wel duur in vergelijking met een groothandel hier in de buurt.
het is dus koordafrastering geworden, 3 koorden boven elkaar. In totaal 4 stukjes wei, waarbij er 3 expres lang en smal zijn zodat ze goed kunnen rennen en spelen en meer zullen bewegen dan in een korte brede wei. Ook de tussenafrastering is van palen en koort.
1 wei is redelijk vierkant (op tekening beetje misvormd) dus mooi voor grondwerk en rijden in de zomer.

Watervoorziening is bij 1 wei via de sloot, bij de andere weiland heb ik een waterbak á la Trea gepland (vond dat een erg leuk idee).
Een schrikdraadapparaat op accu, inderdaad uit milieuoverweging en vanwege de prijs van batterijen.

**trea** · 16-05-06, 13:26

Oorspronkelijk Geplaatst door trea

Oorspronkelijk Geplaatst door haidi

Alleszins gebruiken we heel weinig raaigras wegens het hoge fructaangehalte!

Fructanen ontstaan toch in gestressd gras, onder invloed van zonlicht? Bij mijn weten is het om het even in welk gras. Wel is bekend dat raaigrassen veel meer eiwitten bevatten dan andere soorten

Ik quote mezelf even.. ik lees net op paardnatuurlijk dat het gras er weldegelijk toe doet.
Ik citeer even: [i]De grassoort zelf is een belangrijke factor: het zo bekende Raaigras is een soort die uitb]

**haidi** · 16-05-06, 13:27

wetenschappelijk onderzoek heeft in Duitsland volgende aangetoond. Fructanen zijn suikers in grassen en afhankelijk van welk gras je hebt onder welke condities, varieert dus ook het fructaangehalte in de grassen.

31 VERZORGING
“Suiker? Nee, dank je”
- IMME PETERSEN - (VERTAALD DOOR WILLEMIEN WERKMAN)
MET TOESTEMMING VAN HET DUITSE TIJDSCHRIFT CAVALLO -DAS MAGAZIN FÜR AKTIVES REITEN, AFLEVERING 4/2005
De nieuwste inzichten over hoefbevangenheid leren ons dat niet het eiwitgehalte in de voeding de voornaamste risicofactor vormt, maar dat het grootste gevaar schuilt in het suikergehalte van het gras dat onze paarden eten.

Onderstaand artikel uit het Duitse tijdschrift
‘Cavallo’ (april 2005) beschrijft enkele onderzoeken die tot deze conclusie hebben geleid.
De stof waar het om te doen is, heeft een naam: fructaan. Het in water
oplosbare suikermolecuul waarmee grassen overtollige vruchtensuikers
opslaan, kan hoefbevangenheid veroorzaken. Als het paard teveel gras
met fructaan eet, kan het ziek worden. Dat bewees de Australische professor
Christopher Pollit, zoals al enkele malen in CAVALLO is vermeld, voor
het eerst in aflevering 8/2002. Pollit gaf proefpaarden aan de universiteit van Queensland via een neussonde 7,5 g fructaan per kg lichaamsgewicht. Na 48 uur waren ze allemaal hoefbevangen.

“Bij het nieuw inzaaien van een stuk land is het zinvol fructaanrijke grassen uit te sluiten,” zegt dr. Ingrid Vervuert, voedingsdeskundige aan de diergeneeskundige hogeschool van Hannover.
Voor het nieuw inzaaien van een weiland moet de oude grasmat volledig worden verwijderd. De beste tijd daarvoor is ofwel in het voorjaar, tot half mei, of laat in de zomer, tot eind augustus. Per hectare zaait men 40 kg graszaad met de zaaimachine of 60 tot 80 kg met de hand. ieuw ingezaaide weilanden hebben een rustpauze nodig om de grassen goed te laten groeien. “Zaai bij regen in en beweid het land pas na een half jaar en twee sneden,” adviseert dr. Martin Elsässer, weidespecialist van het landbouwkundig proefstation Aulendorf.
Omdat zaaien en rust geven nog niet voldoende zijn om een stevige
grasmat te bevorderen, moet de weide elk voorjaar gesleept worden. Heel
belangrijk is ook de zuiveringssnede: na elke beweiding, minstens tweemaal per jaar, moeten opgeschoten grassen en onkruid worden gemaaid. Kalkstikstof, eind maart gestrooid, dient als meststof en vernietigt een deel van de wormen (strooi hoogstens 300 kg per hectare).
Bovendien heeft de weide fosfor, kali en magnesium nodig. Hoeveel nodig is, kan het beste door een vakman worden bepaald. Daarvoor is een bodemonderzoek nodig. “Dat is belangrijk om het fructaanarme
grasmengsel te ondersteunen. Paarden bijten grassen zeer diep af. Daar kunnen vooral de hoog opschietende grassoorten als timotheegras en beemdlangbloem niet goed tegen,” legt Jürgen Grässler,voedergewasdeskundige van het landbouwschap Hannover, uit.
Deze soorten verdwijnen vaak al in het eerste jaar van de paardenweide.
Kale plekken zijn daarom op intensief beweid land geen zeldzaamheid.
Dat graszaden kunnen overwaaien van een naastgelegen fructaanrijke
weide is volgens Grässler echter geen ramp: “dat speelt voor de
grassamenstelling geen rol.”
Om het gras weer dichter te laten ontkiemen, kan ook worden overgegaan tot bijzaaien in plaats van nieuw inzaaien. Daarvoor moet echter wel weer het fructaanrijke raaigras worden gebruikt: het is de CHANTAL JONKERGOUW.

Het onderzoek van Kathryn Watts
Kathryn Watts van het grasonderzoeksinstituut Rocky Mountains Research & Consulting in de Amerikaanse staat Colorado doet al jaren
onderzoek naar het fructaangehalte in verschillende grassoorten. Ze heeft de belangrijkste resultaten van haar onderzoek op een rijtje gezet.

De rol van genetica
Grassen worden bewust of bij toeval geselecteerd op een hoog gehalte aan fructaan, suiker of zetmeel, samengevat onder
de term niet-gestructureerde koolhydraten (NSC). Zetmeel is in alle grassen zeer gering aanwezig, maar het suiker- en
fructaangehalte kan zeer sterk variëren. Engels raaigras bezit het hoogste fructaangehalte. Ook dravik en zwenkgras zijn
fructaanrijk. Deze grassen werden geteeld om hun hoge voedingswaarde, smakelijkheid, snelle groei en vorstbestendigheid
- eigenschappen waarvoor een hoog fructaangehalte nodig is. Het minste fructaan wordt aangetroffen in niet-gecultiveerde
grassen. Dat zijn meestal regionaal voorkomende grassoorten die zijn aangepast aan de lokale omstandigheden en bodem.
Behalve de genetica spelen ook groeifactoren een rol: het fructaangehalte in grassoorten kan toenemen als de plant stress ondervindt. Wat
stress veroorzaakt, is voor verschillende grassoorten anders - net zoals Zweden en Australiërs onder andere omstandigheden stress voelen.

De rol van temperatuur
Het fructaangehalte stijgt als de nachttemperatuur onder 5 0C daalt zonder dat het vriest. De fructaanwaarden zijn in het
voorjaar en in de herfst het hoogst en midden in de zomer en de winter het laagst. Bij strenge vorst (vanaf -10 0C) zet fructaan
zich om in suiker. Het vormt een bescherming van de plant tegen de vorst. Daarom moeten paarden die gevoelig zijn voor
hoefbevangenheid niet na een nacht met nachtvorst of temperaturen rond het vriespunt op de wei worden gelaten.

De rol van water
Bij droogte slaat gras fructaan en suiker op in bloemen en stengels. De eerste nieuwe groei die volgt op regen na een droogteperiode
kan daarom bijzonder veel fructaan bevatten. Onder deze weersomstandigheden kan het paard beter op stal blijven tot het gras
5 tot 6 cm hoog is. Deze tijd heeft de plant nodig om het tijdens de droogte opgeslagen fructaan in biomassa om te zetten.

De rol van voedingsstoffen
Te weinig stikstof of fosfor betekent stress voor de plant. Het is bewezen dat voedselgebrek een oorzaak
kan zijn voor toenemende fructaanwaarden in het gras. Hooi uit ecologische teelt - die nauwelijks
is bemest - kan daarom meer fructaan bevatten dan hooi uit conventionele teelt.

De rol van licht
Omdat licht de fotosynthese op gang brengt, is de suiker- en fructaanproductie bij felle zon het hoogst. In bewolkte perioden daalt
het fructaangehalte in het groenvoer. Weilanden in de schaduw van bomen of huizen hebben een lagere fructaanconcentratie
dan weiden die de hele dag pal in de zon liggen. Op de late namiddag van een zonnige dag is daar het fructaangehalte dubbel zo
hoog als op de vroege ochtend. Paarden met neiging tot hoefbevangenheid moeten daarom in de vroege ochtend de wei op.

De rol van groei
Het gras transporteert het fructaan door de stengel naar de bloem. Beide bezitten daarom een hoger fructaangehalte dan de
bladeren. Paarden eten de fructaanrijke grasbloeiwijzen graag. Daarom is het belangrijk het gras te maaien en de paarden tussen
weidepercelen te laten rouleren. Overbeweid land moet gemeden worden, omdat de afgegraasde stoppels fructaanopslagplaatsen
zijn. Daarom kunnen paarden op afgegraasd land meer fructaan en suiker binnenkrijgen dan paarden op een vette wei.

**trea** · 16-05-06, 13:32

Walgelijk! Wat een ziek experiment

Dat bewees de Australische professor
Christopher Pollit, zoals al enkele malen in CAVALLO is vermeld, voor
het eerst in aflevering 8/2002. Pollit gaf proefpaarden aan de universiteit van Queensland via een neussonde 7,5 g fructaan per kg lichaamsgewicht. Na 48 uur waren ze allemaal hoefbevangen.