Emotional fitness

[myracara]

Sinds ik bezig ben met Parelli is er veel verbetert in mijn omgang met Myra en ook in mijn emotional fitness. Ik let er ook echt op, dat ik niet met haar ga spelen als ik sjacherijnig ben.

Alleen overkomt me soms zo`n vlaag van emotional UNfitness tijdens het spelen.
Zo was ik laatst met Myra aan het oefenen om @liberty te squeezen en op een gegeven moment wilde ik haar daarbij over een balkje squeezen. Nou was mijn moeder mee om filmpjes te maken en dat was niet gelukt, waardoor ik een beetje teleurgesteld was. Wat er dus gebeurde was Myra die alles deed behalve over het balkje! Ik heb haar een paar keer met stick to me eroverheen laten lopen, maar ze wilde niet worden gesqueezed. Ze ging er in volle galop op af, remde en draaide zich net zo hard weer om om er bokkend vandoor te gaan. Dat soort acties, om een stom balkje!
Ondertussen kwam ze wel steeds weer terug met disangagen en stick to me ging goed. Ik snapte dr niks van.

Na het een paar keer (te veel...) te hebben geprobeert bedacht ik dat we dan maar ergens anders zouden gaan squeezen.
Gewoon tussen mij en het hek gaat altijd goed, dus dat geprobeert. Ik yoyo haar naar achteren, wijs naar rechts...en Myra draait zich om en draaft richting balkje, springt eroverheen en komt vrolijk terug met haar hoofd op de koekjesmodus!
Na een uurtje nadenken (en een paar supergoeie squeezes over het balkje, met een blij paard!) begon me te dagen waarom Myra eerst gewoon echt niet over het balkje wilde gaan. Ik was niet emotionally fit genoeg om een goede leider te zijn. Daarnaast was ik waarschijnlijk niet echt motiverend.
Wat een geweldig paard dat ze, als ik me weer gedraag, laat zien dat ze heus wel begreep wat de bedoeling was. Wat een paard Je begrijpt dat mijn slechte bui meteen over was!

Hebben meer mensen dit? Dus dat je opeens wordt overvallen door boosheid of frustratie door dingen buiten je paard om en dat je paard daar zo duideleijk op reageert? Ik ben benieuwd!

[Elineke]

Hé, nu je het zegt, ikke ook ...
Normaal ga ik zo van ok, daar gaan die saaie games weer, ze zal het wel weer niet goed doen... . Vandaag ging ik van, als ze de games goed doet, kan ik er misschien eens op. En het ging goed! Is dit ook Emotional fitness?
bye

[Hanneke1980]

Ja!, ben je net lekker bezig, en heeel erg trots op paardlief en jezelf, hoor je inene een treurig liedje op de radio / zie je iemand hele enge dingen doen met zijn paard / denk je in een flits nog eens aan dat rotmoment op je werk en hopla : Daar gaat mijn zorgvuldig opgebouwde emotional fitness, en inderdaad hallo unfitness. Enzo snel als mijn stemming omdraait, Unieko is altijd sneller, en gaat ook alle dingen doen die hij erg leuk vindt en ik juist niet.

Omgekeerd geldt gelukkig ook, soms probeer ik te nadrukkelijk om niet chaggerijnig te zijn maar juist errug optimistisch , progressief en wat al niet meer te zijn. Nou zeg maar dag dan want dat betekent meestal dat het juist niet gaat. Emotianal fitness moet bij mij vanzelf - zonder nadenken gaan.
Maar dan valt mijn oog op (meestal) iets heel stoms of kleins aan Unieko waardoor je inene zo'n moment krijgt. En dan gaat het (weer meestal) ook ineens goed, en wordt het gevoel alleen maar groter

[mariejo]

Mooi is dat hoe onze paarden spiegels zijn van onze gevoelens en gedachten.

Het is eigenlijk een mooi leermoment voorjezelf wat je paard aan je laat zien als het niet gaat zoals jij denkt dat het moet gaan.
Dus in die zin is het ook wel een mooi woord vind ik: emotional fitness.

Het is iniedergeval heel herkenbaar, maar dat is ook weer mooi, als je het herkend kun je er wat mee doen!

[myracara]

Mooi is dat hoe onze paarden spiegels zijn van onze gevoelens en gedachten.

Het is eigenlijk een mooi leermoment voorjezelf wat je paard aan je laat zien als het niet gaat zoals jij denkt dat het moet gaan.
Dus in die zin is het ook wel een mooi woord vind ik: emotional fitness.

Precies, het is echt je paard als spiegel en als leraar. Soms heb ik het gevoel dat ze overal antwoord op geven, als je maar laat merken dat je ze serieus neemt.

[Evenaar]

Heel heel herkenbaar ja!!

[Linda]

Als ik me een dagje niet goed voel en ik ga naar Tamara, dan ga ik meestal alleen maar bij haar in de paddock zitten of ik wandel een stukje met haar naar het dichtsbijzijnde graasplekje

Gewoon lekker niks doen, alleen maar bij haar zijn. Heerlijk vind ik dat op dagen dat ik me niet zo goed voel!

Ik heb ook vaak dat ik juist bij Tamara mijn problemen helemaal vergeet. Ik ben dan zó met haar bezig dat ik pas thuis weer aan mijn problemen denk. Bij Tamara stap ik even uit de trein van gedachtes en leef echt in het moment. Tamara zorgt ervoor dat ik het allemaal even los kan laten...

De dagen van frustraties en 'moeten' waren vrij snel voorbij toen ik met Parelli begon. Nu is het 'niks moet, alles mag' en gewoonweg genieten van het samenzijn...heerlijk!

[elsje]

Ik herken dat heel erg...emotional fitness. Mijn Joycie was altijd heel super druk, ik dacht dat het kwam omdat ze probeerde dominant te zijn. Ook wel een kern van waarheid in...maar ik merkte na de grote vakantie 2005 dat ze veel rustiger was met mij erbij. Ikzelf was ook veel rustiger. Ik koppelde de situaties terug en merkte dat ik dat afgelopen jaar een echte stresskip was.....dit bracht ik over op Joycie zodat zij haar gedrag op die manier (stress, dominantie) heel erg naar mij toe uitte. Ze wist gewoon niet was ze met de hele situatie aanmoest en kon het alleen op die manier laten zien. Nu ben ik me daar heel erg van bewust, en ben echt met mezelf aan het werk gegaan. Het lukt nog niet altijd hoor, maar Joycie is heel erg in het positieve veranderd. Zo zie je maar weer hoeveel we van onze paarden kunnen leren en dat wat Pat zegt, dat wannneer je met je paard speelt, je grotendeels met jezelf aan het werk bent. Ik vind het een hele mooie gedachte dat onze paarden leren wie wij nu eigenlijk zijn.