Staan in zone 3 .

[Hanneke1980]

Ik had woensdag toch wel een hierbegrijpikhelemaalnietsmeervan situatie.

Ik ben de afgelopen weken bezig geweest om veel vanaf een krukje te doen ter voorbereiding op (bareback) opstappen.
Dit ging eigelijk heel goed. De afgelopen zondag stond Unieko gewoon rustig Unieko te wezen en kon mijn linkerbeen / rechterbeen gewoon op zijn achterhand / nek-schoft liggen geen probleem. (Behalve de spierpijn in mijn benen ) Nu heb ik dit wel in de binnenbak geoefend.

Woensdagmiddag was ik verbannen tot de buitenbak. Van al mijn grote plannen kwam niets, (don't make assumptions, die werd er weer even ingehamerd) want ik ben anderhalf uur bezig geweest om hem rustig te kunnen friendlyen vanuit zone 3. Telkens als ik in zone 3 stond, "ontplofte" hij. Steigeren, bokken, wegrennen. Uiteindelijk is het wel gelukt, maar ik had er echt geen goed gevoel over.
Wel raar was dat ik daarna weer terug ging naar de binnenbak, en zowel op de weg ernaartoe als in de binnenbak was er niets aan de hand.

Hebben jullie misschien een verklaring? Zou hij gewoon een nieuw spelletje hebben bedacht, of zou ik misschien toch te ver gegaan zijn met mijn kruk gedesentizizen?

Ik moet zeggen dat ik hij zowiezo al een stuk drukker is in de buitenbak (logisch), maar zulke extreme problemen heb ik eigelijk nog nooit gehad.

[P a i s]

Ik kan je eigenlijk geen verklaring geven, wel herkenning!

Borus wil me ook niet in zone 3 hebben wanneer hij right brained is. Hij explodeerd niet, maar draait vliegensvlug met me mee. Na wat friendly is dat altijd wel weer snel opgelost. Borus is eigenlijk nooit lang rightbrained van zn omgeving, dus enkel mn ervaringen met hem zorgen ervoor dat ik niet echt handig ben in right brainde paarden weer tot rede laten komen

[xyzutu2]

Misschien helpt het om wat meer verschillende dingen te doen als je in de buitenbak met hem werkt?

Bij Blacky merk ik namelijk ook wel een verschil tussen binnen- en buiten de bak. Zelf train ik trouwens ook het liefst buiten de bak, maar ik denk dat dat voor de luxebeesten onder de Parelliers met binnenbak hetzelfde is als het verschil tussen binnen- en buitenbak.

Linda zegt volgens mij in het level 1 pakket dat je de energie van jouw paard moet matchen. Als jouw paard erg opgewonden, kijkerig en gestresst is en dus veel energie heeft, zou ik er denk ik voor kiezen om van mijn kant ook veel energieke opdrachten voor te stellen en je kunt je gewoon niet energiek opstellen in de friendly game dus zou ik er voor kiezen om daar de andere games voor te gebruiken. Dus inderdaad wel eerst friendlyen (maar bijvoorbeeld met de stick het hele paard friendlyen vanuit zone 2 wat nog gemakkelijk gaat), maar vervolgens zijn aandacht op jou vestigen door midden van de yoyo, circling, sideways, driving enzovoorts. Geef hem veel opdrachten, laat hem daartussen steeds rusten tot hij weer afgeleid wordt waarna je hem weer aan het werk zet, en hij zal de rust vanzelf meer kunnen waarderen. Dan kan je paard denk ik ook pas weer de friendly game volledig waarderen en is het ook 'eerlijk' om de concentratie, kalmte en zelfbeheersing die hij daarvoor nodig heeft te vragen. Als je paard namelijk mooi leftbrained geworden is, kun je zijn intelligentie pas ook weer aanspreken met de friendly game vanuit nieuwe posities: Als je paard steigerend en bokkend naar het eind van de lijn rent zodra je in de derde positie zijn rug aanraakt, is het voor jou ook niet meer mogelijk om de approach&retreat uit te voeren en je terug te trekken naar een positie waarin het wel gaat.

Pas als je paard 100% lb is, kan hij je ook pas aangeven of hij vandaag echt een probleem heeft met de herhaling van gisteren (en of je misschien toch net iets te snel bent gegaan) of dat zijn gedrag pure joligheid, bewegingsdrang en storm in de hersens is.

Even vanuit de vrijheidsdressuurtraining: Sowieso zou ik 'problemen' niet in het begin van de training zetten. Als je in het begin merkt dat de derde positie friendly echt niet gaat, dan zou ik overgaan op een positie die wel makkelijk is en vervolgens een oefening die je paard wel makkelijk kan en wil doen, zodat de training in zijn herinnering in elk geval lekker positief begon. Vervolgens pak je het probleemgebied aan, en om de training af te sluiten vraag je weer een oefening waarmee hij altijd succesvol is. Omdat op die manier de training zowel stressvrij begonnen als geeindigd is, zal je paard ook al blijft het moeilijke stukje moeilijk de volgende keer toch weer graag meedoen. Door gemakkelijk gedrag eerst te vragen, beloon je je paard namelijk indirect maar heel duidelijk voor het vandaag weer mee willen spelen, en door het positief af te sluiten, beloon je hem voor de hele training van vandaag. En dan vergeeft je paard je het ook dat je het hem er tussenin moeilijker hebt gemaakt.

[Hanneke1980]

Bedankt!, hier gaan we mee aan de slag.

Helaas helaas, , ik denk toch dat ik gewoon te veel van hem heb gevraagd de afgelopen week, want alhoewel hij vandaag een rustig paard was. (Unieko is meestal ook errug LB, daarom weet ik ook nooit zo goed wat te doen als hij inene omslaat), liet hij duidelijk merken dat hij liever niet had dat ik op dat krukje stond en een been op hem legte. Maar weer terug naar het begin dus. Eigen schuld, dikke...

[trea]

Nou gelukkig ben je er nu achter, toch? Kan je er de volgende keer rekening mee houden, en daar zijn jullie dan beiden mee gebaat.