pony heeft gebrek aan zelfvertrouwen?

[Lacuna]

Hallo allemaal.

Ik zit nu met een probleem waar ik maar tegenaan blijf lopen. Ik ben bang dat mijn stoere pony last heeft van een serieus gebrek aan zelfvertrouwen. Ik zal even proberen uit te leggen waarom ik dat denk.
Mijn pony is enige tijd geleden verhuisd. Hij staat nu met een vriendje in een weiland in de buurt van mijn kot. Nu, hij was daar uiteraard behoorlijk van onder de indruk. Hij is slechts 1 keer eerder verhuisd, en dat was voor hem zeker geen prettige ervaring. Maar na een week of twee ging het veel beter. We wandelen veel, en in de bak doen we veel grondwerk. Van daar uit zijn we verder heel rustig aan gaan opbouwen, dus na het grondwerk met een touwtje om zn hals nog even de bak doorrijden, net zo lang tot we geheel opgetuigd rustig door de bak konden. Dit ging zeer vlot en daar zijn totaal geen problemen mee. Hij vertrouwt op mij, en binnen de grenzen van de bak kunnen we de wereld aan.
Daarbuiten ontstaan de problemen. Wanneer we wandelen is er niets aan de hand, net als buiten grondwerk doen, wat ook prima gaat. Buiten rijden met zn weidemaatje is ook geen probleem (behalve dan het race-probleem, maar daar gaat het niet om) Maar zodra we alleen buitenrijden. zodra ik buiten op zijn rug ga zitten. Dan gaat er een knop om, en is hij niet meer voor rede vatbaar. Oh, hij doet nog steeds wel ongeveer wat ik van hem vraag, hij brengt ons niet in gevaarlijke situaties ofzo. Maar hij is onzeker bij iedere stap die hij zet.
Nu dacht ik: het is een kwestie van wennen. Het gaat vanzelf over wanneer hij hier langer staat. Maar er zit totaal geen verbetering in. Niets, zelfs niet het kleinste beetje (dat hij bijvoorbeeld 1 zekere stap zou zetten ofzo) Hij blijft ontzettend onzeker en gespannen, terwijl we nu toch iedere dag na het werk wel een klein stukje buiten stappen. eerst wandelen en de terugweg rijden.
Ik weet niet hoe ik hier nou mee verder moet. Alle tips zijn van harte welkom, want het is echt niet fijn om mijn stoere pony zo onzeker te zien
Groetjes, Lacuna

[Evenaar]

Toch voorlopig maar blijven wandelen en grondwerken??? Zo lang hij te onzeker is om bereden te worden buiten, zou ik het niet doen...

[E.Zanden]

<snap> We wandelen veel, en in de bak doen we veel grondwerk.
<snap> Wanneer we wandelen is er niets aan de hand, net als buiten grondwerk doen, wat ook prima gaat.

Twee vragen:
1) Vanuit welke (Hempfling-) leidpositie wandel je met hem?

Alle tips zijn van harte welkom

2)Ben je ook benieuwd wat Parelli hierover zegt? Grz Els

[Lacuna]

Ik leid mijn pony vanuit iedere positie, en het maakt nauwelijks verschil. Zeker vanuit 1 en 3 loopt hij keurig op mijn vragen. Vanuit 2 hebben we nog wel eens discussie, maar dat is dan meestal mijn onhandigheid in die positie.

Natuurlijk ben ik ook geinteresseerd in hoe parelli dit zou oplossen. Tenslotte kan ik overal van leren. Ik ben eigenlijk altijd wel bereid om iets uit te proberen, en gewoon te kijken hoe het voor mij en mijn pony werkt.

Dus inderdaad, ALLE tips zijn welkom, want ik zit gewoon echt vast, en ik vind het echt niet fijn om mijn stoere paardje zo te moeten zien En wat ik daar ook nog even aan wil toevoegen is dat ik absoluut niets zal overhaasten. De pony krijgt alle tijd die hij nodig heeft. Rome is ook niet op 1 dag gebouwd.

Groetjes, Lacuna

[Jarno]

Als ik met mijn paard ga wandelen alleen, dan loopt hij meestal ook wat gespannender. Ik denk dat het meer met scheidingsangst te maken heeft. Of een gevoel van eenzaamheid. Want zijn trouwe vriend staat dan rustig op de wei te grazen.
Van de moment er een ander paard bij komt, om mee te wandelen, dan is hij weer rustig. Of het met zelfvertrouwen te maken heeft (bij mijn paard dan) betwijfel ik sterk, omdat hij op wandeling graag op kop loopt enzo.

De vraag is dan natuurlijk, hoe los je zo iets op? Wel, ik spreek tegen men paard. Dan focust hij zich op mij en niet op de rest, zo wordt hij veel ontspannender...

[Lacuna]

Ik heb al een boel geprobeerd. Zingen, lachen, spreken, maar ook heel rustig en ontspannen stil zitten en natuurlijk doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Het maakt allemaal geen verschil.
Ik zit er wel over te denken om hem binnenkort maar mee te nemen op de manier zoals ik hem ook heb ingereden. Maar vanwege mijn blessure ben ik er niet echt van overtuigd dat het verstandig is.

Op de plek waar de pony vroeger altijd stond, ging hij met veel plezier alleen op wandeling. Ook al bleef zn weidemaatje daar wel achter, ik kon hem daar met mijn leiderschap ervan overtuigen dat er niets aan de hand was, en dat we gewoon lekker samen zouden zijn. Ik denk dus dat de verhuizing en alle stress er omheen een veel grotere impact hebben gehad op mn ponytje dan ik vooraf verwacht had.

Toch bedankt voor de tips, Jarno.

Groetjes, Lacuna

[Jossie]

Ik weet niet hoe groot en hoe zwaar jij bent, maar zou het kunnen zijn dat hij het niet meer zo leuk vind dat je op zijn rug gaat zitten? Ben je sinds de verhuizing misschien zwaarder geworden?

Hij doet het immers alleen als je op hem wilt gaan zitten... In de bak kan hij geen kant op en staakt hij zijn zinloze verzet, maar buiten protesteert hij duidelijker en langer (begrijp ik uit jouw verhaal).

[trea]

Ik wil graag meegaan in het antwoord van Jossie.. Ik denk dat een shetlander er niet op gebouwd is om een volwassen mens te dragen. Wat ik op je foto´s in je profiel zie, is een meisje met een normaal postuur, van gemiddelde lengte (165cm??) en een gemiddeld gewicht. Shetlanders zijn erg robuust gebouwd, maar dat is eerder hun nadeel, omdat ze daardoor overschat worden in hun kunnen. Het zal best zijn, dat jij daar heel anders over denkt, en dat is je goed recht, maar ik zie in dit hele verhaal van je, een protestkreet van je pony.

Mijn dochter die had eens een welshpony, een stevige rakker van 120 hoog. Ik dacht op een gegeven moment, toen mijn dochter ergens mee vastliep, dat ik er best wat op kon zitten om te proberen het probleem te achterhalen. Maar het arme beest wist niet hoe die het had! Zijn rug voelde ik onder me zwabberen, en ik woog 58 kilo destijds. Hij liep braaf de rondjes en deed wat ik vroeg, maar aan de manier van lopen kon ik voelen dat het niet best was. Ik heb het maar nooit meer gedaan..

[Brenda]

Tsja ook ik heb hetzelfde gevoel bij je verhaal. Als ik je foto's bekijk vindt ik je een volwassen postuur hebben, en i.m.o. hoor je daarmee niet op de rug van een shetlander.
Uiteraard zijn hier de meningen daarover verdeeld, en wil me eigenlijk niet in zo'n discussie wagen.
Maar aangezien je zelf aangeeft dat je problemen hebt lijkt me dat dit wel 1 van de redenen zou kunnen zijn.
Als je bedenkt dat onbalans op een paard al ontzettend veel rugproblemen kunnen geven, en daar is de verhouding mens/paard wel oke, als je met een volwassen lichaam, zelfs al weeg je licht op een shetlander gaat zitten is er i.m.o. nog meer onbalans. Daaruit kan dus best een vorm van verzet ontstaan.
Ik weet niet wat voor jou de reden is om op hem te rijden, zou je dat willen aangeven? Want ik zou zelf zeggen, geniet van je knappert op andere manieren, er zijn zoveel leuke dingen te doen met een shet.

[Elineke]

Zelfde vraag heb ik ook al in een andere topic gesteld !!!!
bye

[Lacuna]

De reden dat ik af en toe nog eens op mn shettie rij is omdat ik het best leuk vind om te rijden (oeww, egoist...), maar ik door lichamelijke problemen echt niet op andere paarden kan rijden. Die zouden mijn rijstijl absoluut niet pikken, omdat er zeer veel tegeijstrijdige hulpen van mijn kant gegeven worden.
Mijn pony kent deze rijstijl en accepteert het, zodat ik wel af en toe met hem kan rijden. Begrijp me niet verkeerd, het is echt niet zo dat ik iedere dag uuuuren op de pony hobbel. Het gaat om hooguit 1 keer in de week, en dan moet je denken aan een minuutje of 10, 15 omdat ik zelf meer en langer rijden niet meer volhou.
Verder is de shet het vanaf het begin gewend om met grotere mensen op zijn rug te lopen en wordt hij op een verantwoorde manier getraind om het ook vol te blijven houden.
Wat ik zo vreemd vind als ik te zwaar zou zijn, waarom hij dan in de bak aan een simpel touwtje om zn nek met 1 oortje erop, en 1 oortje op mij gericht vrolijk en correct de bak doorloopt. Ik bedoel, als het inderdaad mijn gewicht zou zijn, zou hij toch ook niet vrolijk en correct door de bak heen lopen? Ook al zou verzet daar zinloos zijn, de pony hoeft maar 2 stappen opzij te zetten, en ik lig al van zn rug bij wijze van spreken. Maar hij loopt keurig in de richting waarheen ik hem hebben wil, vrolijk en correct. Het is ook niet zo dat hij zn rug spant, of zn nek in de lucht gooit, dat zou ik voelen. Dus ik begrijp dan dus niet waarom hij in de bak wel braaf loopt.
Don't get me wrong, het plezier van mijn paard staat ver boven dat van mij, en als blijkt dat ik inderdaad gewoon te zwaar voor hem ben dan stoppen we natuurlijk met rijden. Alleen ik, met mn simpele boerenverstand zie even niet in waarom hij binnen de omheining van de bak wel keurig netjes loopt, en het probleem dat wij buiten hebben een teken van verzet zou zijn.
Groetjes, Lacuna

[trea]

Misschien heeft jouw pony wel héél veel respect voor jou, en doet ie gewoon braaf wat er van hem gevraagd wordt in de hoop dat het gauw over is..
Ik ben gisteravond/vannacht begonnen met de dvd´s kijken van het nieuwe level 2, en daar heeft Linda het over het "lezen" van je paard, en daar zaten voor mij zoveel eye-openers in, zoveel dingen die ik altijd "aangenomen" heb, en dacht te weten over mijn paarden. En nu staat in mijn hoofd weer alles op z´n kop! Ik begreep er uit dat sommige paarden het "echte verzet" al lang opgegeven hebben en er nog héél wat moet gebeuren om een reactie te ontlokken, maar door op hele kleine dingen te letten, kun je dit verzet zien..

Je geeft zelf al aan dat je zó storend bent, dat een ander paard het niet zou pikken, maar je neemt aan dat jouw pony er niet zo´n last van heeft omdat ie het gewend is, en waarschijnlijk met jou zo´n band heeft dat hij het gewoon maar doet, al is het niet van harte..

Ik weet niet of het in jouw situatie zo is, ik heb je paard niet gezien terwijl hij dit doet, en bovendien ben ik nog een groentje in het "lezen" van paarden, maar ik zou me zo voor kunnen stellen waarom hij dit doet. Verder dan een voorstelling maken, kom ik niet.. Ik kan je hierin dan verder ook niet helpen, ik heb mijn mening gegeven, van wat mijn boerenverstand me influisterde, en hoeveel excusus en verklaringen jij daar ook voor aandraagt, ik raak het niet kwijt..

Heel veel succes met het vervolg, ik hoop dat je eruit komt.

ps. waarom kun jij geen ander paard rijden met je handicap? Er zijn toch vast hele andere lieve paardjes? Heb je wel eens een IJslander geprobeerd, met een heerlijke tölt bijv? Die zijn ook klein en robuust, maar wél gebouwd om groter gewicht te dragen.

[Lacuna]

Nee, mijn pony heeft een zeer sterk karakter. Wanneer hij het met grondwerk niet eens is met iets wat ik doe, dan krijg ik dat direct te horen. "gewoon braaf doen wat ik vraag zodat het gauw over is" zit absoluut niet in hem. Hij zal gewoon heel braaf volop in verzet komen (en gelijk heeft hij, tenslotte is het in zo'n geval altijd mijn fout)

Het storende zit hem in mijn beenhulpen. Die kan ik niet controleren namelijk. Dus bij iedere pas die mijn paard zet, geef ik geheel onbedoeld beenhulp, zonder dat ik wil dat hij harder gaat. Andere paarden zouden dat gewoon niet nemen, niet begrijpen wat ik bedoel, erg onzeker worden of gewoon puur in verzet komen.

Ik kan op mijn eigen pony rijden door zijn gangen. Het kost mij echter ontzettend veel als ik hem wil rijden. Gisteren nog even geweest, en vandaag kan ik slechts op de maximale dosering paracetamol mn bed uitkomen. Zo gaat het altijd. Ga ik nu op een andere pony zitten die andere gangen heeft en uiteraard ook nog eens eerst aan mijn rijstijl moet wennen, dat is gewoon niet mogelijk.

Ik begrijp dat je het paardje niet gezien hebt, en ik begrijp ook geheel dat het jouw mening is. Ik stop in elk geval voorlopig met rijden en ga me opnieuw concentreren op het mennen. Ik denk dat dat naar mijn pony zowel als naar mijzelf toe de enige eerlijke en juiste oplossing is.

Iedereen bedankt voor de reacties.

Groetjes, Lacuna

[trea]

Ik wilde in het geheel niet veroordelend, betweterig, belerend of anderszins zijn in mijn uitspraken. Ik begrijp dat het heel moeilijk voor je is, en ik vind het heel dapper van je dat je deze vraag durfde te stellen.
Ik ben geen ster in het netjes verwoorden van mijn gedachten, en heel vaak heb ik, als ik dingen teruglees, het gevoel van: "Trea, had je dat nou niet anders kunnen zeggen"?

Ik hoop oprecht dat jullie hier iets op vinden samen. Succes!

[Lacuna]

Oh nee, don't get me wrong, ik voel me niet aangevallen ofzo, en ik stop ook niet met rijden omdat ik me aangevallen voel ofzo.
Ik stop met rijden omdat ik (en mijn pony) duidelijk een probleem heb. Met het rijden zelf kan ik dat niet oplossen (vanwege mn handicap) maar ik hoop het probleem op te lossen door opnieuw te gaan mennen.
Zolang ik in de kar zit, hoef ik niet bang te zijn dat ik mijn pony stoor met fouten van mijn kant (waardoor mijn pony onzeker zou kunnen worden) Ook hoef ik niet bang te zijn dat de pony het inderdaad niet aan zou kunnen. Vanuit deze positie echter moet de pony wel zelf moedig gedrag gaan vertonen. Hij loopt namelijk voorop.
Ik denk dat gaan mennen voor mij en voor de pony in die zin de meest eerlijke manier is om verder te gaan samen. En wanneer hij voor de kar wel geheel zeker van zichzelf is en lekker ontspannen zn rondje loopt, dan kan ik altijd nog eens proberen opnieuw op te stijgen. Valt hij dan terug in zn gedrag, dan weten we direct waar het aan gelegen heeft, dan heeft mijn pony duidelijk geen plezier in het rijden. (en ik hoop dat het overbodig is om het erbij te zetten, maar ik doe het toch maar: Uiteraard stoppen we dan ook met rijden. Zoals ik al eerder gezegd heb in dit topic: het plezier van mijn pony gaat ver boven dat van mij )
Groetjes, Lacuna