weer zoveel banger geworden

[myracara]

en tijdje terug zijn Myra en ik bij Wim geweest voor lessen en ik zei meteen dat ik graag wilde werken aan mijn angst voor het rijden. (ik ben na een val erg bang geworden voor het rijden en dat is eigenlijk nog erger geworden nadat ik een tijd alleen grondwerk heb gedaan)
Toen ik de eerste keer les had, ging het na 5 minuten al heel goed en de rest van de week was echt fantastisch. We hebben hele leuke dingen geleerd en ik nam me voor om dat thuis meteen voort te zetten. Dus de week dat ik thuis was gekomen heb ik drie keer gereden en dat ging inderdaad nog steeds wel goed. Het ging echter steeds minder goed, ik werd steeds banger en nu kan ik me al niet meer voorstellen dat we ooit zo gemakkelijk reden.
Ik wil het heel graag, maar ik ben zo bang dat het er nooit van komt. Als ik er al op durf schrikken we (ik vooral, Myra volgt braaf) van elk blaadje. Meestal ben ik er na 5 of 10 minuten ook weer af. Terwijl ik bij Wim elke dag wilde rijden en daar ging het echt zo goed en waren we zo relaxt.

We doen nogsteeds veel grondwerk dat meestal heel goed gaat en heel relaxt, anders ga ik zeker niet rijden. Maar zelfs als we dan met grondwerk op een punt zijn dat ze heel leftbrained is en zacht, ben ik alles weer kwijt als ik erop zit.
What to do??

[promptertje]

Voordat ik iets ga aanraden: ken je het boek van Stephany Burns over dit onderwerp, "move closer stay longer". Zo nee, dan zou het perfect zijn voor jou in deze situatie!

[nienke07]

@ Myracara, wel heerlijk dat je lekker grondwerk doet met je paardje... en wie weet biedt het boek van Stephanie B. uitkomst voor je...

Ikzelf kan niet wachten tot ik mijn L2 pakket binnen heb... wil dit boek ook zó graag aan een vriendin laten lezen!!! Ze doet eigenlijk niet echt iets met haar paard, behalve wat poetsen en knuffelen, rijd zeker niet (angst)wil eigenlijk wel parelli gaan doen maar 'het komt er niet van' etc.... (ze geeft zelf aan dat ze het knuffelen en verzorgen wat ze nu doet óók leuk vind, dus de noodzaak is er niet... maar ik zou het supergaaf vinden als ze weer echt plezier mét haar paardje zou krijgen... zoals Bruut en ik samen hebben!

[P a i s]

Wat jammer, ik vond jullie bij Wim zo'n leuke combi!

Ik ben ook een tijdje heel bang geweest na een nare val, en bij mij werkte het gewoon goed om mezelf te forceren, te dwingen om mn angst aan de kant te zetten. En het werkte... Ik had even overal lak aan. Ik probeerde nuchter de gevolgen te beredeneren. In het ergste geval zou ik er weer af donderen, boem - auw. Maar in de meeste gevallen mankeer je niets verder bij een val. En de plesier van het paardrijden zonder angst, wogen sterker tegen het mogelijk letsel ervan. Ik heb bewust gekózen om niet bang te zijn, omdat het zonde is van de risico als je risico neemt (het paardrijden) kun je er beter van genieten. En angst maakt dat niet mogelijk.

Maar ik kan me voorstellen dat voor anderen dit juist averechts gaat werken.
Maar sommigen gaan zo voorzichting met hun angst om, dat het lijkt dat ze bang zijn om bang te worden. En dan lijkt het me het beste dat je soms je hoofd even leeg maakt, eerlijk tegen jezelf bent en het gewoon dóen, zonder emoties de kans te geven.

Ik hoop dat je een manier vind om je angst weg te nemen en weer zorgeloos plesier zult beleven aan het paardrijden!

[Nacino]

Advies geven is moeilijk, aangezien het iets is wat je zelf moet doen (spreek uit ervaring).
Ik was niet echt bang om in de bak te rijden, maar wel buiten (na het breken van mn enkel buiten en een paard dat opeens vond dat hij nog nooit auto's gezien had).
Wat ik aan mezelf merkte: steeds maar excuzen (schrijf je dat zo ) verzinnen om niet op te hoeven stappen.. (ja maar het waait zo, ja maar tis toch fijn om eerst een stukje te lopen etcetc)

Wat bij mij het beste werkt is niet alleen rijden (buiten dan). Spreek met iemand die je vertrouwt af om samen in de bak te rijden bijvoorbeeld. Dan heb je een beetje een stok achter de deur.
En zeg tegen jezelf dat je áltijd af mag stappen als je voelt dat dat nodig is.

Verder zegt Stephanie Burns in dat opzicht wel zinnige dingen. Je hebt een cirkel waarbinnen je prettig voelt. Maar om verder te komen, dingen te leren, moet je die cirkel uit, je grenzen verleggen! Dat is de enige manier waarop je die veilige cirkel groter kan maken.
Spreek met jezelf bijvoorbeeld af ten minste iedere dag een keer op te stappen. Dan om minstens een minuut in het zadel te zitten enzovoorts.

Er is vrees ik geen wondermiddel, maar ik weet zeker dat je jezelf zover krijgt

[nienke]

Heel herkenbaar hoor , ik dacht na mijn cursus bij eddy helemaal van mijn angst af te zijn maar helaas een paar maanden later was ik weer terug bij af .Ik heb id gewoon het rijden laten liggen en ben alleen grondwerk gaan doen langzaaam maar zeker durfde ik weer te zitten op haar gewoon zonder zadel en heel langzaam werden het een paar stapjes .Ikwas zelfs zo gespannen dat ik in stap er zo van afgleed als ze een flauwe bocht maakte.
Enige wat mij heeft geholpen was mijn emergency dismount heeeel goed oefenen dus er steeds stilstaand afspringen en weer opklimmen en daarna eindeloos ppl en dat doe ik nu nog steeds als warming up en ik ben echt helemaal van mijn angst af het heeft in totaal 2 jaar geduurd.

Oh ja van eddy heb ik geleerd dat als je het gevoel hebt dat je er af moet of dat je er niet op durft ga dan absoluut niet blijf bij je eigen gevoel

[myracara]

Jeetje, ik zou ze het liefst allemaal willen copy pasten, omdat het zulke zinnige adviezen zijn!

Heb net mijn ouders gesproken en we hebben afgesproken dat dat pakket incl. boek er komt. Had vandaag al van Mafhaf zulke goeie dingen gehoord over het nieuwe level 2, nu hier weer over het boek. Dat klinkt gewoon heel goed.

Emergency dismount oefenen, elke dag opstappen en weer afstappen, pushing passenger lesson, soms ook even mijn hoofd leeg maken, allemaal dingen waarvan ik al nieuwe moed krijg. Ontzettend bedankt!
(waar zo`n forum al niet goed voor is, voel me 10 kilo lichter na het lezen van jullie berichtjes)

[promptertje]

Myracara, in het boek staan nog veel meer van dat soort tips, en Stephany is niet bang om haar eigen angsten te bespreken! Dat zal ook al een stukje herkenning voor je zijn.

Super dat het pakket besteld kan worden! Ik hoop dat het plezier in het rijden weer helemaal terug komt - maar daar heb ik eigenlijk alle vertrouwen in. De eerste stap heb je immers al gezet? Je hebt om hulp gevraagd, dat vind ik al van heel veel moed getuigen .

[Maaike]

En misschien als duwtje in de rug hier vertellen wanneer je op Myra gezeten hebt, wat je gedaan hebt etc?

[lila]

ohh hoe herkenbaar! My point of view: Angst heeft als nadeel dat je er niet van weg kan komen omdat het in jezelf zit, als een soort duvel uit een doosje komt dta naar buiten op de momenten dat je het soms niet meer verwachtte. Door het programma stap voor stap te volgen, en je heel bewúst te zijn van je eigen kunnen (zoals de technieken die je noemde) kan je jezelf leren toespreken als je de angst voelt aankomen. Dat is een soort Tsunami aan gevoel en die moet je inwendig gaan overschreeuwen door jezelf te dwingen tot focussen op het leftbrain denken van jezelf. Angst is een soort rightbrain gedrag waarin je emotie overheerst. Maak een routine waarin je vooraf bedenkt wat je allemaal wil gaan doen, welke volgorde, welke attributen en houd je daaraan vast. Praat desnoods hardop om jezelf bij de les te houden. Fluiten mag ook. Doe in het begin niet te veel, begin met grondwerk, spreek van te voren met jezelf af na welke oefening je eróp gaat en stap na een half rondje er weer af. Als je de angst voelt komen dan ga je hardop zeggen: ik word bang, is dat terecht? Maakt niet uit, ik haal nog 2 keer diep adem en dan stap ik eraf, één, twéé. Bouw dit op naar 3 en probeer jezelf daarmee te trainen de rightbrained angstgolf leftbrained op te lossen. Geef jezelf de tijd, zo'n strijd met jezelf is niet gemakkelijk, maar ik spreek (tot nu toe uit ervaring, en mijn angst is nog steeds goed onder controle. Ik voel het soms nog komen, maar beoordeel dan heel snel of dat terecht is of gewoon een soort paniek. Tot nu toe is het altijd paniek gebleken.)
heel verhaal, ik denk ook dat je heel veel aan het boek van Stephanie kan hebben, maar daar hoef je niet op te wachten! En wat Maaike zegt is ook altijd prima, je kan voor je weggaat hier iets plaatsen wat je van plan bent te gaan doen en dan breng je er later verslag van uit. We willen je hier allemaal graag doorheen helpen. Denk aan jullie Wim-dagen, het zit er gewoon Ã*n!! Geef jezelf én Myra wat krediet.

[Callippo]

Als morgen mn trein weer vertraging heeft, zal ik kijken of ik genoeg tijd heb om mijn Move Closer - Stay Longer samenvatting af te maken...

Is echt een heel nuttig, leerzaam, leuk boekje!
Je leest het in een paar uur uit (retourtje Wageningen - Leiden ) en het zit vol met praktische oefeningen/oplossingen om je angst aan te pakken.

[skey]

Nog niet zo heel lang geleden was ik ook bang, ik deed net als jij alleen nog grondwerk.
Die ansgt was heel dom gekomen, door het bokken van Aramis en mijn letterlijke vliegles en dat is al een aantal maanden geleden, ik denk in februari 2005. Ik ben er metteen terug op gegaan en was niet bang, maar de angst kwam stilletjes en 5 maanden later was ze op haar hoogtepunt.
Heel gek was dat als ik me forceerde en er toch opging hij echt stout was (of zelf angstig?)(ervandoorgaan, bokken, licht steigeren als ik hem voorwaarts wilde laten gaan...). maar als er iemand op ging die niet bang was deed hij niets.
Of als iemand hem aan de leadrope op de circel stuurde met mij erop, maar dit hielp me niet van mijn angst af.

Ik zal vertellen wat ik heb gedaan maar ik weet niet of dat jou ook helpt, mischien/hopelijk heb je er wat aan.
Toen ik alleen nog grondwerk deed heb ik gevraagd aan donderwolke of ze ons kon helpen met rijden. Zo was ik niet alleen en had ik metteen iemand die zelf parelli deed en me dus parelli-raad kon geven.
Zij heeft hem toen ook gereden en dat was zo goed voor mij, toen kon ik perfect zien wat hij nu precies deed en ik werd er minder bang door.
Toen heb ik zelf een maand of wat durven rijden maar ergens op de weg kwam de angst heel licht terug.
En met de angst werd hij weer anders... kan het moeilijk uitleggen maar hij was niet meer licht op de hulpen, hefte zijn kont op en ik werd dus bang dat hij weer zou gaan bokken.
Nu mocht ik er ook niet meer op, ik kreeg gewoon geen toestemming, hij bleef niet staan, zelfs niet met opzdelen. Liep steeds weg als ik er nog maar aan dacht.
Dus weer niet rijden en voornamelijk grondwerk. Hierdoor werd het saai en zijn we echt in een put geraakt.

Dat was het punt dat ik er genoeg van had en ik heb iemand gevonden die westernles geeft en ze wilde me les geven op halster, haar dus laten komen.
De eerste les beviel zo goed, nu moest ik wel rijden en er was iemand bij me. Ik had geen tijd om angstig te zijn, was bezig met wat me gevraagd werd.
Om de twee weken heb ik nu les en tussendoor oefen ik de dingen die we hebben geleerd.

Nu moet ik mezelf dwingen om niet weer te gaan rijden en wat anders te doen want nu heb ik steeds zin in rijden...
Ik heb ondervonden dat ik niet op Aramis mag als ik bang ben want blijkbaar voelt hij dat en wordt zelf zenuwachtig, ik kan anders niet verklaren waarom hij dan zo anders doet.

[myracara]

Wat jij schrijft Skey is voor mij ook heel herkenbaar! Er meteen weer opgegaan na die val en volledig ontspannen gereden, maar nu (een jaar later) ben ik vreselijk angstig. Dat roept bij Myra ook angst op, dat is natuurlijk ook heel logisch.
Karianne komt me elke twee weken helpen, dat helpt ook heel veel denk ik.

Dat ik zelf left brained moet worden is nooit bij me opgekomen! Dat idee vindt ik heel leuk om te gaan proberen, als ik Myra leftbrained kan laten worden, kan ik het mezelf toch ook leren? Misschien even zijwaarts en achterwaards?
Achteraf bedenk ik me ook vaak dat Myra helemaal niet raar deed op zo`n moment dat ik eraf ging. Ze is wel schrikkerig, maar ook heel snel weer kalm. Daar hoef ik niks speciaals voor te doen, ze veert heel makkelijk terug naar LB.

Steeds iets langer blijven zitten is ook een goede oefening, zo ben ik eerder ook van de angst af gekomen. Toen reden we elke week met een ander paard in het bos (kun je je voorstellen?). Na een tijdje durfden we zelfs te draven.

Ik wordt steeds nieuwschieriger naar dat boek. Het is ook wel een fijn idee dat er blijkbaar zoveel mensen zijn die een beetje bang zijn om te rijden, dat er zelfs een boek voor wordt geschreven!

Tot slot; vandaag ga ik Myra opzadelen, grondwerken in de paddock en er even opzitten met een teugel. Dan ga ik er weer af.
Verslag komt vanavond.
En nogmaals, ontzettend fijn om lid te zijn van een forum waar iedereen zo meeleeft! Doet me echt goed.

[RebanKabriche]

Ik herken je gevoel ook heel erg, ik ben na een val ook heel erg bang geworden.

Ik schrok ook overal van en zag in alles gevaar en dit had natuurlijk weer uitwerking op mijn paard.

Ik kreeg toen ook als tip om met een walkman op te gaan rijden zodat de omgeving mij niet kon afleiden, ik heb dit overigens nooit gedaan. Ik zag het niet zitten, maar mischien dat het voor anderen wel werkt!

Ikzelf heb me toen voorgenomen om de angst tegemoet te komen, als ik angstig werd zei ik gewoon 'kom maar angst, kom maar, je mag er best zijn maar ik heb je nu niet nodig, ik weet dat je er bent maar... en zo verder.
Klinkt erg zweverig maar angst is nou eenmaal iets wat in jouw hoofd zit.

Wat ook hielp was er gewoon afgaan als ik het ff weer zag spoken, op een gegeven moment kreeg ik er zo'n hekel aan om er elke keer af en op te gaan dat ik het niet meer wilde en dus eigenlijk tegen mezelf zei 'kom op er is niks'...

Zo zal iedereen weer een eigen manier hebben!

[Mafhaf]

Wat mij en Suus erg hielp, was (net als in de les van Kim eigenlijk) hele duidelijke dingen hebben die je doet. Bijvoorbeeld van het ene poortje naar het andere rijden in de bak, en telkens bij het eerste poortje meteen bedenken welke de volgende is. Voldoende verschillende poortjes hebben. Kunnen pionnen, balkjes, whatever zijn. Zulke oefeningen helpen mij om niet teveel op haar te letten en een sterke focus te hebben en helpen haar doordat we steeds iets doen en er steeds een duidelijke, wisselende focus is.

Misschien dat dergelijke rij-oefeningen jou ook kunnen helpen.

Bij ons is het probleem van 2 kanten. Ik was bang geworden op een bang paardje, dat zowel RB als LB bokt volgens mij. Lastig. If I loose it, she will surely loose it. If I don't loose it, she still might loose it. Maar hoe blijf je rustig op iets dat explosief is.... nouja dat gaat steeds beter

Als ik niet elk moment een HUGE focus heb, kan Suus snel de weg kwijtraken en dat resulteert dan in stressen en bokken enzo. Maar zelfs als ik focussed en relaxed ben, is dat geen enkele garantie. Klinkt eigenlijk inderdaad wel lastig

Succes!!!!!!!