waaaaah, ik durf niet.
las net een lang artikel van Linda Parelli dat Nienke in april vorig jaar op dit forum heeft geplaatst.
het klinkt zo aannemelijk en ik kan me voorstellen dat het heel goed voor je balans is maar
ik durf niet. ik durf wel de teugels uit handen te geven maar ik durf niet de controle te verliezen. zonder teugel heb ik altijd nog mijn zit en mijn focus en daarmee kan ik haar sturen en stoppen en met lichte beendruk zelfs inbuigen. maar nu moet ik dat allemaal niet doen.
in mijn hoofd moet ik nog een paar schakelingen maken. wie kan/wil me helpen?
wat doet dit voor mijn paard? (behalve dan mijn balans beter maken waardoor ik lekkerder voor mijn paard zit)- wat moet mijn paard denken als ik geen enkele aanwijzing geef?
ze moet niet denken dat ze vrij is, want dan zou ze lekker gigantisch kunnen bokken dat kan ik nooit uitzitten. ze moet niet gaan rollen, ze moet niet het idee hebben dat er niemand op haar zit.
is het undemanding time maar dan op haar rug? we zijn samen maar je hoeft niets?
ik zit er ongelofelijk tegen aan te hikken. (ik mis de spelling check- ongelovelijk/ongelofelijk?)
Het gaat namelijk altijd mis, als het mis gaat, bij het rustig instappen en zo niet meer bij het rustig uitstappen, als ik haar met rust laat wordt ze zenuwachtig en gaat opeens van dingen schrikken en zichzelf opblazen. ze is redelijk snel weer rustig als ik iets aan haar vraag, een lichte buiging, of ik ga haar gang controleren. ik moet haar eigenlijk altijd aan het werk zetten en dat hoeft maar heel licht.
dus ja, dit is precies waar ik bang voor ben. terwijl ik dit typ realiseer ik me dat dit misschien wel de belangrijkste oefening voor mij en mijn paard is. ha zo'n forum werkt therapeutisch. en dat terwijl ik aan het opzoeken was wat de indianenzwaai nu precies inhoudt omdat ik net in een mail lees dat Eef m kan. en dat klinkt heel knap!
Bladwijzers