het eenzame paard

[Lon]

Ik moet zeggen dat ik eigenlijk niet zo heel vaak paarden alleen in een weiland zie staan, maar ik ben het met je eens dat paarden in principe (uitzonderingen daargelaten) niet alleen moeten staan. Volgens mij denken sommige mensen zelfs dat ze hun paard er een plezier mee doen, lekker een heel weiland voor zichzelf alleen...Een vroegere vriendin van mij dacht ook zo, haar paard stond helemaal alleen (soms wel met koeien) in een weiland, dag in dag uit, want er werd helemaal niks met haar gedaan, ondanks dat ze volledig gezond en hartstikke leuk om te rijden was en sociaal naar andere paarden. Pure gemakzucht!

[opala]

Onwetendheid of omstandigheden. Maar zou jij een eigenaar hierop aanspreken? Ik zou mij dan echt bemoeiziek voelen, maar van de andere kant, kom je natuurlijk wel op voor het welzijn van het paard.

[Vita]

Bij ons op stal hebben we sinds de zomer een minipaardje. Hengstje luke ding maar totaal niet opgevoed. In het begin stond hij alleen maar hebben ervoor gekozen om hem wat sociale paarden vaardigheden te leren had hij totaal niet heeft altijd tussen de schpaen gelopen en was bezig om die het leven zuur te maken.

Wij hebben hem toen tussen de grote paarden gegooid, met let wel VOLDOENDE MOGELIJKHEDEN OM WEG TE KOMEN WAAR DE PAARDEN NIET KONDEN KOMEN en zo heeft hij wat paardenmanieren geleerd.

Hij kon gaan en staan waar hij wilde en stond toch vaak genoeg alleen en als hij zin had ging hij evne naar de paarden voor wat contact. Helaas hebben we ook wat paarden in de wie die hem niet zo mogen dus ook hij heeft af en toe ook echt moeten rennen voor zijn leven.

Hij heeft hier veel van geleerd en staat nu gewoon weer alleen en ik heb de indruk dat hij zich prima vermaakt en totaal niet eenzaam is. Nu moet ik wel zeggen dat ik met hem eigenlijk iedere dag wel iets gezelligs doe. Even lekker in de bak rennen of hem even op de grote wei gooien.

Hij mag als ik er ben van mij uit zijn wei en gewoon over het hele erf loslopen en komt vanzelf weer terug van de paarden als hij even wat geroken en gesnuffeld heeft.

Maar terwijl ik zeker weet dat als ik dit met mijn eigenpaard zou doen ze aleen maar bij de paarden zou staan en daar niet weg te krijgen zou zijn.

Ieder paard is anders.

[Jossie]

Ik was er ook een met zo'n uitzondering, Son kon ook niet met andere paarden, tenzij er een hek tussen stond. En dan nog moest het hek hoog zijn en dicht, zodat ze er niet bij kon. Ze bleef of aan de overkant van het land met haar kont naar de rest toe staan, of vocht zich een ongeluk, of sloeg een ander paard kreupel. Ze was gewoon niet happy met andere paarden om zich heen.

Son stond tot haar 9e jaar solitair als paard, maar altijd met schapen (en lammeren) in een wei. Ook met jonge koeien wilde ze wel omgaan, maar (uiteraard) op haar voorwaarden . Was ze zielig omdat ze alleen stond? Nee, ik vind van niet. Niet ieder dier is gesteld op gezelschap van de eigen soort. Het opdringen van gezelschap aan zo'n dier door de mens is in zo'n geval vele malen erger. Vandaar dat ik geen oordeel heb over al die "zielige" alleenstaande paarden.

Overigens is Kate socialer ingestel en staat dus met haar vriendinnetje. Ooit, toen Son nog leefde, stonden ze gedrieën bij elkaar. Ofwel, op 2 percelen van ruim 3 ha elk. Op deze oppervlakte kon Son wel leven met twee anderen. Ook speelde mee dat Son toen al ziek was en zich niet meer zo druk maakte om indringers.

[trea]

Heeel leerzaam topic! Ik wist dat helemaal niet. Ik dacht ook dat alle paarden liever een maatje hadden in de vorm van een paard

[promptertje]

Bij dravermerries is het een bekend fenomeen Trea, dat niks van andere paarden willen weten. Dat soort paarden staat volgens mij ook knap ver van de natuur af, zijn aardig met ons mensen mee- geëvolueerd.

Anecdote uit de tijd dat mijn merrie nog op de draverstal in training stond: daar was vrij veel land. Er was 1 stuk land dat vooraan 1 stuk was, maar na 20 meter door een sloot in tweeën werd gedeeld. Mijn merrie ging daar 's middags in, samen met nog een eenkennige dravermerrie. De één sloeg altijd voor de sloot links af, de ander rechts.... Zo liepen ze allebei toch in een "eigen" stuk. Ze bekeken elkaar niet eens, negeerden elkaar volkomen. Heel apart om te zien!

[marleendenarend]

Heeel leerzaam topic! Ik wist dat helemaal niet. Ik dacht ook dat alle paarden liever een maatje hadden in de vorm van een paard

Normaal gesproken is dat ook zo. Volgens paardenethologen (en die zouden het toch moeten weten) is het inderdaad zo dat een paard beter af is met een paard dat niet zijn vriend is, dan helemaal alleen.(behalve uitzonderingen) Ook paarden die geen vrienden zijn maken gebruik van elkaars sterke punten. Dat is binnen een kudde ook zo geregeld. De 1 weet hoe die aan voedsel moet komen, de ander is gevoelig voor dreigend gevaar. Zelfs als het geen maatjes zijn dus.

@ promptertje: wat gebeurt er als een moederloos draverveulen opgroeit in een hele sociale (niet draver)groep? Zijn het niet de mensen die het sociale gedrag hebben verstoord? Een draver is toch ook 'gewoon' een paard?

@ mafhaf: actie ondernemen kan natuurlijk altijd. Petities verschijnen immers niet vanzelf op het net Eerlijk gezegd zou ik wel eens willen weten hoe dit precies geregeld is bij de dierenbescherming?

Groetjes, Marleen

[promptertje]

Marleen; geen idee. Ik heb maar 1 moederloos draverveulen meegemaakt, en die is gewoon verder opgegroeid in de groep merries/veulens waar haar moeder voorheen ook deel van uitmaakte. Mijn eigen merrie is opgegroeid in een groep van ca 8 merries met veulens en jaarlingen. Toch was ze als veulen al "anders", ze sloeg bijv haar eigen moeder weg bij de voerbak. Ze liepen dag en nacht buiten, nauwelijks zonder inmenging van mensen. Ik zie het gewoon als een karaktertrek, eentje waarbij ze het in het wild misschien niet gered zou hebben, maar waarmee ze in "humansville" uitstekend mee overweg kan.

[Callippo]

[quote="promptertje"]Bij dravermerries is het een bekend fenomeen Trea, dat niks van andere paarden willen weten. Dat soort paarden staat volgens mij ook knap ver van de natuur af, zijn aardig met ons mensen mee- geëvolueerd.

Anecdote uit de tijd dat mijn merrie nog op de draverstal in training stond: daar was vrij veel land. Er was 1 stuk land dat vooraan 1 stuk was, maar na 20 meter door een sloot in tweeën werd gedeeld. Mijn merrie ging daar 's middags in, samen met nog een eenkennige dravermerrie. De één sloeg altijd voor de sloot ]

Ohh, is dat zo?
Wij hebben namelijk een draver-ruin op de wei met behoorlijk apart gedrag tegenover de andere paarden. Hij gaat al op de vlucht (in zo'n vliegende re-draf, heel spectaculair) als ze op minder dan 100 meter afstand komen. Omdat hij nu vanwege het slechte weer een deken op heeft en de paarden ook nog eens in de kleinere paddock-met-looppad zijn gezet, staat hij nu apart in een eigen paddock 200 meter verderop, naast Arabesk.

Maar hij heeft ongeveer 1,5 week bij de kudde gestaan en er was niet echt verandering in zijn gedrag te zien. Hij stond eerst samen met 1 merrie, die binnen een minuut volledig in de (ruinen)kudde is opgenomen.

Ben benieuwd, als hij in het voorjaar opnieuw bij de groep gezet wordt, of hij dan wel kan wennen.

[marleendenarend]

Ik denk wel dat 1,5 week ook wel erg kort is om te bekijken of het paard zich alsnog in de kudde kan vinden. Het zijn immers ingewikkelde structuren waarvan wij als mens alleen weten wat we zien. Hoe het doorwerkt kunnen we nauwelijks weten. In onze kudde zijn ook paarden die hun 'functie' binnen de groep blijven vervullen ook al lijken ze niet erg van het gezelschap te genieten. Mensen zouden hem allang gesmeerd zijn in zo'n groep, maar voor een paard gelden nu eenmaal andere normen.

Ik ken paarden die eerst niet sociaal konden functioneren binnen een groep, door hun opvoeding. Na enige tijd bleken zij alsnog 'opgevoed' te worden door de kudde. De manier waarop dat gebeurde leek heel zielig door mensenogen bekeken. Nu hebben zij allen een plek gevonden binnen de hierarchie en zijn in de omgang met mensen ook fijner geworden. (voor de zekerheid; uitzonderingen daargelaten!)

Groetjes, Marleen

[promptertje]

Bij draverruinen heb ik het tot nu toe minder gezien, die zijn over het algemeen redelijk sociaal. En natuurlijk zijn niet alle dravermerries zoals de mijne, ze is een redelijke uitzondering, maar het komt veel vaker voor dan bij andere rassen is mijn persoonlijke ervaring. Mijn merrie kan wel in het land bij de anderen, alleen gaat ze volkomen haar eigen gang. Haar space-bubble is iets minder groot dan van deze ruin, voor haar is het zo'n 20 meter. Maar in de paddock met anderen gaat dus niet, dan slaat de paniek toe...

[Callippo]

Hij krijgt in het voorjaar ook gewoon een nieuwe kans hoor. Maar nu de paarden in de paddock staan is er niet genoeg ruimte voor hem om te vluchten. Hij kon met 'zijn' merrie en het veulen daarvan (veulie van Shaf) ook goed opschieten, alleen niet met een hele kudde en een dominante ruin.

[nienke07]

Brutus staat door omstandigheden in zijn uppie in stal met uitloop. Zijn dinnetje Vedette confisceerde namelijk de stal, zodat Bruut ook bij onweer etc. geen schuilmogelijkheden had... verder vond Vedette ook dat al het eten zowiezo van haar was, dus moest Bruut 'eten voor zijn leven' Nu staat overdag een paar uur een ander paard bij hem in de uitloop...
Voordat Bruut in deze stal kwam, stond hij afgelopen zomer in een gemengde kudde... dwz... de kudde aan de ene kant van het land.. Bruut aan de andere... Ook heel solitair dus... Ondanks het feit dat hij zo solitair ingesteld is, kan ik me niet aan de indruk onttrekken, dat hij wat eenzaam is nu...Vind hem sinds de verhuizing van Det (nu anderhalve week terug) wat minder 'open' qua karakter dan dat hij de afgelopen tijd was... weet zo snel geen oplossing, maar denk er wel veel over na...lastig hoor... kan niet samen, kan niet alleen.....

[marleendenarend]

Oke! De oplossingen zitten er in ieder geval wel aan te komen! Het is ook lastig, maar vergeet niet dat trappen, happen en vechten voor een plekkie en je eten voor paarden heel normaal is. Dat maakt het voor ons mensen niet makkelijker mee om te gaan...... lekker met een dekentje op de bank in mijn verwarmde huis, met een kop thee en lekkere koekjes, terwijl je paard in de regen staat... moeilijk ja.

[nienke07]

Ik vond het ook niet erg, dat hij moest 'vechten' voor zijn eten...Vechten deden ze helemaal niet.. ze hadden nooit 'ruzie'... Bruut ruimde eenvoudig weg het veld als Det van een afstand 1 oor wegklapte... en buitenstaan zonder beschutting kunnen vinden, nooit kunnen liggen (want blub buiten) terwijl het noodweer is, omdat een ander je pertinent de schuilplaats weigert... tja... na een maand hebben we vastgesteld dat het zo niet ging...