Atli struikelt en valt

[Yo-Rien]

Over tandartsen gesproken...
Je had Huub ook een mail gestuurd over Atli toch? Heb je daar nog een reactie van gehad?

[Dyonne]

Over de filmpjes.
Hij is voorwaartser, meer 'go'.
Wel zie ik nog een links/rechtsverschil. Met name linksom zie je dat bijv. RV minder meekomt.
De galop blijf ik wat vreemd naar kijken omdat die achter niet mooi meespringt.
De stap vind ik wat moeizaam ogen, maar wel voorwaarts.
Heb je eigenlijk toevallig niet ook een oud filmpje van hem?

[promptertje]

Ik zie wel verschil. Vlotter, meer beweging in de rug in stap, vooral rechtsom galopperen ziet er in mijn ogen duidelijk beter uit. Nog steeds wel het links/rechts verschil vooral in stap, maar over het algemeen beter dan de eerste serie.

[Marja]

Jorien, ja ik heb contact gehad met Huub.
Hij zegt dat wanneer de tanden en/of kiezen niet goed op elkaar sluiten, het kaakgewricht verkeerd belast wordt, en daar lopen allerlei zenuwen door die naar het hele lichaam gaan. Dat kan dus wel degelijk problemen in het hele lijf geven in de vorm van kreupelheden of struikelen.

Ik mag er in principe van uit gaan dat Atli's gebit goed is uitgelijnd; hij is door een professionele tandarts behandeld.
Maar daar moet ik wel bij zeggen dat mijn vertrouwen in paardentandartsen van hetzelfde niveau is als mijn vertrouwen in humane tandartsen...
En de tandarts die hem behandeld heeft, zag dus géén relatie tussen de bewegingsproblemen en het gebit.
Tja, en hoe weet je dan of je paard echt goed behandeld is...?
Een optie is dan nog om Huub te laten komen om het gebit te controleren, maar dat is op zich wel wat lastig gezien de afstand, en dat hij dan graag meerdere paarden op locatie wil behandelen.
Maar het zit dus nog wel even in mijn achterhoofd...

Oké jullie zien dus een vergelijkbaar verschil met wat ik voel in het rijden: hij doet sommige dingen wel beter, voelt over het algemeen wat fijner/soepeler aan, maar goed is het nog steeds niet.

Eens zoeken of ik nog oudere filmpjes heb.

[Linda]

Ik sluit me aan bij de rest. Zie ook nog een links/rechts verschil maar het oogt allemaal wel ietsje beter. Maar idd, nog steeds niet goed. Aan de andere kant, helemaal oké zal het misschien ook niet zijn want als Atli lang heeft moeten compenseren zijn bepaalde bewegingen misschien erin geslopen...lastig joh. Blijft nog even puzzelen.

[Marja]

Ik heb nog een filmpje gevonden van onze demo op Equiday in 2010.
Het begint met wat stapwerk, dan komt er wat zijwaarts gepriegel (minder interessant) en vanaf 4.17 kom er dan weer wat meer actie met kleine sprongetjes. Vanaf 5.10 nog wat cirkelwerk in draf tot 5.50, vanaf 6.18 nog wat drafwerk en balkjes lopen.



Hier zie ik nu toch wel heel duidelijk verschil... Ook in zijn uitstraling.

@Dyonne: een echt duidelijk, ouder galopfilmpje kan ik niet vinden. Die gelopen galop heeft hij echter wel altijd al gehad, zeker als hij onvoldoende actief loopt. Mijn instructrice destijds zei me dat dat op zich wel normaal is voor vijfgangers (en stimuleerde me wel om hem actiever te laten lopen zodat hij meer ging springen). Hij kán (of kon) wel echt galopsprongen maken met zijn achterhand, maar deed dat dus lang niet altijd...


Pffff.
Mijn gevoel zegt de hele tijd: laat het maar zitten, er wordt toch niks gevonden dat verholpen kan worden (of er wordt überhaupt niks gevonden). Maar mijn verstand zegt: hij is je beste maatje, je kunt hem niet zomaar zo laten lopen zonder te weten wat er aan de hand is... je moet toch je uiterste best doen om hem te helpen... en dat wil ik ook wel... maar het voelt toch als een bij voorbaat al verloren zaak... stom hè...

Ik ga overigens vrijdag iemand met hem laten communiceren, ik wil graag eens weten wat hij er zelf over te zeggen heeft.
Dan wil ik ook nog overleggen met de chiro, en dan ga ik begin volgende week beslissen wat ik ga ondernemen qua vervolgstappen. Want het is nu in elk geval wel duidelijk dat hij pijn heeft met bewegen en ook als ik hem niet rij of anderszins belast, loopt hij mogelijk wél met pijn... en dat kan ik natuurlijk niet zo laten doorgaan.
Bah.
Ben d'r sip van.

[whoopie]

Lastig he Marja, ik vind hem in stap ook nog steeds behoorlijk stijf zijn achterhand bewegen. Zijn uitstraling op de foto voor het rijden vond ik ook niet zo, hij zou pijn kunnen hebben als je zo kijkt, maar ik weet niet hoe zijn uitdrukking normaal gesproken is. Wat ik zelf als criterium neem in wel of niet verder dingen uitzoeken is of er dan een kans op behandeling is. BV stel je voor dat blijkt dat je paard artrose heeft, in mijn geval bij Whoopie word de behandeling en de omgang niet anders, dus vind ik het niet de moeite waard om het verder uit te zoeken, daarnaast zie je dat bij artrose de pijngrens erg kan verschillen en het ene dier met een beetje artrose veel pijn ervaart terwijl bij een ander dier dat helemaal niet het geval hoeft te zijn.
Fijne aanvulling , communicatie met het dier, ik ben benieuwd wat er uit komt. Succes.

[Marja]

Atli's uitdrukking als hij op de poetsplaats staat is meestal vrij suffig. Alhoewel hij soms ook al wel bij de uitgang staat nog vóór ik hem heb opgetuigd.

Ik weet nog dat er eens een fysio bij hem was, hij was toen een jaar of 10 en leek pijn in zijn rug te hebben. De fysio zei dat Atli er zo sloom bij stond en maakte zich daar zorgen over. Ik zag echter niks bijzonders... hij stond er eigenlijk altijd zo bij... om vervolgens tijdens het rijden of grondwerken (na een warming up) lekker wakker en actief te (kunnen) worden.
(Overigens had hij toen idd pijn in zijn rug; overbelaste spieren na een wat te heftige traningssessie eerder die week. Dat is vanzelf weer goed gekomen; behandeling was niet nodig.)

Bij mijn laatste stal in NL vond de boer hem altijd zo'n slome: op de poetsplaats stond-ie te slapen, we gingen langzaam stappend op weg, en kwamen ook zo weer terug. Dat hij in het bos flink kon ontwaken en ook echt vrolijk kon zijn, en dat ik er soms mijn handen aan vol had, wilde de boer niet geloven...

Misschien heeft hij altijd al fysieke problemen gehad...
Want die langere warming up heeft hij altijd al nodig gehad, ook toen hij jong was (dat merkte ik pas goed toen ik Menglöd kreeg; daar kon ik opstappen en gelijk soepel wegrijden). En bokken met aangalopperen heeft hij ook altijd gedaan...
En hij heeft heel veel gedragsproblemen gehad (niet willen lopen, niet willen sturen, steigeren, naar huis rennen)... die heb ik er allemaal uit kunnen trainen... maar misschien lag daar dus altijd wel al een lichamelijk probleem onder... en heb ik hem door zijn pijn heengetraind...???

[Maritje1991]

Klinkt een beetje als bij Wonder. Die had ook gedragsdingen, maar eigenlijk had ze gewoon pijn.
Mijn regel is nu dan ook geworden eerst fysiek uitsluiten en dan mentaal oplossen ipv andersom.

Ik wens je sterkte en wijsheid Marja.

[Linda]

Ja dat is het lastige er ook nog eens van, want vijfgangers lopen natuurlijk sowieso al 'anders'. Dat maakt het ook weer moeilijker beoordelen. Hoewel ik Atli wel stijf in zijn achterhand vind op het filmpje. Als je het vergelijkt met hoe Menglod loopt. Nu is Atli natuurlijk Menglod niet maar Menglod beweegt ruimer met die heupen/achterhand.

Kan goed zijn dat hij altijd fysieke problemen heeft gehad en daardoor die gedragsproblemen naar boven kwamen. Achteraf gezien was dit bij Tamara denk ik ook zo. Ik denk dat ze zo extreem kon reageren vanwege pijnscheuten. Ik zou nu idd net als Marit ook altijd eerst fysiek uitsluiten en dan pas mentaal oplossen.

Loopt Atli eigenlijk anders op harde grond dan op zachte grond? Of maakt dat weinig verschil?

[Marja]

Dank je Marit.
Bij een volgend paard met dergelijke gedragsproblemen zal ik ook eerder en grondiger naar fysieke oorzaken zoeken...
Punt is dat hij bij een professionele trainster stond toen ik hem kocht, en niemand heeft me er toen op gewezen dat zijn gedrag wel eens een fysieke oorzaak zou kunnen hebben... En hij was mijn eerste eigen paard, wat wist ik er nou van...


Linda, Atli loopt meestal alleen in stap lekker op asfalt of hard zand, in snellere gangen wordt hij dan heel kort en langzaam, of hij doet het gewoon überhaupt niet. Het hangt ook wel erg van zijn hoeven af: op dit moment zijn die een beetje verwaarloosd, met dikke zolen, en dan loopt hij beter op harde ondergrond.
Wel heeft hij altijd gehad dat hij wil bokken en dan rennen, zodra hij mul zand onder zijn voeten voelt.
In het bos waar we vroeger altijd reden waren verschillende stukken waar het graspad ineens flinke stukken mul zand had, nou dan kon ik mijn gordel wel vastmaken. Ook hier ga ik niet met hem in de zandkuil rijden als ik niet van plan ben mee te liften bij een dergelijke actie.
Ik dacht altijd dat dat joligheid en stoutigheid was (want hij laat zich dan ook echt maar heel moeilijk weerhouden van zijn plannen), maar inmiddels twijfel ik daaraan...


Zojuist heb ik mijn laatste testritje gemaakt; dit was de 8e en laatste dag van de pijnstilling.
Vóór het rijden keek hij weer zoals op de foto die ik hierboven plaatste (niet fijn dus), ná het rijden keek hij wakkerder en vrolijker, maar nog steeds niet zoals het vroeger ooit was. Qua rijden was het weer wisselend: stukken dat hij niet vooruit te branden is (vooral in stap), hij struikelde verschillende keren, maar hij bokte niet met aangalopperen en hij wilde zelfs nog een omweg maken toen ik naar huis wilde. Ook liep hij beter bergafwaarts (dit verschil is wel heel duidelijk; hij kan nu blijven draven op een flauwe helling).
Rijden met stelling of in SBW is nog steeds lastig; vooral naar rechts is heel moeilijk. Stelling vragen in draf voelt als gevaarlijk (vooral naar rechts); alsof hij dan elk moment zijwaarts uit balans kan raken). Nou is hij natuurlijk ook al 2,5 jaar niet meer serieus dressuurmatig gereden, maar toch.

Voorlopige conclusie: hij loopt dus wel duidelijk beter met pijnstillers, maar nog lang niet goed genoeg...

Voorlopige conclusie: hij loopt dus wel echt beter

[Maritje1991]

Opzich wel logisch dat het niet ineens beter is natuurlijk. Wonder had forse problemen in haar lijf en liep beter met pijnstillers maar niet goed. Die kissing spines, spat en HKO is natuurlijk niet weg of minder. Alleen de pijn gematigd.
ik heb wonder laten inslapen na een 1,5 week pijnstillers omdat het mij duidelijk was geworden dat ze in dagelijks leven pijn had. Rijden deed ik al niet meer.

Ik hoop dat Atli nog lang bij je kan zijn Marja.

[Marja]

Verdorie nou zit ik te janken Marit... Knuffel ook voor jou, omdat je Wonder moet missen...


Ja is ook wel logisch dat hij niet gelijk 100% loopt. Als hij bv. artrose heeft is de stijfheid daarvan ook niet ineens weg natuurlijk.
Ik ben ergens ook wel blij dat het geen gigantisch verschil is (ook niet qua gedrag in de wei), want dat zou betekenen dat hij écht heel veel pijn heeft en dan is het ook niet meer paardwaardig om hem met pensioen te sturen...

Tja of hij moet zóveel pijn hebben dat de pijnstillers dat niet goed kunnen onderdrukken...

Hopelijk kan de dierentolk me daar wat meer over vertellen.

[Maritje1991]

Dank je. Ik heb er nu wel vrede mee hoor, paard was echt niet happy.

Wel fijn dat hij geen grote verschillen laat zien in de weide

[Marja]

Afgelopen vrijdag heeft een dierentolk met Atli gepraat (Annita van der Stroom).
Ik heb bewust voor iemand gekozen die ik niet ken en die niks van Atli weet. Annita wilde van te voren ook helemaal niks over Atli weten, alleen zijn naam en ik moest 2 foto's mailen. Ze heeft me allerlei dingen weten te vertellen die ze niet op andere wijze dan via telepathisch contact zou kunnen weten. Ook al geloof ik wel in telepatisch contact; het is toch fijn om bewijzen te krijgen dat iemand ook écht dat contact heeft.

De tolk zei dat Atli zeer gecompliceerd was en dat het moeilijk was om met hem te communiceren; hij liet weinig los. Het consult duurde daardoor wat langer. Maar we hebben uiteindelijk toch veel info gekregen!

De belangrijkste dingen die eruit kwamen:
- Het bokken met aangalopperen (wat hij zijn hele leven al in enige mate doet) is géén joligheid, maar een uiting van fysiek ongemak. Hij gaf aan zijn hele leven niet echt soepel geweest te zijn, en dat hij zich beter kan bewegen als hij warmgelopen is (klopt, heeft hij ook altijd al gehad, ik heb me er ook altijd over verbaasd hoeveel warming up hij nodig had, ook toen hij nog jong was).

- Het lijkt erop dat hij geen artrose heeft en ook geen rugklachten, wel gaf hij aan pijn in de bilspieren te hebben en met rijden ook in de lendenen, en zijn hals was dusdanig stijf dat hij in één richting niet goed kan buigen. Tevens liet hij zien moeite te hebben met het onderbrengen van zijn achterhand.

- Ik vroeg of hij kon zeggen of hij pijn of last in zijn mond/gebit had. Hij zei daarop dat hij tegenwoordig moeite had om kort gras te eten en dat zijn tanden scheef waren (klopt!). Toen ik nog verder doorvroeg gaf hij aan op de plek waar de hengstentand getrokken is (waar nog kaakbotstukjes lijken te zitten) wel regelmatig het gevoel te hebben dat er een kies ofzo wilde doorkomen en dat dat niet heel fijn was, maar ook niet heel pijnlijk.
Een actie richting de tandarts lijkt nu dus niet het eerste te zijn wat ik moet ondernemen.

- Ondanks zijn fysieke ongemakken gaat hij toch graag mee uit rijden; hij vindt het fijn om eens wat anders te zien en te doen. Hij zei dat hij zich niet over zijn grenzen laat pushen (dat herken ik wel; het is geen paard dat zich doodloopt voor je); wel fijn om dat nog even bevestigd te hebben want ik had zelf ook al wel het idee dat hij graag meeging, maar nu ik weet dat hij pijn heeft was dat toch wel een lastig dilemma...
Hij zei ook nog dat hij mij makkelijk kon dragen; ik was niet te zwaar voor hem. Hij liet zelfs een beeld zien van hoe zwaar ik was en de tolk vertaalde dat als ongeveer 55 kilo; nou dat klopt ook bijna!

- Hij gaf aan verschillende keren teken gehad te hebben en de tolk vroeg aan mij of ik wel eens aan Lyme gedacht had. Ik moet nog even navragen hoe dat nou precies zat; ik geloof niet dat Atli zélf zei dat hij Lyme dacht te hebben. Hierin zou hij ook nog wat van mij opgepikt kunnen hebben (omdat ik Lyme heb; en hij en ik zo met elkaar verweven zijn).


De dierentolk gaf me de tip om Atli te laten masseren door iemand die de Jack Meager methode beheerst, in combinatie met lymfedrainage. Dat lijkt mij een goed idee, dus ik ben nu op zoek naar een geschikte persoon (valt nog niet mee). Dit zou toch na één of enkele keren wel een duidelijke verbetering moeten geven. Atli stond hier ook voor open, ook fijn.

Inmiddels heb ik nog met de chiropractor overlegd en zij opperde nog het idee van een homeopaat om te helpen met de lymfe. Dat hou ik nog even in mijn achterhoofd. Dat heeft hij al wel ooit gehad (Lymphomyosot), maar ik weet niet meer precies wat het voor hem heeft gedaan, ik dacht wel dat het enige verbetering gaf maar zeker weten doe ik het niet... (misschien kan ik dat nog ergens terugvinden in mijn trainingsdagboeken maar dan moet ik flink zoeken...)

Inmiddels is hij alweer een week van de pijnstillers af maar ik heb geen kans meer gehad om nog wat met hem te doen; ik ben nu wel benieuwd of hij weer terug slechter loopt. Hopelijk kan ik dat in de komende dagen gaan uitproberen.

Al met al was het een zéér interessant gesprek en ik ben weer enigszins hoopvol!