Les van Els

[Yulia]

Pais, een heftig verhaal. Ik weet niet of het helpt maar ik kan alleen iets over mijn eigen ervaring vertellen. Sinds mijn paard weg is van de manege en bij een boer staat ( alleen zomers 24 uur buiten) is onze relatie ook veranderd. Zij is niet meer afhankelijk van mij voor gezelschap en beweging. Daarbij komt dat ik nu weer fulltime werk en minder energie voor haar heb. Als ik naar haar kijk, weet ik dat het een goede beslissing is. Zij geniet van het buiten zijn en haar vrienden in de wei en is zo veel meer ontspannen. Ik weet dat ik aan haar paardenleven weinig hoef bij te dragen. Het maakt me blij haar zo te zien.
Nu ik niet meer nodig ben, ben ik zoekende naar onze nieuwe verhouding. Op welke manier kan ik iets aan haar leven bijdrage en op zo'n manier dat ik er zelf ook plezier aan heb. Momenteel doe ik alles rustig aan, niet fanatiek parellien of rijden. Alleen dat doen, waar wij beiden plezier in hebben. Ik ben wel serieus bezig, maar probeer het vooral lichtvoetig te houden. Op deze manier kan ik van haar genieten en zij hopelijk ook van mij. Het belangrijkste voor mij is dat ik geniet om bij haar te zijn, niet om samen bezig te zijn. Dat wil ik ook naar mijn paard uitstralen.

[skey]

hey Fitna,

mag ik misschien iets voorstellen? Ik schrok erg van je verhaal en kan me er ook in vinden, ik krijg echt beeld bij wat je beschrijft en ik denk te kunnen voelen hoe jij je voelt en het is niet echt fijn...
Nu mijn voorstel: Heb je ergens geen vrij weekeind? Kan dat weekeind eens niet er met Boris op uittrekken, neem een tent mee, wat geld, zoek op voorhand een slaapplaats op een boerderij met genoeg hooi en ga er samen eens op uit. Zodat jullie alleen elkaar hebben, of misschien nog iemand anders als je niet graag echt alleen gaat.
Ik denk dat je A. alles eens op een rij kan zetten
B. de tijd jullie samen goed gaat doen.

Ik weet ook uit eigen ervaring dat ik me nog niet heel erg lang geleden ook een klein beetje zo heb gevoeld. Niet in de mate waarin jij je nu bevindt maar toch. Op dit eigenste moment is alles weer mooi in de plooi gevallen en nu vraag ik me af hoe ik me ooit daarover heb kunnen druk maken. Ik ging ook niet graag meer naar Aramis, en probeerde er vaak onderuit te komen. Maar dat is op zen pootjes terecht gekomen en nu wil ik elke dag gaan
Ik duim voor jullie dat je snel uit je dip raakt.
succes meid!

[Brenda]

Het lijkt ons allemaal een keer te overkomen, deze dip. Ook ik heb hem gehad, dat ik dacht dat het nooit meer wat zou worden met Amon en mij.
En Mafhaf zei het zo mooi, je bent gegroeid, geloof dat dat het ook is, want bewust worden van iets, is groeien, het nadenken over een situatie is groeien. En ervaren dat je hier doorheen komt, en er sterker door bent geworden dat is ook groei.
Geef jezelf de tijd, verwacht even niets, en ga die sultana nou maar gewoon samen met hem eten, als je maar uit de buurt van een sloot blijft
Maar stop Borus niet meer 3x3, want echt dat is niet de oplossing van dit probleem.
De oplossing ligt denk ik meer in je eigen verwachtingspatroon, en zet die maar wat lager, je zult zien dan ga je straks drie keer zo hard, en is het drie keer zo leuk. Heb het zelf ook ervaren met Amon.

[P a i s]

Het is gewoon zo vervelend, dat je in de donker met een zaklampje je paard moet opzoeken. Even hoi zeggen, want in die duisternis kun je toch niets. Nou dat was het weer voor vandaag; dag Borus. Had net zo goed niet kunnen gaan, scheelt me weer een half uur in de trein zitten en een half uur fietsen. Zo gaat het elke dag behalve op mn enige vrije dag de zondag, en zelfs op zondag moet ik 1 keer in de 4 weken werken. Op een vrije dag zoek ik wat leuks uit om mee bezig te gaan, vol enthousiastme ga ik naar Borus, en kom erachter dat de bak weer eens onbegaanbaar is. Dus rij ik maar weer eens hetzelfde rondje door de polder.

Er een paar dagen op uit trekken lijkt me heel leuk maar ik heb het altijd druk met werk en school, en bovendien gaat het buitenrijden de laatste tijd zo vervelend dat ik dat ook maar van het lijstje leuke dingen heb geschrapt. Voorheen kon ik ook in het donker buitenrijden, maar dat durf ik niet goed meer.
Soms besluit ik eens een vrije middag niets te doen en de leuke luchtige dingen te doen die we voorheen zo graag deden, maar dan ben ik gewoon door mn creativiteit heen. Wat moet ik hier in een kale polder zonder enige vorm van interactiviteit met je omgeving... Ik krijg ook steeds maar weer het gevoel dat ik een vervelende interuptie ben op zn lunch. Dus zet ik hem terug in zn weiland, ga terug naar huis en hang een beetje op het forum rond, en zoek verhalen terug van voorheen waar de geluk vanaf straalde, in de hoop dat dat me een beetje opbeurt.
Als ik thuis kom van school of werk, zo rond 4 uur, ga ik wat drinken en maak aanstalte om naar Borus te gaan, maar dat heeft geen zin want voor je het weet is het weer donker dus blijf ik maar weer thuis, hoor ik mn moeder zeggen "Hoezo je bent gisteren toch óók al niet geweest?!"

Vaak zit ik avonden achter de pc of te lezen, terwijl ik dan zo graag met Borus had willen zijn. Vreemd genoeg sluit ik me dan af van mn omgeving, ik doe amper nog wat leuks met vrienden met als smoes dat ik het zo druk heb met mn paard, maar in feite zou ik zo graag wÃ*llen dat ik het daar zo druk mee had. Ik zeg verjaardagen af en ga nooit meer mee naar de kroeg op vrijdagmiddag na school, zoals we wel eens deden.

Ik moet maar weer eens voor de zoveelste keer op zoek naar weidegang wat wat dichter bij huis is. Er is een pensionstalling in de buurt met een binnenbak en in de winter overdag weidegang, maar die ik €70 duurder dan de plek die ik nu heb, en ik zou niet weten waar ik dat verschil vandaan moet halen.

Misschien zakt dit gevoel ook wel naar de achtergrond, en krijgt Borus deze winter drie maand vakantie tot de dagen weer langer worden.

Bedankt voor jullie meedenken, ik waardeer dat echt enorm

[Brenda]

Ach ja zoals je het beschrijft kan ik me je frustratie ook wel voorstellen. Het is dan ook geen doen in het donker, en logisch dat je daar moedeloos van wordt.
Die 70 euro is ook niet met een ander bijbaantje bij te verdienen? Misschien is dit al het maximum aan wat je bijverdient, dat weet ik niet.
Maar hier wordt je inderdaad ook niet gelukkig van dus ik begrijp dat je voor jezelf een andere oplossing moet zien te vinden.
Maar dit hou je volgens mij inderdaad geen winter vol, ik ben helaas niet bekend in jouw omgeving dus voor iets anders zou ik je niet kunnen helpen.
Maar dit is wat anders dan mijn dip met Amon, dat ging echt over de interactie tussen ons twee en niet de omgeving.
Ik hoop werkelijk dat je de ultieme oplossing vindt, vaak komt die met het van je afschrijven wel naar boven. Dat anderen een idee hebben ofzo.
Een dikke virtuele troostknuffel van mij hoor.

[P a i s]

Ik denk dat het een combinatie van alles in, en als ik mn posts zo doorlees, dan is het ook wel een onsamenhangend verhaal Ik kom er wel uit. Misschien besluit ik ook wel om de echte wintermaanden te verkassen naar de manege. De zomer komt hij sowieso weer op de manege te staan, heb ik besloten. Dan staat hij daar ook gewoon op het land, maar wel een stuk gezelliger en leuker voor mij.
Ik voel me er niet zo verdrietig meer onder, misschien komt dat ook wel omdat ik nu gewoon op school ben en het uit mn hoofd kan zetten. Het weekend was ik aan het werk en ik doe schoonmaakwerk dat is iets té geschikt om te peinzen.

Om meer te werken heb ik aan zitten denken. Ik heb een baantje aangeboden gekregen bij een museum voor twee uur per dag, 5 dagen in de week. Salaris viel helemaal niet tegen maar ik hou dan echt helemaal geen tijd meer over voor andere dingen, dus ik heb bedankt.

[myracara]

Hee Fitna, wat een klote verhaal. Wat je schrijft is wel helemaal wat ik ook voel. Niet het deel over het teruggaan naar de manege (daar sta ik al, gelukkig wel overdag weidegang). Wel de twijfel over het blijven klooien met paarden. Is dit wel iets voor mij? Kan ik het ooit zo doen dat ik en mijn paard plezier hebben? Dat zegt alleen maar dat je heel graag wilt zorgen dat Borus het goed heeft, juist niet egoistisch dus.
Ik zou je echt aanraden om iets in de buurt te zoeken waar je Borus kan geven wat hij nodig heeft en waar je zelf met plezier heen gaat. Ik heb dat nu zowaar gevonden, op de laatste plaats waar ik ooit zou gaan zoeken! Ik ben van maanden van niet rijden en 2 keer per week wat doen, naar 4 keer per week rijden gegaan. Ik ga vaak wel twee keer per dag! Op het moment dat je je echt op je paard kunt concentreren kun je ook veel beter zien wat er verbeterd en hoe je paard zich op een dag voelt. Ook is het gewoon lekker als er een kantine is en licht. Ook al zijn het vaak normals, toch is het fijn als er meer mensen in de buurt zijn.
Nou meid, ik zou zeggen sterkte en hou ons op de hoogte!

[Yulia]

Ik denk dat het een goede oplossing is om naar een andere stalling uit te kijken. Geef je zelf de tijd er voor. Probeer te accepteren dat je nog een tijdje niet zoveel naar Boris kunt. Paarden vinden vakantie niet erg Heb je je ouders over jouw gevoelens verteld? Misschien kunnen ze je helpen om doordeweeks je een x te brengen. Al was het maar om een wortel en een aai te geven.
Sterkte en succes met je zoektocht naar een beter stalling!!

[Hazna]

Wat ellendig voor je, Pais, je zit echt in een gigantische dip. Ontzettend vervelend, ik heb af en toe ook een dip als de dingen niet lukken zoals ik wil. Als mijn paardje dwars is en niet mee wil werken. Ik kan ook zo ontzettend balen als ik zie hoe mijn dochter met veel plezier twee paardjes rijdt op een 'normal' manier (wel netjes, hoor) en ik zit te klooien met m'n touw en parelli stick en soms met angst op m'n paardje zit omdat ze ineens zo gek kan doen. Dan heb ik af en toe ook het idee dat het allemaal niks voor mij is en dat ik er beter mee op kan houden. Dan voel ik me ook echt l*llig, vooral omdat er niemand is die het begrijpt. De enige opmerkingen die ik krijg is 'pak dat paard dan eens aan, geef hem op z'n donder, doe eens iets, enz'.

Toch zijn er echt wel vorderingen, iedereen ziet wel hoe mijn paardje is veranderd (ten goede). Ze is veel rustiger geworden, werkt goed mee, enz. Daar moet je ook maar eens aan denken Pais, sinds je niet meer 'normal' bent zijn er toch echt wel positieve veranderingen opgetreden in de relatie tussen jou en Borus?

Probeer eerst eens een beetje afstand te nemen en bedenk dat Borus toch wel gelukkig is op z'n nieuwe stekkie. Of je er nu wel of niet naar toe gaat, je moet niets! Zet alles eens rustig op een rijtje en bedenk dan wat je wilt. En besef vooral dat zo'n dip maar tijdelijk is! Over 1,5 maand gaan de dagen weer langer worden en met meer licht wordt alles zonniger!!

Sterkte in deze dip en kop op, laat je niet kisten hoor!

[P a i s]

Ik kan mezelf wel voor mn hasses slaan - ik ga echt niet naar de manege terug! Ik was er vanavond even om naar mn oude les te kijken en even bij te kletsen met iedereen van daar, en als ik sommige dingen hoor ben ik toch wel weer heel blij voor Borus met het weiland in the middle of knowwhere (vooral het bizarre voerprogramma zorgde voor nogal wat frustratie) Destijds heb ik de manege geaccepteerd omdat het een noodoplossing was omdat ik bij mn vorige plek werd weg gebonjourd, maar nu zou ik er bij nader inzien echt niet meer tegen kunnen. Dat lucht al een stuk op, dan weet ik in ieder geval dat ik gewoon hier blijf, en het zo leuk mogelijk moet maken!
Ik heb toch stiekem een beetje heimwee naar mn eerste plekje voor Borus (waar ik weggestuurd ben) Dat was lekker dichtbij huis, dichtbij een binnenbak, weiland met schuilstal... En nu zie ik het land elke dag terug en wordt er niets mee gedaan ! Gemeen hoor.

@myra inderdaad een natural huisvesting voor je paard is geweldig, maar voor mezelf is het niet zo natural om helemaal alleen (ik ben immers een roedeldier) in het donker (ben een dagdier) en buiten mn territorium bezig te zijn

Back to Normal zou ik ook niet willen en niet kunnen. Dat onbezorgde plesier zal ik best terug kunnen krijgen mét parelli en natural huisvesting. Ik heb Borus nog niet zo lang en ben nooit echt normal met hem bezig geweest (wel fout bezig geweest haha maar van fouten leer je is het niet? ) en kan me dat eerlijk gezegd ook moeilijk voorstellen.

Vandaag zag ik de hele situatie een stuk nuchterder in. Ik schroef mn verwachtingen gewoon op winterstand en ik kom alleen maar wanneer ik daar écht zin in heb, zodat ik ook niet enigsinds gefrustreerd probeer ons oude niveau terug te krijgen met oefeningen die alles er nog erger op maken ook. Wanneer ik niet kom, moet ik me niet schuldig voelen want Borus vermaakt zich uitmuntend én is in goede handen daar - als er wat mis is met hem zal ik dat onmiddelijk horen.
Vandaag was ik, dus ook mn paard, lekker leftbrained dus dufde ik een buitenritje in het donker aan, wat helemaal niet slecht ging. Nee, beter gezegd, het ging SUPER! Borus moet me gehoord hebben. Misschien gaat hij under cover op het forum. Hij gaf me een troostcadeautje denk ik. Schat van een pony, zeker waar. Hij wil het best, als ik mn emotional fitness maar bij me hou én geen haast heb (Borus is allergisch voor haast hebben, ik hoef maar met haast op te zadelen of te poetsen en ik steek hem ermee aan)
Hij krijgt gewoon vakantie tot de dagen langer worden. Dan moet ik hem maar even missen, maar kan ik in ieder geval wel trots zijn dat ik dat ervoor over heb, zodat mn paard paard kan zijn.

Inderdaad Hazna soms is het heel vervelend dat je niemand eens even gewoon om raad kan vragen (of ongewenste raad opgedrongen krijgen), en altijd je visie maar 'moeten' verdedigen (doe ik tegenwoordig niet meer trouwens, ze bekijken het maar) En het is dan heerlijk om te merken dat je paard positieve verandering doormaakt

Gelukkig is dit forum er, kun je lekker even zeuren en vrolijk verder

[Brenda]

Yeah goed zo Pais, je hebt jezelf er weer uit gehesen met behulp van Borus
Weet wel zeker dat ze undercuffer hier rondwaren, precies hetzelfde deed Amon na mijn dipverhaal hier, vanaf dat moment ging het weer helemaal bergopwaarts, en is hij het makke schaap zelve
Normaal hou ik niet van undercuffer aktie's zelfs niet van paarden whahaha, maar in deze gevallen vindt ik het prima.
Gelukkig gaan we de feestdagen tegemoed, dus die maanden zijn altijd zo om, en dan gaan we wat het lengen van dagen betreft alweer opbouwende heen. Dus voor je het weet komt het voorjaar weer.
Laat alvast maar een vrachtwagen Sultana's komen, want daar ben je wel zoet mee de komende tijd

[trea]

Foei dames! Hebben jullie nou nog niks geleerd over lichaamstaal en zo??
Als je hier je EI kwijt bent, en je leuke, lieve, meelevende, optimistische, berichtjes hebt terugontvangen, tegelijkertijd met wat tips en eye-openers, draag je je VERNIEUWDE positieve stemming MET bijbehorende lichaamstaal mee naar je paard! En daarom reageert je paard dan positief!

Niks undercuffer... pffft

[oberon]

Gelukkig Pais, dat je het weer wat positiever inziet. Stel jezelf de wintermaanden gewoon niet de verplichting om elke dag te gaan. En die dagen dat je gaat, zie je wel wat je met hem doet. Het is zo weer lente en dan kun je weer fanatieker aan de slag.
Ik weet trouwens wel een klein beetje hoe je voelt. Ik woon nu in de Randstad, maar mijn ouders wonen op de grens van Drenthe en Groningen. Ik weet uit ervaring dat de Groningse polder in de donkere wintermaanden een behoorlijk demotiverende (of zelfs deprimerende) uitwerking heeft.

[Mellien]

Hey Fitna,
Ik ben blij weer een goed bericht te horen! Lekker dat het al weer zo goed ging met je laatste Borus-rit, en dat in het donker! Het scheelt al zo als je zelf alles wat positiever in ziet! Borus gaat zich best vermaken de komende tijd en de momenten dat je bij hem bent doen jullie dat samen. Lijkt me prima! Zolang we wel in de kerstvakantie eens met drie Fjorden het dorp onveilig maken Want eh vind het wel super om zo dichtbij een parellimaatje te hebben en ben blij dat je niet terug wil naar de manege in Winsum!

[Mister T]

Hoi Pais

je schreef:

Vandaag was ik, dus ook mn paard, lekker leftbrained dus dufde ik een buitenritje in het donker aan, wat helemaal niet slecht ging. Nee, beter gezegd, het ging SUPER! Borus moet me gehoord hebben.

Boris moet gevoeld hebben dat je weer een stukje oude Fitna was... kom Boris we gaan eens ff lekker wat makkelijks doen... Zoals je aangaf je reed vaker in het donker en hij herkende dit waarschijnlijk uit die tijd...

Ik heb eerder ook bij een manege gestaan en ja dan zijn de dagen in principe langer.. geen blubber en nattigheid... verleidelijk.... ben onlangs ook terug geweest om iedereen eens hoi te zeggen... maar nooit meer terug! Vreselijk... ze vinden je maar raar als je verteld hoe het gaat en wat je allemaal gedaan hebt de laatste tijd.... om niet te beginnen over de dingen die zij met hun paarden doen of al die ongelukkige paardenhoofden aan te moeten kijken....

Ik begrijp het heel goed wanneer je jouw huidige relatie met Boris omschrijft... jullie vriendschap komt voor jouw gevoel op een lager pitje te staan.... misschien is dat ook zo.. maar des te belangrijker is het om de momenten die jullie samen hebben kwalitatief te laten zijn (misschien alleen maar lekker hangen, favoriete sloten te bezoeken of een pak sultana's leeg te eten ) en niet kwantitatief... (persé grondwerk, rijden etc.) ... ff de druk eraf... als je voelt dat Boris zo'n slenter avondritje leuk vindt ... gewoon doen... al is het maar 100 meter om daar lekker met z'n hoofd het gras in te laten duiken.... leg je hoofd maar op z'n hals en geniet van zijn warmte....

Heel veel sterkte Pais!