Ambassador of yes/ideeën toestaan/omslachtige vragen;vriendelijk of onduidelijk?

[Feliz]

Ik zit soms met dit punt in mijn hoofd en denk dat iedereen daar wel net een iets ander beeld over heeft en ik denk dat het voor de meeste mensen wel iets is om af en toe bij stil te staan. Vandaar hierbij een poging tot een informatieve discussie

Hoe passen jullie het ambassador of yes/omslachtige "correctie (klinkt negatief maar wist even niks beters te verzinnen qua omschrijving)/reversed psychology/inbreng van je paard toestaan toe?

Het gaat dus eigenlijk om "directe vragen stellen en volhouden tot release" vs. "er op wat voor manier dan ook omheen werken".
Is dit voor een paard prettig en vriendelijk of juist onduidelijk en daardoor onvriendelijk? Is het effectief of is een directe vraag volhouden effectiever? In hoeverre speelt bij deze afweging mee of de relatie of het einddoel belangrijker is voor jullie?

Voorbeelden (die ik ooit gelezen heb maar echt oprecht neit meer wat van wie ze zijn dus vat het vooral niet persoonlijk op want het is geen goed of fout voorbeeld en die ik hier misschien ook net anders omschrijf maar het gaat even om het idee):
- Een paard wil zijn hoofdstel niet om en wordt op de cirkel gestuurd en dan weer teruggevraagd waarna het hoofdstel opnieuw aangeboden wordt enz. totdat het paard het bit zelf meer aanneemt.
- Een LBI die niet vooruit wil wordt achteruit gezet tot hij zelf voorwaarts wil, waarmee hij dus eigenlijk commando "breekt" maar je wel je eerst idee van voorwaarts kan belonen (leert je paard hier iets van of ontwijk je het probleem?)
En zo zijn er nog heel wat situaties te bedenken.
- Paard veranderd van hand rijdens rijden of grondwerk en ipv zeggen dat mag niet zeggen; dat is een goed idee!

Wat zijn volgens jullie de voordelen en nadelen (evt per horsenality)? Hoe passen jullie dit toe? In hoeverre zijn jullie direct in vragen en waarom?
Is het volgens jullie zo dat als een mens zelf zijn direct line energie onder controle heeft dat het altijd beter is
om aan je origninele vraag vast te houden voor de duidelijkheid?
In hoeverre doen jullie dit structureel, voorbedacht of op gevoel?


Sorry voor de wat rommelige post maar het is een breed onderwerp en ik wist aan de hand van mijn eigen gedachten niet zo goed hoe ik mijn gevoel hierover concreet moest verwoorden

[senta]

Interessant onderwerp
Even een korte eerste reactie. Volgens mij noem je verschillende strategiën door elkaar en de kunst is op het goede moment de goede strategie te kiezen. Voorbeeldje: als ik Moon uit de wei haal is hij soms sloom. Dan kan ik een send geven dat ie harder moet maar dat haalt vaak niet veel uit. Ik kan de stick pakken (die heb ik overigens dan meestal niet bij me) en daarmee driven en mijn fases opvoeren. Dat werkt, maar dan gaat het niet van harte en het maakt het uit de wei komen er niet leuker op.
Ik kan ook zeggen: Moon...kun ... juhhhh..nog ....langzaaaamerrrrrr............ Joehoe, laten we harder gaan!
Ik gebruik hier dus reverse psychology door het tegenovergestelde te vragen. Vervolgens word ik de ambassador of yes door met de toegenomen energie mee te gaan. Het gevolg is een veel blijer paard dan wanneer ik rechtlijnig om meer tempo had gevraagd. Dat lukt wel maar daar krijgt ie niet meer energie van en kijgen we niet meer connectie van. Met de alternatieve strategie lukt dat wel.

[Feliz]

Ik ben me ervan bewust dat het verchillende strategieen zijn even voor de duidelijkheid Daarm gaf ik al aan dat het heel breed was, maar het zijn wel allemaal een beetje dingen die anders zijn dan het normale vragen en vraag volhouden tot release zeg maar. Vandaar mijn vraag iwe wat wanneer en waarom en bij welke horsenality en hoe denken mensen hier in t algemeen over.

edit: @senta, heb je dan niet het idee dat als je moon dan wel uit zichzelf harder laat gaan na het langzame vragen en buiten bijvoorbeeld als hij fris is niet, dat het dan niet onduidelijk voor hem is?

[senta]

Duidelijk
Voor Moon werkt omdenken in veel gevallen heel goed, zoals het voorbeeld hierboven. Hij is LBi. Misschien dat omdenken voor LB paarden in het algemeen goed werkt en voor RB paarden een rechtstreekse vraag meer houvast geeft? Of is dit te algemeen?

[Feliz]

Duidelijk
Voor Moon werkt omdenken in veel gevallen heel goed, zoals het voorbeeld hierboven. Hij is LBi. Misschien dat omdenken voor LB paarden in het algemeen goed werkt en voor RB paarden een rechtstreekse vraag meer houvast geeft? Of is dit te algemeen?

Maar juist een RBi bijvoorbeeld wordt onzeker van een plan waar je mee komt wat niet gedeeltelijk een eigen idee is en een LBi zal nooit over zijn drempel van het accepteren van leiderschap en "druk voor meer inzet" heen stappen als we het ontwijken. Nou ligt het niet zo zwart wit, maar dat zijn wel de dingen waar ik mee sleutel in mijn hoofd als ik sommige dingen lees en waarom ik zo benieuwd hoe andere mensen dit zien

[promptertje]

Wat een leuke vraag Mera!

Ik ben er niet altijd bewust mee bezig, maar onderstaande is wat ik daadwerkelijk doe:

"Paard verandert van hand rijdens grondwerk en ipv zeggen dat mag niet zeggen; dat is een goed idee!"

In de eerste 5 minuten heb ik een LBE-hengst die even de grenzen aftast. "Vroeger" ging ik daar tegenin (de minister of no). Gevolg: paard kreeg de pest in, ik ook, paard bleef uitproberen en ik raakte licht gefrustreerd. Tegenwoordig ga ik de 1e 5 minuten mee in de gekkigheid. Steigeren? Fantastisch wat kan je dat goed! Ik wijs bij de send naar links en Beyond gaat naar rechts: ik roep òh daar heb je me te pakken, ben jij even slim! Ik haal hem naar binnen, aai hem even en send hem opnieuw. Na een minuut of 5 weet hij niks nieuws meer te verzinnen, hij heeft zijn lolletje gehad en is nu bereid om 100% naar mijn ideeën te luisteren. Allebei blij.

Geen idee hoe dat straks gaat als ik hem echt door ga rijden, ik weet van mezelf dat ik bij rijden wat meer discipline eis dan bij grondwerk, maar de tijd zal het leren.

Ik heb zelf geen ervaring met introverte paarden, kennelijk zoek ik altijd extraverte exemplaren uit. Ik lees wel altijd mee over de introverte strategieën, altijd leerzaam.

[Gilraen]

Bij Wico werkt langzamer gaan bv niet. Maar als ik puur de fases opdrijf dan zegt hij dit: :P. Dus ik heb heel zeker om dingen heen gewerkt en daardoor is hij net enthousiaster geworden en nu krijg ik op lichtere fases ook respons. Eigenlijk vooral begonnen met iets te vragen en zodra hij poging deed, was het klaar. En toen kreeg hij door dat heel veel tegensputteren zoveel moeilijker is dan die minidingetjes die ik vraag.
Ik moedig soms de verkeerde kant uitgaan ook aan, maar ik durf ook wel eens *stop*, even staan, opnieuw send doen om toch de goede kant uit te laten gaan.
Wico is LBI van nature, maar laat nu soms ook LBE zien.

[Ebby]

Interessante discussie!

Ik merk dat ik bij Karma (RB-e/i) dit principe amper gebruik. Ik merk aan haar dat het goed werkt om veel te herhalen en rustig te blijven in mijn vraag. Wanneer ik a vraag en vervolgens b beloon lijkt ze onzeker te worden.
Eigenlijk heb ik er al lang niet meer bij stil gestaan. Toen ik haar net had was ze erg onzeker en zag ik dat haar beste maatje heel rustig, duidelijk en zacht was. Ik heb dat gewoon maar gekopieerd.
Toch is het grappig, want wanneer ik Karma bv naar rechts vraag en ze gaat naar links haal ik haar ook (net als promptertje) rustig naar binnen en probeer het dan opnieuw. De insteek is anders (hard corrigeren dan maakt haar onzeker) maar de uitvoering eigenlijk hetzelfde.
Wat Moon doet, met langzaam vragen waarna er weer wat meer energie ontstaat doe ik soms andersom. Veel vragen om stil staan en achteruit waarna Karma weer wat rustiger is. Ik hoef niet ieder tempo exact te controleren en het lijkt me een logisch gevolg. Wanneer ik achter de computer zit word ik soms ook duf en werk ik weer harder en energieker wanneer ik even buiten heb hard gelopen. Karma kalmeert van veel stops en wordt energieker van veel draaien en snelle overgangen. Dat lijkt me iets 'logisch' en niet te maken hebben met onduidelijkheid. Je vragen worden immers nog steeds beantwoord alleen met een iets andere energie. Misschien is dat anders wanneer je het tempo van je paard heel exact wil bepalen, maar ik ben over het algemeen tevreden met de gang waarom ik gevraagd had.

[saar]

Wat zijn volgens jullie de voordelen en nadelen (evt per horsenality)?
Hoe passen jullie dit toe? In hoeverre zijn jullie direct in vragen en waarom?
Is het volgens jullie zo dat als een mens zelf zijn direct line energie onder controle heeft dat het altijd beter is
om aan je origninele vraag vast te houden voor de duidelijkheid?
In hoeverre doen jullie dit structureel, voorbedacht of op gevoel?

Ik heb even je specifieke vragen uit je post gehaald, maar het zijn best veel vragen die erg in elkaar haken. Ik probeer zoveel mogelijk mee te gaan met de voorstellen van mijn paarden, mits het geen nadelen heeft voor mijn doelen met dat paard. Daarbij hangt het ook van het paard af. Pup is meestal zelfverzekerd en als ik daar niet af en toe "nee" tegen zeg eindig ik aan de verkeerde kant van de leadrope . Wick neemt veel minder vaak het initiatief over en dus die stimuleer ik meer als ze dat doet. Die heeft minder de neiging om vervolgens dominant tegen me te doen. Voordelen zijn dat je meer gesprek hebt, meer mentale betrokkenheid en meedenken, nadelen zijn dat sommige paarden het initiatief overnemen.

Het hangt naast paard ook nog af van het moment dat ze het doen. Aan het begin of einde van de sessie is er meer ruimte voor inbreng vanaf het paard dan tijdens de training. Het begin lijkt bij ons vaak op "tit for tat", laatste stukje heeft veel "yes". Tussendoor zit het veelal op "gevoel", waar komt een voorstel vandaan? Als ik vooruit vraag en ik krijg ene draf ipv galop, dan zeg ik ja (want dat was in de goede richting), maar neem binnen enkele passen toch weer terug om de vraag naar galop nogmaals, duidelijker, te stellen. Is de reactie dan beter, dan beloon ik die, is de reactie minder dan zeg ik "nee". Maar niets is absoluut, ik doe m'n best om zo min mogelijk nee te zeggen, maar hou wel rekening met het feit dat je aanleert wat je releast.

Ik denk niet dat je als mens je direct lined zijn onder controle krijgt. Mensen zijn direct lined en zo denken we. We kunnen ons best doen om zo min mogelijk direct lined te zijn, maar uiteindelijk werkt ons brein zo. Het is goed om op de juiste momenten in de juiste mate direct lined te zijn Never say never, don't always say always just usually say usually.

Ik waak er altijd voor dat ik de initiatieven van mijn paarden niet de kop indruk omdat ik plannen heb. Dat is structureel, maar afhankelijk van het paard, het moment, het voorstel en het doel.

[niek]

Mijn doel is in eerste instantie een situatie creeeren waar mijn idee logisch is voor het paard, er is een release bij een poging in de goede richting. Dat levert al snel op dat ze meedenken en opzoek gaan naar die release.

Ook als niet direct het juiste antwoord komt hou ik gewoon vast aan mijn vraag en geef ik het paard het respect en de tijd het juiste antwoord te vinden zolang er maar een try is, ik word alleen niet kritisch. Wordt het er niet beter op beloon ik het proberen en zet ik de situatie opnieuw neer waarna hopelijk wel de juiste respons volgt, wat dus sneller een release oplevert.

Ik probeer zo ver mogelijk naar de toekomst te kijken naar wat ik daar wil hebben. Die set van regels probeer ik direct aan te bieden, zodat ik niet later regels opeens moet gaan veranderen. Maargoed daarvoor geld natuurlijk wel : Expect allot, accept a little and reward often

[marions]

Interessant om te lezen Met Loda heb ik tot nu toe eigenlijk aaaaltijd gemerkt dat ze gewoon heel veel duidelijkheid wil. Anders kregen we alleen maar strijd en gevecht, terwijl ze bij wijze van spreken begon te briesen en ontspannen zogauw ik haar een fase vier gaf. (Zo heel erg bij wijze van spreken is dat eigenlijk niet, het gaat soms gewoon letterlijk zo "pats--> hup briesen/strekken/vrolijk gezicht ) Maar daarbij heeft Loda wel een hele uitgesproken "persoonlijkheid", dus dit is wel heel specifiek op alleen haar van toepassing misschien. Met andere paarden ging ik ook veel meer mee in de ideëen die ze hadden, en had dat ook een heel ander effect Soms doe ik wel aan eigen initiatief met Loda, maar eigenlijk heel minimaal: als ik iets vraag zet ik door= duidelijkheid, dat geeft tot nu toe altijd veel meer rust, maar als we een tijdje stil hebben gestaan als beloning/rust en ze gaat uit zichzelf lopen op snuffelen ga ik daar vaak in mee, en neem ik gaandeweg het roer weer over door te zeggen welke kant we op gaan. Waar ik ook toevallig nu les over heb gehad, is dat ik aankomende tijd wel meer om eigen initiatief te gaan vragen in het begin, en samen een beetje in te tunen, waarbij ik me dus aan haar energielevel aanpas, maar dit zou ik dan dus doen door niks of alleen "stap" te vragen en dan haar te volgen en te laten kijken waar ze uit komt, maar in het geval van Loda nooit door een ander antwoord op een vraag te accepteren.

Oh en soms gaat Loda stil staan en kijkt ze een kant op, zoals waterbak, of de "minder modder-weg". Dan neem ik dat ook wel eens als initiatief, maar daarbij stel ík dan toch weer de vraag om die kant op te gaan, ze mag niet zelf aan het touw gaan trekken, dan gaan we pertinent rechtdoor. Ze geeft dan dus eigenlijk nog steeds het goede antwoord op mijn vragen, dat is voor ons wel een mooie middenweg.

[saar]

Yes! Ik zat me al af te vragen waarom ik tegenwoordig niet meer van die bijzondere antwoorden op vragen krijg. Maar dat is set it up for succes en/of If your horse says no, you either asked the wrong question, or asked the question wrong. Als je ziet wat je paard nodig heeft, opgezet om te lukken, kan je bijna geen fout antwoord meer krijgen.

OT: ik krijg een foutmelding bij het reageren op de titel, die is te lang en daarom kan ik niet reageren. NOu heb ik de titel ingekort, maar misschien handig om hem te verkleinen, Mera

[Priscilllla]

Saar

Tussendoor zit het veelal op "gevoel", waar komt een voorstel vandaan? Als ik vooruit vraag en ik krijg ene draf ipv galop, dan zeg ik ja (want dat was in de goede richting), maar neem binnen enkele passen toch weer terug om de vraag naar galop nogmaals, duidelijker, te stellen. Is de reactie dan beter, dan beloon ik die, is de reactie minder dan zeg ik "nee". Maar niets is absoluut, ik doe m'n best om zo min mogelijk nee te zeggen, maar hou wel rekening met het feit dat je aanleert wat je releast.

Vooral eens met het eerste stukje. Bij mijn eigen paarden gaat het vaak automatisch, en weet je de karakters van je paarden. De een mag meer initiatief tonen dan de ander, omdat ik blij ben met de onzekere als hij initiatief toont, en de ander het te snel helemaal kan overnemen.

Soms ga ik buiten wandelen en mogen ze om de zoveel meter grazen, soms ga ik buiten wandelen en gaan we niet grazen. Mijn paarden weten heel goed welke intentie ik heb. En soms ga ik mee in hun vraag als ze wel willen grazen. Eigenlijk gaat het dus echt op gevoel. Trekt hij aan de lijn om te grazen dan zeg ik wel nou nee, maar dan geef ik na een paar meter wel aan dat het mag. Nooit geen problemen met niet snappen, niet duidelijk . Soms wordt er 'een vraag gesteld' en dan probeer ik mee te denken. Soms is het nee, soms is het ja, soms is het nu nog niet. Soms is het de ene dag wel en de andere dag niet. Geen probleem zolang je intentie maar duidelijk is denk ik.

Het moet wel groeien, dit zijn dingen die ik met een jong/ nieuw paard langzaamaan 'afspreek' omdat je een band krijgt. Je weet dan wat meer wat je aan elkaar hebt.


Saar

Als je ziet wat je paard nodig heeft, opgezet om te lukken, kan je bijna geen fout antwoord meer krijgen.

Ik heb wel vaak meegemaakt dat als je juist probeert te luisteren naar de momenten dat je vraag niet beantwoordt wordt en je het paard even laat, je de mooiste antwoorden krijgt waar jezelf niet opgekomen zou zijn.

[Bowen]

Met ambassador of yes bedoel ik persoonlijk vooral dat ik het paard niet het idee geef "fout" te zijn met een "verkeerd" antwoord op een vraag, het proberen "bestraf" ik niet, ik blijf gewoon heel kalm doorvragen of geef zelfs even tussendoor een aaitje en vraag opnieuw. Ik wil dus dat het paard probeert het juiste antwoord te vinden, ben niet boos, gefrustreerd, hard of lelijk als het antwoord niet goed is, ik probeer meedenken en proberen te stimuleren.

Voorbeeld van vandaag toen mijn man bezig was met mijn pony, hij wilde eigenlijk een draw, stop en zijwaarts, maar kreeg een geweldige draw tot de pony echt bij hem stond. Ipv van ergens in die draw te zeggen nee, fout, ga weg, doe dit, doe dat! heeft hij haar bedankt voor de geweldige draw naar hem toe, even een aaitje gegeven en rustig opnieuw begonnen met wat hij wel wilde. Toen ze dat wel deed kreeg ze heerlijke rust en verwerkingstijd en lekkere kriebels als beloning.

Zelfde op bv de cirkel, het paard komt naar je toe achter je omdat dat lekker veilig voelt, je kan je omdraaien en zeggen wegwezen, hoppa, gaan, fase 4(of lager, maar wel onmiddelijk) want je moest een rondje lopen! Of je kan zeggen dank je dat je graag naar me toe komt dat vind ik fijn, maar wil je nu aub weer op de cirkel gaan. In de eerste instantie geef je dan zelfs een aaitje en begint overnieuw, blijft het aanhouden dan pak je het paard rustig op en stuurt het paard verder zonder het idee te geven dat het fout is, die "nee" te geven.

Ambassador of yes gaat voor mij meer om niet steeds "nee" te zeggen, het paard het idee te geven fout te zijn en de goede antwoorden te "vieren".
Al met al wil ik een paard die "meedenkt" en dat dat soms een "fout" antwoord geeft hoort daar wel een beetje bij, ik ben blij met de "try", maar werk wel naar het juiste antwoord toe.

[Bowen]

Wat een leuke vraag Mera!

Ik ben er niet altijd bewust mee bezig, maar onderstaande is wat ik daadwerkelijk doe:

"Paard verandert van hand rijdens grondwerk en ipv zeggen dat mag niet zeggen; dat is een goed idee!"

In de eerste 5 minuten heb ik een LBE-hengst die even de grenzen aftast. "Vroeger" ging ik daar tegenin (de minister of no). Gevolg: paard kreeg de pest in, ik ook, paard bleef uitproberen en ik raakte licht gefrustreerd. Tegenwoordig ga ik de 1e 5 minuten mee in de gekkigheid. Steigeren? Fantastisch wat kan je dat goed! Ik wijs bij de send naar links en Beyond gaat naar rechts: ik roep òh daar heb je me te pakken, ben jij even slim! Ik haal hem naar binnen, aai hem even en send hem opnieuw. Na een minuut of 5 weet hij niks nieuws meer te verzinnen, hij heeft zijn lolletje gehad en is nu bereid om 100% naar mijn ideeën te luisteren. Allebei blij.

Geen idee hoe dat straks gaat als ik hem echt door ga rijden, ik weet van mezelf dat ik bij rijden wat meer discipline eis dan bij grondwerk, maar de tijd zal het leren.

Ik heb zelf geen ervaring met introverte paarden, kennelijk zoek ik altijd extraverte exemplaren uit. Ik lees wel altijd mee over de introverte strategieën, altijd leerzaam.

Bij dat de verkeerde kant op gaan bv met Athena in een LBE-mood ben ik dan wel weer vaak van het ja hoor, maar....
Dan ga ik haar niet blokken, laat ik haar naar links gaan als ik rechts vroeg, maar vraag ik wel meer van haar daar, ga maar hard, maak wat mooie overgangen enz enz enz om haar daarna om te keren en daar juist "rust" te geven(alhoewel dat voor haar soms in een galopje betekend).

Het "yes" gedeelte zit in geen "nee" verkopen(blokken en perse de andere kant op willen), dat wordt dan opgevolgd door de strategie het "verkeerde" is lastiger dan het "goede".

Bij Bowen of Sultan is dat eigenlijk nooit aan de orde, die zijn beide niet van het de andere kant op gaan met dat hoofd, snakehead, heb ik jou lekker hoofd zeg maar Als hun de andere kant op gaan was ik niet duidelijk genoeg, is er verwarring en die pak ik dan gewoon op op het goede moment om een change of direction te doen.