aanbieden van water als doel

[lila]

Omdat ik geen dagboek wil belasten met mijn overdenkingen maak ik een nieuw topic.
In een trainingsdagboek lees ik dat een jong paard geen water in de paddock tot beschikking heeft, maar dat het aanbieden van het water / mogen drinken wordt gebruikt als doel in de training (eigenaar wil het dier regelmatig in handen hebben en wil dan een doel hebben). Wil het niet drinken? Pech. Schopt het de emmer om? Ook pech. Water is wat mij betreft een eerste levensbehoefte voor een dier en bovendien een belangrijk onderdeel van een veilige omgeving. Natuurlijk zal het paard er niet dood aan gaan, zolang het regelmatig deze momenten krijgt aangeboden. Zolang het niet vriest, of anderszins onmogelijk is dat een paard kan drinken wanneer hij/zij daar behoefte aan heeft, vind ik dat je ze vrij toegang tot water als basis nooit mag onthouden. Om dit onderdeel van een training te maken vind ik grensoverschrijdend en ben benieuwd wat jullie daarvan vinden?

[senta]

Ik vind het ook dubieus. Ik ben het met je eens dat het een basisbehoefte is van het paard en ze als mogelijk vrij toegang moeten hebben tot water. Alleen als je door omstandigheden, bv vorst, niet continue water aan kunt bieden dan is het niet anders maar dat moet de uitzondering zijn. Toegang gebruiken als doel voor training vind ik ook te ver gaan.
Het is overigens ook voor de spijsvertering van een paard beter om vrij te beschikken over water naar behoefte.

[liesbetm]

ik vind dat een lastige... Ik weet dat het bij Parelli gebruikelijk is, als onderdeel van de training. En ik snap het idee erachter ook. Ik vind het fijn als mijn paarden altijd water tot hun beschikking hebben, maar ik denk dat op deze manier een relatie opbouwen (mens als leider en als degene die voedsel en water aanbiedt) niet per se verkeerd is. Maar dan moet je volgens mij wel heel vaak per dag tijd hebben om water aan te bieden, dus dat zou voor mij in praktische zin al onmogelijk zijn. Waar ik wel moeite mee heb is dat het paard geen water krijgt als het de emmer omschopt. Als ik zie hoe onhandig Leandro soms kan zijn, zou ik dat niet kunnen 'bestraffen' door dan maar geen nieuwe emmer aan te bieden.

[senta]

Ik meende begrepen te hebben dat Parelli daar inmiddels van afgestapt was? Of heb ik het mis?

[liesbetm]

In de Colt Starting Serie doet hij het nog wel, met een jonge wilde merrie die zo uit de bergen bij hem is gekomen en dus nauwelijks mensen gewend is. In dat opzicht begrijp ik de tactiek ook wel. Ik weet niet in hoeverre ze het bij Parelli verder nog doen. Het lijkt me nogal arbeidsintensief om dat bij alle paarden te doen.

[Feliz]

Ik dacht precies hetzelfde. Ik vind het tenzij het een noodgreep is bij paarden met een zwaar trauma oid als doel voor eerste contact echt niet kunnen.

[nienke07]

Is al eens een draadje over geweest.. ik meen dat Els vanuit trainersperspectief ook nog wat aanvullingen had, die wetenschappelijk aantoonden waarom het vanuit de gedragskundigen hoek niet zo'n hele fijne methode is. Ik ga kijken of ik dat nog ergens kan vinden...

[Maritje1991]

Ik vind het ook erg dubbel. Met voer kan ik dit beter plaatsen! ( hooi moet natuurlijk wel beschikbaar zijn) maar een jong paard wat wel al
Mensen kent vind ik niet zo fijn.

[Antheman]

Idd, er is hier al eerder over gesproken.

Ik vind dat je niet mag onthouden wat 1e levensbehoeften zijn. Voor mij is dit echt een no-go.

[promptertje]

Geen idee om wie of wat het gaat, maar mijn manier zou het niet zijn. Toen we Beyond thuis kregen was hij weinig in handen geweest (had bijvoorbeeld nog nooit een halster om gehad), maar door gewoon met hem bezig te zijn was hij in no time gewend aan ons en alle nieuwe dingen. Ik zie niet in wat "alleen water door de mens aanbieden" daar voor toevoeging had kunnen zijn. Het voelt voor mij persoonlijk een beetje als machtsmisbruik . Tuurlijk, paarden in het wild hebben soms ook maar 1-2 keer per dag de beschikking over water dus lichamelijk zullen ze er wel tegen kunnen, maar wij hebben geen wilde paarden en als ik zelf dorst heb wil ik ook kunnen drinken en niet als het iemand anders "behaagt" mij eens iets te geven. Ik krijg er geen prettig gevoel bij.

[Gilraen]

Volgens mij spreekt parelli erover als being the provider. Zoals hogeren in de kudde ook de anderen naar water leiden. Hij doet het volgens mij ook niet bij elk paard. Wel bij paarden die weinig tot geen mensen gewend zijn en bij paarden die niks met mensen te maken willen hebben.

Zelf is het ook niet iets waar ik voor zou kiezen. Het voelt voor mij ook niet fair. Bovendien kan ik niet vaak op een dag mijn paarden dat gaan aanbieden. Ik denk als je veel tijd hebt en het echt vaak kan aanbieden wel dat het misschien het proces kan versnellen dat het paard de mens als een 'goed' iets ziet. Maar mja zou het evengoed niet doen als ik de mogelijkheid wel had.

[anroomy]

Ik denk dat iedereen hierin zijn eigen grens trekt. Hetzelfde als rijden met of zonder bit, boom, beugels, teugels, wel of geen deken, vitaminen, schuilstal of box. Het aanbieden van water is een krachtig middel en is voor een paard het best denkbare motivatie middel om iets met de mens te willen/comfort te vinden. Bij Wally stonden Bem en Alex in een stal en hebben we ze zelf water gegeven. De laatste keer om half 11 savonds en sochtends meteen om half 7. Ging prima en was vooral omdat ze beide steeds de emmer omgooide of erin poepte oid.

Persoonlijk heb ik (nog) geen situatie gevonden waarbij ik het een goed idee achtte dit te doen maar ik vind het gebruik van de strategie die dus niet erom gaat het paard 2 dagen lang geen water te geven!!!! Maar meerdere keren per dag!!! Zelf naar water te begeleiden niet minder dier onterend dan het beperkt geven van hooi, erop gaan zitten, trainen met R- of andere weinig 'natuurlijke' zaken. Misschien is water zelfs nog wel het meest natuurlijke motivatie middel ( als het niet in de uitdrogende vatiant maar meerdere keren per dag is) aangezien dat voor een paard in de natuur nou juist niet 24/7 voorhanden is en als hij niet drinkt bij de Angewezen plaats hij het wellicht niet overleefd. Dus eigenlijk een heel natuurlijk fenomeen als je het halster, de mens en de leadrope en de omheiningen etc wegdenkt

[nienke07]

Anna, soort van eens. Wij vullen twee keer per dag de waterbak. Vaak is de bak leeg als ik kom. Ik vul hem dan. Ik ben de provider. Niks mis mee lijkt me. Waar het mij omgaat is denk ik meer dit stukje:

Wil het niet drinken? Pech. Schopt het de emmer om? Ook pech.

Dáár ben je meer dan een provider, maar wordt het gebruikt als machtsmiddel vind ik. Voor mij wezenlijk wat anders.

[senta]

Na betreffende dagboektopic gelezen te hebben wil ik het beeld wel even nuanceren. Dat paard kreeg namelijk 's nachts en bij langere afwezigheid overdag wel gewoon water in de paddock, en werd het alleen in de eerste dagen overdag om de paar uur aangeboden, als motivatie om een paar zeer basale afspraken met het paard te maken. Paard was weinig in handen geweest van mensen en niet gewend om geleid te worden.
Gevoelsmatig zou het mijn keus niet zijn, maar objectief gezien ben ik het wel met Anna eens, is dit op deze manier werkelijk erger dan andere middelen die we gebruiken?

[marions]

Interessant topic In eerste instantie vind ik het namelijk ook niet helemaal lekker klinken, maar als ik er nog eens over na denk: Voor ons lijkt dit machtsmisbruik, maar een paard ervaart het misschien heel anders (hij weet immers niet dat we het bewust weghalen, en vind ons misschien wel buitengewoon aardig ). De normale manieren die toegepast worden zodat je "je zin krijgt" (het gewone discomfort/comfort verhaal bijvoorbeeld) lijken mij niet veel vriendelijker eigenlijk. Dus misschien ziet een paard het wel als een heel duidelijke "regel", en is de "leidersdiscussie" daarmee (een beetje) vermeden in de beginfase. Zeker als bij "wildere" paarden lijkt het me misschien wel beter dan ellenlang en een aantal keer catchinggame... Maar of het per se de beste methode is voor een "normaal" paard weet ik eigenlijk niet Ik ben wel benieuwd naar de onderbouwing van Els over waarom het niet zo'n handige methode zou zijn