Jullie beste bitloze optoming voor buitenritten tot grondwerkdressuur?

[promptertje]

Hou me ten goede: ik ben totaal niet tegen een bit. Ik heb mijn merrie er vroeger altijd, en sinds Parelli ook nog regelmatig mee gereden. Een bit staat bij mij niet gelijk aan onvriendelijk, integendeel. Maar als mijn paard er zo'n moeite mee heeft, waarom zou ik het tegen zijn wil in door moeten zetten? Een volgend paard wordt gewoon weer ook met bit gereden - alleen de huidige even niet .

[chariza]

Mijn andere paard lijkt ook beter het bit te accepteren , die knabbelde altijd overal op alles, dus misschien vind die het wel leuk om iets in de mond te hebben .
Owja, misschien best een ander topic voor maken, maar ik vraag het toch maar. Het bitje dat er nu in zit, is een rubberen. Ik moet een nieuw kopen want het lijkt iets te smal te zijn.
Ik zag ooit ergens eens een rubberen bit die precies beetje in vorm van de mond gebracht is, niet zo'n gewone ronde. Kostte geloof ik 130 euro , iemand die een idee heeft waar ik zo iets kan krijgen? of misschien leder, dat is nog zachter naar het schijnt...

[Feliz]

Thx Prompertje
Ik begrijp ook niet waarom ik hem aan een bit zou MOETEN laten wennen .

En dat zegt toch ook niemand hier?

[Feliz]

Ik heb vier jaar lang geprobeerd mijn paard met een bit te rijden. Dat lijkt me lang genoeg om hem ergens aan te wennen. Allerlei soorten bitten geprobeerd, maar vanaf dag 1 gooit hij zijn tong er overheen en is hij alleen maar aan het proberen om hem uit zijn mond te werken. Je kan hem sturen en stoppen met bit, maar hij vond en vindt het niks. Dat vind ik niet meer aan ons als trainer liggen, dat leg ik toch echt bij mijn paard neer. Het is een grote uitzondering, uit alle honderden dravers die ik heb gekend is dit de enige die er zo op reageert, maar hij wil gewoon geen bit. Dan vind ik dat we na vier jaar wel mochten zeggen 'laten we het voortaan maar zonder doen'.

Uiteraard is alle medische ellende uitgesloten, geen onder het tandvlees liggende wolfstanden, geen beschadigingen van de lagen. Wel vrij weinig ruimte in zijn mond, maar niet extreem weinig. Ik accepteer gewoon dat ik een grote uitzondering heb

En dan nog blijf ik erbij dat het iemand anders wellicht wel was gelukt. Of je paard dan niet alsnog bitloos fijner zou vinden, tsja, dat kan gewoon natuurlijk en dan is het toch prima om bitloos door te gaan? Het gaat mij om het feit dat topic starter bij alles roept dat het niet kan en niet goed is en niet geacepteerd kan worden.

[Eline en Idaho]

Ik heb inmiddels mijn ijzeren bit ingruild voor een leren bit met een riempje onder de kin. Daardoor blijft het bit stil in de mond liggen. Het leer zorgt er ook voor dat het bit zich naar de mond vormt. Mijn paardje loopt er erg fijn op.

Het is geen ijzer, wel een bit daardoor wellicht het proberen waard. Ik heb die van mij gekocht bij emiel voest

[promptertje]

En dan nog blijf ik erbij dat het iemand anders wellicht wel was gelukt.

Ik begrijp dat je ons een stel prutsers vindt . Dat mag. Vier jaar aan een bit proberen te laten wennen is natuurlijk erg "kort". En nogmaals, je kunt hem er mee rijden hoor, geen enkel probleem. Hij is alleen de hele tijd bezig om te proberen het bit met zijn tong uit zijn mond te werken, en heeft daardoor weinig tot geen aandacht voor zijn werk. Het is denk ik net zoiets als mij een coltrui aan doen; ik functioneer, maar voel de hele tijd "iets" op mijn keel drukken wat ik bijzonder onaangenaam vind, en wat ik steeds met mijn vinger van mijn keel af haal. Ik denk niet dat iemand mij hierin kan "trainen" om het mij minder onaangenaam te laten voelen. Bovendien zie ik niet in waarom ik het zou moeten accepteren - ik trek gewoon geen coltrui meer aan. En ik doe mijn paard geen bit meer in. Dan maar een waardeloze trainer genoemd worden.

[Feliz]

En dan nog blijf ik erbij dat het iemand anders wellicht wel was gelukt.

Ik begrijp dat je ons een stel prutsers vindt .

Hoe kom je daar nou weer bij? Ik zeg toch niet; als je niet alles bij je paard voor elkaar krijgt dan ben je een prutser?
Het is alleen een feit dat er altijd wel iemand is die op dat gebied handiger is en het gaat er alleen om dat ik de stelligheid over "sommige dingen kunnen gewoon niet" van topicstarter niet terecht vind.

Als ik een oefening bij mijn paard niet netjes voor elkaar krijg (ookal is met dat bij 100 nderen wel gelukt), wil dat dan zeggen dat mijn paard dat niet kan? Nee, dat wil zeggen dat ik op dat moment zelf niet de vaardigheid en kennis heb om het op de goede manier aan te leren en dat er vast wel een andere handigere trainer is op dat gebied die het mijn paard wel zou kunnen leren. Ik zeg dan dus niet; het kan gewoon neit, of mijn paard kan het gewoon niet. Vind ik mezelf dan een prutser? Nee. Er zijn namelijk heel veel dingen die WEL goed gaan, of misschien ligt mijn talent met mijn paard wel op een andere plek? enz enz.

[promptertje]

Jij schrijft dat het iemand anders waarschijnlijk wel gelukt was om mijn paard aan het bit te laten wennen. Ik zeg dat hij het onaangenaam vindt. Toch doorzetten, ook al vindt hij het onaangenaam, vind ik "for the human ego" en ik kies hier "for the horse". Dat is iets heel anders dan een oefening kunnen laten verbeteren door bijvoorbeeld goed les nemen, op dat punt zijn we het 100% eens . Het verschil is hier "gevoel" tegenover "missen van vaardigheid", dat laatste is altijd voor verbetering vatbaar

[Feliz]

Jij schrijft dat het iemand anders waarschijnlijk wel gelukt was om mijn paard aan het bit te laten wennen. Ik zeg dat hij het onaangenaam vindt. Toch doorzetten, ook al vindt hij het onaangenaam, vind ik "for the human ego" en ik kies hier "for the horse". Dat is iets heel anders dan een oefening kunnen laten verbeteren door bijvoorbeeld goed les nemen, op dat punt zijn we het 100% eens . Het verschil is hier "gevoel" tegenover "missen van vaardigheid", dat laatste is altijd voor verbetering vatbaar

En ik gaf al eerder aan dat het mij gaat om dat het KAN en niet dat het moet of dat je perse met bit moet rijden of iets anders met je paard moet doen tegen wil en dank. Tuurlijk hebben ze voorkeuren en natuurlijk hou je daar rekening mee. Zoals ik zei; uiteindelijk is het fijn om te kiezen voor de optie die het makkelijkst wordt aangenomen en als fijnst wordt ervaren en waarmee je het soepelst op weg komt, maar het gaat mij om het kunnen en dat het niet zo zwart wit is als topicstarter stelt; die trainer kan het niet dus IS het niet oke of goed voor hem.

[chariza]

Wat een mooie zin:

Toch doorzetten, ook al vindt hij het onaangenaam, vind ik "for the human ego" en ik kies hier "for the horse"

Deze neem ik mee. Zo is het.
Ik heb ondertussen iemand gevonden die ze wil maken voor 25 euro......voor dat geld ga ik me niet moe maken .

[chariza]

En dan nog blijf ik erbij dat het iemand anders wellicht wel was gelukt.

Ik begrijp dat je ons een stel prutsers vindt .

Hoe kom je daar nou weer bij? Ik zeg toch niet; als je niet alles bij je paard voor elkaar krijgt dan ben je een prutser?
Het is alleen een feit dat er altijd wel iemand is die op dat gebied handiger is en het gaat er alleen om dat ik de stelligheid over "sommige dingen kunnen gewoon niet" van topicstarter niet terecht vind.

Als ik een oefening bij mijn paard niet netjes voor elkaar krijg (ookal is met dat bij 100 nderen wel gelukt), wil dat dan zeggen dat mijn paard dat niet kan? Nee, dat wil zeggen dat ik op dat moment zelf niet de vaardigheid en kennis heb om het op de goede manier aan te leren en dat er vast wel een andere handigere trainer is op dat gebied die het mijn paard wel zou kunnen leren. Ik zeg dan dus niet; het kan gewoon neit, of mijn paard kan het gewoon niet. Vind ik mezelf dan een prutser? Nee. Er zijn namelijk heel veel dingen die WEL goed gaan, of misschien ligt mijn talent met mijn paard wel op een andere plek? enz enz.

Eu...en bit is geen oefening. Daar gaat m'n haar nu echt van recht staan. Sta je er soms wel eens bij stil dat je een stuk koud ijzer in z'n mond stopt? Dat dat stuk ijzer op een van de gevoeligste plekken ligt van het lichaam (dat is ook de bedoeling....)? Dat er al druk is in de mond zonder dat er ook maar iets gevraagd wordt in tegenstelling tot een touwhalster die licht op de neus ligt als er niets gevraagd wordt?
Als mijn paard dat echt niet leuk vindt en iemand raadt me aan om toch maar kundig verder te proberen of andere bit-specialisten te raadplegen tot het wel gaat, die zou ik zelf eens een bit in z'n mond willen duwen en wat op z'n rug gaan rondhobbelen. Ik vermoed dat je dan zelf wel snel de keuze zal maken wat jij leuk vindt en wat niet
Ik blijf het toch nog altijd een onaangenaam iets vinden. Meer nog, ik vind het eerder van onkunde getuigen als iemand een bit nodig heeft om met z'n kameraad samen wat dingen te gaan doen, dan dat hij het niet nodig heeft :P. Paarden zijn geen werktuigen meer zoals vroeger, de tijden zijn veranderd...
Ik heb echter niets tegen bit als paard daar geen problemen mee heeft, maar in mijn paard z'n geval was het niet ok. Dat mag ik wel degelijk zwart op wit stellen!

[Maritje1991]

Ik zie het bit wel als een oefening hoor. Maar ik houd mij hier buiten, vind de toon niet zo fijn.

[Feliz]

Hoe kom je er toch steeds bij dat mensen je aanraden een bit te gebruiken?

[chariza]

Hoe kom je er toch steeds bij dat mensen je aanraden een bit te gebruiken?

....zucht....

[nienke07]

Ik ga er ook van zuchten... maar dan anders. Mijn nekharen gaan namelijk recht overeind staan bij dit stukje:

Sta je er soms wel eens bij stil dat je een stuk koud ijzer in z'n mond stopt? Dat dat stuk ijzer op een van de gevoeligste plekken ligt van het lichaam

Het bit is zo streng (naar, pijnlijk, ellendig of wat dan ook) als de hand van de ruiter. Als ik bovenstaand lees, zou ik als ik schrijfster was gewoon helemaal niet meer op mijn paard rijden... sterker nog.. hup, ergens in een mooi natuurgebied in een gemengde kudde!

Bitloos kan prima, daar zijn verschillende mogelijkheden voor. Een hoop is al genoemd. Met bit kán ook.. wat Fellor zegt, hoeft niet, kán wel.