Welk type bit en vooral: waarom?

[Callippo]

Ik ben benieuwd welk bit jullie gebruiken en met welke reden.

Binnenkort wil ik CEO opnieuw aan een bit laten wennen (hij is ingereden met bit, maar helaas ook met slof) en ik twijfel tussen een myler level 1 en een confidence snaffle, beide met losse ringen. Wat zou jullie keuze zijn, of zou je nog een ander type bit aanraden?

[promptertje]

Beyond krijgt nooit meer een bit in denk ik.

Voor Danny had ik een Myler comfort snaffle: . Van alle bitten die ze in haar leven in heeft gehad, vond ze dit de prettigste; hij was dun voor haar kleine mondje, er zat niet te veel beweging in en hij "knikte" niet door in het midden. Losse ringen heeft ze nooit prettig gevonden, de bustrens was qua ligging de rustigste. Oh ja, en hij gaf de tong wat ruimte door zijn bouw (iets gebogen mondstuk).

[Eline en Idaho]

Ik gebruik een leren bit met een riempje aan de onderzijde, dat riempje zorgt ervoor dat het bit om zijn plaats blijft. Daarnaast vormt het leer zich naar de mond van het paard (bij langer gebruik). Idaho loopt op het leren bit een stuk fijner dan op een metalen bit

[Pocalover]

Enkel gebroken, dikke trens.
Op aanraden van Mikey.

Myler vindt de myler te dun waardoor het paard bang kan worden voor het contact en dit dus vermijdt.

Confidence snaffle geeft te veel ruis.

Gewoon enkel gebroken. Een deel voor links en een deel voor rechts. Gewoon simpel.

[niek]

enkel gebroken Fullcheek snaffle voor lazmir. Enkel gebroken omdat het beste werkt bij de cursussen die ik volg (oa mikey) Fullcheek omdat ik geen kinriempje of neusriem gebruik.



Voor de nieuwe aanwinst ga ik waarschijnlijk voor een enkelgebroken fulmer snaffle. Dat is het zelfde als een fullcheek maar dan met losse ringen.

[lila]

Vroeger dacht ik altijd dat dikke bitten zacht voor de mond waren, maar er is niet heel veel ruimte in een paardenmond voor een bit tussen tong en gehemelte. In de kast ligt daarom exact zo'n zelfde als het plaatje van Ans. Dun genoeg voor in de mond en geen gehemelteprikker of notenkraker effect door het busje.
Maar ik rijd al sinds inrijden bitloos, tegenwoordig met de Micklem, gaat als een speer en loopt als een trein ermee.

Kijk dus vooral naar het model van CEO's mond. Heeft hij een dikke tong, hoeveel ruimte is er nog boven, etc.

OT vraag: waarom wil je CEO (opnieuw) aan een bit leren wennen?

[Dyonne]

Een 16mm Danger bitje van Horse & More. Net als een Myler kan deze niet knieken, alleen is het verder een dubbel gebroken.
Dikker moet ik echt niet hebben bij mijn pony. En ik moet zeggen, ik heb dit bitje op aanraden van Paul Versluis voor Maybel gekocht.
Eerder gebruikte ik een Myler menbitje, maar eigenlijk bevalt deze mij nog beter.
Nu heeft Maybel geen bitje meer in.
Maar ik heb deze ook bij Carwyn erin gehad, en ook super! Helaas heeft dit bit geen fijne uitvoering voor het mennen.
Dus daar moet ik nog eens over nadenken.

Het bit wordt altijd aangeprijst alszijnde, de trens die stang wordt bij een lastig paard.
Maar ik vind dit onzin. Maybel kon slecht tegen bitten die konden knieken. Maar ongebroken pastte niet mooi. Myler en dit bit lagen wel mooi.
Dus het is erg afhankelijk van elke pony/paard.

[nienke07]

Geen bitten tip, wel een boekentip waar je heel veel info vindt over effecten van verschillende soorten bitten:

Gertrud Jetten: het paard, het bit en de ruiter

[senta]

Myler cradle bit, c3, dus met de grote tongboog. Op een enkel gebroken trens (zie foto Roos) en een dikkere dubbele loopt hij minder fijn en onrustiger met zijn hoofd. Of het nu door de tongboog komt of door het niet kunnen scharen of beide dat weet ik niet.

[Antheman]

Ik rij Andor met een eenvoudig dubbelgebroken bit, met plat tussenstukje.

Ik heb dure bitten gebruikt; Aurigan springer ( dik, want dat moest toen) later een Myler. Toen mijn Myler kapot ging, wilde ik geen nieuwe meer. Ik vind ze dun en erg scherp. Losse ringen wil ik ook niet, de kans dat er een velletje tussen kan komen, is groot.

Het gaat om de hand die het bit bediend, niet om het het bit zelf

[gaya1]

Ik heb voor die van mijn een bustrens robart dubbelgebroken gekocht, ik weet verder nog niet hoe die er op reageert met rijden.
Maar met het aanwennen ligt het rustig in de mond, ik moet dus nog zien hoe het straks met rijden is.

[whoopie]

Ik heb voor Whoopie ook een knefeltrens zie de afbeelding van Niek, wel zitten er koperen rolletjes in, het ligt rustig in de mond, ik vind het fijn dat je geen neusriem nodig hebt, voor Whoopie is een dun bitje fijner omdat ze niet zoveel ruimte in de mond heeft.

Wel zou ik nu overwegen om een bitje te kopen zoals de myler in die zin dat er wel een knik inzit maar niet helemaal kan dubbelklappen. (prikt niet in het gehemelte)

[Feliz]

Dubbel gebroken aurigan bit, niet te dik, met losse ringen en bol middenstukje. Met dit bit heb ik bij bijna alle paarden het gevoel dat ze het liefst contact aannemen en het duidelijk is zonder ongemak te veroorzaken. Eventueel in de kneveltrens versie voor meer laterale duidelijkheid.

Een enkel gebroken bit zou ik vanwege het prikken en aanmoedigen van stugheid nooit meer gebruiken. Niks anders dan slechte ervaringen mee. De meest gewillige paarden werden hier onrustig van.

Voor verdere training vind ik bij paarden met weinig ruimte in de mond de cradle heel erg fijn, bij paarden met meer ruimte een ongebroken bit met een heel klein schaartje.

Hou dus vooral goed rekening met hoeveel ruimte je hebt qua dikte. dik is niet perse vriendelijk.

[Linda]

Ik heb een enkel gebroken dikke trens (net als op het plaatje van Roos) én een Parelli cradle bit. Droo loopt het lekkerst met het Parelli bit. Ik denk dat hij de trens minder fijn vindt vanwege het feit dat het kan knikken. Ik merk dat hij met de trens iets meer weerstand laat zien. De cradle vindt hij fijn, hij ontspant daar ook heel snel op.

Eigenlijk ben ik van mening dat je een aantal verschillende bitten zou moeten (kunnen) proberen, je paard is namelijk degene die echt wel laat merken of het het juiste bit is of niet. Droo was daar in ieder geval heel duidelijk in

[Pocalover]

Poca loopt super licht (of achter de teugel soms) met die cradle. Een monsterlijk hoofdstel vind ik het eigenlijk nu. Aan alle kanten is er druk. Ik zie er nooit meer een Parelli (Linda, Pat of top students) mee rijden trouwens.

Ik heb nu het bit van het plaatje en Poca doet het net zo goed, of wellicht beter omdat ze niet meer achter de teugel kruipt.