Nog meer mensen bezig met Carolyn Resnick/Waterhole Rituals?

[peetstap]

Kom via, via bij deze video uit die ik nog niet eerder had gezien : http://www.facebook.com/l.php?u=http...aPCXkWc1fI&s=1

En zie..., yep, eigenlijk niets bijzonders helaas , maar zie dus wel degelijk dingen aanleren met druk.
Leuk en handig is wel dat paard zichtbaar om hem heen weet waar ie moet staan.
Jullie kennen deze video vast en zeker, maar zien jullie wat bijzonders erin ?

[xyzutu2]

Methodes zijn alleen indrukwekkend als je de uiteindelijk show ziet.
Dit is inderdaad pressure/release en ook met halster, maar dit hoort ook niet bij de waterhole rituals.

De rituals moet je eigenlijk zien al een basis om een band op te bouwen met je paard. Daarna ga je met hem aan de slag in de discipline waar je hem voor gekocht hebt (om het even heel bot te zeggen ). Dat kunnen springwedstrijden zijn, buitenritten, shows, wat dan ook en met elk willekeurig soort tuigage of bijbehorend leer/druk/correctiesysteem dan ook, dat maakt haar niets uit, het gaat haar er alleen om dat het begin in vrijheid gebeurt.

Volgens mij moet je de kleine video's die een praktisch probleem oplossen ook in die context zien; het komt na de rituals (in vrijheid, zonder fysieke druk) en dan varieren haar oplossingen voor redelijk traditioneel tot som juist weer in vrijheid en volledig voedselgebaseerd (een paard van een trailerprobleem door een emmer met voer in de trailer te plaatsen, een voerbak er vijf meter voor met het paard dat die steeds leeg eet, en zij die steeds langzamer naar de trailer loopt om niet voer te pakken tot hij besluit om het dan zelf maar te halen. Na de zeven rituals is er eigenlijk geen sprake meer van een systeem met een achterliggende leerfilosofie of iets dergelijks.
Ze zegt zelfs tegen mensen die haar cursus volgen dat ze weliswaar een paar keer per week de rituals moeten oefenen, maar dat ze tussendoor gewoon hun normale rij/wedstrijd/watdanook-training moeten blijven doen. Vond ik ook wel apart toen ik het voor het eerst las, maar dat past goed bij haar niet-waterhole video's.

[Wendela]

Joepie, ik luister mee! Heel erg bedankt voor de tip, ik had nog precies een kwartier de tijd om uit te vinden hoe die conference calls werken!

Hoe was het? Is het de moeite waard om terug te luisteren? (Je kan hier gratis de opname downloaden)

Ik vind het trouwens wel wonderlijk dat je de rituals kan combineren/afwisselen met je 'normale' methode. Ik dacht dat het echt de bedoeling was dat je de eerste periode alléén de rituals doet? Dat lijkt me toch een stuk duidelijker voor het paard?

[peetstap]

bedankt Xyz voor je uitleg, zet deze video in ander totaal plaatje.


Je schreef: [quote]die haar cursus volgen dat ze weliswaar een paar keer per week de rituals moeten oefenen, maar dat ze tussendoor gewoon hun normale rij/wedstrijd/watdanook-training moeten blijven doen. [quote]
Dat mag je me nog es wat duidelijker maken, want ik begrijp hieruit dat paard keer op keer bevestigd moet worden in de rituals ? naast zijn gewone werk.
Waarom zo regelmatig ?, kun je dat ergens aan toetsen ?

[xyzutu2]

De conference call vond ik zelf vooral leuk omdat ik het zomaar durfde, helemaal naar Amerika bellen.
Het begon met een lange herhaling van haar boek over hoe ze als kind mustangs had bestudeerd, vervolgens mochten de callers vragen stellen - maar dat waren er maar twee (later nog eentje). Omdat ik eerst dacht dat ik niet kon bellen had ik via mijn facebookpagina een vraag gestuurd (nou ja, ik had eigenlijk geen vraag dus heb een oud bijna ex-probleem afgestoft en dat voorgelegd) en die kwam dus toch aan de beurt omdat er anders niet zoveel was.
Het antwoord was door de slechte lijn wat vaag. Op zich gaf ze bij de andere vrouw leuke oplossingen, maar het is wel heel erg one way street: er komt niet echt een gesprek tot stand en ze vond het volgens mij ook maar raar dat ik op haar antwoorden reageerde met een vraag terug.
Voor de goede orde, mijn vragen waren:
- Sjors schraapte vroeger steeds tijdens trainen uit ongeduld, frustratie etc. Nu bijna niet meer, hoe kan ik hem helpen met het laatste restje? Antwoord: leren stilstaan. Op zich goed antwoord, maar ze noemde alleen de naam van een oefening en legde niet uit wat die was, en dat is nogal onhandig. En haar tweede antwoord was dat ik niet zo moest focussen op wat er verkeerd ging maar juist blij moet zijn als iets een beetje beter gaat (Ik dacht: jahaa, maar ik moest een probléém indienen, dus dan verteld je automatisch wat er verkeerd gaat. )
- Sjors raakte vroeger tijdens het trainen regelmatig een paar minuten helemaal van de wereld, staarde dan voor zich uit/half opzij en was nauwelijks weer te wekken. Nu eigenlijk nooit meer, maar soms kijkt hij nog even zo opzij. Ik vroeg: wat zou je nog meer kunnen doen om dit te verhelpen, zij zei: leren altijd naar jou te kijken en hij heeft waarschijnlijk een glaucoom dus daartegen druppelen (waarop ik dacht: ik zei dat het de afgelopen tien jaar steeds beter is gegaan en dat het probleem door training bijna weg is dus een glaucoom lijkt me sterk, maar goed).
Eigenlijk was het volgens mij een beetje hit&miss, iets wat voorkomen had kunnen worden als ze meer vragen terug had gesteld, maar je moet er denk ik wel rekening mee houden dat haar moeder net is overleden en dan is niemand denk ik op z'n best.
Maar hoe dan ook, ik was heel blij met deze ervaring: Jippie, goede keus gemaakt om niet voor de Inner Circle cursus te kiezen waar je allemaal conference calls hebt!

Ook weer een interessant iets: gisteren luisterde ik een interview met haar (alleen voor de toekomstige klas) en daarin zei ze dat haar lichaamstaal de laatste jaren enorm is veranderd doordat ze zelf ouder is geworden. Ze zei verschillende keren: 'zeven jaar geleden bewoog ik veel meer en veel actiever mee in de training, nu ik ouder ben neem ik minder risico's en beweeg ik minder en langzamer.' (vrij geciteerd) Wel interessant, want ik vond haar op de oude dvd's van zeven jaar geleden dus veel te druk en nu veel prettiger om te zien.

@Peet: Je quote snap ik niet helemaal, maar het idee is dat je de rituals net zoals de Seven Games en net zoals het picadero-grondwerk bij Hempfling doet: steeds opnieuw om de relatie/verhouding mens-paard te bevestigen. Elke keer dat je zo'n training doet, heeft je paard een andere bui en daar pas je dan die dag je training op aan door het ritueel te doen waar hij op dat moment het meest baat bij heeft. Dus als hij erg druk is, dan doe je dingen waarbij hij op afstand leert te blijven, als hij bezorgd is, doe je niets behalve vriendjes zijn, als hij erg op voedsel gericht is, doe je het driving from behind en als je een dag hebt waarin hij lekker in zijn vel zit of als het voorgaande 'probleem' hersteld is, dan ga je samen spelen met de laatste twee rituelen.

@Wendela: ja, dat verbaasde mij eerst ook nogal, maar zij heeft blijkbaar niet zoals Nevzorov, AND of de meeste andere vrijheidsstromingen een echte, doorlopende filosofie over paarden en vrijheid als het om training gaat. Zij wil alleen dat het in vrijheid begint, eigenlijk vergelijkbaar met Hempfling(alleen beknot die de beginvrijheid flink door in een picadero te werken) die als het paard een beetje begrepe heeft wat er van hem verwacht wordt ook weer gewoon naar het bit en de sporen grijpt enz.
- Nu ik erover nadenk: misschien is het bij de Waterhole Rituals ook wel makkelijker om af te wisselen omdat die ritual-dagen zo enorm duidelijk afgebakend zijn van de rest omdat er een berg hooi in de bak ligt. Ik kan me in elk geval voorstellen dat het lastiger is om Hempfling af te wisselen als je de ene dag zijn dingen doet in de picadero en er de volgende dag normaal in gaat longeren. Plus dat hij een heel lichaamstaal-systeem heeft dat je niet mag laten vermengen, en dat heeft Carolyn Resnick ook niet echt.
Bij haar is het volgens meer dat je de lichaamstaal die je van nature persoonlijk al hebt overtuigend in te zetten, dus die gebruik je anders ook al (alleen dan wat minder effectief, in elk geval in mijn geval ).

[Wendela]

Dank voor je uitgebreide antwoord! Klinkt inderdaad als een goede ervaring, weet je in ieder geval dat je de juiste keuze hebt gemaakt

Ik begrijp nu beter hoe het zit. Ben wel benieuwd hoe jij dit zo meteen gaat verweven met de kennis die je al hebt en de methodes die je al gebruikt. Ik zou na de rituals erg zoekende zijn. Ik vind het fijn van Parelli dat het zo volledig is, je kan er gewoon mee door gaan, omdat je de filosofie leert en begrijpt. Maar ik vind het leuk om te volgen hoe dat bij jou gaat en wat jij er mee gaat doen. Hou je ons op de hoogte als je zo ver bent?

[xyzutu2]

Ja, ik vind het nu soms ook lastig om te bedenken wat ik ook alweer wanneer doe. Langeteugelen en de waterhole rituals gaan prima samen, gewoon omdat het twee totaal verschillende dingen zijn (waterhole rituals ondersteunen het zelfs nog een beetje doordat je tijdens het driving from behind in feite langeteugelt zonder teugels). Het combineren van AND en waterhole rituals zorgen af en toe voor wat hoofdbrekens, maar dat komt ook doordat ik gewoon nog niet genoeg ervaring heb opgebouwd met de tweede methode, en de eerste methode erg overgevoelig is voor druk - dus welke stukjes waterhole kun je dan wel gebruiken en welke niet, en wat kun je aan de WHR tweaken voor de methode zijn werking verliest?

Dat zijn dus zo van die vragen. Maar ik schat dat we uiteindelijk een groot deel van de rituelen als basis blijven gebruiken (de meeste deden we ook al in de een of andere vorm, maar gewoon niet zo bewust) en daar AND weer bovenop leggen. En ik hou sowieso mijn eigen verbeteringen in lichaamstaal over.

Twee leuke tips voor het verbeteren van je lichaamstaal die Carolyn ergens gaf:

- Werk met muziek aan/op, dan worden je bewegingen vloeiender en ritmischer (en uit eigen ervaring kan ik ook zeggen dat je vanzelf stopt met teveel nadenken over hoe/wat/waarom tijdens de training)
- Als je met lichaamstaal iets gedaan probeert te krijgen van je paard (ho, stap, verzameld draven, achter je aan laten komen, whatever), beeld je dan in dat je paard een reusachtige walvis is. Daar ga je niet met allemaal korte, hectische zweep/handgebaartjes signalen aan doorgeven, maar juist heel breed, duidelijk en traag vanuit je hele lichaam. Als het walvis idee niet werkt, dan kun je je ook voorstellen dat je met jouw signalen iets door probeert te geven aan iemand die twee weilanden verderop staat, dan ga je vanzelf ook duidelijker beweging, meer met je hele lichaam.

[peetstap]

Mhh, ondanks je uitleg heb toch mijn bedenkingen om rituals steeds te herhalen indien nodig, want wanneer is die herhaling nodig?
Hoe peil je dat ?, pas wanneer paard terugvalt in gedrag? , dag later gaat het misschien prima en als vanzelf.

Ter voorbeeld: geleend van nh forum
If you are sure to surprise your horse, meaning he did not see you coming, Taking territory will bring respect. However, it is something that you do once in awhile in a horse's life. No more than 6 times. But the key is you have to surprise your horse so he flies away.
----
Ook hier dus niet herhalen steeds, bevestigd is bevestigd en o.k voor beide.



In mijn visie zijn de rituals geen aangeleerde dingen die paarden voor ons mogen doen zoals juist volgen, achteruit, ruimte geven etc, etc
maar paardeigen dingen die ze van nature zo doen en waar wij ons als mens op aanpassen.
Zie dus de noodzaak tot herhalingen niet zo in, dit in tegenstelling tot aangeleerd gedrag waar herhaling en correctie normaal is.

[xyzutu2]

Bedankingen mogen altijd.

Over het herhalen van de rituelen; ik heb ook wel eens ergens geciteerd zien worden dat je Taking Territory (wegjagen bij bergje hooi) maar een paar keer in een paardenleven mag doen, maar heb Carolyn dit zelf nergens zien schrijven/horen vertellen en zie ook nooit een bronvermelding. Wel dat je deze oefening alleen moet doen bij paarden bij wie dat kan (bij angstige paarden doe je deze oefening bv niet).

Even kort: in deze methode las je regelmatig (hoe regelmatig weet ik niet, maar ik schat een 2 tot 3 keer per week) een Rituals-sessie in. Welke rituelen je dan doen (behalve sharing space en saying hello) wordt bepaald door jouw gevoel, de aanleiding is het gedrag van je paard op dat moment. Elk paard is elke dag anders, dus daar speel je op in: als je het hooi de bak in brengt en hij valt er meteen op aan en vergeet jou en jij voelt je daar onprettig bij, dan is Eye Contact een optie. Of als hij zijn hooistapel begint te verdedigen, dan is Driving from Behind een goede om mee te beginnen. Als hij erg schichtig is door de wind, of als jullie de vorige keer een lastige buitenrit hadden met veel stress, dan doe je deze keer juist Sharing Space, even helemaal niets behalve een boek lezen terwijl je paard eet, zodat je weer even bevestigt dat met jou samenzijn niet per se werk en stress betekent.
De rituelen zijn dus geen oefeningen die je drilt om ze te perfectioneren, maar eerder een sleutel om de emotionele toestand van je paard of jouzelf op dat moment te verbeteren en elkaar eraan te herinneren dat ook in deze situatie de regels van wederzijds respect blijven bestaan - en daar speelt Taking Territory maar een relatief onbelangrijke rol in. Elk paard weet dat als je een mens een stok geeft, hij die vanzelf gaat gebruiken. Maar dat mensen ook in staat zijn om niet veeleisend, niet opdringerig en niet in your face te zijn maar gewoon zichzelf vermaken met een boek zonder het paard ermee te pesten, en af en toe even op een paardvriendelijke manier hallo te zeggen en een beloning te geven - dat is de sterkste boodschap. Dat wordt dus ook met het herhalen bedoeld: continu bevestigen wie jij voor je paard wilt zijn.

De rituals zijn volgens Carolyns boek en dvd's inderdaad paardeigeen dingen die wij als mens overnemen - maar aangezien ze voor het paard gewoon spreektaal zijn, dingen die ze elke dag met elkaar doen om zichtbaar te blijven binnen de groep, is het dus ook een geen wondermiddel voor de mens (een keer doen en de hele 'dominantieverhouding' is voor de rest van je leven duidelijk). Het is meer zoals je elke maandag naar kantoor gaat (sharing space, paard eet hooi), even je collega's begroet (saying hello, je benadert het paard een paar keer beleefd en trekt je weer terug), vraagt hoe het weekend was om te zien dat je geïnteresseerd bent in de ander en ook graag aandacht terug wil(eye contact, vragen of je paard je wil volgen met zijn blik als je tijdens het hooi eten om hem heen loopt) en dan samen aan het werk gaat (en dat kan taking territory zijn, maar ook leading from behind, companion walking, liberty dance of wat dan ook).

En er zit trouwens wel degelijk een trainingselement in de laatste drie oefeningen: eerst begin je die in stap, dan voeg je ook draaien/overgangen toe en uiteindelijk doe je ze ook in draf en galop naarmate het wederzijdse vertrouwen groeit

[Feliz]

Mhh, ondanks je uitleg heb toch mijn bedenkingen om rituals steeds te herhalen indien nodig, want wanneer is die herhaling nodig?
Hoe peil je dat ?, pas wanneer paard terugvalt in gedrag? , dag later gaat het misschien prima en als vanzelf.

Ter voorbeeld: geleend van nh forum
If you are sure to surprise your horse, meaning he did not see you coming, Taking territory will bring respect. However, it is something that you do once in awhile in a horse's life. No more than 6 times. But the key is you have to surprise your horse so he flies away.
----
Ook hier dus niet herhalen steeds, bevestigd is bevestigd en o.k voor beide.



In mijn visie zijn de rituals geen aangeleerde dingen die paarden voor ons mogen doen zoals juist volgen, achteruit, ruimte geven etc, etc
maar paardeigen dingen die ze van nature zo doen en waar wij ons als mens op aanpassen.
Zie dus de noodzaak tot herhalingen niet zo in, dit in tegenstelling tot aangeleerd gedrag waar herhaling en correctie normaal is.

Ik denk niet dat het kwaad kan om het regelmatig te doen. Elkaar van achter wegjagen bij het hooi e.d. doen ze hier dagelijks bij elkaar en dat levert geen stress op of slechte onderlinge band.
Of het nuttig is is weer wat anders

Bij bv cynthia royal gaat ze ook heel snel verder met het verder werken met leiden van achter, commando's introduceren, rijden etc etc. Ik denk dat het dus net is als met parelli; je hebt je basiscommunicatie (bij parelli de games, bij resnick de rituals) en van daaruit ga je uitbreiden en verder bouwen. Dat neemt niet weg dat die games/rituals overal in verweven zijn. Je doet ze alleen niet meer puur herhalen in de eenvoudigste vorm.

[peetstap]

Ok, ruime uitleg en duidelijk ( kantoor situatie )

. Maar gaan we niet ietwat aan feit voorbij dat wij geen paarden zijn ? En paarden ons niet zien als hun soortgenoten ?

Ik ga zonder problemen in onze grote groep paarden kwartier op de rollen hooi zitten tussen hun in, terwijl er paarden rondom aan het eten zijn.
Loop er zo bij langs, geen paard die mij ziet als bedreiging dat ik hun voedsel afpak oid, ik voel me er veilig, welkom, kijk , voel de energie en geniet.
Loopt op andere kant paard dezelfde groep in die niet welkom is, dan reargeren ze direct.
Aan mijzelf de verantwoording om dan niet er vlakbij te zijn, met risico van mep of uithaal mee te krijgen, hoewel totaal niet bedoelt voor mij.
Soms wenste ik dat paarden ons WEL als soortgenoten zouden zien, van mij mogen ze het mens dat een paard misbruikt lens trappen... Maar das weer heel andere discussie.

Elk paard weet dat als je een mens een stok geeft, hij die vanzelf gaat gebruiken.

Dat weet een paard niet, dat ervaart ie in z'n leven als ie de pech heeft.

Maar dat mensen ook in staat zijn om niet veeleisend, niet opdringerig en niet in your face te zijn maar gewoon zichzelf vermaken met een boek zonder het paard ermee te pesten, en af en toe even op een paardvriendelijke manier hallo te zeggen en een beloning te geven - dat is de sterkste boodschap. Dat wordt dus ook met het herhalen bedoeld: continu bevestigen wie jij voor je paard wilt zijn.

Hebben we hiervoor rituals c.q. Handleidingen met naam a b of c wel zo nodig dan ?
Een paard de ruimte durven geven, ze toelaten in je eigen koppie, es niets van ze willen , ze mogen ontspannen bij ons, ze veiligheid, voedsel en drinken geven zijn in mijn ogen gewone dagelijkse terugkerende dingen die je doet bij elk paard wat op je weg komt ?
Is het dan zo slecht gesteld hiermee dat veel mensen hier zoveel begeleiding in moeten hebben, of staan we onbewust zover van ons gevoel en innerlijk af dat we het niet meer weten of herkennen?
Zoveel vraagt een paard niet van ons.

Kijk soms met verbazing en emotie hoe jonge kinderen of mensen met een beperking, zomaar als vanzelf contact hebben met paardjes en pony's en ook niet effe vluchtig maar van beide kanten intens het laten gebeuren, heerlijk om te zien.
Juist bij paard en pony is de energie overdracht ver ontwikkeld, ze overleven ermee.
Kids en deze mensen hebben de antenne's nog wijdopen staan, die gaande weg door onderwijs, maatschappij en leerproces worden gesloten bij het opgroeien.
Zijn we ons "gevoel" en diepgang kwijtgeraakt ? ( niet persoonlijk bedoelt hoor) Als open vraag.

[xyzutu2]

Maar gaan we niet ietwat aan feit voorbij dat wij geen paarden zijn ? En paarden ons niet zien als hun soortgenoten ?
Ik ga zonder problemen in onze grote groep paarden kwartier op de rollen hooi zitten tussen hun in, terwijl er paarden rondom aan het eten zijn.

Maar ga jij er nu niet aan voorbij dat jouw specifieke situatie niet dezelfde is als bij andere paarden en mensen?
Er zijn namelijk genoeg paarden met voedselnijd (al dan niet aangeleerd) en ook geen mensen bij hen in de buurt laten als ze eten. En er zijn ook paarden die bang zijn voor mensen (of voor die ene specifieke mens...) en al aan de andere kant van het land staat voor je uberhaupt nog maar op die hooibaal kunt klimmen.

Ik val persoonlijk ook niet voor het idee dat paarden mensen als paarden zien. Maar ik weet uit ervaring wel dat paarden compleet anders zijn dan ezels, ook heel anders reageren dan katten, honden en geiten en dat er dus wel een hoop natuurlijk gedrag/natuurlijk reageren is waar je als mens maar beter rekening mee kunt houden tijdens het trainen. De Waterhole Rituals zie ik persoonlijk ook niet als 'paarje spelen', maar meer een manier om niet al te irritant aanwezig te zijn voor je paard als je dingen van hem vraagt, en zelf te leren om rekening te houden met het feit dat hij een paard is en daarom dingen ook op een andere manier ziet/prettig vindt dan de mens.

Maar goed, het 'Volg mijn methode en je paard ziet je automatisch als (ranghoger!) paard' verkoopt natuurlijk beter, dus daarom neemt elke nh-trainer dat ook op in zijn standaard programma. Klinkt toch beter dan 'dit heb ik ontdekt en het werkte wel voor mij'. :lol:

Maar dat mensen ook in staat zijn om niet veeleisend, niet opdringerig en niet in your face te zijn maar gewoon zichzelf vermaken met een boek zonder het paard ermee te pesten, en af en toe even op een paardvriendelijke manier hallo te zeggen en een beloning te geven - dat is de sterkste boodschap. Dat wordt dus ook met het herhalen bedoeld: continu bevestigen wie jij voor je paard wilt zijn.

Hebben we hiervoor rituals c.q. Handleidingen met naam a b of c wel zo nodig dan ?
Een paard de ruimte durven geven, ze toelaten in je eigen koppie, es niets van ze willen , ze mogen ontspannen bij ons, ze veiligheid, voedsel en drinken geven zijn in mijn ogen gewone dagelijkse terugkerende dingen die je doet bij elk paard wat op je weg komt ?
Is het dan zo slecht gesteld hiermee dat veel mensen hier zoveel begeleiding in moeten hebben, of staan we onbewust zover van ons gevoel en innerlijk af dat we het niet meer weten of herkennen?

Ik denk dat we hiermee wat off topic gaan (en bovendien erg generaliserend worden), maar als je het aan mij persoonlijk vraagt, dan denk ik dat niemand perfect is, iedereen absoluut nog deelgebieden heeft waar hij (te) weinig van weet en dus vind ik het bestaan van methodes die je bijleren alleen maar toe te juichen.
Het zou bijvoorbeeld best kunnen zijn dat jij helemaal geen enkele behoefte hebt aan Carolyn Resnick omdat je dat alles al automatisch goed doet en jullie relatie al volledig harmonieus is. Perfect. Maar het zou ook kunnen zijn dat het paard waar jij mee werkt over een half jaar door de osteopaat gecheckt wordt en je dan te horen krijgt dat je hem per ongeluk behoorlijk scheef hebt laten worden of hij bespiering is kwijtgeraakt doordat je hem niet hebt gegymnasticeerd waardoor nu een oud rugprobleem weer opspeelt. Dan zul je op dat gebied toch het een en ander bij moeten gaan leren, je tot een methode moeten wenden die je dat kan leren - en dan zullen er ook mensen zijn die zeggen dat dat toch basiskennis is, had je dat dan niet door dan? Natuurlijk moet je bij een paard met een oude rugblessure altijd het spierkorset onderhouden - dat snapt toch een kind? Alles over scheefheid en biomechanica is toch iets wat iedereen standaard zou moeten weten en moet je daar nou echt voor naar een methode a, b, of z gaan om zoiets te leren?
Hetzelfde als je paard insulineresistent blijkt, of een peesprobleem krijgt door verkeerde bodem, of zich als hij ineens 24/7 in een nieuwe, leukere kudde staat en zich niet meer wil laten vangen - in elk van die gevallen zul jij op zoek moeten gaan naar nieuwe strategieen, moeten bijleren over jouw eigen gedrag/gewoontes en het effect ervan op je paard.

Je geeft als voorbeeld de interactie van kinderen en geestelijk gehandicapten met paarden en hoe vrij die zijn in hun omgang met paarden. Ik denk dat veel volwassenen die kinderlijke vrijheid juist verliezen door de neerbuigende reacties vanuit hun omgeving (zo moet dat toch helemaal niet, dat snapt toch iedereen? hoe kun je nou bij zoiets basaals hulp nodig hebben? dit is toch basiskennis, hoe kan het dat jij zoiets niet vanzelf begrijpt? ik hoef alleen maar naar mijn paard te kijken en het gaat vanzelf goed, dus waarom lukt dat jou niet? zo bijzonder is dat wat jij met je paard hebt toch helemaal niet, ik kan dit zonder zeep of touw en met twee vingers in mijn neus - enz. enz. enz.)
Als je het kind uit de volwassene wilt halen, dan zou ik met dat soort boodschappen beginnen, die zijn extreem efficiënt als het gaat om onzeker maken, schaamte creëren en ontspanning en plezier uit het samenzijn met het paard weghalen.

Dus nee, ik vind het niet raar dat mensen op zoek zijn naar kennis, of op zoek zijn naar iets wat ze onderweg verloren zijn, want iedereen heeft gaten in zijn ervaring en kennis en ik juich het persoonlijk alleen maar toe als mensen bij willen leren - hoe ze dat ook doen of wat voor methode ze ook kiezen. Iedereen zijn eigen weg, en waar de een wat hobbels heeft, krijgt de ander wel kuilen.

[peetstap]

Je geeft als voorbeeld de interactie van kinderen en geestelijk gehandicapten met paarden en hoe vrij die zijn in hun omgang met paarden. >> break >>
Als je het kind uit de volwassene wilt halen, dan zou ik met dat soort boodschappen beginnen, die zijn extreem efficiënt als het gaat om onzeker maken, schaamte creëren en ontspanning en plezier uit het samenzijn met het paard weghalen.

Mijn insteek was nou juist het kunnen waarderen van de volwassene, als ze de kind antenne's wat open hebben staan en daarmee op gevoel naar handelen.
Zo zie je dat geschreven woord niet altijd goed overkomt.

[peetstap]

Als je het ok vindt, sluit ik graag mijn bijdrage's hier in dit topic.

Voor mij voegt Caroline niet veel toe aan vergelijkbare en door mij gebruikte methode's zoals je bv ook kunt vinden bij: http://horsefulness.be

Succes met je ontdekkingstocht & we leren altijd bij van de paarden om ons heen en laten ons inspireren.