parelli zonder stick werkt niet meer?!

[Feliz]

Wat genoemd werd; dat in parelli en bij milan e.d. wel degelijk ook heel veel positiefs zit vind ik dus zelf ook altijd, maar merk dat veel mensen het inderdaad meoilijk vinden om wat zij zelf prettig vinden los te koppelen van de mening van hun paard.

[Zytha]

Ik denk dat het de verantwoordelijkheid van de mens/eigenaar is om op zoek te gaan naar de WANT en hoe beter je wordt, hoe minder MAKE er bij komt kijken lijkt me

[Rianne]

Ik denk dat het de verantwoordelijkheid van de mens/eigenaar is om op zoek te gaan naar de WANT en hoe beter je wordt, hoe minder MAKE er bij komt kijken lijkt me

Amen!

[Feliz]

Ik denk dat het de verantwoordelijkheid van de mens/eigenaar is om op zoek te gaan naar de WANT en hoe beter je wordt, hoe minder MAKE er bij komt kijken lijkt me

Dat is niet direct zo. Je kan ook heel veel bereiken met make. Soms is het verschil zelfs moeilijk te zien als je naar een combinatie kijkt want niet alle paarden laten ontevredeneheid even goed zien en niet alle paarden hebben evenveel problemen met onwrikbare autoriteit.

[Zytha]

Ik denk dat het de verantwoordelijkheid van de mens/eigenaar is om op zoek te gaan naar de WANT en hoe beter je wordt, hoe minder MAKE er bij komt kijken lijkt me

Dat is niet direct zo. Je kan ook heel veel bereiken met make. Soms is het verschil zelfs moeilijk te zien als je naar een combinatie kijkt want niet alle paarden laten ontevredeneheid even goed zien en niet alle paarden hebben evenveel problemen met onwrikbare autoriteit.

Helemaal waar maar dan is het in mijn ogen nog steeds de mens die daar de verantwoordelijkheid voor draagt om het verschil te maken/zoeken in de make vs want. Het programma doet er niet toe, het is een aanzet. Uiteindelijk moet je het toch zelf doen, voelen, zien, ...
En dan lijkt me nog steeds, hoe beter je (samen met je paard) wordt hoe meer 'want' er bij komt. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat er heel wat mensen zijn die hun paard vanalles kunnen laten doen onder (lichte) dwang. Maar daar draait denk ik de discussie niet om

[Zytha]

Het gaat me om de psychologie en het begrijpen van waar het paard voor wil werken.
Communicatie, dus niet 1 iemand die zegt wat er moet gebeuren maar kijk, luister, voel je paard en maak samen de weg.

Ik ben er ook nog lang niet, maar dat is wel mijn ideaal

[anroomy]

Wat iedereen met zijn paard wel of niet wil doen gaat mij niets aan hoe iedereen zaken interpreteerd kunnen we over praten maar ik vind het elke keer (de keren dat ik het op het forum heb gelezen) weer interesant hoe voornamelijk door de mensen die willen werken met positieve bekrachtiging Parelli wordt gezien als wiggle wiggle, swing swing methode

Het onderscheid tussen Horsemanship en Horsedevelopment komt weer voorbij als zijnde 1 ding en fase 4 als een dwang middel....Voor mij getuigd dat van weinig inzicht in het Programma en over weinig inzicht over het doel van level 1 t/m 4 en wat er daarna komt.

Level 1 t/m 4 is er voor iedereen die graag meer over paarden wil weten. Paarden leven van nature met een hierarchie die elke dag of bij het zwakker worden van paarden hoger in rang wordt bepaald. Soms gaat dit met een knipoog en en oor, soms ook niet en komen er grotere signalen aan te pas. Sommige (speelgrage) paarden dagen de kudde leider dagelijks uit, de meer onderaan de rang staande paarden gaan liever confrontatie uit de weg.
Hierin komen de 4 fases duidelijk terug...het is namelijk bedoeld als zijnde gedragscode, een onderlinge afspraak van hoe gaan we met elkaar om. Mijn paard kan mij dus ook een fase 4 geven als ik ongenuanceerd, hard of onduidelijk ben. Daarbij moet het wel eerst tot afspraken (goede afspraken) komen. En aangezien mensen nogal moeite hebben met consequent zijn, assertief, emotioneel fit zijn, geduld etc. worden de fases vaak en veel misbruikt, is het paard niet meer happy en wordt het leiderschap dagelijks opnieuw getest.... Dat ligt natuurlijk ook aan het systeem omdat het voor zoveel mensen toegangkelijke leerstof is. De verantwoordelijkheid van hoe het systeem gebruikt wordt ligt slechts bij de gebruiker en die beslist of er sprake is van 'never ending self improvement'.
Ik vind het geen bezwaar als mijn paard het zonder stick niet doet, gelijk heeft hij, ik ben als leider namlijk niet meer 100% adequaat. Senl lopen kan ik al niet en als ik dan ook nog mijn lijf niet snel genoeg langer kan maken ben ik toch ook verloren?

Ook werk ik zelf veel mt positieve bekrachtiging of het'vangen van gedrag. Om het juiste gedrag snel te kunnen bekrachtigen zet ik duidelijke grenzen af zodat het paard minder hoeft te proberen. Tegenwoordig heb ik paarden die heel graag meegaan om iets te doen maar ook tijdens mijn Parelli reis heb ik meermaals mijn paard moeten uitzwaaien toen ik in de weide kwam. Dat had met het het programma niks te maken, ook niet met mijn manier van belonen maar alles met mijn eigen houding en denken.
Ik kan me dus wel voorstellen dat Cynthia (zo las ik in haar voorstel topic) een grote aanpassing moest maken in haar houding en denken. Dat heeft ze gedaan. Mooi vind ik dat. De conclusie dat ze nu nooit meer kan rijden vind ik dan wel weer jammer. Juist doordat je nu open bent kan het rijden een hele mooie andere dimentie krijgen!

[promptertje]

Ik liet mijn paard (7-jarige hengst) vandaag aan de hand grazen op een vrij groot terrein en ik moest aan dit topic denken. Het terrein is niet afgezet, er zijn allerlei mogelijkheden om van het terrein af te gaan. Hij wilde ze allemaal proberen tussen het eten door . Hoe had ik hem met pure positieve bekrachtiging duidelijk moeten maken dat dat niet de bedoeling was? Ik heb daar gewoon geen antwoord op. Het woord "nee" begrijpt hij heel aardig, al probeert hij dan wel een andere strategie die ook weer een "nee" oplevert, maar waar hij wel lol in lijkt te hebben. Het komt op mij over als een spel, hij is niet teleurgesteld lijkt het dat hij niet zomaar de weg op mag lopen, maar hij bedenkt van alles om toch eens ergens anders te kunnen kijken. Uiteraard mag hij naar de veilige plekken, maar de weg op kan niet. Ik weet echt niet hoe ik dat zonder grenzen stellen in goede banen zou kunnen leiden. Kan iemand die goed thuis is in werken met pure positieve bekrachtiging, mij daar iets over vertellen. En néé, dit is niet bedoeld om die mensen aan te vallen of uit de tent te lokken, ik ben hier oprecht in geïnteresseerd omdat ik zelf de oplossing niet zie

[Marja]

I.m.o. zegt positief bekrachtigen echt enkel en alleen iets over de manier van belonen, niet over de vraag die eraan vooraf gaat. Of je je paard nou een klap geeft en vervolgens snoep of een kriebel geeft omdat-ie vooruit ging, of dat je helemaal niks deed en hij deed toevallig een stap. Beide is positief bekrachtigen naar mijn mening. Er is dan inderdaad een kort moment van negatieve bekrachtiging, maar voor mij betekent dat niet dat je vervolgens niet positief kan bekrachtigen. Een combinatie van deze twee heeft het grootste effect bij een aantal paarden.

Niet lullig bedoeld hoor Rianne, maar het gaat er hier niet om wat in jouw ogen positief bekrachtigen is. Als we het over de leerprincipes willen hebben, dan is het handig als we de definities aanhouden die gedragswetenschappers hiervoor hebben bedacht, zodat we het allemaal over dezelfde principes hebben (zie ook vorige pagina, uitleg van Somokkele).
Positief bekrachtigen doe je als je als trainer een bepaald iets toevoegt, nadat je paard het gevraagde heeft uitgevoerd.
Als je je vraag om iets uit te voeren op z'n Parelli's stelt, dus door de druk op te hogen als hij niet reageert (en dat kan o zo subtiel zijn, druk hoeft niet per se véél te zijn), dan valt die druk dus weg zodra je paard doet wat je wilde, en DUS heb je hem negatief bekrachtigd. Wat je dan daarna nog doet (koekje, aai of wat dan ook toevoegen) doet er niet meer toe, dat maakt dan nog niet dat je ineens positief bekrachtigt hebt. Je kunt op één vraag niet 2 antwoorden geven (eerst negatief en dan positief bekrachtigen). Als je de vraag stelt d.m.v. clickertraining, bv. door te wijzen naar iets dat je paard moet aanraken, waarbij je geen druk opvoert als hij niet reageert en je een click (en evt. voer) geeft als hij het juist heeft gedaan, dán ben je positief aan het bekrachtigen.

Overigens begrijp ik nog steeds niet, ook niet na de diverse discussies die er al over dit onderwerp geweest zijn, waarom mensen zo tegen negatieve bekrachtiging zijn. Als je het correct gebruikt, is het voor een paard volkomen logisch en begrijpelijk. Het is immers de manier waarop ze zelf ook met elkaar communiceren. En ook ik ben wel heel benieuwd naar hoe mensen die alleen maar positief bekrachtigen (of zeggen dat te doen...) dan omgaan met hun paarden als die ongewenst gedrag vertonen (bv. eten uit de kruiwagen jatten, over je heen lopen, aan de leadrope trekken). Misschien doe ik dan nog wel inspiratie op.

[Maaike]

I.m.o. zegt positief bekrachtigen echt enkel en alleen iets over de manier van belonen, niet over de vraag die eraan vooraf gaat. Of je je paard nou een klap geeft en vervolgens snoep of een kriebel geeft omdat-ie vooruit ging, of dat je helemaal niks deed en hij deed toevallig een stap. Beide is positief bekrachtigen naar mijn mening. Er is dan inderdaad een kort moment van negatieve bekrachtiging, maar voor mij betekent dat niet dat je vervolgens niet positief kan bekrachtigen. Een combinatie van deze twee heeft het grootste effect bij een aantal paarden.

Allen is dat dus niet waar. Leertheorie (maar Els van der Zande mag me corrigeren als ik het fout zeg ) is het met Mieke eens. Het gaat ook om de weg erheen. Aan positieve bekrachtiging kan geen negatieve bekrachtiging vooraf gaan. Zodra je druk om enig manier inzet om je paar dneen vraag te stellen (eigenlijk dus gewoon een opdracht, laten we eerlijk zijn...), wordt het dier beloond als de druk wegvalt. Het woord negatief laat het verder als negatief klinken ook maar dat is niet het geval. Er is in mijn opinie niks mis met negatieve bekrachtiging. Ik vind het idee van alleen met positieve bekrachtiging werken absoluut prachtig, maar in tegenstelling tot Mieke haar bewering op pagina 1 leert het pard niet sneller middels positieve bekrachtiging. Ze doen er zelfs langer over om een bepaalde oefening aan te leren. Het voordeel is wel dat positief bekrachtigde paarden de oefening wel langer onthouden. Ik gebruik bij Sjobrend enkel negatieve bekrachtiging, waarbij ik als hij het goed doet wel met met stem aangeef wat ik goed ond en hij krijgt dan ook een voedselbeloning. Natuurlijk set ik it up for succes en zo, maar er is geen ' dit ga ik niet doen optie' voor hem.

We kunnen goed overweg met elkaar en hoe komt altijd als ik hem roep dus een hekel aan me zal hij niet hebben. daarnaast ben ik het wel met Anna eens dat zonder stick ik een stuk minder respons krijg op mijn suggesties als met stick en dat neem ik hem ook zeker niet kwalijk. Als niet zo vlot paard en een baasje die wel graag wat meer energie ziet zou ik mijn kansen ook pakken waar ik kon .

Hij hoeft maar een paar uur in de week wat voor me te doen en die probeer ik zo aangenaam mogelijk te paarden. Daarnaast staat hij in een fijne stabiele groep met paarden. Ik heb niet de illusie dat hij denkt dat ik een paard ben of dat ik dezelfde waarde heb als zijn weidegenoten.

Ik ben het ook niet helemaal eens met dit stukje van Anna:

Paarden leven van nature met een hierarchie die elke dag of bij het zwakker worden van paarden hoger in rang wordt bepaald. Soms gaat dit met een knipoog en en oor, soms ook niet en komen er grotere signalen aan te pas. Sommige (speelgrage) paarden dagen de kudde leider dagelijks uit, de meer onderaan de rang staande paarden gaan liever confrontatie uit de weg.

Bij stabiele wilde kuddes (alleen de hengst veranderd elke paar jaar) is er weinig agonistisch gedrag te bemerken en wat er wordt geuit is vaak heel laag in intensiteit. Bij ons wisselen kuddeleden echter zo vaak dat bovenstaand verhaal wellicht wel op gaat. Ik het kader van ' do it for the horse' vind ik de gemak waarmee paarden verhuist worden soms wel schrijnend. Als paarden spelen is er tijdelijk geen sprake van positiebepaling mbt rangorde. Dat maakt het ook mogelijk voor ranglage paarden om met de baas te spelen bijv. Voor zover er al een baas is in een kudde. In verschillende situaties kunnen verschillende paarden de leiding krijgen of nemen. Zo zwart/wit is het allemaal niet.

Ik betwijfel dus ook of die uitleg van Parelli wel zo opgaat. Het maakt alles wel heel goed te begrijpen en mensen die het systeem volgen hebben vaak veel inzicht in hun dier naast dat ze ook veel controle hebben en velig naar buiten kunnen, hun paard in alle situaties de trailer in krijgen (en daar ook technieken en handvaten voor hebben). Qua systeem is het dus erg effectief en afhankelijk van je interpretatie heel vriendelijk.

Ik heb zelf ook wel eens twijfels hoor; ik bedoel...Sjo weet gewoon dat als ik iets suggereer dat hij het dan moet uitvoeren. Het lijkt alsof hij dat graag doet (of voor de snoepjes die hij weet dat hij krijgt) maar hij weet ook wat er gebeurd als hij het niet doet. Niet dat het dan allemaal heel naar wordt maar de druk wordt wel opgevoerd en hoe erg ik ook kijk naar zijn eigen inbreng, energielevel van de dag etc, hij MOET het wel uitvoeren. Soms droom ik ook weleens van alles louter middels positieve bekrachtiging shapen maar daar heb ik eerlijk gezegd in de praktijk dan gewoon geen geduld voor/geen zin in/ niet genoeg kennis of tools voor etc.

[anroomy]

@ Maaike, Ik heb bij de kudde in Frankrijk, die niet heel veel wisselde, vooral de jonge dieren niet, toch wel veel gezien dat er uitdagend gedrag werd vertoond door sommige paarden.
Het is natuurlijk ook geen wilde kudde dus gedomesticeerde paarden zullen ook hun patronen aanpassen op hun leefomgeving en daarmee hun gedrag.
Een gedomesticeerd paard zal waarschijnlijk in een wilde kudde (is dat weleens gebeurd dat een gedomesticeerd paard in een wilde kudde geplaats wordt om te zien wat gebeurd?) de gedragsregels niet goed kennen maar zich wel weer razendsnel aanpassen vanwege zijn drang naar veiligheid.
Daarom kunnen onze paarden zich volgens mij ook zo goed aanpassen aan onze 'regels' zonder zich daarover slecht te voelen mits de houding van de mens goed is.

[E.Zanden]

Het systematisch verhogen van een aversieve prikkel zorgt ervoor dat voor eenzelfde reactie een veel hoger aversieve prikkel gegeven moet worden als het in opbouw steeds intensiever wordt, als dat vanuit de vraag direct met een hoge intentieteit een aversieve prikkel wordt gegeven.

Wat staat hier volgens jou Somokkele?
Ik heb het 3x gelezen maar snap niet wat je probeert te vertellen

[Maaike]

@ Maaike, Ik heb bij de kudde in Frankrijk, die niet heel veel wisselde, vooral de jonge dieren niet, toch wel veel gezien dat er uitdagend gedrag werd vertoond door sommige paarden.
Het is natuurlijk ook geen wilde kudde dus gedomesticeerde paarden zullen ook hun patronen aanpassen op hun leefomgeving en daarmee hun gedrag.
Een gedomesticeerd paard zal waarschijnlijk in een wilde kudde (is dat weleens gebeurd dat een gedomesticeerd paard in een wilde kudde geplaats wordt om te zien wat gebeurd?) de gedragsregels niet goed kennen maar zich wel weer razendsnel aanpassen vanwege zijn drang naar veiligheid.
Daarom kunnen onze paarden zich volgens mij ook zo goed aanpassen aan onze 'regels' zonder zich daarover slecht te voelen mits de houding van de mens goed is.

Uitdagend klinkt meer als spel... maar misschien ligt dat aan formulering. Ik denk niet dat er verschil in gedrag zit tussen gedomesticeerde paarden en wilde. Ook in grote stabiele kuddes volwassen paarden (zoals bij Mansour bijv) zie je weinig en als je het al ziet laag intensief agonistisch ('agressief' en ontwijkend) gedrag. Ik denk ook niet dat het er verschil is in gedrag tussen gedomesticeerde dieren en wilde. Zelf productievarkens die ze eens losgelaten hebben in een stuk bos gingen weer normaal 'zwijnengedrag' vertonen. Er ontstond daar ook weer een natuurlijke sociale groep. In Mongolie worden er bijvoorbeeld wel eens tamme paarden geschaakt door wilde paarden maar dat maakt verder weinig uit (afgezien van het feit dat de merrie niet bekend is met de rest van de groep) qua gedragspatroon. Al die jaren evolutie krijg je er ook niet zomaar uitgefokt in die paar jaar dat wij mensen op aarde zijn en dieren gaan houden .

Ik ben het helemaal met je eens dat paarden heel flexibel zijn en prima onze regels kunnen begrijpen en ik denk dat veel paarden veel hebben aan de duidelijkheid (met variatie, progressie) die Parelli biedt en dat ze zich daar echt niet slecht onder voelen .
Maar heb je de twijfels zoals ik die beschreef wel eens (gehad)?

[Linda]

Ik vind het persoonlijk een mooi streven om alles ook zonder stick te kunnen Dat is, uiteindelijk, wel wat ik graag zou willen. Het nádeel van de stick bij me hebben (en waar nodig te gebruiken) vind ik dat ik me soms minder bewust ben van mijn lichaam. Doordat ik de stick bij me heb en daardoor ook makkelijker gebruik, gebruik ik mijn lichaam en creativiteit (het paard op een andere manier aanwijzingen geven en/of motiveren dan mbv stick) minder. Tenminste, zo voelt het.

Ik mis dan eigenlijk bij Parelli hetgeen je bij bijv. Hempfling wel ervaart. Méér met je lichaam en houding bezig zijn en minder met de 'tools'. Natuurlijk kun je dan zeggen: "Ja, maar je gebruikt je lichaam e.d. toch ook bij Parelli?" Dat klopt, daar leer je ook je energie/lichaam en houding als fases te gebruiken. Maar als we naar die lichtste fase willen, de 'droomfase' van 'ik denk het en mijn paard doet het', waarom zie ik dan over het algemeen nog zo weinig studenten en instructeurs die zonder stick met hun paard bezig zijn?

Het doel zou toch moeten zijn om uiteindelijk zonder stick rond te lopen en te kunnen communiceren met het paard? Maar zelfs Pat zie ik (vrijwel) altijd nog met stick lopen...dát vind ik dan wel jammer omdat het eigenlijk met gebruik van álleen lichaamstaal zou moeten kunnen. Ja...het is niet makkelijk omdat je dan echt niets anders hebt dan je eigen lichaam om iets duidelijk te maken...en het duurt misschien langer...en je moet misschien creatiever zijn. Het ligt voor een groot deel aan jezelf en misschien ook wel een beetje aan wat voor soort paard je hebt of je dit zonder of met stick voor elkaar kunt krijgen. Wat als we vanaf het begin af aan geen stick hadden gehad? Ik denk dat vele mensen dan nog wel betere puzzle-solvers waren geweest Waarom niet het stick gebruik afbouwen naarmate je hoger in de levels komt? Net als al het andere bij Parelli, ook dit proces 'verfijnen'...

Toegegeven, mij zie je ook nog niet altijd zonder stick rondlopen hoor. Maar wat is het heerlijk als ik dat ding neer kan leggen en mijn paard doet wat ik vraag. Dat wil ik! En doet ie het niet, dan kan ik kiezen: óf het met mijn lichaam oplossen of met de stick. Het is zo makkelijk om die stick te pakken en ja, dan moet je 'm ook gebruiken. Mensen houden nu eenmaal van gereedschap. Kún je uberhaupt effectief zijn zonder stick? Ik denk het wel...maar het is lastiger om op zoek te gaan naar een andere oplossing als je al iets handigs in je handen hebt.

Wat Parelli zegt bij Liberty zou eigenlijk ook uiteindelijk voor het gebruik van de stick moeten gelden > When you take that stick away...there's nothing left but the truth (ik puzzel daar voorlopig ook nog even lekker mee verder)

[cynthia1971]

Tjeeempie...
Dat was een heleboel tekst om doorheen te lezen! Ben blij dat iedereen het zo interessant vind. Dat vind ik namelijk ook!
Ik heb niet alles grondig gelezen dus als ik de plank mis sla... Sorry!

De discussie is inmiddels een beetje veranderd in een discussie over positieve en negatieve bevestiging... Dat zijn wel vragen die voor mij ten grondslag lagen aan mijn keuze om de carrotstick weg te leggen, maar nu niet meer relevant. Ik ben bevestigd in mijn keuzes door de antwoorden die ik van mijn paarden krijg.... Dat is mijn uitgangspunt.

Voor de duidelijkheid: Ik heb mijn paarden NIET om alleen maar naar te kijken! Ik wil met ze werken en actief trainen. Mijn doelstelling is Hogeschool rijkunst.... op basis van vrije wil en aan de hand!
Iets anders dat belangrijk is om te vertellen is dat ik mijn paarden al bijna 4 jaar aan huis heb. Dat geeft mij de vrijheid om zelf de dienst uit te maken. Als ik ze los laat en ze mijn nieuwgemaaide gazonnetje doorbanjeren is er niemand die mij van stal stuurt. Dat heeft mij de mogelijkheid gegeven om heel veel te experimeteren met 'vrije wil'

Eerst het waarom van mijn keuze om niet meer te rijden:
Ik reed als fanatiek freestyler heel veel lange buitenritten bareback (2 tot 3 uur) Heerlijk!!! Leadrope of touwhalser en alleen een warme paardenrug onder me. Ik begon te merken dat ik, bij deze lange ritten, een soort doof gevoel in mijn benen en billen kreeg. (herkenbaar? ) Veel verzitten dus! Maar er viel nog iets op;... Onmiddelijk na afstijgen bij thuiskomst was de rug van mijn paard anders van vorm dan normaal. De vorm van mijn billen zat erin. Barebackpad hielp niet en schapenvacht plus barebackpad ook niet. Daar begon ik me best schuldig over te voelen en ik ben op internet gaan zoeken naar de documentatie over het effect van langdurige belasting van de paardenrug door menselijk gewicht.....

Het resultaat van mijn zoektocht was best schokkend! Er is uitgebreide wetenschappelijke documentatie die aantoont dat het weefsel dat net onder de huid van het paard op de rug, en het spierweefsel daar weer onder een soort van zuurstofgebrek krijgt door constante druk van meer dan 20 kilo en meer dan 15 minuten. Het weefsel sterft bij veel frequente belasting zelfs deels af en vormt littekenweefsel.

Mijn gedachte: Dat kan niet fijn zijn voor mijn paard!!!

Misschien dan toch maar rijden met zadel????

Nee, want als ik bareback op zijn rug zit belast ik zijn weefsel in ieder geval nog gevarrieerd doordat ik verschuif en beweeg. Een zadel is statisch en geeft dus constante druk. En euh... heb je wel eens een berekening gezien van de druk die veroorzaakt wordt door het aansingelen??? Dat geeft (ook wetenschappelijk bewezen) een piekbelasting op sommige gebieden van meer dan 50 kilo.... plus het gewicht van de ruiter.....

Met deze informatie in mijn handen was de keuze snel gemaakt.... Ik wil dolgraag rijden maar niet ten koste van het welzijn van mijn paard. Ik heb nu de stelling over rijden omgekeerd: IK GA WEER RIJDEN ALS IEMAND MIJ WETENSCHAPPELIJK KAN BEWIJZEN DAT HET MIJN PAARD NIET SCHAADT!!! Better safe than sorry!

Nu de mening van mijn paarden in dit geheel: Ik heb het vooral over Meadow want Shirley heeft diepere trauma's en kan dus veel minder goed grenzen aangeven.

Mijn paard Meadow kon als Parellipaard een oogverblindende neckmount. Ik haalde hem naar me toe en hoofdje laag en met een grote zwiepzwaai zat ik op zijn rug.... (soms ook aan de ander kant eraf... maar dat was mijn eigen onvermogen )

Ik dacht bij mezelf; als hij een neckmount zo goed beheerst kan hij dus ook aangeven dat hij gereden wil worden.... Niet dus!!! Toen hij doorkreeg dat de tijden van plichtvervulling achter hem lagen liep hij weg als ik hem uitnodigde mij op zijn rug te laten....
Als we los over het erf liepen wilde hij overal naartoe, behalve de poetsplaats.... Hoe zou dat toch komen????

Ik herken het gevoel van eerdere posts: dat je paard het leuk vind om met je naar buiten te gaan en te galloperen.... Oortjes naar voren, wakkere blik, alert en klaar om te gaan bij de minste aanmoediging.... Gewenning denk ik nu! En natuurlijk is 'er op uit' veel leuker dan werken in de bak... Het is voor het paard een kwestie van keuze tussen twee slechten als je het mij vraagt... dus dan maar lekker galopperen in de duinen en het bos!

Ooit wel eens gewandeld met je paard los naast je??? Net zoals met je hond? Eerst even oefenen want die vrijheid maakt dat ze meteen terug naar stal willen rennen uit gewoonte, maar als je dat stadium voorbij bent, en je paard zich realiseert dat hij echt uit vrije keuze met je mee mag, als hij heen en weer mag galopperen en dan weer terug naar jou kan???? Dat is een energie die NIET te beschrijven is met woorden. Dan zie je een echt gelukkig paard!


Mijn grote dilemma op dit moment:
Ik kan mijn paarden niet de beweging geven die ze eigenlijk zouden moeten hebben.... Maar wie kan dat eigenlijk wel in Nederland???


Ik zal een dezer dagen schrijven waarom ik de keuze heb gemaakt om de carrotstick voorgoed weg te leggen... als jullie het interessant vinden.... want die keuze is weer gebaseerd op mijn idee over het etableren van een nieuwe gelijkwaardige en respectvolle verstandhouding