Zelfmedicatie door paard ofwel Fytotherapie

[Jossie]

Ik ben me eens aan het verdiepen in het volgende verschijnsel, namelijk zelfmedicatie door het paard bij bepaalde lichamelijke (geestelijke ook?) ongemakken.

Even uitleggen waarom, Kate komt (zoals de meesten wel weten) uit een natuurgebied waar ze drie jaar lang in een kudde is opgegroeid. Nooit bijgevoerd (tenzij hooi in de winter) en weinig bemoeienis van de mens. Afgelopen zomer liep zij een behoorlijke beenwond op en deze genas voorspoedig. Wel vond ik het erg opvallend dat zij zeer selectief haar maaltje bijeen scharrelde tijdens het grazen aan de hand. Voor de beenwond liet zij weegbree staan en nu at zij alleen maar weegbree. Ze liep echt van de ene pol naar de andere.

Nu blijkt weegbree een helende werking te hebben bij onder andere wonden. Ik weet dat de meeste herbivoren zoiets hebben vanuit de oertijd en dat het nu vrijwel verdwenen is of in ieder geval niet zo sterk aanwezig. Ik ben dus driftig op zoek naar meer info over dit verschijnsel uit interesse en om mogelijk in de toekomst Kate te kunnen ondersteunen bij ziek en zeer op plantaardige wijze!

[Brenda]

Ja dit boeit mij ook enorm, en ik weet zeker dat dieren dit kunnen. Wij mensen hebben dat ook gekunt, heeeel lang geleden, het was een weten dat in de genen zat.
Ik zie Amon het ook doen, op de wei staat zowat niks aan kruiden, dus voor hij de wei ingaat laat ik hem altijd even scharrelen in de onkruidhoek. Je ziet hem inderdaad heel selectief zoeken, paardebloem pakt hij altijd, vast voor zijn vit. c behoefte en goede werking van zijn lever. Klaver en liefst rode klaver wil hij graag, is wondhelend en bloedzuiverend (meneer heeft mok, dus kan het beter )
Helaas groeit dit dus allemaal niet in de wei, ik voer hem dus bij met een kruidenmuesli, en zijn dagelijkse graasbeurt op het kruidenveldje. Helaas is dat maar een klein stukje en staat er niet zoveel, maar beter iets als niets.
Ik zag het laatst ook bij een veulen, die had een enorme lap vel op zijn wang opengehaald. Had de eigenaresse gebeld, ze wist het al, heeft er ook niets aan gedaan, zei het heelt vanzelf wel. Twee weken later was er niets meer van te zien. Paarden op de wei lijken dus veel sneller te genezen dan die op stal staan.

[Mafhaf]

Susan eet ook in periodes bepalde dingen. Dit voorjaar at ze zich een tijdje suf aan klaver, toen was het ineens klaar. Later paardenbloemen, dat is nu ook klaar. Ik geloof zeker dat paarden (nog) heel goed weten wat ze ndig hebben. Als ze de kans maar krijgen. Daarom geef ik ze op wandelingetjes altijd gelegenhied om in vreemde bermen te grazen.

[trea]

Goed hè! Dat paarden dit kunnen... Toen mijn Amy geopereerd was aan haar koliek en met een enorme jaap in haar buik rondliep, moest ik haar daar in de kliniek iedere dag komen "uitlaten" omdat ze anders niks at. En in onze eindeloze strooptochten door de bermen op zoek naar goed gras (het was december!) at ze hele pollen weegbree (de smalle). Ik vond dat toen ook zo raar, maar wel begrijpenlijk en goed.
Honden zijn niet zo slim, mijn hond heeft zich gewoon door een hondenhater laten vergiftigen - gelukkig met goed afloop - maar het is duidelijk dat paarden nog dichter bij de natuur staan dan honden.
Overigens, de draver van mijn vriendin heeft een jaar geleden van taxus gegeten, en is daaraan overleden, samen met een IJslander. Hoe zou je dit kunnen verklaren dan??

[Brenda]

Daarover breek ik dus echt mijn hoofd. Ze zijn er inmiddels wel achter dat een bepaald deelvan de taxus Taxol bevat, een kankerbestrijde stof.
Voor de rest is die plant zo giftig als een mandje.
Ik dacht eerst een verklaring te kunnen vinden in het feit dat sommige planten zowel helend als dodelijk kunnen werken afhankelijk van de hoeveelheden.
Maar dat is zover ik kan beoordelen bij de taxus niet het geval.
Of het heeft te maken dat een deel van het intuïtieve voedselzoeken is verstoord doordat het hedendaagse paard niet meer die kwaltiteiten bezit.

Als ik Amon laat grazen kijk ik wel met hem mee wat er staat, want hem verdenk ik ook van verkeerde dingen eten als hij de kans krijgt. Hij is zo een enorme veelvraat dat het idee van groen, blaadjes zijn zintuigen vertroebelt vrees ik
Anderzijds zie ik hem ook weer dingen uitspugen die hij in zijn mond genomen heeft, dus misschien is hij toch niet zo dom.
Afijn ik neem het risico niet, blijf er met mijn snufferd bovenop staan.

[Evenaar]

Ik vertrouw Fenna op wat ze eet, ik kan wel meekijken maar ik weet toch niet wat voor plantjes er naar binnen gaan en of die giftig zijn of niet. Ik heb haar een aantal keer dingen uit zien spugen ook al snakte ze naar groen gras....
Margriet Dudok-van Heel van de Silverlinde vertelde mij ooit over een paard wat bij hen stond die af en toe een beetje taxus at en verder kerngezond bleef. Het si dus echt in welke mate je het binnenkrijgt. Maar dat is met alles, zelfs water is in een te grote hoeveelheid giftig. Maar zoveel kan niemand ooit drinken dus daar hoeven we ons geen zorgen over te maken