Pre-grondwerk?

[Mirror]

Zet 't ff hierbij i.v.m. veel gelezen rubriek en het gaat uiteindelijk om Grondwerk:

Een kennis van me vraagt hulp:

Ze is vrijwilliger voor een paardenopvang en heeft nu op stal een paardje dat wel heel erg wantrouwig is.

Het is een 4-jarige KWPN merrie, nog helemaal groen en heel erg bang van mensen, onbekend hoe dit ontstaan is.

Ze is echt helemaal in paniek zodra ze iets aan haar lijf voelt.
Onder het eten mag ze haar wel aaien, hoofd en oren en hals is goed, maar 1 andere beweging en ze is vertrokken.
Toen ze haar halster omhad, kon ze haar heel stiekem aanraken, maar nu helemaal niets en dus vordert de training ook niet.

Paar dagen later schreef ze al wel: "Ze gaat wat beter, kwam gisteren en vandaag zelf naar me toe, vrij ontspannen en ik mocht haar aaien.

Er is dus vooruitgang in ieder geval.

Er zit een heel lief paard onder een hoop ellende, ben ik van overtuigd".



Graag tips om hiermee verder te kunnen.

Men is niet bezig met Parelli o.i.d., maar ze willen dit zo paardvriendelijk mogelijk aanpakken.

Alle tips welkom!

[Callippo]

FF een korte tip: ga zoveel mogelijk bij het paard in de wei/paddock zitten zonder iets met het paard te doen. Zorg dat het paard interesse krijgt in de mens, zonder angst.
De eerste stap is al gezet door het paard: hij kwam uit zichzelf naar de mens toe.
Door in dit stadium nog steeds NIETS van het paard te willen, gewoon er zijn, aaien als het paard naar je toe komt en erom vraagt (door eerst jou aan te raken) dan komt hij vast wel over zijn angst heen!

[Mirror]

Hoi Eveline,
Bedankt voor je antwoord, ik ga het doorgeven.
Volgens mij zijn ze dit nu al aan het doen, gewoonweg omdat ze niet meer kunnen doen omdat het paard de vrijheid heeft om weg te kunnen lopen als ze daarvoor kiest, maar het is dan in ieder geval een bevestiging dat ze op de goede weg bezig zijn!
Grtjs, Suzanne.

[bikkel16]

Mijn paardje heeft dit ook gehad. Ben begonnen met loswerken en veel uitnodigen om naar me toe te komen. Vooral niet bezig zijn met het pakken van het paard, maar met een band opbouwen. Het heeft even geduurd maar dan heb je ook wat. Ben nu helemaal overgestapt op Parelli en werk niet meer volgens de methode van Voest, maar om een band met mijn paardje te krijgen was het voor ons een zeer geschikte methode. Pas wel op dat ze weten wat ze doen, want je kan er ook weer veel mee afbreken.

[Mirror]

Hoi Marleen,
Dat had ik idd ook in m'n hoofd, eerst Voest en evt. later Parelli als ze dat wil.
Ik ben zelf ook jaren geleden begonnen met Voest, heb er veel les in gehad en ken het systeem goed.
Volg. week ga ik naar de kennis toe om 's te kijken wat en hoe en of het toepassen van de Voest-methode voor deze mensen een optie is.
(Ze woont nl. niet naast de deur en ik heb nu alleen nog maar mail-contact met haar gehad.)

[sheila]

Hallo,
ik ben dus die kennis met de 4 jarige merrie.

Allereerst een mooi en duidelijk forum hier.

Ik zal het verhaal vertellen van de merrie.

Toen ze kwam was ze zwaar gesedeerd en ik heb haar gelijk op de wei gezet.Ze had een jaar met een 5 jarige ruin gestaan die had geen leven bij haar, dus leek me het beste hen te scheiden.
Zij was een vreselijk angstig en nerveus paard, als je al naar haar keek ging ze op de loop.
En oogcontact kreeg je ook niet.
Ik vond haar zielig en ze waren ook veel te mager.
Dus al heel wat tekort gekomen.
In de week voor ze kwam was ze al meerder malen verdoofd om gechipt te worden en voor de hoefsmid en voor het vervoer wat ook nog eens mislukte.

Wat er gebeurt is voor dat jaar is iedereen onduidelijk.

Ik heb haar genegeerd en alleen gevoerd.
Toen met de emmer voer gelokt en langzaam mocht ik mijn hand uitsteken totdat ik haar hoofd en oren mocht aaien.
Een zuchtje of bewgeing van mij en ze was weg.

Ik ben 2 dagen weggeweest en mijn man nam het over, die greep ze de eerste dag al gelijk vol in zijn keel en heeft heel veel geluk gehad dat het niet in zijn ader was.

Ik kwam terug en ons contact was nog hetzelfde.
Ik loop altijd veel in de wei om mest te scheppen e.d. en ben toen ook begonen met haar te laten lopen.
Ze leerde in een week stap, draf en halthouden op commando.
Als ik heel voorzichtig was kon ik het touwtje dat ik rond mijn nek had aanklikken en dan een hoop gestijger , maar dan gaf ze de strijd op en kon ik lopen en wat parelliachtige oefeningtjes doen(ben bij wat clinics wezen kijken dus vandaar)
En verder gewoon alles rustig aan en op het gevoel .

Ze raakte haar halster kwijt, dat had ik losser gedaan vanwege de wonden daaronder.
Toen kon ik haar niet meer pakken en aanraken.
Als ze nog maar denkt dat ik iets in mijn handen heb, was ze weg.

Ik heb haar sinds vorige week bij 2 andere paarden gezet(dat ging in het begin echt niet)
En ditmaal klikte het enorm.
Maar die gaan nu sávonds op stal en zij loopt mee.
De eerste avond ging ze braaf haar voer pakken , ik deed de deur dicht en ze raakt zo in paniek dat ze meteen over de deur sprong en vast kwam te zitten omdat ze gewoon te groot is.
Dus helemaal onder de wonden en de deur weer open gezet.
Toen was het goed.
Ze heeft zo een paar avonden binnen gestaan en ook met de deur dicht.
En ook heel rustig.

Ze komt ook als eerste in de wei naar me toe nu en wil graag geaaid worden.
Staat echt heel dicht bij me en komt nu ook eindelijk aan.
Alleen sinds 2 dagen gaat ze de stal niet meer in, maar ze heeft zelf de keuze, de deur staat open en het voer ligt binnen.
Dus wanneer het haar tijd is om naar binnen te gaan dan kan dat, alles op haar eigen tempo.
Ik vind haar echt een schatje, dat vond ik dag 1 al en iedereen verklaarde me voor gek.
Maar ja zoiets voel je gewoon gelijk.
Ze krijgt gewoon haar tijd en daarna zien we wel.
Maar ze is gewoon al enorm vooruit gegaan en zit veel beter in haar vel nu

Sorry voor het lange verhaal, maar dan weten jullie hoe het zit met haar

[lila]

Welkom hier! Klinkt als een enorme uitdaging. Zo te horen je erg goed bezig! Leuk en leerzaam om te lezen. Prima dat je het rustig aan doet met haar, maar ik zou wel al zeker proberen om je man mee te nemen. Ze begint je te vertrouwen en als hij er gewoon bij is terwijl jij je ding doet, dan is het net als met wennen aan de carrotstick ( .....) en dan kan ze hem ook leren vertrouwen. Zou ik niet te lang mee wachten. Ben benieuwd hoe het verder gaat met haar!