Zoals jullie misschien wel weten is Amy (mijn grijze tinker) vorig jaar geopereerd aan verstoppingskoliek. Dat was in oktober. Daarna moest ze heel lang revalideren. Daarna ben ik begonnen met natuurlijk bekappen en buitenrijden was er dus wederom niet bij, en daarna ben ik begonnen met parelli en bitloos enz. Aangezien ik dit meteen goed wilde doen, moest ik dus wel binnen de omheining blijven om het grondwerk en het rijden zonder bit goed onder de knie te krijgen. De laatste tijd maakte ik wel wat bermritjes met haar, maar altijd individueel, zodat ik haar onverdeelde aandacht had.
Eergister zijn Enya en Amy voor het eerst weer samen naar buiten geweest, bitloos natuurlijk, en ik voelde gelijk al aan Amy dat ze èrg heet werd. Ze heeft lopen dribbelen, en de draf leek wel telgang! En uiteindelijk op een breed stuk berm, met veel kilometers vóór ons, toch maar laten gaan, want ergens had ze het zó nodig! Jeetje, zo'n galop heeft ze nog nooit gelopen. Afschuwelijk, snoeihard ging het! En ik zag de weg (met hele kleine steentjes erop) naast me voorbijschieten brr. Enya deed gewoon mee, die was ook al zo fris. (Waar is dat luie paard toch gebleven?)
En toen kwam het, achter ons hoorde ik een auto en vóór ons liepen wandelaars in de berm. Dus tijd voor de ors. Ultieme test. En hij bleek te werken. Niet zo goed als in de wei, ik kreeg wel enige weerstand moet ik bekennen, maar na een aantal meters stonden ze stil. Pffft. Het was best eng, maar tegelijkertijd ook machtig mooi....
Bladwijzers