Game of Contact: stage 3-4

[Callippo]

Ik beken: ik ben verslaafd... aan het rijden met contact
En het is me nu ook duidelijk dat het in stage 3/4 niet om oefeningen of een stappenplan gaat. Het rijden op deze manier, met een contact dat je in je hele lichaam voelt en van daaruit 'alles' doen wat je eerder ook deed (en meer) maar op een geheel nieuw nivo van connectie.
En die DVD van maart ga ik morgen bekijken, thanks voor te tip Sanne!

[laura]

Ik heb de dvd vanmiddag even bekeken en het geeft weer stof tot oefenen. Leuk, leuk

[elmo]

de DVD serie lijkt me enorm interessant,
Zou graag het verschil zien inderdaad tussen de klassieke vorm van contact en de manier van meneer en mevrouw Parelli.

[Margot van lare]

de DVD serie lijkt me enorm interessant,
Zou graag het verschil zien inderdaad tussen de klassieke vorm van contact en de manier van meneer en mevrouw Parelli.

Het is dan weer net welke klassieke variant je gebruikt ook. Uiteindelijk als ik het zo lees is er weinig verschil.

[Callippo]

Het is, zoals bij veel dingen van Parelli, niet een andere manier van contact, maar een andere manier van het aanleren ervan.
Uiteindelijk had Linda precies het soort contact gevonden dat Walter Zettl haar wilde leren. Het klassieke 'met je been naar je hand rijden' maar dan 'vanuit de mind naar je hand' (er wordt in de GoC geen beenhulp gegeven voor voorwaarts).

[elmo]

gaat dit aanleren ook met fases?
Dus dat fase 4 bv wel been hulp is en dat langzaam word afgebouwd naar mind contact?

[Callippo]

Het aanleren gaat heel anders. Compleet tegen het principe 'wijken voor druk' in (je paard moet letterlijk tegen de druk in gaan denken). De spelregel van de GoC is: "If you don't take the contact, I will" In een notendop: Je neemt contact, bouwt de druk heel langzaam op, tot het punt waarop het paard naar voren gaat (met neus, hals en/of benen).

Als Linda het eerste stapje aanleert, vanaf de grond, brengt ze het bit omhoog in de mondhoeken van het paard, waarop deze IN het contact moet stretchen en zijn hoofd omlaag brengt. Philip Karl doet op zijn DVD eenzelfde oefening op de grond (bit omhoog in de mondhoeken), maar bij hem moet het paard het bit juist loslaten en gaan kauwen. Beide zijn op weg naar een bepaald type contact met hun paard, het een niet beter het ander, maar wel een verschillend type contact.

[elmo]

oke, ja dat is interessant, Philippe Karl doet dat ook ja.
Zo heb ik het ook aangeleerd, dat het paard het contact aanneemt en dan de neus naar voor brengt in contact en onder het zadel leid dat tot voorwaartser gaan inderdaad

Margot moet me maar verbeteren als ik het niet goed formuleer

ik moet misschien toch eens op zoek naar die DVD's

Staat er iets op Parelli connect qua filmpjes over the game of contact?

Wat zo fijn is aan het rijden met een fijn contact contact en het correct recht gaan tussen 2 teugels is dat je paard er een goed lijf van krijgt, dressuur blijft de basis van alles

[Linda]

Philip Karl doet op zijn DVD eenzelfde oefening op de grond (bit omhoog in de mondhoeken), maar bij hem moet het paard het bit juist loslaten en gaan kauwen. Beide zijn op weg naar een bepaald type contact met hun paard, het een niet beter het ander, maar wel een verschillend type contact.

En dit loslaten en gaan kauwen vind ik nu juist zo fijn bij Droo. Ik vind het juist prettig als Droo op het bit kauwt (let wel: op een relaxte manier!), omdat hij hierdoor sneller ontspant en er minder "brace" is. Wat is volgens jou dan het wezenlijke verschil in type contact? Ik hoor Linda Parelli bijvoorbeeld wel vaak over dat ze de mond stil wil houden...

[Callippo]

Het grote verschil zit hem, in mijn ogen, in de hoeveelheid druk die je bij het contact hebt. Philip Karl wil dat het paard het bit loslaat, kauwt en daardoor de kaak loslaat. Het paard draagt zijn eigen hoofd.
Linda Parelli wil juist wél druk op het bit, met een contact dat heel constant is en een soort weerstand biedt 'waartegen' het paard zich rond kan maken.
Maargoed, dit is mijn idee, ik heb nog geen hands-on ervaring met de manier van Philip Karl en ben pas een paar weken serieus bezig met de Game of Contact. Ik hoor heel graag hoe anderen erover denken en wat zij fijn vinden.

[Mariel89]

Ik vraag mij alleen af of je niet snel gaat krijgen dat een paard denkt 'fijn, contact, daar kan ik in gaan hangen'. Snap je wat ik bedoel?
Mijn dressuurles vroeger (zo lang geleden is het nog niet ) was er ook op gebaseerd om van voren het contact aan te nemen en dan het paard zo te rijden dat hij zich rond kan maken tegen dat contact.
Ik weet dat je daardoor hele fijne momenten kan krijgen, die heb ik ook zeker gehad.
Maar het gevaar was wel altijd (bij mij dan) dat ik dus net teveel vast had en dat hij daardoor ook het bit 'vastpakte'. Of dat hij teveel op de voorhand ging lopen en dus steeds zwaarder werd.
Misschien is dat ook meer een gevoel wat je moet ontwikkelen hoor, want ik heb genoeg momenten gehad dat het wel heel erg fijn ging. Maar ik vond dat wel een valkuil zeg maar.

Daarnaast vraag ik me af hoe het is met het testen van de self-carriage, wat je Karen Rohlf altijd ziet doen. Daar vraag je met jouw lichaam zijn lichaam al wat beter te laten lopen en vervolgens pak je die teugels erbij. Wanneer zij haar hand naar voren steekt valt het paard niet meteen uit elkaar.
Hoe ervaren degene die nu bezig zijn met de GoC dit?

[sanne]

Volgens mij bedoeld Linda met een stille mond, een mond zonder displaced behavior.

Ik vind het ook moeilijk om de link tussen de oefening Phillipe karl en Linda (Walter Zettl) te leggen.
Karl is duidelijk frans en is meer gefocused op lichtheid.
Zettl is duidelijk duits en richt zich meer op een duidelijk en steady contact.

Ik denk dat beide ideeën uiteindelijk hetzelfde doel hebben.
Bij een paard dat heel erg vasthoud, zal je eerder beginnen met de oefeningen van Karl. Bij een paard dat het contact ontwijkt, eerder de GoC.

Aan de andere kant heb je, als het goed is, als je begint met de GoC (door de parelli basis) al een ontspannen, willing paard. Dit paard zal eerder meegeven op druk, dan er tegenin gaan. De GoC is dan een logisch stap.
Het is toch heel anders rijden als je die hele freestyle basis niet hebt.
Voordat je met de GoC begint, zal je dus ook een paard moeten hebben die al goed aan de (zit) hulpen staat. Anders krijg je inderdaad een paard die aan het bit trekt.

Uiteindelijk is het contact een spel tussen nageven en contact houden. Bij Linda zie je soms een paard dat veel contact heeft. Bij Karen Rolf (zie ik nu pas ) zie je vaak een paard dat net iets te veel doorknikt. Vooral die Jedi doet dat heel erg, die heeft (nog) niet echt durf om dat contact te pakken.
Alles heeft z'n voors en tegens

[Mariel89]

Vooral die Jedi doet dat heel erg, die heeft (nog) niet echt durf om dat contact te pakken.

Klopt, die vind ik er ook nooit heel fijn bij lopen.

[Maaike]

Volgens mij bedoeld Linda met een stille mond, een mond zonder displaced behavior.

Ik vind het ook moeilijk om de link tussen de oefening Phillipe karl en Linda (Walter Zettl) te leggen.
Karl is duidelijk frans en is meer gefocused op lichtheid.
Zettl is duidelijk duits en richt zich meer op een duidelijk en steady contact.

Ik denk dat beide ideeën uiteindelijk hetzelfde doel hebben.
Bij een paard dat heel erg vasthoud, zal je eerder beginnen met de oefeningen van Karl. Bij een paard dat het contact ontwijkt, eerder de GoC.

Uiteindelijk is het contact een spel tussen nageven en contact houden. Bij Linda zie je soms een paard dat veel contact heeft. Bij Karen Rolf (zie ik nu pas ) zie je vaak een paard dat net iets te veel doorknikt. Vooral die Jedi doet dat heel erg, die heeft (nog) niet echt durf om dat contact te pakken.
Alles heeft z'n voors en tegens

Die vette zin daar ben ik het erg mee eens. Ik zou heel erg per paard kiezen of je een bepaalde techniek al dan niet gebruikt. Ik zou voor Sjobrend nooit kiezen voor GoC want dat is vragen om ellende aangezien hij al sterk de neiging heeft om tegen druk in te gaan. Daar is met grondwerk en rijden verder niet zoveel van te merken maar ik zou hem nooit aanleren contact = constante druk. Bij paarden echter die angst hebben en contact vermijden lijkt mij GoC juist wel weer een heel goede oefening en dan denk ik dat je dan (van nature zwaar paard --> lichtheid, nature ontwijkend paard --> meer contact) op hetzelfde punt uitkomt qua mate van contact.

Maargoed ik heb zelf geen ervaring met rijden van paarden die je aanraking van nature liever wat ontwijken.

[Linda]

Ik hoor Linda idd wel over displaced behavior, maar verder wel heel vaak over een stille mond en heb haar vooralsnog nog nergens echt horen zeggen dat het prima is als je paard met het bit speelt eigenlijk...maar kan best zijn hoor dat ze het wel ergens genoemd heeft

Aan de andere kant heb je, als het goed is, als je begint met de GoC (door de parelli basis) al een ontspannen, willing paard. Dit paard zal eerder meegeven op druk, dan er tegenin gaan. De GoC is dan een logisch stap.
Het is toch heel anders rijden als je die hele freestyle basis niet hebt.
Voordat je met de GoC begint, zal je dus ook een paard moeten hebben die al goed aan de (zit) hulpen staat. Anders krijg je inderdaad een paard die aan het bit trekt.

Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Droo heeft ook inmiddels een fijne Parelli basis maar is nog lang niet altijd zo ontspannen en willing als ik wil (dat is een beetje het karakter van Droo waar ik mee speel en waarschijnlijk ook wat bagage uit Droo's verleden). De manier van Karl zorgt ervoor dat hij veel sneller ontspant en lekkerder gaat lopen. Vind daarom overigens ook niet dat elk paard eerst freestyle goed moet kunnen alvorens finesse te doen. Bij sommige paarden is het omgekeerde juist effectiever wanneer het erom gaat een ontspannen, fijner lopend paard te krijgen

Wat Maaike zegt en idd wat jij zegt Sanne over het vasthouden en ontwijken, daar kan ik me wel in vinden. Ik zou voor Droo op dit moment ook niet kiezen voor GoC om dezelfde reden die Maaike noemt. Denk dat het voor mijn vorige paardje juist wel weer goed had geweest. Idd per paard bekijken dus denk ik