Vragen voor jonge manege ruiter

[Blaadjes]

Hoi,

Vandaag is voor het eerst mijn buurmeisje van tien meegeweest naar het paard. Ze heeft afgelopen week pas haar eerste les gehad op een manege en we weten allemaal hoe dat in zijn werking gaat. Meisje in kwestie is jong en heeft nog haar kinderfantasietjes over hoe het in zijn werking gaat met paarden, maar als zij vaker het paard wilt komen verzorgen wil ik haar toch meer leren over hoe ik werk met hem.

Ik heb mijzelf nooit iets aangeleerd via Parelli of een andere methode. Ik heb het geluk dat het paard in kwestie gewoon veel vertrouwen toont en ik nooit iets anders hoef te doen dan vragen. Als hij zijn geduld verliest en zomaar wilt gaan grazen, hoef ik alleen maar zijn naam te roepen en hij loopt weer naast me. We lopen ook vaak buiten zonder dat ik hem vast heb, het is gewoon een lam.

Mijn vraag is hoe ik dit meisje op een leuke manier wat meer van paarden kan meegeven dat zij nu de komende periode zal leren op de manege. Het was voor haar al helemaal nieuw dat dit paard geen bit in heeft, en ook rijden wij niet met zadel. En waarom moet jij dan geen schopjes geven in zn buik? Dat soort vragen e.d.

Hoe zou jij dit leren aan een kind? Ze komt maar eens per week mee voor het leuke, maar ze is leergierig en zat zo op z'n rug zonder angst. Op de terug weg heeft hij netjes naast haar gelopen, zij vraagt zich af waarom hij zo mak is. Wat is het verschil tussen de paarden van een manege en hun methode en die van ons? Iemand een leuk idee? Misschien in spelletjesvorm?

[Ana]

Ik heb afgelopen zomer op een camping een ponyclub begeleidt die aan de kinderen alles op de parrelli manier ongeveer leerde. Wij vertelde de kinderen vooral dat een pony het fijn vind om een goede leider te hebben die duidelijk is. We probeerden ze ook goed te leren dat een paard/pony nooit iets zal doen omdat hij zoiets heeft van 'dat doe ik omdat ik je niet aardig vind' maar dat een paard altijd doet wat hij denkt dat het beste voor hem is. Dat is iets wat echt een hele openbaring is voor de meesten

En tja als ze gewoon op de manege blijft rijden heeft ze er denk ik vooral veel aan als je er veel over de omgang probeert bij te brengen voor op stal en ernaast. Dat je bijv. met je aandacht op het paard, poetst en dat als hij ergens bang voor is of even stil blijft staan je niet meteen hoeft te gaan rukken en trekken, of hem er voorbij moet slaan, maar het ook anders kunt vragen enz. De vraag die wij ook vaak aan de kinderen stelden was: "als je zo trekt wie denk je dan dat er sterker is als het erop aan komt de pony van 600 kilo of jij? of denk je dat je het misschien beter anders kunt vragen??" of "als je alleen lekker door het bos wilt rijden huur je maar een fiets, en als je dat toch echt met een paard wil, dan leer je eerst hoe je het moet doen op de grond en dat buitenrijden dat komt nog wel" Het is nogal bot ( het is ook de campingeigenaar die dat zei, niet mijn woorden ) maar wel heel erg waar. ik kan het overigens niet aanraden om het op deze manier tegen een kind te zeggen hoor
en wat wij ook de meeste kinderen aan hun verstand probeerden te peuteren is dat een pony/paard geen teddybeer is en dat hij het niet leuk vind als je de hele tijd onnodig aan m zit omdat ie zo lekker zacht is en lief kijkt. Natuurlijk zijn er paarden die het wel fijn vinden maar dat is meestal pas, naar mijn mening, als ie echt veel vertrouwen in je heeft.

Met rijden zou ik denk ik, niet te veel proberen te leren. Want als je zo'n kind gaat vertellen dat ze het op de manege ook heel anders moet gaan doen met rijden is dat hartstikke vervelend en verwarrend in de les als de manege er hele andere methoden op na houdt. Wat wij de kinderen altijd vertelden in Frankrijk die ook normaal reden thuis en dat zouden blijven doen en ook nog te jong waren om het écht goed te begrijpen is dat wij het hier gewoon een beetje anders deden. En sommige dingen zoals echt dénken aan het paard voordat je allerlei radicale acties gaat ondernemen gaan ze vanzelf wel een beetje gebruiken .

Ik spreek echt alleen vanuit eigen ervaring en eigen mening, heb zelf nu ong. 3/4 jaar ervaring met NH.
Ik hoop dat je er iets aan hebt.

[marions]

ik vind het al heel mooi verwoord had het topic al gezien, maar besefte niet dat wij daar eigenlijk zoveel ervaring mee haden (ik ben samen met ana naar die camping geweest). ik heb nu de tijd en energie even niet, maar zal binnenkort ook wat toevoegen en als ik het vergeet mag je me helpen herinneren blaadjes

[Ana]

Haha, ja ik las het en ik dacht "hé hier weet ik eigenlijk misschien best wat vanaf :P"
@marion moet jij niet profielwerkstukken en niet op de computer NHforummen ??

[sandra]

Eveline en ik hebben de EquiSense-dvd ontwikkeld voor mensen die een begin willen maken met NH.
Het is gebleken dat de dvd ook heel toegankelijk is voor kinderen, vanwege het vele beeldmateriaal en omdat het op de computer te bekijken is en je eea aan kunt klikken.
Misschien is die dvd iets voor je?
Je kunt hem bestellen op www.equiplay.nl

Het zijn 10 lessen met elk een eigen thema (wel op volgorde) met in elk les een stukje uitleg communicatie paard-paard en de link naar paard-mens communicatie.

[marions]

hee, ik zal ook even wat boven proberen te halen van de vakantie, hopelijk heb je er wat aan.

Ik weet nog dat ik het het moeilijkste vond om de kinderen zich echt te laten verplaatsen in het paard. Dit is logisch, de kinderen weten vaak heel weinig van paardenlichaamstaal en communicatie tussen paarden in de kudde. Door ze te vertellen dat een paard een vluchtdier is, en wat daar allemaal bij komt kijken (angst voor ons het roofdier, weg willen rennen bij opsluiting/claustrofobie, spanning voelen, enz.) Als het kwartje valt dat je moet gaan communiceren als een paard, en dat een groot deel van de dwang en het gevecht verdwijnt doordat er geen misverstanden meer zijn, krijgen ze veel belangstelling, en gaan ze snappen waarom je dingen zo doet.

Vaak hielp het de kinderen heel erg als je gewoon een open vraag stelde: Lukt het? (Nee was vaak het antwoord ) Wat gaat er fout? Hoe kunnen we dat het beste oplossen. Ze gaan dan zelf nadenken, (en natuurlijk begeleid je ze een beetje de goede denkrichting op )

Ook als we het vraag --> antwoord idee goed uitlegden werden ze zich er bewuster van wat ze allemaal aan het doen waren. Vaak hebben mensen de neiging om steeds dingen te doen, beetje bijsturen, beetje trekken, beetje sjorren zonder dat ze het doorhebben. De paarden worden daar dan langzaam ongevoelig voor. We vertelden ze dan zoiets als: Wat ben je hem nu voor vraag aan het stellen? Denk je dat het duidelijk voor het paard is? (En als dit opgelost is, en er nog steeds geen reactie van het paard komt: Denk je dat dit nu een geschikte vraag is, vraag je nu niet teveel van hem en jou leiderschap, is de vraag dus niet te moeilijk?) Zo realiseren ze zich wat ze eigenlijk allemaal aan het doen zijn.

bij het vraag --> antwoord hoort natuurlijk ook antwoord --> ontspanning. Dit probeerden we de kinderen zo snel mogelijk te leren, ze snapten het eigenlijk altijd, maar de uitwerking was soms moeilijker. Heel begrijpelijk, het is een hele omschakeling. Maar als je maar vaak genoeg vriendelijk corrigeerd komt het vanzelf goed. (ik heb geen idee hoe vaak ik in drie weken heb gezegd: ja heel goed, en ontspan nu maar, want hij doet het goed toch?)

Van dingetjes in de 'dagelijkse omgang' hebben we altijd gewoon uitgelegd zovan: nou, hier doen we dat toevallig zo en als ze er aan toe waren gingen we uitleggen: Dit is voor het paard fijner omdat hij zijn lijf beter kan draaien, of dit is fijner omdat hij zo ontspanning voelt, dit is een duidelijkere handeling om in de leiderspositie te blijven.

Waar het eigenlijk op neer komt, is vooral duidelijk, zwart op wit uitleggen. NIet te diepgaand, ze kunnen genoeg leren van de dingen zoals uit de wei halen, poetsen, lopen en een beetje stappen en sturen. Niet alles kan altijd gelijk op zn allermooist, (soms moet je stiekem met wat eigen lichaamstaal wat helpen zodat ze in zichzelf gaan geloven en wat overtuigender worden )

Okee, het is een lang en vaag verhaal geworden hopelijk snap je het een beetje, ben een beetje te slaperig om er iets heel helders van te maken

[marions]

volgensmij heeft ilian van dit forum trouwens ook ervaring met kinderen, ze geeft volgensmij soms lesjes aan kinderen... misschien heeft zij ook tips?

[Bowen]

Ik heb bij mijn zoontje in het begin veel gehad aan de simulatie's die in dvd's van parelli zitten.
Ik hem leiden terwijl hij paardenhoofd speelde, hij mij leiden terwijl ik dat deed en dan ook feedback vragen natuurlijk, toen ik dat deed, wat voelde je dan?
Dat heeft voor hem wat het paard voelt duidelijker gemaakt, het was leuk om te doen, het ging gepaard met een hoop gelach en lolletjes tussendoor, maar het was dus ook erg leerzaam.
Zo heb ik ook nog een paar andere spelletjes gedaan, een tikkertje met roofdier en vluchtdier, waarbij het roofdier moest sluipen en doen om het vluchtdier te kunnen tikken(ik roofdier, hij vluchtdier, het tikken was niet het doel, niet kunnen tikken wel ).

[Blaadjes]

Bedankt voor de reacties ik heb ze even snel doorgelezen en zal me er vanavond verder in verdiepen. Wat betreft spelletjes paardje spelen enz... ik denk dat dit meisje hier al '' te oud '' voor is. Ze zuigt informatie op en is eigenlijk in een uur, twee uur aan het praten over wat ze heeft geleerd via ...noem het maar op. Ik lees vanavond nog even door.

[marions]

ik denk dat spelletjes 'paardje spelen' zelfs voor volwassen mensen heel leerzaam kan zijn! zo kun je gewoon de situatie af en toe op pauze zetten, zodat je even kan uitleggen wat er gebeurt, wat handig is om te doen enz. Bijvoorbeeld als je paard in volle draf de andere kant op vertrekt kun je moeilijk rustig uit gaan leggen wat een slimme tegenreactie is. Als jij het wegrennende paard bent, kun je gewoon halverwege even pauzeren in je sprintje. Ik zou dan vooral spelen met jou als paard, zij als mens, dan kan ze dingen uitproberen. Je kunt zelf de reactie van jou als paard aanpassen aan wat je haar wil leren en aan haar niveau. Natuurlijk moet je dan alsnog met het paard ook dingen nog oefenen, een paard blijft anders dan een paardenmens een simulatie hoeft ook maar heel even te duren, je hoeft heus niet uren rondjes te rennen voordat je met je paard aan de slag gaat. bovendien is een echt paard natuurlijk altijd leuker, en uiteindelijk ook moeilijker om iets mee te doen