voedsel beloning?

[elmo]

hmmmmmmmmm interesting
bedankt voor de aanvullingen, ik weet dat ik inderdaad zelf diegene was die de voedsel beloning niet aan kon toendertijd,
verder denk ik dat iedereen ook Pat Parelli weleens vast loopt,
als je dat maar onderkent en open staat voor verandering en zelf reflectie is dat niet zo erg, vaak word je alleen mar beter van

[xyzutu2]

Denk ik ook.

Dat vind ik ook wel eens jammer in de hele nh-scene - misschien zelfs de hele paardenwereld. Als je ergens tegenaan loopt met je paard, dan krijg je het advies 'O, dan moet je gaan Parellien/Clickertrainen/Bent Branderuppen enz., dan heb je dat niet meer'. Terwijl het in al die gevallen net zo fout gaat als je het verkeerd/onlogisch doet. Met elke methode kun je je paard ongelukkig maken - zelfs met 100% voedselbelonen zonder enige vorm van druk/correctie en een paard dat helemaal vrij door de bak loopt. Als je steeds op de verkeerde momenten wel beloont, op de goede momenten niet en je paard toestaat om irritaties nogal fysiek duidelijk te maken, dan creeer je net zo goed een onzeker, boos paard als wanneer je hem te vaak/hard/onlogisch fases 1 tm 4 geeft. Het enige verschil is dat hij in het eerste geval dan nog wel kan lopen en in het tweede niet. Dat maakt de tweede situatie langduriger stressvol, maar in de eerste situatie heb je ook geen gelukkig paard, en dus ook geen gelukkig mens.

Ik denk dat je als mens uiteindelijk de methode kiest die het beste bij Jou past, meer nog dan bij je paard. En elke methode heeft zijn sterke punten en beperkingen. Je kiest uiteindelijk waar jij het beste mee kan leven. Zoals Sandra schreef, zij zou gek worden van een Speedy die oefeningen zelf aanbiedt (en regelmatig weer kwijtraakt ). Ik kan daar wel tegen omdat ik weet dat ik dat ongevraagd aanbieden op elk willekeurig moment kan stoppen als ik het ook irritant ga vinden en omdat als hij een oefening doet, hij dat dan met zoveel eigen initiatief en enthousiasme doet, echt op eigen kracht, dat ik dat geweldig leuk vind om te zien. Voor mij is dat de nadelen waard. Terwijl ik juist weer weinig heb met methodes die als doe hebben het creeeren van paarden die alles op commando doen en daarin steeds wat afwachtend zijn, waarbij het initiatief en enthousiasme voor een oefening dus steeds vanuit de mens in het paard geduwd moet worden. Ik vind dat heel vervelend, maar zie wel het voordeel: je hebt een heel betrouwbaar presterend paard.

By the way: ik ben zeker niet het prototype clickertrainer: je hebt ook een hele hoop clickeraars die veel betrouwbaarder, traditioneler getrainder paarden hebben, en vast ook mensen die ook met 100% belonen werken en waarbij de resultaten betrouwbaarder zijn dan die van mij. Maar ik vind het gewoon wel leuk om in al die hersenkronkels van het paard rond te dolen.

[paardbart]

Denk ik ook.

Dat vind ik ook wel eens jammer in de hele nh-scene - misschien zelfs de hele paardenwereld. Als je ergens tegenaan loopt met je paard, dan krijg je het advies 'O, dan moet je gaan Parellien/Clickertrainen/Bent Branderuppen enz., dan heb je dat niet meer'. Terwijl het in al die gevallen net zo fout gaat als je het verkeerd/onlogisch doet. Met elke methode kun je je paard ongelukkig maken - zelfs met 100% voedselbelonen zonder enige vorm van druk/correctie en een paard dat helemaal vrij door de bak loopt. Als je steeds op de verkeerde momenten wel beloont, op de goede momenten niet en je paard toestaat om irritaties nogal fysiek duidelijk te maken, dan creeer je net zo goed een onzeker, boos paard als wanneer je hem te vaak/hard/onlogisch fases 1 tm 4 geeft. Het enige verschil is dat hij in het eerste geval dan nog wel kan lopen en in het tweede niet. Dat maakt de tweede situatie langduriger stressvol, maar in de eerste situatie heb je ook geen gelukkig paard, en dus ook geen gelukkig mens.

Ik denk dat je als mens uiteindelijk de methode kiest die het beste bij Jou past, meer nog dan bij je paard. En elke methode heeft zijn sterke punten en beperkingen. Je kiest uiteindelijk waar jij het beste mee kan leven. Zoals Sandra schreef, zij zou gek worden van een Speedy die oefeningen zelf aanbiedt (en regelmatig weer kwijtraakt ). Ik kan daar wel tegen omdat ik weet dat ik dat ongevraagd aanbieden op elk willekeurig moment kan stoppen als ik het ook irritant ga vinden en omdat als hij een oefening doet, hij dat dan met zoveel eigen initiatief en enthousiasme doet, echt op eigen kracht, dat ik dat geweldig leuk vind om te zien. Voor mij is dat de nadelen waard. Terwijl ik juist weer weinig heb met methodes die als doe hebben het creeeren van paarden die alles op commando doen en daarin steeds wat afwachtend zijn, waarbij het initiatief en enthousiasme voor een oefening dus steeds vanuit de mens in het paard geduwd moet worden. Ik vind dat heel vervelend, maar zie wel het voordeel: je hebt een heel betrouwbaar presterend paard.

By the way: ik ben zeker niet het prototype clickertrainer: je hebt ook een hele hoop clickeraars die veel betrouwbaarder, traditioneler getrainder paarden hebben, en vast ook mensen die ook met 100% belonen werken en waarbij de resultaten betrouwbaarder zijn dan die van mij. Maar ik vind het gewoon wel leuk om in al die hersenkronkels van het paard rond te dolen.

Over het grootste deel ben ik het er wel mee eens
Het maakt inderdaad niet egt uit welke techniek je doet als je het niet goed doet hou je er een ongelukkig paard aan over
Maar wat ik niet egt begrijp is als een paard iets doet op een moment dat jij dat niet wil is alleen maar lastig en kan gevaar lijk zijn
Maar dan kom ik weer terug op het punt
Is dat het voor je zelf het waard
Of heb je het er voor over
En ja daar ben ik het wel met je eens iedereen moet zijn eggen keuzes maken en dit is de mijne

[xyzutu2]

Toevallig bedacht ik vandaag net dat mijn beschrijving van paarden die uit zichzelf oefeningen aanbieden waarschijnlijk wat verwarrend is.

Met oefeningen uit zichzelf aanbieden bedoel ik niet dat het paard ineens in een compliment voor je staat of plotseling oncontroleerbaar in piaffe gaat of galop om je heen crosst. Met uit zichzelf aanbieden bedoel ik dat Blacky in het stilstaan bijvoorbeeld een voorbeen tien centimeter verder naar voren plaatst om aan te geven dat hij het strekken te oefenen. Ik kan daarin meegaan, maar als ik dat niet wil kan het ook stoppen voordat het echt begonnen is en iets anders voorstellen. Bij oefeningen in stilstand gaat dat aanbieden heel subtiel.
In beweging is het iets anders, maar het kan bijvoorbeeld zijn dat ik om draf vraag en Speedy die een pas hoger opduwt en daarmee aangeeft dat hij passage wil oefenen - als ik dan reageer met 'en drrraf' gaan we gewoon weer verder in draf. Dat aanbieden is een beetje te vergelijken met een paard dat als je met een hoevenkrabber naar het linkervoorbeen loopt, alvast zijn gewicht van dat been afhaalt, zonder het al meteen in de lucht te houden.

Als we beginnen heeft Speedy wel eens een overschot aan energie dat hij eruit wil knallen. Veel trainers zouden hem dan eerst even een kwartier moe maken aan de longe, anderen laten hun paard eerst uitrazen in de round pen/bak om die energie kwijt te raken, ik laat hem gewoon freestylen: hij mag alle oefeningen aanbieden die hij wil, van draf naar galop naar passage naar piaffe hoppen om zo op een hele energieke en verzamelde manier zijn ei kwijt te kunnen. Maar ik ben uiteindelijk wel degene die zegt wanneer het klaar is, en ik kan het ook op elk willekeurig moment stoppen en om een gewone stap of draf vragen.

Ik heb zelf een enorme hekel aan paarden die geleerd hebben om bijvoorbeeld hun voorbeen te strekken in de jambette en hun been vervolgens steeds uitslaan of ermee stampen/schrapen om aandacht/voer te eisen. Mijn idee is dat paarden in feite altijd doen wat jij vraagt. Als je paard irritant uit zichzelf gaat Spaanse passen, dan heb jij hem in feite gevraagd om dit te doen omdat je hem niet gevraagd hebt om te stoppen.

Alleen is er bij mensen nog wel eens een verschil tussen wat ze willen en wat ze in werkelijkheid vragen, en hebben paarden lang niet altijd geleerd om hun voorstellen op een rustige en stuurbare manier te doen. Dan vind ik het zelf ook gevaarlijk worden. Maar als het paard zijn voorstellen op een subtiele manier doet en ook alternatieven van jou accepteert, dan zie ik eigen initiatief bij paarden niet als een risico, maar juist als een enorme kans om meer te leren van zijn ideeen.

[paardbart]

Toevallig bedacht ik vandaag net dat mijn beschrijving van paarden die uit zichzelf oefeningen aanbieden waarschijnlijk wat verwarrend is.

Met oefeningen uit zichzelf aanbieden bedoel ik niet dat het paard ineens in een compliment voor je staat of plotseling oncontroleerbaar in piaffe gaat of galop om je heen crosst. Met uit zichzelf aanbieden bedoel ik dat Blacky in het stilstaan bijvoorbeeld een voorbeen tien centimeter verder naar voren plaatst om aan te geven dat hij het strekken te oefenen. Ik kan daarin meegaan, maar als ik dat niet wil kan het ook stoppen voordat het echt begonnen is en iets anders voorstellen. Bij oefeningen in stilstand gaat dat aanbieden heel subtiel.
In beweging is het iets anders, maar het kan bijvoorbeeld zijn dat ik om draf vraag en Speedy die een pas hoger opduwt en daarmee aangeeft dat hij passage wil oefenen - als ik dan reageer met 'en drrraf' gaan we gewoon weer verder in draf. Dat aanbieden is een beetje te vergelijken met een paard dat als je met een hoevenkrabber naar het linkervoorbeen loopt, alvast zijn gewicht van dat been afhaalt, zonder het al meteen in de lucht te houden.

Als we beginnen heeft Speedy wel eens een overschot aan energie dat hij eruit wil knallen. Veel trainers zouden hem dan eerst even een kwartier moe maken aan de longe, anderen laten hun paard eerst uitrazen in de round pen/bak om die energie kwijt te raken, ik laat hem gewoon freestylen: hij mag alle oefeningen aanbieden die hij wil, van draf naar galop naar passage naar piaffe hoppen om zo op een hele energieke en verzamelde manier zijn ei kwijt te kunnen. Maar ik ben uiteindelijk wel degene die zegt wanneer het klaar is, en ik kan het ook op elk willekeurig moment stoppen en om een gewone stap of draf vragen.

Ik heb zelf een enorme hekel aan paarden die geleerd hebben om bijvoorbeeld hun voorbeen te strekken in de jambette en hun been vervolgens steeds uitslaan of ermee stampen/schrapen om aandacht/voer te eisen. Mijn idee is dat paarden in feite altijd doen wat jij vraagt. Als je paard irritant uit zichzelf gaat Spaanse passen, dan heb jij hem in feite gevraagd om dit te doen omdat je hem niet gevraagd hebt om te stoppen.

Alleen is er bij mensen nog wel eens een verschil tussen wat ze willen en wat ze in werkelijkheid vragen, en hebben paarden lang niet altijd geleerd om hun voorstellen op een rustige en stuurbare manier te doen. Dan vind ik het zelf ook gevaarlijk worden. Maar als het paard zijn voorstellen op een subtiele manier doet en ook alternatieven van jou accepteert, dan zie ik eigen initiatief bij paarden niet als een risico, maar juist als een enorme kans om meer te leren van zijn ideeen.

Ik snap het nu helmaal wat je bedoelt dankje heb ik ook weer wat geleerd