Wat als druk verhogen niet werkt?

[Friese Tinkerfjord]

Hannes, mijn 3-jarige 'assertieve-tot het opdringerige af'-ruin is weer thuis. We zijn dus ook weer een beetje aan het oefenen. Het gaat best aardig, hij kan nog niet zoveel, maar dat wat hij kan, doet hij (meestal) ook braaf. Alleen als hij iets niet 'wil', dan heb ik even een probleem. Eerste werkte ik met het verhogen van druk (drie seconden wachten, iets meer druk, nog eens drie seconden wachten,.. enz. ). Het resultaat daarvan is dat hij tegen gaat werken (tegen de druk in), of ik heb de volgende keer nog meer druk nodig.

Als ik hem met een lichte ritmische druk blijf vragen, dan doet hij het uiteindelijk wel. Soms duurt dat 'uiteindelijk' best lang, maar dan nog is het sneller, dan als ik druk ga verhogen.

Nou krijg ik een heleboel commentaar omdat ik het zachtjes blijf vragen. Het schijnt dat als je de fases niet verhoogt, dat je je paard niet leert dat hij 'gelijk' moet reageren, of dat je meent wat je zegt.

Een voorbeeld: Als hij met wandelen besluit de berm in te gaan, heeft ie gauw een aantal happen gras te pakken voordat ik hem er met een lichte druk weer uit heb. Maar als ik druk ga verhogen, dan zet hij zich schrap, en ben ik niet sterk genoeg om hem weer in beweging te krijgen.

Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Kun je een paard ook opvoeden zonder druk te verhogen? Of moet ik toch zien dat ik tot hem 'doordring', en zo ja, hoe doe ik dat?

[whoopie]

Oei oei , lastig he en zo herkenbaar. Ik heb een echt lb op voedsel georienteerd paard, ik heb er nog steeds zo,n hekel aan dat ik haar regelmatig een fikse tik (fase 4) moet uitdelen, vanochtend ook tijdens de wandeling duikt ze zo het gras in, bij haar helpt het om een tik op haar oren te geven (zolang het duurt ,eigenlijk heb ik nog geen effectieve fase 4 gevonden). Het is belangrijk dat je een goede fase 4 geeft die hij dus als zodanig ervaart, Whoopie vindt dat getik aan haar oor vervelend, een ander paard iets anders. Met de string zijn penis raken wil bij hem mischien wel helpen, het moet vervelend zijn voor hem.

En mijn ervaring met deze paarden is dat je een waarschuwing geeft en dan door je fases heen gaat naar fase 4 anders heeft het nut, ze kunnen erg goed tellen ml.
Als hij tegen de druk ingaat, dan denk ik dat je een fermere faseverhoging moet geven.

Belangrijk is de voorbereiding, dus zorgen dat je 'The seven games van hem wint", vooral zijwaarts laten lopen, achterwaarts, voorhand wegdrijven dat hebben dominante paarden liever niet, wees erg duidelijk en consequent vooral.
En zorg dat je focus hebt en uitgerust bent als je lastige dingen gaat doen,zo belangrijk anders ga je vanuit de emotie reageren, en dat werkt niet zo goed is mijn ervaring.

En mocht je ooit gaan rijden, en hij luisterd aan de hand niet perfect in die zin dat hij je toch nog af en toe het gras weet in te sleuren, dan zou ik hem NOOIT laten grazen onder het zadel, daar heb ik eeuwig sprijt van dat ik dat ooit heb toegestaan.

Heel veel succes,ik zou gewoon eens lekker een lesje nemen af en toe, is zo fijn als iemand meekijkt want er zijn zoveel dingen belangrijk.

[wannabe]

Ik zou, net wat Janneke zegt, de fases (vooral 4) effectiever maken en ook sneller door de fases heen gaan. Een laaange fase 1 en dan snel 2,3,4. Als je fase 4 niet werkt, dan is het geen fase 4. Een fase 4 hoort effectief te zijn. Aan de andere kant moet hij wel snáppen wat de bedoeling is, voordat je iets van hem vraagt waar hij sneller op dient te reageren.

Als je je paard uit het gras hebben wil, onthoud dan dat de motor aan de achterkant zit. Je vraagt een paard niet uit het gras dmv druk op het halster, zo kan hij zich ook niet schrap zetten. Mijn fases zijn bv als volgt; fase 1 is een actieve houding, fase 2 een 'kom' en m'n arm met de LR omhoog, fase 3 een tik met de stick op de grond en fase 4 is een tikje met de stick op haar schoft. Nu ben ik met Wien al járenlang met gras-eten bezig, mijn vorige fase 4 was een pets met de string tegen haar uiers
Niet fijn, maar wél effectief, en daar gaat het om bij een fase 4.

[inger]

hmmm lastig probleem, maar kan wel opgelost worden hoor!!

Een paar denkertjes...
bij bijv. toch even snel gras happen in de berm....

Waar loop jij op dat moment? (voor, naast, achter, zij van je paard inzien zijkant op welke hoogte, hoofd, schouder, buik, achterhand?)
Waar ben jij op dat moment met je gedachte? (bij het paard, de omgeving, je dingen thuis, of nog te doen dingen?)
Hoe beweeg je op dat moment? (langzaam lopen, normaal lopen, hoog tempo lopen, twijfelen?)
Heeft het paard voordat hij richting de berm schiet nog een signaal afgeven? (je zag/voelde hem kijken/denken, "ha lekker gras hapje")

Kan je hem voor zijn? Dus op het moment dat hij het voorgaande signaal afgeeft een klein tikje aan het leidtouw geven.
Zo ja dan krijg je zijn aandacht terug voordat hij door kan zetten. En jij dus niet hoeft te trekken, want dit laatste zal je altijd verliezen.
Wie niet sterk is moet slim zijn toch?

Het beste is ervoor te zorgen dat je paard altijd zijn gedachte bij jouw heeft, dus allert is op jouw doen en laten. Dan kunnen zijn gedachten niet bij het eten zijn. En ooohh wat is die berm lekker, maar dit komt niet op zolang jij hem bezig kan houden.
Doet hij het goed, kan je hem belonen door hem op een bepaald van te voren bedacht commando laten eten in de berm.
Dit mag hij dan alleen als jij het speciefieke commando geeft en anders geen snoepen.

Dit moet je in het begin vaak herhalen en kost best wel wat tijd en energie, maar het maakt het wandelen wel makkelijker.
en ik heb ook 2 vreselijke snoepers die ik soms ook best lastig onder commando kan houden langs hele lekkere groenen bermen

Wat betreft je fases van druk....
ja dat is lastig te omschrijven op papier. De 1 vindt de ene druk laag terwijl de ander denkt dat is heel veel.
Dit is op papier niet te beschrijven. Dit heeft te maken met het paard zijn karakter, het baasje en zijn/haar karakter en hoe de combi is.

Je zult zelf een beetje moeten testen wat is veel en wat is weinig aan de hand van de reactie van het paard. Zwaai je een beetje met het touw en geen reactie, staat nog steeds te suffen, kijkt de ander kant op oid. Dan is dat voor dat paard een lage vorm van druk of te wel geen die invloed heeft. Zwaai je heel wild en het paard komt direct omhoog, dan is dat heel veel druk.
En dus TE veel. Ik noem nu 2 uiterste om het makkelijk te maken in de omschrijving.

Hiertussen zul je een beetje moeten gaan zoeken. Korte snelle acties hebben meer indruk op een paard dan lang during trekken. Hier gaan ze nl tegen in met hun gewicht en krijg je dus wat je al beschreef. Een korte fikse ruk en direct los moet genoeg zijn in het begin om hem te weerhouden.

Als je consequent bent en dit in het begin goed uitvoert hoef je later niets meer te doen omdat je paard je beweging al heeft gelezen voordat je hem hebt uitgevoerd. Dat is het fijne van hun manier van lichaamstaal lezen. Honden zijn daar ook zo goed in

[Friese Tinkerfjord]

Bedankt voor het meedenken


Hannes loopt schuinachter me. Ik probeer in een lekker tempo door te stappen. Op die manier voorkom ik dat hij echt onverwacht de berm in duikt. Het gaat vooral mis als ik hem iets anders wil laten doen dan doorstappen (netjes halthouden bijvoorbeeld), of als hij iets ziet. Soms duikt hij 'zomaar' de berm in, omdat hij trek heeft. In dat geval ben ik niet sterk genoeg om hem tegen te houden, zelfs al heeft hij nog drie stappen werk. Volgende keer zal ik eens proberen of ik hem met een 'heftige' actie richting de achterhand zover krijg dat hij door het gras heen loopt.

Als ik twijfel gaat het zeker weten mis. Hij heeft het nodig dat ik zelf denk dat ik de ultieme leider ben. Best lastig, want zoveel zelfvertrouwen heb ik nog niet altijd. Als ik iets van hem vraag, dan moet ik eerst zelf geloven dat hij het gaat doen. Gelukkig doet hij het dan ook vaak, waardoor ik meer in mezelf ga geloven, en hij (theoretisch) ook beter gaat luisteren.

De laatste dagen ben ik weer vooral lief en aardig, zachtjes vragen, maar wel volhouden tot hij het doet. Als ik 'm dan een keer de huid vol scheld omdat hij iets doet wat echt NIET mag, dan is hij daar wel van onder de indruk, en gedraagt hij zich na die tijd heel netjes. Ik kan dus nu best een keer een fase verhogen, daar reageert hij dan wel op. Maar die hogere fase moet steeds harder of sneakier, en dat kan nooit de bedoeling zijn...

Volgende week ga ik bij iemand kijken die les geeft. Niet alleen voor tips en uitleg, maar ik denk dat het ook wel goed is als ik wat structuur in onze trainingen krijg.

En mocht je ooit gaan rijden, en hij luisterd aan de hand niet perfect in die zin dat hij je toch nog af en toe het gras weet in te sleuren, dan zou ik hem NOOIT laten grazen onder het zadel, daar heb ik eeuwig sprijt van dat ik dat ooit heb toegestaan

Hannes heeft een commando 'grazen'. Daar moet hij op wachten. Maar een keer heeft iemand anders met hem gewandeld, die hem zonder dat commando liet grazen. Sinds die tijd heb ik dus een paard dat het gras in duikt.

[xmarliez]

Je kan steady and rhythmic pressure combineren. Mijn tinker lijkt namelijk ook druk doof (en als mijn instructeur er mee speelt niet ). Het gaat ook om je intentie, als je druk geeft en je straalt het vanuit je navel ook echt uit en bij fase 3 nog geen reactie kun je gaan combineren, naar fase 4 gaan en met rhythmic pressure erbij beginnen. Op een gegeven moment krijgen ze door dat ze naar eerdere signalen moeten luisteren.
Zo is mijn probleem bij de circling haar aan het lopen zetten en dat komt door mijn intentie. Ik ga door de fases heen en fase 4 is altijd enorm hard alleen vaak naast (bang haar te raken) en nogal.. tja hoe kan ik dat het beste zeggen.. nogal 'niks'. Als Humphrey haar pakt dan is het jij gaat, jij gaat nu en jij gaat n.... ooh ze is al weg. En dat lukt mij nog niet.. Terwijl hij heel rustig in zijn houding is maar tegelijketijd ook heel duidelijk. En ik ga dan heel groot bewegen en steeds op het verkeerde moment/te snel/ te soft of gewoon raar.. Moeilijk..

[Friese Tinkerfjord]

xmarliez...

Met Hannes heb ik dat ook, ik moet met 'mijn hele wezen' denken dat ik de leider ben, en dat ik bepaal wat hij gaat doen. Dan reageert hij wel op lichte hulpen. Bij hem moet je echt overwicht uitstralen, volgens mij zijn fases dan minder belangrijk...

Ik weet niet of het bij mij vanuit mijn navel komt, het is een gevoel dat ik vanbinnen 'pak' en dan naar Hannes uitstraal, er zit heel weinig energie achter. Beetje lastig om uit te leggen, vooral omdat het alleen een gevoel is, en niet een technische hulp.

In ieder geval, ik heb vandaag het een en ander geprobeerd, en voor mij voelt het niet goed om door de fases heen te gaan, ik denk namelijk dat het probleem echt bij mij zit, en niet bij Hannes.

[xmarliez]

Het probleem ligt ook bij mij hoor en zeker niet bij mijn paard. Ik kan het niet precies op papier zetten wat ik bedoel maar ik denk dat ons gevoel redelijk overheen komt.

[inger]

hmmmm je hebt het ook steeds over ik moet de leider zijn. En dat je dat moeilijk vindt.
Kan ik mij zeer goed voorstellen. Een echte goede leider zijn is moeilijk en vergt een hoop verantwoording.

Je kan ook denken ik WIL graag dat je iets NU doet. Dus niet denken ik moet de leider zijn, maar ik wil nu samen wandelen zonder gras eten.
Wij zijn maatjes en gaan samen wandelen zonder te eten. Wij hebben een leuke gezellige middag en leren van elkaar.

Zo hoef je iet in leiderschap te denken, en hoef je in je gedachten niet te falen als leider met mislukt leiderschap.
Maar heb je een klein communicatie foutje. En deze herstel je en je gaat weer verder. Misschien twijfel je dan minder aan jezelf.
Je kan het echt wel hoor. Ik lees goede dingen!!

Blijf hem steeds wel met een schuin oog in de gaten houden als hij naast je loopt. Misschien kan je een patroon vinden waardoor je hem voor kunt zijn voordat hij het gras induikt. Niet overdreven op focussen, maar in gedachten houden

Nu moet ik eerlijk zeggen ik wandel ook met en zonder snoeperijen. De keer zonder moet ik allerter zijn dan wanneer ze maar aan mogen eten zeg maar. Wat ik daarbij doe, ik maak een soort van vaste eet plaatsen tijdens het wandelen. Dus niet eerder snoepen dan op dat punt. oid.
Dan is het ook wel zo dat je daar dan MOET eten en lastiger door kan lopen, maar het zou een suggestie kunnen zijn in het opbouwen tot helemaal niet meer eten. Dan heb je jezelf een doel gesteld en is het misschien makkelijker deze duidelijk te maken naar je paard toe?

[Friese Tinkerfjord]

Goed te horen dat ik niet de enige ben met dit probleem.

Jouw reactie zet me wel aan het denken, Inger, misschien niet eens zo'n gek idee om het eens op een andere manier te bekijken, het moet immers wel relaxt blijven. Maar 'maatje'-zijn is voor Hannes veel te leuk, dan komt ie boven op me staan.

Het lukt wel aardig, met die leiderschap-gedachte, inderdaad, we hebben wel eens een communicatiestorinkje, maar uiteindelijk komt het altijd goed.

Ik vraag me af of het stiekem toch onzekerheid van Hannes is, want toen we een stukje de andere kant op gingen (vreemde weg), kwam ik ook niet echt tot hem door. Ik kon hem wel uit de berm houden, maar meer dan dat ook niet. Later, op bekend terrein, was hij weer megabraaf, en ging hij verbazingwekkend goed de berm weer uit, hij heeft maar een hapje of twee 'gesnoept'. Hij kon zelfs twee keer in het gras staan, zonder te eten.

Volgende keer eens kijken hoe hij reageert als ik weer een keertje gewoon in de bak train, of hij dan ook iets "onzekers" heeft...

[inger]

Maar een maatje zijn hoeft niet meteen een om de hals lopend/springend mens te zijn hoor en een en al love
Maatjes kunnen elkaar aanvullen. Zo iets als twee goede vrienden of vriendinnen van elkaar zijn. Elkaars steun en toeverlaat.
Snap je iets niet, helpt de een je een handje, snapt de ander iets niet help jij die persoon. Zo kan het ook met een paard gaan groeien.
Elkaar aanvullen, steunen bij zoals je hierboven schrijft in nieuwe situaties. Dat doen maatjes in mijn ogen.

Het zo zo maar kunnen dat hij gaat eten uit spanning. Niet eens zo'n hele rare gedachte.
Kijk je komt al een stapje verder. Het lukt je al aardig schrijf je...gewoon volhouden hoor!! Iedereen heeft wel dipjes

[Friese Tinkerfjord]

Elkaar aanvullen, steunen bij zoals je hierboven schrijft in nieuwe situaties. Dat doen maatjes in mijn ogen.

Zoals het vandaag ging, was helemaal super!! Ik denk dat het toch een soort spanning is, dat hij af en toe zo 'eigenwijs' reageert. Ik heb geprobeerd de balans te vinden tussen tijd om het te verwerken, en aanmoedigen. Dat ging geweldig: Hij liep rustig mee, hij stopte onderweg wel eens, maar na een paar tellen ging hij op een vriendelijk verzoek weer verder. Hij at alleen op commando, en liet zich zelfs met een lichte druk weer uit de berm halen!!

Nou maar hopen dat we dat volhouden.

[inger]

[HeidiRickDennis]

Ik schrik eerlijk gezegd van de tik op de uiers en de penis... Het mag dan een effectieve fase 4 zijn misschien maar daar ligt toch echt wel een grens voor mij. Zie het al dat als ik niet luister iemand aan mijn tepels gaat trekken Kan me niet voorstellen dat er geen andere effectieve fase 4 te vinden is. Wellicht haal ik me hiermee weer eens de woede op de hals maar in hoeverre is een dergelijke fase nog natural??? Heb nog nooit een paard gezien dat een ander paard bij de uiers of de penis greep. Sorry moest het effe kwijt.

[wannabe]

Liever 1x goed effectief dan 10x in-efficiënt, ik zie daar het punt 'natural' niet zo in. Op een gegeven moment heb je het meeste gehad en moet je op zoek naar iets wat wél effect heeft. Zo hard mogelijk aan het hoofd trekken, of je paard slaan is misschien wat meer natural (doen ze in de kudde ook ) maar is echt niet fijner, en in sommige situaties niet eens effectief als fase 4.. als dat een tik tegen de uiers dat wel is, doe ik dat echt liever. Om daarna (of logischer, daarvoor) er aan te werken dat je paard ook respons geeft bij een normale fase 4. Uiteindelijk is het wel zo dat je paard voor die consequentie 'kiest'.
Gras-issues kunnen gevaarlijk worden en dan geef ik liever 1x met de stick een prik tegen uiers dan dat ik mezelf of m'n paard laat afvoeren.

Duidelijkheid is zó belangrijk. Wien had op een gegeven moment ook wel door dat ik toch niet verder ging dat een knal tegen haar kont, en dat ze daarna wel verder grazen kon. Tenzij ik zo lang irritant was met nieuwe fases 3 (op zoek naar fase 4) dat ze wel even een metertje doorliep.
De effectieve fase 4 die ik op dat moment(!) vinden kon was een tik tegen haar uiers. Oh, je wilt écht dat ik meeloop? Yes please, thank you, sorry uier en daarna nooit geen fase 4 tegen uiers meer.
Ze heeft me inmiddels al 100x duidelijk gemaakt dat écht menen/weten wat je wil uiteindelijk veel fijner is voor een paard, hoewel het af en toe NIET leuk is en misschien zelfs 'zielig' op dat moment..

Ik snap wel dat het nogal heftig klinkt, maar op een gegeven moment heb je écht een effectieve fase 4 nodig, niet alleen voor jezelf maar ook FOR the horse.