Het paard dat ik hier bedoel was een tinker die ik in de heropvoeding heb gekregen. Ik kreeg het paardje met een stootteugel aan het bit (kennis had geen verstand van paarden, manege-eigenaar had een goede oplossing tegen hoofdschudden bedacht). De tinker had heel veel kleine sneetjes aan weerstzijden van de mond (het bit was versleten) en bleek behoorlijk haken op de kiezen te hebben. Je mocht zelfs niet naar haar wijzen, dan liet ze zich achterover vallen. De da heeft haar verdoofd en de tanden bijgewerkt. Friendly game, yoyo, circlen, porcupine begreep ze wat ik van haar vroeg. Maar ze begreep gewoon niet wat ik bedoelde als ik haar hals omlaag vroeg (druk achter oren dus). Met dit paard naar fase vier gaan, zou zeer slecht aflopen. Ze had net weer wat vertrouwen in de mensheid en ze sloot zich niet af, ze begreep het gewoon niet. Dit is een paard dat graag opdrachten voor je uitvoert. Toen ze eenmaal gezakt was en ik onmiddellijk friendly game ben gaan doen, deed ze het daarna op de minst mogelijke druk. Het kwartje was gevallen.
Inderdaad: mijn eigen B'elanna is een meester in dingen niet of half doen en er een bij voorkeur dom gezicht bij trekken. Haar zoon Wizkid van twee jaar ook. Dat is wat anders. Kortom ik kijk naar het oog, de houding, het hele paard/pony en bij de één ga ik naar vier, bij de ander persé niet.
Bladwijzers