Moeilijk benaderbaar in de wei

[Mellien]

Zolang als ik Pjelk ken, is hij 'sceptisch' naar mensen toe. Eerst was dat heel erg en liet hij zich in de wei niet eens vangen. Nu is dat veel minder maar toch is hij nog altijd terughoudend. Ik moet hem altijd wat voorzichtig benaderen. Als ik bijvoorbeeld rustig naar zijn schouder loop, zonder erg te focussen of bedreigend over te komen, dan doet hij altijd een stapje terug. Als ik hem spiegel en ook een stapje terug doe dan komt hij vaak wel naar mij toe. Of toch tenminste na een aantal keren approach en retreat. Soms baal ik daar alleen van. Dan zou ik willen dat hij wat makkelijker te benaderen was. We kennen elkaar nu al zolang, waarom dan nog die reserves ?
Wat ik nog wel even moet vermelden is dat Pjelk toen ik hem 9 jaar geleden leerde kennen, niet zulke leuke ervaringen met mensen had. ZIjn vorige eigenaar was spastisch en kon daardoor bij het rijden zijn eigen lichaam niet goed controleren. Hij heeft Pjelk daarmee veel pijn en angst bezorgd . Pjelk was dan ook compleet introvert toen ik hem leerde kennen. Het gedrag van nu valt daaarmee wel te verklaren maar toch vraag ik me af of het ook anders kan. Ik vraag me af hoe ik hier het beste mee om kan gaan.

Benaderingswijzen die ik nu gebruik:

- Approach and retreat zoals beschreven. Pjelk doet een stapje weg, ik ook. Wachten, weer benaderen, loopt Pjelk weer weg dan doe ik het ook etc. Net zolang tot de connectie komt en Pjelk naar mij komt. Dan kan ik hem voorzicht aan steeds meer benaderen. Schouder en flank zijn het minst bedreigend, aanrakingen bij zijn hoofd vindt Pjelk in dat stadium van contact wel eng. Het gekke is dat als we eenmaal 'connected' zijn, dwz als ik hem bijvoorbeeld borstel, los of met alleen een halster om zonder vast te staan, ik juist weer van alles bij hem kan doen. Dan is het een behoorlijk verdraagzaam paard.

- De andere benaderingswijze is Pjelk wederom voorzichtig benaderen, hand op zijn schouder (of andere niet zo enge plek) en deze daar houden. Pjelk loopt dan stap voor stap achteruit. Ik loop mee tot hij stilstaat en haal dan mijn hand weg om hem zo te belonen voor het stilstaan. Soms ga ik nog verder en drijf ik hem van achteren aan om hem te zeggen dat hij niet achterwaarts mag. Daarna neem ik weer even afstand om de druk weg te halen.

Wat ik me afvraag is waarom Pjelk toch zo sceptisch kan blijven. Wat kan hem bang / onzeker blijven maken? Zal dit altijd zo blijven? Hoe kan ik er het beste op reageren?

[Ebby]

Ergens best wel herkenbaar, misschien op een andere manier, maar ik ben heel erg benieuwd wat anderen hierover te zeggen hebben.

Ik ken Drusla misschien nog niet zo heel erg lang, maar ze heeft op een bepaalde manier wel het zelfde. Dat doet ze bij haar eigenaar ook, iemand waarmee ze toch best wel een goede band heeft, en die al 10 jaar samen zijn. Zolang ze op de weide staat, is ze heel gereserveerd en sceptisch, maar zodra ze eruit is, zijn veel dingen goed en geen probleem. Ze lijkt het rijden en de dingen die we met haar doen ook wel leuk te vinden. Wanneer ik op haar lichaamstaal ga letten, ga proberen te retreaten wanneer ze een sceptisch hoofd trekt of anderzinds aandacht besteed aan haar lichaamstaal is ze ook zo weg, terwijl wanneer ik gewoon op haar afloop, alle lichaamstaal negeer, ze vaak met een sceptisch hoofd blijft staan, maar niet wegloopt. (misschien een paar pasjes, maar it is).

Nu ben ik nog maar net met Drusla bezig dus zijn er nog veel dingen in ontwikkeling, maar ik vind vooral het verschil tussen "in de weide" en "er buiten" zo groot. (vooral; voor het halster omdoen en erna). Ook in de weide zitten levert niet meer op dan een geintresseerde blik vanuit de verte en verder op slaapstand.

Hoe is Pjelk at liberty? Laat hij zich dan wel benaderen, en heb je draw?

[andrea en ariel]

Ik heb ook is zoiets herkenbaars getraind met clickertraining, dat gaf een goed resultaat. succes

[trea]

Ik denk ook dat dit met gedrag met clickertraining (postieve bekrachtiging) om te buigen is naar ander gedrag. Het zou de meest simpele aanpak zijn.
Zijn huidige gedrag zit er al zó lang in dat hij gewoon niet weet dat het ook anders kan. Het heeft niets met jou te maken dat hij zo doet, het is gewoon aangeleerd gedrag dat hij vertoont. Je zult het nieuw aangeleerde gedrag flink vaak moeten bekrachtigen voor het erin zit, maar het is wel heel leuk om te doen.

[sanne]

Wat doet hij voordat hij wegloopt? Wat doen z'n oren, z'n ogen, z'n hoofd?
Als ik aan kom, doe ik dat altijd vanaf de voorkant. Op een gegeven moment kijkt Tas dan op. Dan sta ik even stil, kijkt tas me aan met twee ogen, twee oren dan loop ik rustig verder. Draait ze ergens op een bepaalde afstand een oor weg of haar hele hoofd iets af, dan is dat het eerste teken van onzekerheid. Dan sta ik stil en loop naar achter. Meestal doe je dan één stap naar achter en draait gelijk dat oor terug Op die manier speel je approach en retreat tot je er bent. Meestal komt je paard dan op het laatste stukje naar je toe gelopen.
Tas was ook erg sceptisch en komt nu naar me toe. Af en toe is ze weer even wat skeptisch, ik let dus altijd op wat ze doet als ik haar benader.
Daarnaast neem ik altijd wat brokjes mee als beloning.
Wat voor dit soort paarden een hele goede beloning is, is weglopen als ze eenmaal naar je toe komen. Dat vergroot het vertrouwen en de nieuwsgierigheid. Ook met grondwerk kan je dit oefenen. Als de draw niet 100% van harte gaat, kan je het beste omdraaien en weglopen.

[amethist]

Wij hebben bij Lady een soort gelijk probleem gehad alleen was Lady hier korter. Wij merkte dat het bter ging als we eerst bepaalde andere paarden uit de kudde haalde. De dominantere dieren waren dat. Als we die uit de wei hadden benaderde we haar opnieuw. Duurde ook wel lang (dean heeft er wel eens 2 uur gestaan) maar als het dan lukte deden we niks alleen wat lekkers geven. Dan gingen we weg en de volgende dag opnieuw. Na een tijdje kwam ze zelf behalve als bepaalde dieren tussen haar en ons in stonden als wij die dan "weg jaagde of weg lokte" kwam ze. Nu weet ze ook dat als ze bij ons staat en de andere komen er aan dat ik die vak een stap achter uit laat doen met de stick zodat zij kan blijven staan. Overigens moet ik niet met een ander halster de wei in lopen want ze ziet het vanaf grote afstand en is weg en wil niks van mij weten. Dus hebben wij altijd heel vertrouwd hetzelfde halstertje en touw bij ons als we haar halen.

[Antheman]

HEEL erg herkenbaar.

Ik heb hulp gehad van Mafhaf om the catching game aan te leren, en sindsdien heb ik nooit meer 1 probleem om ze mee te nemen . Nu nemen ze mij regelmatig mee

[Friese Tinkerfjord]

Kijkt Pjelk wel naar je, als je bij hem komt?

Pyco had dat in het begin ook, maar dat was voornamelijk omdat hij mij niet kende. Zijn oude baas liep hij heel lief achterna. Pyco hield me heel erg in de gaten als ik bij hem kwam. Als ik te dichtbij kwam, ging hij een stapje achteruit. Als ik hem wilde benaderen moest ik zelf heel rustig zijn, en mijn focus meer naar zijn achterhand brengen. De achterhand draait dan van je af, en het hoofd komt naar je toe.

En ja, ik denk ook dat clickertraining heel goed kan helpen, het kan best dat Pjelk denkt dat zijn gedrag zo hoort.

[Evenaar]

Oh ja, heel herkenbaar!
Fenna en ik zijn al 8 jaar samen en hebben heel wat lief en leed gedeeld, we kunnen samen van alles en hebben hartstikke veel bereikt. Maarrrr, het gaat pas als de connectie er is. En iedere keer weer moet ik die weer maken en dan is alles goed. Heeft 1 van ons 2 een off-day dan kost dat ontzettend veel moeite en soms is dat zo frustrerend. Dan denk ik net als jij 'je weet nu toch wel wie ik ben?!'
Soms voeren we alsnog de catching game weleens uit, daarna is alles vaak koek en ei. Blijkbaar wil ze op zo'n moment weten of ik haar kan leiden, gewoon even zeker weten.
Ook Fenna is erg gevoelig en heel sceptisch naar mensen, ze is een tijd bijna onbenaderbaar geweest vooral door anderen maar soms ook voor mij.

Als we veel samen doen, vooral veel tijd met elkaar doorbrengen lijkt eht beter te gaan. Tenzij we veel moeilijke of spannende dingen doen.
Ik denk inderdaad dat het met clicker op te lossen zou zijn. Wij hebben het soortgelijk opgelost, door de komst van het graasmasker. Als ik kom doe ik het masker af en mag ze even zonder grazen aan het halster, werkt zeer positief. En als ik enkel alle paarden uit de wei haal voor het avondvoeren dan geef ik Fenna iets als ze bij me komt. Het maakt de drempel lager en voegt iets positiefs aan mij toe.
Desalniettemin, als ik echt gehaast of gestresst ben dan is het alsnog moeilijk, dan interesseert het voer Fen te weinig. Ik blijf altijd approach en retreat-achtig benaderen, gewoon omdat dat de druk weghoud en de situatie voor dat moment schetst.

Blijft lastig hoor, lijkt mij soms ook heerlijk als je paard bij de eerste roep in galop naar je toe komt.... Maarja tis ook nog eens een short horse en een kuddeklever. Dat laatste werkt ook tegen, ze komt niet zelf van de kudde vandaan, ik moet eerst de kudde komen vervangen voor we er weg kunnen. Alhoewel ze dit jaar dapperder dan ooit lijkt (in sommige gevallen) wat dat betreft dus ik ben benieuwd hoe het dit weideseizoen gaat

[stippeltje]

Oh ja, heel herkenbaar!
Fenna en ik zijn al 8 jaar samen en hebben heel wat lief en leed gedeeld, we kunnen samen van alles en hebben hartstikke veel bereikt. Maarrrr, het gaat pas als de connectie er is. En iedere keer weer moet ik die weer maken en dan is alles goed. Heeft 1 van ons 2 een off-day dan kost dat ontzettend veel moeite en soms is dat zo frustrerend. Dan denk ik net als jij 'je weet nu toch wel wie ik ben?!'
Soms voeren we alsnog de catching game weleens uit, daarna is alles vaak koek en ei. Blijkbaar wil ze op zo'n moment weten of ik haar kan leiden, gewoon even zeker weten.
Ook Fenna is erg gevoelig en heel sceptisch naar mensen, ze is een tijd bijna onbenaderbaar geweest vooral door anderen maar soms ook voor mij.

Als we veel samen doen, vooral veel tijd met elkaar doorbrengen lijkt eht beter te gaan. Tenzij we veel moeilijke of spannende dingen doen.
Ik denk inderdaad dat het met clicker op te lossen zou zijn. Wij hebben het soortgelijk opgelost, door de komst van het graasmasker. Als ik kom doe ik het masker af en mag ze even zonder grazen aan het halster, werkt zeer positief. En als ik enkel alle paarden uit de wei haal voor het avondvoeren dan geef ik Fenna iets als ze bij me komt. Het maakt de drempel lager en voegt iets positiefs aan mij toe.
Desalniettemin, als ik echt gehaast of gestresst ben dan is het alsnog moeilijk, dan interesseert het voer Fen te weinig. Ik blijf altijd approach en retreat-achtig benaderen, gewoon omdat dat de druk weghoud en de situatie voor dat moment schetst.

Blijft lastig hoor, lijkt mij soms ook heerlijk als je paard bij de eerste roep in galop naar je toe komt.... Maarja tis ook nog eens een short horse en een kuddeklever. Dat laatste werkt ook tegen, ze komt niet zelf van de kudde vandaan, ik moet eerst de kudde komen vervangen voor we er weg kunnen. Alhoewel ze dit jaar dapperder dan ooit lijkt (in sommige gevallen) wat dat betreft dus ik ben benieuwd hoe het dit weideseizoen gaat

tsja...Maggie komt wel in een drafje op me af en is reuze nieuwsgierig! maar als ik dan het halster om wil doen, draait ze zich toch weer om! Ze blijft dan wel heel goed op me letten, wil wel erg graag weer naar me terug, maar aan het haster..nee dat liever niet! Het is toch veel leuker in de wei

[HeidiRickDennis]

Persoonlijk zou ik het volgende doen:

Heel regelmatig lekker in de wei gaan zitten zonder ook maar iets te vragen. Ga lekker je zadel o.i.d. zitten poetsen. Zo leert hij dat je er bent zonder iets van je te hoeven verwachten. Draai vooral je rug naar m toe maar hou hem in je ooghoeken in de gaten. Komt hij kijken? Prima dan krijgt hij iets lekkers of een aai en verder niets. Uiteindelijk zal geen enkel paard de verleiding en de nieuwsgierigheid kunnen weerstaan en komt kijken. Dit doe je net zo lang totdat je denkt dat hij geheel op z'n gemak is met jou in het weiland (dus hij is even komen kijken en laat je daarna weer je eigen gang gaan door lekker te gaan grazen) en dan loop je op je gemakje het weiland uit. Herhaal dit een aantal dagen achter elkaar en dan blijf je gewoon eens staan en kijk je of hij naar je toe komt. Je kunt dan eerst b.v. met je rug naar hem toe gaan staan en wachten tot hij je komt besnuffelen. Als hij dat gedaan heeft, draai je je heel rustig om, beloond hem en gaat weer weg. Ook dit weer een aantal dagen. Vervolgens ga je met je gezicht naar hem toestaan en wacht tot hij bij je komt, dan belonen.

Bij mij heeft deze aanpak ooit super goed gewerkt doordat het paard op die manier leerde te vertrouwen in de mens. Overigens was het bij hem ook zo dat als hij eenmaal gezadeld etc was, hij totaal niet meer terughoudend was.

Succes en ik ben benieuwd wat er voor jouw paardje werkt.

[Mellien]

Bedankt voor alle reacties en sorry voor mijn late reactie . Ik ben de laatste tijd niet veel op het forum geweest en wilde jullie reacties ook even laten bezinken.
Vooral Trea's reactie vond ik fijn te lezen.

Ik denk ook dat dit met gedrag met clickertraining (postieve bekrachtiging) om te buigen is naar ander gedrag. Het zou de meest simpele aanpak zijn.
Zijn huidige gedrag zit er al zó lang in dat hij gewoon niet weet dat het ook anders kan. Het heeft niets met jou te maken dat hij zo doet, het is gewoon aangeleerd gedrag dat hij vertoont. Je zult het nieuw aangeleerde gedrag flink vaak moeten bekrachtigen voor het erin zit, maar het is wel heel leuk om te doen.

Vooral het idee dat het niets met mij te maken heeft en dat veel mensen aanraden het oude, vastgesleten gedrag met clickertraining te veranderen is, spreekt me aan. Ik vroeg me namelijk toch nog af of er iets in ons contact is wat niet goed is, wat ik moet bevestigen of herwinenn. Maar ik kan me ook goed voorstellen dat het weglopen van Pjelk oud gedrag is dat herschreven moet worden. Ik ga dat de komende tijd proberen en eens kijken hoe me dat bevalt.

[nienke07]

Ik heb weinig toe te voegen aan bovenstaande tips! Vooral daar waar het gaat over het clickeren denk ik dat je heel erg op de goede weg zit Succes en houd je ons op de hoogte?

[Mellien]

Zo, even een updateje na lange tijd! De situatie is inmiddels behoorlijk verandert. Geclickert heb ik niet maar Pjelk is tegenwoordig wel goed te benaderen in de wei. Het enige wat ik hiervoor gedaan heb, is hem zeggen dat hij niet achteruit moet lopen als ik hem aai door hem te begrenzen bij de achterhand. Staat hij dan stil, dan loop ik weer even weg. Als beloning en als rustpunt voor hem. En dit werkt! Hij blijft makkelijker staan nu. Leuk, hoe eigenlijk alleen de verandering van een gedachte (Pjelk vind me niet eng meer maar moet ander gedrag aanleren wanneer ik hem benader in de wei) al voor zo'n gedragsverandering kan zorgen!

[trea]

Super fijn om te lezen Mellien! Ik ben overigens wel benieuwd hoe je hem begrenst aan de achterhand als je hem benadert? (Ik neem tenminste aan dat je hem van voren benadert?)