hoe om te gaan met angst van paard

**HeidiRickDennis** · 11-05-10, 22:53

Wat gaaf dat het nu allemaal zo lekker gaat!

**GypsyCris** · 11-05-10, 23:12

Ze vergeet die andere stoere vent te noemen die steeds aan die voetjes heen en weer geslingerd wordt als de grote, lieve hengst zijn voetjes heen en weer doet in plaats van netjes stil houdt

**HeidiRickDennis** · 11-05-10, 23:33

oohhh je bedoeld dat je gratis kracht- en conditietraining krijgt?

**GypsyDiamonds** · 11-05-10, 23:35

ik regel het goed hoor, vrouwtje voor friendly, mannetje voor zwaar werk

**HeidiRickDennis** · 12-05-10, 00:08

De laatste keer dat ik dat deed (beter gezegd dat manlief zich opwierp als stoere prins naast het paard

) hield hij er behoorlijke rugpijn aan over

en ik een zwakke blaas want ik deed het bijna in mijn broek

.

**GypsyCris** · 12-05-10, 19:41

Oorspronkelijk Geplaatst door HeidiRickDennis

De laatste keer dat ik dat deed (beter gezegd dat manlief zich opwierp als stoere prins naast het paard

) hield hij er behoorlijke rugpijn aan over

en ik een zwakke blaas want ik deed het bijna in mijn broek

.

Ben het inmiddels al gewend, krijg je met 3 tinkers en een kleine donderstraal (en Dianne)

**Marleenz** · 12-05-10, 19:46

Hahaha mijn manlief... Is al weg als ze een beetje enthousiast een kus komt geven... Nu moet ik ook eerlijk bekennen dat mijn paardlief niet van de lieve kleine kusjes is maar eerder je impulsief als ze is je een hersenschudding bezorgd... Duurde ook een hele tijd voor hij erachter was dat ze voetjes gaf en niet schopte

Wereld vent maar niet bepaald een Pat

**HeidiRickDennis** · 12-05-10, 21:00

Ik zal het hele verhaal van die bewuste dag eens hierhee kopieren dan kunnen jullie net zo lachen als (man heeft grote dosis humor en kan er nu om lachen...toen niet hihi)

Het was me het avondje wel
Plaats nieuwe blog 17 jun 2009, 00:51
Vandaag zou ik de paardenmannen eindelijk uit de wei gaan halen om ze weer eens onder de mensen te krijgen ipv onder de paarden. Wat ben ik achteraf blij dat het vanmiddag te druk was op de weg waardoor ik besloot om de werkzaamheden en de paardenmannen om te draaien .

Had ik eerst in gedachten om vanmiddag "effe" wat te doen met de heren, door de file die ik zag op de A2 richting Vianen werden die gedachten in rap tempo veranderd .

En zo geschiede dat Erik vanavond zelfs meegging met mij en de kids . Nou hij voelt het nu nog en we zijn sinds 22.30 uur ongeveer thuis...(het is nu 0:20 uur).

Wat was het geval? De heren zijn nooit ergens anders geweest dan in Hellouw en op het weiland hier in Vianen. Verkeer? Dat kennen ze helemaal niet. Nou sinds vanavond dus wel...whahaha. En Erik weet inmiddels wat hengsten zijn en waaorm men de uitdrukking heeft verzonnen: "iemand een hengst verkopen"

De heenweg ging nl. nog wel goed ondanks alle langsrijdende auto's. Daardoor waren de heren duidelijk minder gefocussed op hun verdere omgeving wetende geiten, schapen, herten, maar vooral: MERRIESSSSSSSSSSS

Vervolgens zijn we de bak ingegaan (nadat ze bij een drempel deden alsof het een immens hoge hindernis was en er sierlijk overheen sprongen). Aldaar was het Dennis die besloot dat hij weleens onder de afzetting van de bak kon doorlopen... en daar ging meneer al half. Gelukkig stond Erik daar om hem in zijn liefdevolle armen te sluiten . Helaas voor Dennis ging dat feestje dus niet door

Enfin na wat grondwerk ("hier", "back", "blijf", "stap") hebben we ene poging gedaan de heren op een normale manier terug de wei in te krijgen wat makkelijker gezegd dan gedaan was

Erik wilde graag met Rick gaan lopen (leek hem verstandiger want hij zou sterker zijn...hmmmmm jaja vandaar dat hij nu spierpijn heeft in zijn lichaam en ik hooguit in mijn kaken ). Rick reageerde zo ongeveer overal op en Erik heeft 0,0 verstand van paarden, laat staan een jonge onopgevoede hengst, dus dat was een mixture for succes

Terwijl Erik in "gevecht" was met Rick om hem richting de wei te krijgen (ongeveer een kilometer of twee lopen indien niet meer) probeerde ik hem te vertellen wat hij wel of niet moest doen. Dat was niet helemaal gelukt geloof ik getuige de kopstoot die hij op zijn neus kreeg, het feit dat hij bijna besteigert ( )werd en zijn vingers bijna gebroken... Ik zei nog: "zal ik m van je overnemen?" maar hij was immer nog van mening dat ik het dan helemaal niet zou aankunnen, zeker niet met die dikke buik nu...

Inmiddels heb ik gelukkig wel duidelijk kunnen maken dat het bij paarden niet om kracht draait maar om kennis, slimheid, snelheid en handigheid (notice al die keren dat mijn naam in die woorden voorkomt ). Eenmaal bij de wei had ik eerst Dennis erin gedaan (want erik stond nog te stoeien met Rick om hem richting de wei te krijgen...) en nam toen Rick maar over want Erik deed vanalles maar Rick wilde de wei zo niet in. Ik nam Rick over en binnen 3 seconden stond hij waar hij staan moest, hoe hij staan moest (knap he voor zo'n klein zwanger dikkertje zonder kracht???)

Anyway...Erik zit nu met spierpijn over heel zijn lichaam en ik dus zoals reeds gezegd in mijn kaken van het lachen. Pikant detail was wel dat tijdens de "wandeling" naar de wei Rick heel duidelijk liet zien dat hij "hengst was on a mission was" en dat alles wat paard was in de wijde omgeving (weide omgeving is ook passend in dit geval) daar ook op reageerde door zwaar onder de indruk te zijn en nog eens olie op het vuur te gooien door heen en weer te rennen langs de weg in het eigen weiland . Hoe dan ook... Het was me een avondje wel en ik en blij dat ik daar vanmiddag niet alleen voor stond .

**GypsyDiamonds** · 13-05-10, 12:07

Hihi, wat zijn ze toch galant he die mannen van ons

Zeker om ons nog eens een keer op een flinke lachbui te trakteren

**HeidiRickDennis** · 13-05-10, 13:38

Ik kan je vertellen dat ik toen (en het is alweer een jaar geleden bijna) vreselijk heb gelachen en bijna in mn broek deed. Hij bleef maar roepen dat het maar goed was dat ik Rick niet had meegenomen met mijn (toen nog) zwangere buik

. Inmiddels is Erik gelukkig wel een stukje wijzer geworden en weet dus dat het inderdaad niet om kracht gaat maar om een heleboel andere factoren. Het is een avond geweest die ik van mijn leven niet meer vergeet (en Erik ook niet hihi) en die nog altijd een lach op ons gezicht tovert. Enige nadeel is wel dat Erik nu niets meer met de paardjes wil doen maar wellicht dat dat terug komt als hij ziet hoe ver ze al zijn. Leuke is wel dat hij ervan overtuigd is dat ze nooit meer van hun leven bij ons vandaan gaan en dat vind ik zo onwijs sweet van hem.