hoi iedereen!
We hebben nogal een uitdaging en die wil ik graag met jullie delen, omdat ik graag wil weten wat jullie zouden doen in mijn situatie..
Boyan, mijn jonge hengstje, ontwikkelt met jaarlijkse periodes ineens een nieuwe angst. Waar dit uit voortkomt weet ik niet, hij doet dit al vanaf veulentje af aan..
Als veulen was hij doodsbang van halsteren. Als jaarling was hij ineens bang van bepaalde geluiden (met name spuitbus/fles). Als tweejarige van borstels en nu als 3 jarige van voetjes geven en met name hoeven uitkrabben en de verzorging van zijn voeten.
Met heel veel geduld heb ik met zijn eerste angsten goed kunnen omgaan en is hij daar ook heel gemakkelijk in geworden, maar wat ik me nu afvraag: hoe ontwikkelt hij die angst, omdat hij geen aanleiding heeft gehad tot bang worden.. Is het iets wat voorkomt uit zijn karakter of is het toch iets anders?
Met zijn nieuwe angst heb ik alle begrip, omdat mijn mannetje eind vorig jaar een behoorlijke rotstraal heeft gehad. De laatste keer kon hij nog worden bekapt, maar kort daarna was hij echt zo verschrikkelijk doodsbang als wij zijn voetjes vragen dat hij trillend op zijn benen staat, omhoog komt, kapt met zijn voorbenen, door je heen drukt.. Wat ik echter wel steeds kon blijven doen is zijn sokken verzorgen, maar zogauw ik met mijn hand of iets anders aan zijn hoeven kwam, begon hij te trillen en aan alles kan je zien dat hij echt verschrikkelijk bang wordt, opgetrokken buikspieren, oren heel gespitst, oogwit laten zien, staart tussen de billen gedrukt en zijn ballen verdwijnen.. Ik voel me echt een monster dan..
Gisteren heeft Marielle (mijn lieve hoefsmid) mij en vooral hem een aardig eind op weg geholpen. Omdat ik zwanger ben, ben ik niet zo sterk meer als ik buk om zijn benen te vragen, maar Marielle kon dat wel. We hebben een uur besteed aan het vragen van voetjes en ongeveer 3 kwartier aan het volhouden geweest, met vragen, vasthouden, belonen als hij niet angstig was (zeer korte momentjes) en voetje weer neerzetten. Uiteindelijk ging dit wel redelijk, maar dan nog het uitkrabben.... Weer dikke paniek!!
Nu hadden we het idee om zijn goede gedrag extreem te belonen met dus voer (iets wat eigenlijk een beetje tegen mijn gevoel indruisde, maar het werkte wel!!). Steeds als hij braaf zijn voetje gaf aan marielle, gaf ik op het juiste moment een duidelijk signaal dat hij het goed deed en kreeg hij een koekje. Na een paar keer stopte het trillen en mocht ze zelfs zijn voeten uitkrabben, alle 4!! Boyan stond zelfs rustig met zijn hoofd naar beneden en zijn buik ontspande ook! Hij stond alleen wel echt verschrikkelijk (onderdanig) te likken en te kouwen. We zijn hiermee geeindigd en over 2 weken hebben we een nieuwe date gemaakt, want we wilden niet ook nog eens van hem verlangen dat hij zijn voeten liet bekappen.. We hebben overigens zijn negatieve reacties NIET bestrafd, omdat ze voortkwamen uit angst, niet uit onwil.
Het gekke is dus, dat hij van veulen af aan geleerd heeft om voetjes te geven en het ook altijd braaf gedaan heeft en dat nà zijn rotstraal hij nog 2 keer bekapt is.. Na de laatste keer bekappen konden wij nog een paar keer zijn voeten pakken, maar daarna hield het op.. Ik heb er begrip voor dat zijn rotstraal pijn heeft gedaan, maar hij was compleet zijn vertrouwen kwijt en dat pas een hele periode na zijn rotstraal..
Ook het borstelen, dat heeft hem nooit pijn gedaan, maar toch ontwikkelde hij een angst ervoor, die net zo snel als die kwam, ook weer verdween. Na twee maanden toch steeds blijven proberen, soms zonder resultaat, liet hij zich ineens weer overal borstelen..
Ik vraag me dus eigenlijk ook af wat jullie vinden van deze situatie gisteren en of ik in jullie ogen goed heb gehandeld door hem voedselbeloningen te geven en of ik op deze voet met hem verder kan gaan. Alleen aaibelonen werkt helaas niet om hem te laten ontspannen en kalmerende woorden ook niet..
Liefs Dianne
Bladwijzers