Keihard rennen op weg naar huis

**sandravra** · 28-01-10, 09:26

Mijn paard (meest Leftbrain introvert 9-jarige Norikerruin) is de laatste tijd onhoudbaar bij het buitenrijden. Op de heenweg is het veel hinniken en treuzelen, wil ook eerder schrikken of omdraaien.
Op de terugweg is het helemaal te gek voor woorden, zodra hij op een paar honderd meter van het weiland is gaat hij als een bezetene ervandoor. Maar niet even gewoon, nee echt snoeihard. Hij houdt pas weer op vlak voor het weiland. Het is heel gevaarlijk wat hij doet, negeert ook verkeer. Ik probeer het voor te zijn en dan voltes te draaien, maar met die snelheid is dat ook niet zonder risico.Bovendien is hij op snelheid gewoon te sterk. Als ik te laat ben, dan is hij niet meer te houden, ook niet met stangbit

. Het probleem zal ongetwijfeld niet in het bit zitten, maar is er iemand die een tip heeft hoe hiermee om te gaan? Ik heb zelf het idee dat hij niet echt bang is voor iets, maar gewoon niet het geduld kan opbrengen om rustig naar huis te lopen of te draven. Aan de hand gaat het supergoed. Hij neemt ook veel initiatief in de oefeningen met grondwerk en ik kan zien dat hij daarin echt zijn best doet.

Hij staat 24/7 buiten, doet het zowel tijdens periodes dat ik veel rij als weinig en hij krijgt geen extra voer meer behalve het ruwvoer. Ik ben bezig met Natural Horsmanship (beginselen) en parelli onder begeleiding.

Groetjes,
Sandra

**Callippo** · 28-01-10, 09:40

Beste Sandra,
Probeer deze situatie eens te bekijken door de ogen van je paard.
Jij schrijft 'hij is vrij lastig bij het buitenrijden' en 'gaat er als een bezetene vandoor'. Maar hoe denk je dat je paard het buitenrijden met jou ervaart? Heeft hij er nog plezier in? Voelt hij zich wel veilig buiten?

Probeer eerst zijn idee te begrijpen en je verhaaltje opnieuw te formuleren, dan wordt het jou vast ook al duidelijker waar de oplossing zit. Succes!

**myracara** · 28-01-10, 09:42

Oh wat eng en inderdaad gevaarlijk.

Ik rijdt zelf nooit buiten, dus ik kan je eigenlijk geen tip geven. Het enige dat ik misschien zelf zou doen is zorgen dat ik er af ben voor je dat punt bereikt dat hij gaat rennen. Misschien weet je waar dat meestal voorkomt en dan met ruime marge daarVOOR afstappen.

Wandel je weleens met je paard? En hoe gaat dat? Als je paard er dan ook vandoor gaat is mijn idee natuurlijk zinloos

Veel succes, ik hoop dat je een oplossing kunt vinden hiervoor!

**anroomy** · 28-01-10, 09:45

Hoi Sandra,

Het klinkt alsof je op de goede weg bent en echt wilt weten waarom je paard zoiets doet.
Als je meer te weten komt over Parelli en NH zal je erachter komen dat je paard zich op die momenten gedraagt als een puur vluchtdier en dat het zich met jou op een vreemde lokatie nog niet veilig voelt.
Veiligheid staat voor een paard gelijk aan overleven, onveiligheid staat dus gelijk aan doodgaan of in elk geval een zeer grote kans het niet te overleven.

Logisch rederneren kan een paard niet en het enige dat in deze paniek situatie nog een uitweg biedt is rennen voor zijn leven naar de kudde die in paniek situaties de veiligheid verzorgd.

Werk dus dichtbij de kudde aan jullie relatie en communicatie. Zorg dat je paard zich bij jou net zo veilig voelt als in/bij de kudde en probeer dan eens een stuk te wandelen. Probeer niet direct te rijden want als het toch misgaat is het inderdaad levensgevraarlijk om op een paard te zitten dat rent voor zijn leven.

Zet het buitenrijden dus even in de kast, dan zal je er straks veel meer plezier van hebben en zal het bovenal ook veilig zijn.

Heel veel succes en ga zo door!

**Bowen** · 28-01-10, 12:05

Oorspronkelijk Geplaatst door sandravra

Mijn paard (meest Leftbrain introvert 9-jarige Norikerruin) is de laatste tijd onhoudbaar bij het buitenrijden. Op de heenweg is het veel hinniken en treuzelen, wil ook eerder schrikken of omdraaien.
Op de terugweg is het helemaal te gek voor woorden, zodra hij op een paar honderd meter van het weiland is gaat hij als een bezetene ervandoor. Maar niet even gewoon, nee echt snoeihard. Hij houdt pas weer op vlak voor het weiland. Het is heel gevaarlijk wat hij doet, negeert ook verkeer. Ik probeer het voor te zijn en dan voltes te draaien, maar met die snelheid is dat ook niet zonder risico.Bovendien is hij op snelheid gewoon te sterk. Als ik te laat ben, dan is hij niet meer te houden, ook niet met stangbit

. Het probleem zal ongetwijfeld niet in het bit zitten, maar is er iemand die een tip heeft hoe hiermee om te gaan? Ik heb zelf het idee dat hij niet echt bang is voor iets, maar gewoon niet het geduld kan opbrengen om rustig naar huis te lopen of te draven. Aan de hand gaat het supergoed. Hij neemt ook veel initiatief in de oefeningen met grondwerk en ik kan zien dat hij daarin echt zijn best doet.

Hij staat 24/7 buiten, doet het zowel tijdens periodes dat ik veel rij als weinig en hij krijgt geen extra voer meer behalve het ruwvoer. Ik ben bezig met Natural Horsmanship (beginselen) en parelli onder begeleiding.

Groetjes,
Sandra

Wanneer begint hij voor het eerst te treuzelen, hinniken en schrikkerig te doen?
Het begint namelijk al bij de heenweg, zodra hij daar begint te zenuwen(op de eerste tekenen letten, bv hoofd dat omhoog gaat enzo), als hij dan terugkomt trekt hij het niet meer en slaat op vlucht terug naar huis, ik vermoed zo dat als je hem onderweg zou laten doen wat hij wil hij omdraait en naar huis gaat na een bepaald punt, een punt waar hij zich onzeker begint te voelen(bv aan het eind van de weides, of wanneer de wei buiten beeld raakt enzo).
De vraag is welk punt is dat, dat is de eerste grens waar je aan moet werken, niet door er gewoon overheen te gaan, maar door daar en dan aan ontspanning te werken en zodra dat er is in de eerste instantie eens te zeggen, goed gedaan, nu gaan we naar huis, of we spelen nog wat door op veilige grond.
En dat zo verder met elke nieuwe grens die je tegenkomt, dus waar hij zijn zelfverzekerdheid verliest daar weer aan werken voordat je verder gaat.
Eerst ontspannen, dan kiezen voor verder of terug.

Neem er vooral de tijd voor en voel je niet naar over eraf stappen of helemaal niet te gaan rijden, mijn persoonlijke mening is dat je de meeste probleempjes het beste op de grond kan oplossen.

**marloes1987** · 28-01-10, 14:16

Wij zijn ooit ook op die manier begonnen. Naar buiten gaan was een hel vanaf het moment dat we het erf af gingen, en terug ging een stuk harder dan ik wilde.
Hoe ik dit heb aangepakt is inderdaad door bij het grondwerk te beginnen. Leer je paard wat jou ruimte is en hoe hij daarmee moet omgaan. Dit doe je dus door veeeeeeel grondwerk oefeningen te doen. Zo heb je aan de hand meer controle en voorkom je dat je paard steeds over je heen rent. Schrikken buiten is normaal en mag, zolang het maar op een veilige en controleerbare manier gebeurd.
Vervolgens zijn wij aan de hand naar buiten gegaan. Ik begon te leren hoe ik een drempel van angst kon herkennen (Thresholds). Daar mocht ze stoppen en liepen we pas verder als ze echt ontspannen was. Meestal was dat voor mij het moment dat madam haar interesse in het enge verloor en begon te eten. Dan weer rustig verder lopen. Zo bouw je het steeds een stukje verder op, tot je veilig aan de hand naar buiten kan. Je paard moet je eerst genoeg vertrouwen om zich te laten leiden voordat je uberhaupt veilig kan gaan buitenrijden. Bedenk je wel dat je op de grond vaak meer vertrouwen kan geven dan vanaf zijn rug. Op de grond ben jij echt zijn leider (als het goed is), op zijn rug voelt dat toch net even anders.
En vooral extreem veel geduld hebben. In het begin kwamen wij het erf nauwelijks af, nu kunnen we veilig een kwartiertje buiten lopen. En daar zit met tussenpozen toch wel ruim een half jaar werk in.
Kijk ook eens of je met iemand samen naar buiten kan. Dit heeft voor ons zoveel meer ontspanning en vertrouwen gebracht omdat ik zelf niet meer bang was, en dat dus ook niet meer op het paard overbracht.
Als je aan de hand ontspannen naar buiten kan, kun je langzaam gaan opbouwen met stukjes erop. Merk je dat de spanning zich weer opbouwt, ga er dan weer af en wacht tot hij zich weer ontspant. In het begin is het even een langzaam proces met veel vallen en opstaan, maar je zult echt merken dat je er op de lange termijn zoveel meer plezier van gaat hebben.
Succes!

**sandravra** · 28-01-10, 16:45

Heel veel mensen zeggen tegen mij dat ik mijn paard "beloon" voor slecht gedrag als ik afstap.
Hoe weet ik bovendien of hij echt angstig is of me in de zeik neemt? Misschien dat mijn vertrouwen in hem dan niet zo groot is

, maar soms heb ik het gevoel dat hij me echt alleen uitprobeert...

**Yvonne P** · 28-01-10, 16:52

Ik denk dat je er met een gerust hart vanuit kan gaan dat je paard je niet 'in de zeik' neemt. Een paard is een vluchtdier en als hij bang is is hij ECHT bang. Door af te stappen help je je paard. Hij DURFT immers niet verder. Ik zie het als een vorm van leiderschap.

Het is een beetje een omslag in het denken wanneer je op de traditionele manier hebt geleerd met paarden om te gaan.
Maar door af te stappen verziek je je paard echt niet hoor.

**liesbetm** · 28-01-10, 20:34

Ben het met Yvonne eens dat je paard je hoogstwaarschijnlijk niet in de zeik neemt (de meeste paarden zijn niet zo slim...), maar gewoon doodsbang is. Maar wat is het alternatief: wel blijven zitten, maar samen onder een auto belanden? Dacht het niet...

Afstappen is dus niet opgeven, het is gezond verstand. En probeer dat moment te voorkomen, door goed op te letten tot waar je paard nog goed aanvoelt en ga dan zelf terug, duw hem niet over de grens, maar verleg die stapje voor stapje.