Buck en hb/sb

[Palace]

marco is in ieder geval super. Heb je het er met hem over gehad? Ik weet natuurlijk niet hoe slecht z'n hoeven zijn, maar ik kan me wel voorstellen dat als ze niet zo goed waren, het misschien wat langer duurt voordat je effect ziet van deze nieuwe bekapping. Gevoelige hoeven verbeteren het beeld natuurlijk ook niet.
Spierbevangenheid ontstaat juist door beweging. Als je zegt dat hij verbeterd door beweging (en massage), lijkt mij spierbevangenheid niet het meest voor de hand liggend. Ook waren de CK en LDH niet erg hoog. Je moet bedenken dat deze waardes niet alleen spierbevangenheid aangeven, maar ook door andere redenen verhoogd kunnen zijn. Ook een spierverrekking kan bijv. voor een verhoogd CK zorgen. Als er tijdens een koliekaanval bloed afgenomen is, weet ik niet hoe betrouwbaar die waardes zijn.

De CK was 2 jaar geleden ook verhoogd en toen was er geen koliek. Een sperverrekking 2x vlak voor bloedafname lijkt niet voor de hand te liggen. 2 jaar geleden heb ik JUIST om die reden bloed laten afnemen, vanwege de immer aanwezige stijfheid/gevoeligheid. Ook was zijn manenkam altijd wat hard, veel harder dan de schommelzwoerd van Cadiz. Het hele paard voelde trouwens hard, hij had standaard een hoge spierspanning. Toen ik 2 jaar geleden n.a.v. de bloeduitslag het regime aanpaste naar geen krachtvoer, minder wei, sel+E en verplicht bewegen verbeterde hij behoorlijk, ook werd zijn manenkam soepeler en zijn lijf zachter. Maar het werd nooit zo flubberig als bij Cadiz.

Ik heb het er met Marco nog niet over gehad, dat komt zaterdag. Marco vond de vorige keer (4 weken geleden) dat hij in draf op het harde te weinig doorveerde in de kogel. Dat kan ook spierpijn zijn, of de immer sluimerende hb. De witte lijn is ook standaard altijd wat verbreed bij Buck, ook sinds het regime van de afgelopen 2 jaar. Wij hielden het dus op 'mechanische bavangenheid': omdat hij toonlandde, raakte de witte lijn gefrustreerd door de onevenredige druk op de hoefwand. Maar goed, voordat dat eruit gegroeid is zijn we een jaar verder. De vraag is nu in hoeverre toch een metabool probleem daarin meespeelt.

[Palace]

[
Niet noodzakelijk Sanne.
Spierbevangenheid kan ontstaan door de volgende oorzaken:
-Onregelmatige training
-Plotselinge perioden van rust na excessieve trainingen
-Een hoog gehalte aan koolhydraten in de voeding
-Veel kalium in de voeding
-Excessieve training wanneer het paard niet in goede conditie is

En al deze voorwaarden waren gepareerd!
Schiet mij maar lek.

[jenniferjcristina]

Mijn pony is ook hoefbevangen geweest, nu bijna drie jaar geleden, maar kan nog steeds heel slecht tegen gras.
Sinds die hb ben ik voorzichtig geweest met gras, maar niet voorzichtig genoeg weet ik nu; ik hield ze op een kapotgelopen stuk weide en gaf ze gras bij dmv een rantsoendraadje, zo'n drie keer per dag een mierenstukje. Hij werd er niet ziek van maar bleef maar een beetje sukkelen met zijn gezondheid en de veearts wist ook niet wat er aan de hand was, kon geen grote afwijkingen vinden en vond dat ik het goed deed met weiden; daar kon het volgens hem niet aan liggen.

Afgelopen jaar ging het een stuk beter met hem en heb ik weer wat meer gras geprobeerd, met het gevolg dat hij een maand later spierbevangen was... vanaf dat moment heb ik ze in een kale paddock gehouden en de bak erbij aangetrokken zodat ze zoveel mogelijk lengte 'kanten' hebben waar ze wat grassprieten kunnen zoeken, en ik laat hem dagelijks aan de hand wat grazen om ervoor te zorgen dat zijn darmflora niet helemaal het gras afwent.
Ik ben steeds een beetje aan het experimenteren hoeveel gras kan voor hem, en we blijven een beetje steken tussen een half uur en drie kwartier per dag, da's weinig he! Helaas... het is niet anders.

Ik dacht dus ook dat dat kleine beetje gras wat ik voerde, niet kon zorgen voor een overmaat aan koolhydraten en suikers (als het dat al is, want ik laat ze uitsluitend grazen wanneer de fructaanindex laag is en houd ook de overige omstandigheden voor fructaangehaltes goed in de gaten maar ondanks dat blijft hij toch last houden dus wat het nu veroorzaakt????) maar dat is hoogstwaarschijnlijk toch de (voornaamste) reden van het sukkelen.

[sanne]

Spierbevangenheid ontstaat juist door beweging. .

Niet noodzakelijk Sanne.
Spierbevangenheid kan ontstaan door de volgende oorzaken:
-Onregelmatige training
-Plotselinge perioden van rust na excessieve trainingen
-Een hoog gehalte aan koolhydraten in de voeding
-Veel kalium in de voeding
-Excessieve training wanneer het paard niet in goede conditie is

Er zijn heel veel onderliggende oorzaken dat een paard zo gevoelig kan worden voor spierbevangenheid, maar de ziekte zelf uit zich door pijn, kramp en gezwollen spieren bij een paard dat beweegt. Hoe meer je beweegt, hoe erger het wordt. Een paard dat bij stijfheid door beweging beter wordt, vind ik niet bij het beeld passen.

@palace
Bloed afgenomen onder een situatie als koliek, geeft een anders beeld dan een paard in rust.
De maatregelen die je na de eerste meting gedaan het, lijken mij super, maar je weet natuurlijk niet of die waardes ook echt naar beneden zijn gegaan. Ook een paard die last heeft van insulineresistentie en hoefbevangenheid heeft baat bij die maatregelen.

Zoals je het nu beschrijft (stijf uit de schouder, niet veren in de kogel) zou ook heel goed een kreupelheid kunnen zijn (hoefbevangenheid of iets anders).
Als Marco niet denkt dat het uit de hoeven komt, zou ik misschien toch naar een goede kliniek gaan. Uitgebreid bloed- en kreupelheidonderzoek laten doen.

[trea]

Er zijn heel veel onderliggende oorzaken dat een paard zo gevoelig kan worden voor spierbevangenheid, maar de ziekte zelf uit zich door pijn, kramp en gezwollen spieren bij een paard dat beweegt. Hoe meer je beweegt, hoe erger het wordt. Een paard dat bij stijfheid door beweging beter wordt, vind ik niet bij het beeld passen.

Ja, dat dacht ik ook! Toch vertoont Pebbles hetzelfde beeld. Na opwarming liep/loopt ze vele malen beter dan ervoor.

[Palace]

Misschien komen we ergens.
Vannacht lag ik te denken: het kan natuurlijk ook zo zijn dat hb de hoofdindicatie is. Chronisch aldoor een ietsiepietsie, en dat al jaren, zo niet zijn hele leven. Daardoor is Buck chronisch anders gaan bewegen, nl voorhoef-ontziend. Dus: wat stijf en kort uit de schouder, want het landen en doorveren is onaangenaam. Daardoor zijn de schouderspieren misschien chronisch verzuurd, gespannen en pijnlijk (getuige de pijnlijke JM-sessies, de thermoscans en de enigszins maar niet extreem verhoogde CK).
Want doorgaans is een kenmerk van sb het feit dat de achterhand moeilijk mee doet, die grote spieren zijn meestal het meest getroffen. En die achterhand deed nu juist sinds de omslag naar klassieke dressuur, heel goed mee! Nog steeds, want hij is achter gewoon goed soepel.
Het feit dat hij verbetert door beweging zoals Sanne opmerkt, zou kunnen duiden op stramme spieren die losser worden simpelweg doordat ze aangesproken worden. Het feit dat hij verslechtert door stilstaan zou kunnen duiden op spieren die verkrampen door het continue opvangen van pijn in de hoeven. De klassieke tying up toont zich juist in en na het werk en dat geldt voor hem niet zo.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is: misschien is hij niet zozeer spierbevangen, maar heeft hij spierpijn in zijn schouders van het opvangen van de zere voorhoeven.
Wat dan in deze denklijn wel weer onlogisch is, is dat de hoefschoenen geen verschil uitmaken. Pads erin?

Voor het uitgeklede regime maakt het overigens niet uit, hoogstens zou de deken dan overbodig zijn. Maar dat is nu mijn minste zorg.

Groet, Christel

[trea]

Vannacht lag ik te denken: het kan natuurlijk ook zo zijn dat hb de hoofdindicatie is. Chronisch aldoor een ietsiepietsie, en dat al jaren, zo niet zijn hele leven. Daardoor is Buck chronisch anders gaan bewegen, nl voorhoef-ontziend. Dus: wat stijf en kort uit de schouder, want het landen en doorveren is onaangenaam. Daardoor zijn de schouderspieren misschien chronisch verzuurd, gespannen en pijnlijk

Juist! Dit is wat mijn DA ook al aangaf bij Pebbles. Zij loopt namelijk 'achterhand-ontziend', getuige de röntgenfoto's waarbij de (overigens ook niet acute) hoefbevangenheid het ergste is. Daardoor zouden haar spieren op zo'n manier gebruikt worden, in constante staat van spanning/verstijving zijn (van de pijn) dat men spreekt van een mechanische spierbevangenheid (ik heb het geloof ik via de mail ook al tegen jou gezegd en ook dat zoiets bij Buck best wel eens aan de hand zou kunnen zijn).
Ik heb zojuist een filmpje gemaakt van het lopen van Pebbles (zet het zometeen in haar bevangen topic). Zo loopt ze dus al maanden. Maar als ik haar aan de dubbele longe neem, loopt ze 10 minuten later een stúk beter en soepeler. Loopt ze dan door de pijn heen? Of worden de spieren gewoon soepeler door het opwarmen? Als je heel erge spierpijn hebt wordt het ook minder als je even door de pijn heenbijt en gaat sporten!
Alleen de achterhand eronder wil maar niet, zelfs niet een klein beetje.
Haar staarttonus is ook niet goed! Heel hoog en gespannen, dus als de staart al gespannen is.. wie weet hoe de rest van haar spieren onder (pijn)spanning staan!? Daardoor een voortdurende ontwikkeling van melkzuur, voortdurende spierpijn, slechter en minder lopen, bingo.. een vicieuze cirkel.

Bij Buck kreeg je inderdaad een reactie op de schouderspieren, hij heeft ook meer problemen met zijn voorhoeven. Logisch dat de happy-athlete het kon verhelpen en logisch dat het niet blijvend kan zijn! De oorzaak van het probleem bevind zich elders en pas als je dit opgelost hebt kunnen de spieren zich blijvend herstellen.

Ik ben benieuwd naar je tel. gesprek overigens!

[sanne]

Ik denk dat jullie absoluut een punt hebben
In mijn interne boek staan voorbeelden van paarden met klassieke tying-up, die kunnen wel een CK hebben van 10,000-15,000. Vandaar ook dat ik eerder aan hb of eventueel andere kreupelheden denk bij zo'n beeld.
Ik kan me trouwens ook voorstellen dat het veranderen van de manier van bekappen het erger gemaakt heeft misschien? dat spreek ook de spieren weer op een andere manier aan.

[Palace]

Ik denk dat jullie absoluut een punt hebben
In mijn interne boek staan voorbeelden van paarden met klassieke tying-up, die kunnen wel een CK hebben van 10,000-15,000. Vandaar ook dat ik eerder aan hb of eventueel andere kreupelheden denk bij zo'n beeld.
Ik kan me trouwens ook voorstellen dat het veranderen van de manier van bekappen het erger gemaakt heeft misschien? dat spreek ook de spieren weer op een andere manier aan.

Klassieke tying up treft vooral de achterhand en treedt op tijdens of na het werk. Zowel Buck als Pebbles verbeteren door bewegen en voldoen in die zin dus niet aan dat beeld. Ik ben veel eerder geneigd om het in hb te zoeken, waarvan spierpijn een gevolg is. En dan heeft Pebbles spierpijn in de achterhand want de achterhoeven zijn het meest getroffen, en Buck heeft spierpijn in de schouders, want zijn voorhoeven zijn het meest getroffen.

De bekapping heeft het probleem niet verergerd, maar in eerste instantie zijn hoefgebruik spectaculair verbeterd. Buck arriveerde toonlandend op de bekapplek en stapte hiellandend en ruim weg om daarna in de paddock volledig uit zijn dak te gaan. De eerste weken daarna liep hij zeldzaam goed op het harde, maar het was toen ook droog weer en dan lijkt hij altijd minder gevoelig. Qua spierpijn gerelateerd aan de bekapping heb ik niets opgemerkt. Wel dat hij onregelmatig op lv bleef, maar dat was hij ook al voor de bekapping.
Marco kwam al snel de 2e keer -4 weken later- en vond dat Buck te weinig doorveerde, raadde Duivelsklauw aan om de gewrichten te helpen. Met raspen toonde hij me de verbrede witte lijn, een teken van bevangenheidachtige reactie. Of die wl 4 weken daarvoor ook verbreed was, weet ik niet. Ik weet wel dat de wl bij Buck altijd wat breed was, dan weer goed, dan weer rode vlekjes erin, dan weer links wel goed, rechts niet, of andersom, omdat ik hem zelf bijhield.
Gisteren heb ik hem gelongeerd, hij mocht zelf aangeven wat hij wilde en voor het eerst sinds hij 3 maanden geleden kreupel raakte, liep hij rad. De kreupelheid is dus zeker weten bewegingskreupelheid geweest, een verkorting/verkramping in de linkerschouderspieren (zie ook thermoscan) door stijfheid door pijn in de hoeven, waardoor hij op de rechterhand extreem op de rechterschouder ging vallen. Rechts is van oudsher zijn sterke kant, die schouder kan meer hebben. Ik denk/hoop dat het straffe regime nu al wat vruchtjes af begint te werpen...
De extra E en de deken tegen de wind zal zijn spieren helpen en het verbieden van gras zal zijn hoeven helpen. Podocomplex is in aantocht voor nog meer hulp. De ingevoerde dagelijkse beweging helpt hem sowieso met alles.

Ook raspte ik gisteren de hoeven extra rond en zag dat de witte lijn rood verkleurd was, een ontstekingsreactie. Ik schat dat dat dateert van een maand of 3 geleden, dat is precies het moment waarop hij kreupel raakte en uit het 'werk' werd gehaald.
Alles viel op zijn plek. Ik had hem nooit stil moeten zetten met behoud van die 3 uurtjes weidegang! (in een fruktaangevaarlijke tijd)...

Als de redenering klopt, zou hij nu moeten blijven opknappen.
Het enige wat ik nog niet kan duiden, is de fikse krampkoliek van 2 weken geleden. Rug bol, staart afgestoken, totaal apathisch, beetje diarree, maar voornamelijk goede mest. Verminderde lymfocieten, volgens de da een virusreactie. Die koliek moet op de een of andere manier ook onderdeel van het totaalplaatje zijn.

[Palace]

Ik mailde naar Karin van Aalten van de site http://www.gezondheidvanmijnpaard.nl/in ... ontent=285 en ik heb haar vandaag anderhalf uur aan de telefoon gesproken. Buck voldoet volgens haar aan alle symptomen van EMS. Het onderzoeken heeft weinig zin, want de behandeling is hetzelfde als wat ik nu al doe. Bovendien was ze 100% zeker n.a.v. mijn verhaal.
Het fijne van met haar erover bomen was dat we alles in zijn context konden plaatsen en ik een totaal ingekleurd plaatje zag ontstaan: waarom hij floreerde toen ik endurance reed en trainde, waarom het minder gaat als hij minder doet. Zijn hoestallergie die overging toen ik stopte met krachtvoer, het slappe galopperen dat overging toen ik E+sel introduceerde, alles werd kloppend. Zijn hele leven hebben we doorgenomen en alle ups en downs waren verklaarbaar uit EMS-oogpunt. Ook de onverklaarbare allergie van 3 jaar geleden, toen hij in Emmeloord eindigde.

Hij hangt aldoor tussen licht hoef- en spierbevangenheid in, waarbij het geen klassieke spierbevangenheid is, maar meer spierpijn, afvalstoffen opgeslagen in de spieren die niet goed weg kunnen. Dat verklaart waarom hij verbetert door beweging. Te hard laten werken kan echter weer eerder spierpijn (afvalstoffen) opwekken dan bij een gezond paard.
De fout die ik nu de laatste keer gemaakt heb, is hem stilzetten toen hij kreupel werd MET behoud van zijn management, waaronder met name de 3 uurtjes wei. In een fruktaangevaarlijke periode. Stoppen met bewegen heeft in zijn geval hb uitgelokt, zo extreem kan het zijn. Het hele lijf is in een constante lichte staat van lichte ontsteking.
Het kernwoord is BEWEGEN. Dat verbetert de suikerstofwisseling. Ze vergeleek het met wielrenners in ruste, die op latere leeftijd haast allemaal suikerpatient worden omdat ze in hun jeugd heel veel inspanning hebben geleverd op 'suiker'.
Mijn verstrengde regime is prima, ik moet zo doorgaan, de rest van ons leven. Inderdaad een deken tegen kou op de spieren. Inderdaad, bij echte sb is de CPK 10.000 en meer, Bucks hoge CPK's wijzen slechts op teveel spierspanning. Extra E en selenium is prima. Kijken of ik het hooi nog kan verarmen en de beweging opvoeren. Ze heeft ook de bloeduitslagen bekeken en vond dat hij laag in magnesium zat. Als het zich toont in het bloedbeeld, is het al langer gaande. Mg kan ik bijgeven, maar dan moet ik tijdelijk stoppen met het totaalsupplement. Immers magnesium doet zijn werk niet als er al calcium gegeven wordt en dat zit in elk totaalsupplement. Daar wacht ik nog even mee, omdat hij aan het herstellen is van de ab en de koliekaanval. Ze gaat nog even met een collega overleggen of ook detoxen nodig is.
Wel vraagt ze zich af of straks de schouderspierblessure (zie thermoscan) al opgelost is. Nu JM-en vond ik te pijnlijk, was ze eens, maar misschien staat dat nog voor later op de planning. "Jouw gevoel zegt wel wanneer het kan."
Ze zegt dat heel veel paarden het hebben maar dat het niet gezien of herkend wordt. Heel veel vage kreupelheden, stijfheden, niet uit de schouder komen, achterblijvend achterhandgebruik, allergieën, aldoor wat zwak, ziekjes... vaak komen ze bij haar terecht. In Engeland is insulineresistentie al jaren een feit; in NL moeten de da's er nog aan wennen dat het ook bestaat. Maar het is de coming welvaartsziekte!

De puzzel is compleet. Erg fijn dat ze zo royaal de tijd heeft genomen.

[sanne]

Wat fijn dat het plaatje nu compleet is!

Weet je toevallig waar karin van aalten zit?

[jenniferjcristina]

Fijn dat je dit allemaal hier opschrijft!
Met name dit:

Ze vergeleek het met wielrenners in ruste, die op latere leeftijd haast allemaal suikerpatient worden omdat ze in hun jeugd heel veel inspanning hebben geleverd op 'suiker'.

Ik had bij EMS steeds alleen de andere kant van het verhaal in gedachten, namelijk dat er teveel voedingsstoffen binnenkomen op het moment, dus niet zo snel aan gedacht dat als er in het verleden veel verbruikt werd, dat ook een reden kon zijn! (en dat die tussenperiode -van 'verleden' tot uiting van ziekte- dus best heel groot kan zijn, hoogstwaarschijnlijk!)

Mijn pony is ook getest op IR maar de uitslagen waren prima in orde. Het testen is echter wel een maand ofzo gebeurd nadat hij spierbevangen werd ivm de toch al afwijkende bloedwaarden door de sb, dus ook een maand na invoering van het 'strenge voerregime'; het zou dus best zo kunnen zijn dat zijn suikerhuishouding (als je het zo kunt noemen) alweer zodanig hersteld was in die tijd. Misschien ook wel prettig om te weten voor iemand die erover denkt om dat te laten testen (?)

Wat was de waarde van magnesium uit buck's bloed, weet je dat zo? En ik ben ook erg benieuwd of ze nog vind dat je iets van detox moet geven en welk middel.

Hopelijk gaat de schouderblessure dadelijk vanzelf wel over wanneer de spieren en hoeven geen pijn meer doen, vast wel, ik duim voor je!
Super dat je weet wat je nu moet doen, en veel beterschap gewenst met Buck!

[Palace]

Hoi Jennifer,

Magnesium was 0,64 en hoort tussen 0,7 en 0,9 te zitten.

Wat de detox betreft, ze wilde het overleggen met een natuurgeneeskundig collega en het zou gaan kreeg ik de indruk om een middel dat via de site verkijgbaar is. Deze collega bepaalt geloof ik wat en hoeveel en wanneer. Want ik kan me voorstellen dat detoxen meer stoffen uitspoelt, die het paard misschien op dat moment niet goed missen kan.

Ik hoop van harte dat hij stabiliseert door het strenge regime en dat hij weer soepel en lichtvoetig wordt, het lichaam terugkrijgt waar hij recht op heeft. Dat hoop ik toch zo...

Sanne, ik weet niet waar ze zit. Misschien is het ergens op de site te vinden? Ze heeft iig geen kliniek of iets aan huis. Zij is zelf revalidatie-da en heeft automatisch dit hele stofwisselingsstuk erbij 'gepakt', omdat het maar wat vaak ten grondslag ligt aan blessures.

[Palace]

Gisteren was de bekapper er en die vond nu weer geen rood in de wl, behalve in een achterhoef. Het is blijkbaar normaal bij een paard dat steeds tegen hb aanhangt, dat je dat wisselend wel eens ziet. De hoeven zagen er op de verbrede witte lijn na, heel goed uit, met wat extra asfalt houden ze zichzelf perfect in model volgens hem. Hij opperde de mogelijkheid dat de kreupelheid gewoon pijnlijkheid kan zijn geweest van de laterale cartilages, kraakbeenplaatjes binnen in de hoef. Als die lang in de verdrukking zitten, kunnen ze pijn opleveren. Het zou ook verklaren waarom Buck op straat nog steeds gevoelig loopt.
Vandaag een uur met hem gewandeld en de pijnrimpel was van begin af aan bijna weg.

[trea]

Gisteren was de bekapper er en die vond nu weer geen rood in de wl, behalve in een achterhoef. Het is blijkbaar normaal bij een paard dat steeds tegen hb aanhangt, dat je dat wisselend wel eens ziet.

Aha! Nou snap ik het.

Vandaag een uur met hem gewandeld en de pijnrimpel was van begin af aan bijna weg.

Fijn! Waar trekt hij die rimpel?