Buck is al voorgesteld in een eerder topic. Ik ben op dit forum terecht gekomen door Trea, met wie ik emailde over de spier- en hoefbevangenheid van Pebbles. Ook las ik op dit forum over Kate. Zo vielen er voor mij heel wat puzzelstukjes op zijn plaats. Misschien kunnen jullie nog wat toevoegen, bijsturen, aanmerken?
We hebben jarenlang endurance gereden tot Buck 4 jaar geleden rv kreupel werd en de kliniek hem 8 maanden lang niet opgeknapt kreeg. Antoine de Bodt kreeg hem binnen een kwartier aan de praat en sindsdien besteed ik veel aandacht aan het rechtrichten, heb nog les gevolgd bij Karmie Stroeve, een AdB-leerling. HIj bleef rad.
Twee jaar geleden liet ik bloedonderzoek doen omdat ik hem over het algemeen te stijf vond, eigenlijk als ik eerlijk ben altijd al. Ook is hij zijn hele leven gevoelig voor hb, om die reden kreeg hij slechts 3 uur weidegang per dag. Ik bekapte zelf en vond vaak eeen verbrede witte lijn, soms wat rood erin, en het paard was altijd wat gevoelig/kort op het harde. Er werden door de da geen afwijkende waarden gevonden, hoewel ik een CPK van 754 nogal hoog vond en ook LDH van 445 was wat hoog. Ik begon te lezen over EMS, EPSSM, insulineresistentie, chronische verzuring en heel veel leek te kloppen. Ik besloot Buck geheel van het krachtvoer af te halen, met een supplement en een himalayasteen. De eerste steen vrat-ie in een maand op, hij ging ook veel meer drinken. Later voegde ik een E+sel supplement toe en hij werd daardoor beduidend soepeler. Het slappe galopje dat altijd verscheen als ik draf vroeg, verdween. Ook dwong ik hem dagelijks een kwartier te draven en galopperen. 24/7 vrij rondlopen in de paddock met Cadiz deed-ie al.
Ruim een jaar geleden ben ik overgestapt naar klassieke dressuur wat een zwaarder accent legt op de achterhand; dit deed hem goed. Het haalde ook gewicht van de voorhand af, wat hij van nature graag doet. We begonnen langzaamaan richting piaffe te gaan, spelenderwijs, op het fietspad. Buck floreerde!
In juli 2009 raakte hij linksvoor onverklaarbaar kreupel na enkele rondes aan een lange teugel galopperen; daarvoor had hij drie kwartier hard en goed op verzameling gewerkt. Omdat ik geen kliniek meer vertrouwde op kreupelheidsonderzoek, deed ik het anders: Een thermoscan liet zien dat er lv een minimale reactie van het collaterale sesamoidale ligament te zien was.
Ter vergelijking het goede rechterbeen:
De dieprode vlek is een bloedvat, geen peesontsteking!
Ik moet de diagnose geloven, hoewel ik het kleurverschil niet groot vind. Daarbij is Buck een linksgebogen paard, het rechterbeen is standaard een fractie warmer want wordt meer belast. Om die reden vond ik de warmere linkerschouder veel opvallender, die was beduidend warmer dan de rechter, maar dat was volgens de 'thermoman' niet zo relevant.
Linkerschouder:
Rechterschouder:
Begin september kwam er een andere bekapper, die zijn hoeven verbeterde: Buck had voor te hoge hielen en liep toonlandend, achter was het andersom: te lange tonen en dat ongebalanceerde totaalplaatje was wellicht de oorzaak van het kreupel worden: hij landde wellicht wat rottig. Na het bekappen liep hij stukken beter, maar het was dan ook een droge priode, dan functioneerde hij sowieso altijd beter. Hij bleek ook een schimmel rechtsachter in de hoef te hebben.
We zijn nu 3 maanden verder na de kreupelheid en hij loopt wisselend soepel, kreupel, en gevoelig. Soms lijkt het of hij simpelweg zere voeten heeft, soms is hij ontzettend stijf, en dan zomaar weer draaft hij glorieus uit de schouder. Ik kan er verdorie mijn vinger niet op leggen. Hoefschoenen aangeschaft; die maakten geen verschil. Ik zie het aan de irritatie/pijnrimpel om zijn neus als het niet zo goed gaat en de schoenen veranderden die rimpel niet.
Ik vermoed dat het stilstaan door de kreupelheid de kreupelheid juist in stand houdt. Dit paard moet nl elke dag 3 uur hard werken, wil het floreren! (maar dan moet-ie wel rad zijn!)
Vorige week zaterdag kreeg hij een koliekaanval, de eerste in zijn leven. Hij had al enkele weken af en toe een splesj water bij de mest, soms een vlaai. Krampkoliek, dus pijnstilling erin, opgeknapt. De 2e dag weer foute boel, koorts erbij, een flink dubbel shot antibiotica omdat de uitslag vh bloedonderzoek er nog niet was (weekend) en de da hem behoorlijk ziek vond. Bloedonderzoek wees later een virus uit. Maar, zo zag ik, ook weer verhoogde CPK (68en iets LDH 403. Hij knapte ogenblikkelijk op na de ab en is nog steeds goed. Arts vond de CPK niet alarmerend maar toen ik vertelde dat dat 2 jaar geleden ook al zo was en ik maatregelen had getroffen, stelde hij voor om nadat de ab is uitgewerkt en Buck definitief beter is, een gericht bloedonderzoek te doen.
Iets is niet goed met dit paard. Hij lijkt nonstop tegen spier- of hoefbevangen aan te zitten terwijl er alles aan gedaan wordt. De kreupelheid had over moeten zijn. Hij zit gevangen in een lichaam dat veel losser moet zijn. Is het wegvallen van beweging de afgelopen 3 maanden de trigger die hem definitief verstijft en de kreupelheid in stand houdt door zijn voorkeursscheefheid?
Aanvankelijk toonde hij de kreupelheid lv op de linkerhand, belastingskreupelheid. Nu zie je het juist op de rechterhand, bewegingskreupelheid. Maar het gaat nog steeds om het lv-been! Dus spieren die zeer doen? Zoals de thermoscan in augustus al aangaf?
Ik heb Trea's link http://www.gezondheidvanmijnpaard.nl/in ... ontent=285 doorgelezen en het lijkt allemaal in het pulletje te vallen. Het wegvallen van de verplichte dagelijkse beweging kan zijn stijf/kreupelheid getriggerd hebben. De bekapper vond hem te weinig veren in de kogel, stoterig liep hij. Hij adviseerde duivelsklauw. Buck heeft eigenlijk altijd wel wat stijfjes gelopen. De enige keer dat hij werkelijk helemaal los was en geweldig liep, was de dag na zijn zwaarste endurancewedstrijd. Geen spierpijn, nee, eindelijk leeg, zonder afvalstoffen!
Ik ga het regime nog verder aanscherpen: geen wei, extra E in de vorm van rode tarwekiemolie (extra sel durf ik niet), hooi natmaken, dubbele dosering totaalsupplement, kappen met Duivelsklauw (blijkt dextrose in te zitten), een deken erop tegen de koude wind en verplicht gematigd bewegen. Als dit nul effect heeft, vraag ik de da om bloedonderzoek en gaan we de molen in.
Magnesium heb ik in het verleden wel eens gekuurd, geen effect. Lijkt me nu ook niet zinnig gezien de overige mineralen.
Zie ik nog iets over het hoofd?
Edit: link klopte niet.
Bladwijzers