Noodstop gedoe

[Bowen]

Van de week een akkefietje gehad met Bowen.
We kwamen in het bos een sabeltantree tegen wat normaal geen probleem is, ware het niet dat het arme beest alleen weg kon door een smal strookje begroeing met een hek daarnaast.
Dus ipv te verdwijnen zoals reeen normaal doen liep het arme dier mee door de begroeiing.
Dat was teveel van het goede, ritselend struikgewas en gedoe, Bowen dacht bekijk het maar, ik ga.
Dit ging allemaal in noodtempo dus ik had geen tijd er al af te zijn, Bowen klapt ervandoor en ik gebruik de noodrem, nou ja dat wilde ik dan...

Ipv van buigen gebeurde er helemaal niets, meneer zette zijn hals recht en was geenzins van plan te buigen, hij is erg sterk en kan dat dus blijkbaar gewoon maken.
Nu is zijn vluchtgedrag hierin niet heel heftig, hij speerde even weg en na een 50 tot 100 meter kreeg ik het door wisselen van kant voor elkaar hem toch te vertragen en van daar uit te buigen.
Maar waarom werkte de noodstop niet?

In de bak, perfecte oefeningen voor noodstop, hij geeft onmiddelijk mee in de buiging, in het bos zonder dat er wat aan de hand is, perfecte oefening voor de noodstop, geen probleem hem te buigen, reageert dan al op de lichtste suggestie, alleen nu het dus echt nodig was even mooi niets, geen buiging, alleen maar brute kracht naar voren toe, ik krijg hem niet uit zijn lijn.

Wat doe ik fout?
Ik ben op de grond begonnen met oefenen, naast hem staan, touw kammen tot hij komt dan even vasthouden en belonen, uitgebreid met hoofd inbuigen en daar houden en dan achterhand draaien.
Ook het halster met 1 open vinger pakken en wachten, hij geeft mee onmiddelijk, belonen voor het inbuigen van het hoofd.
Op hem weer touw kammen en langzaam de hand sluiten, al bij de eerste vinger geeft hij mee, achterhand draaien is geen probleem, ook maar geprobeert gelijk d ehand te sluiten en vlotjes naar de dij te brengen(zoals het ook in nood zou gaan), geen probleem, hij buigt gelijk flexibel in zonder druk te geven.
Hij stopt dus prima, met noodstop, met energie loslaten, het gaat allemaal erg soepeltjes, behalve nu het dus even eng was voor hem, hij boog helemaal niet.

[Gipsy]

Ik heb niet echt een antwoord op je vraag want ik heb ook al eens hetzelfde voorgehad.

We hadden ook al veel geoefend maar dat ziet een paard dan als oefeningen met een belonging als het goed gaat. Tijdens echte nood stopt hij niet meer omdat hij in paniek is en foert zegt tegen alles ook de oefeingen. . .Ik weet dus ook niet hoe het op te lossen. Ik heb het 1 maal voorgehad dus daarna nooit meer moeten gebruiken.

[whoopie]

Ik herken het wel. Mijn paardje wist ook prima in te buigen op het touwhalster. Toen ik een keer buiten ging rijden was ze het ineens zat, sprong ineens weg, (wel reed ik zonder zadel) en liet zich niet inbuigen, het halstertouw draaide ook wat onder het hoofd. Dat vindt ik dan soms een nadeel.
Daarna heb ik het nog wel eens gehad dat ze weg wou springen maar toen zat ik op het zadel en kon haar vlot genoeg inbuigen.
Wat ik merk is dat een side-pull dan wat directer werkt waardoor ze gewoon beter is in te buigen, daarmee heb ik geen problemen.

Blijkbaar nemen ze het op zo,n moment niet serieus, dus moet je een plan b hebben, een stick mischien of een andere optoming.??

Ik lees hier regelmatig dat mensen in zo,n geval de stick als extra fase gebruiken.

[inger]

ik denk dat er mee dingen mee spelen dan alleen training thuis.
op zo'n moment slaat het vlucht systeem op tilt en moet er gewoon gegaan worden. De spieren spannen zich dan aan omdat dit een vorm van een reflex systeem is. Een aanvaller zoals een tijger, leeuw oid valt altijd aan op de nek / hoofd dus het paard zal daar zijn boeltje aanspannen.
Dit omdat het nu eenmaal een natuurlijke reactie is.

Het duurt erg lang of kost veel training om deze natuurlijke reactie om te zetten in een gehoorzaamheids reflex of te wel de on-rein cue.
Daarom lukt het niet altijd om deze manier van stoppen in noodsituaties te gebruiken. Het kan met milli secondes te maken hebben die wij als mens te laat kunnen zijn om deze reactie nog te voorkomen. of nog in werking te kunnen laten treden.

toch denk ik dat je het heel goed hebt opgelost op de manier zoals je hierboven hebt beschreven. Geef jezelf en je paard daarom een schouderklopje. Wees trots dat het maar een paar meters waren en niet helemaaaaal naar huis.
Hopelijk heb je direct nadat je paard stilstond heel veel beloond. Je zult zien dat de volgende keer de afstand nog korter wordt.
Indien je goed en uitgebreid hebt beloond natuurlijk. Een paard vergeet dat zeker niet is mijn ervaring.

Het schrikken, bang zijn en vluchten heeft altijd te maken met de vertrouwens band tussen mens en dier. Ik denk niet dat je iets echt fout hebt gedaan. Ik zou er juist blij mee zijn

[Zayna]

Ha. das toevallig, hier vanmiddag nog met iemand over gepraat.

Ik denk dat zoiets gewoon niet werkt als je paard echt GAAT. Inderdaad, na een x-aantal meters wel weer, maar niet als hij er in blinde paniek vandoor schiet. Dan helpt niks echt denk ik. Geen bit, en ook geen one-rein-stop.

[Marja]

Het duurt erg lang of kost veel training om deze natuurlijke reactie om te zetten in een gehoorzaamheids reflex of te wel de on-rein cue.
Daarom lukt het niet altijd om deze manier van stoppen in noodsituaties te gebruiken. Het kan met milli secondes te maken hebben die wij als mens te laat kunnen zijn om deze reactie nog te voorkomen. of nog in werking te kunnen laten treden.

Dit is helemaal waar. Je moet echt snel genoeg zijn met inbuigen, als hij eenmaal gaat, ben je vaak al te laat.
Verder is het inderdaad een kwestie van training. Dat hij makkelijk inbuigt in situaties waarin er niks aan de hand is, is de eerste stap in je training en die heb je zo te horen goed volbracht.
Nu is het zaak je paard zo te trainen dat hij ook nog reageert in situaties waarin zijn instinct het over wil nemen (als hij erg schrikt dus). Dit kun je opbouwen door bv. in de bak te oefenen en dan iemand te vragen kabaal te maken langs de bakrand. Met dingen rammelen, met plastic zakken wapperen, bedenk het maar. Voer dit kabaal langzaam op en je paard zal het steeds meer gewoon worden op jou te blijven reageren, ook als hij zelf het gevoel heeft iets anders te moeten doen.

Overigens heb ik met Atli heel lang met een zweepje gereden die ik inzette als extra fase. Hij kon ook zo zijn nek sterk maken en totaal niet op mijn teugels reageren, maar met een zweepje kreeg ik wel reactie. In het begin heb ik dat zweepje ook wel eens echt moeten gebruiken, en daardoor leerde hij dat ik het écht meende als ik hem vroeg te stoppen.
Overigens ging Atli er vooral vandoor uit stoutigheid en ongehoorzaamheid ("ik ben het zat hier in het bos en ik ga naar huis, en wel NU"), niet zozeer uit angst. Bij een bang paard zou ik het eerder zoeken in meer training in een onrustigere omgeving, zoals ik hierboven al zei.

[willeke]

ik heb het ook al meegemaakt... En inderdaad als het paard eenmaal vertrokken is, dan is het vaak al te laat en kan je niet meer dan wachten tot hij weer stil staat en met alle mogenlijke manieren proberen je paard stil te krijgen. Het is juist de bedoeling dat je nog voor je paard in paniek raakt maakt dat je die stop uitgevoerd hebt en eraf springt. Maar dat is idd makkelijker gezegd dan gedaan, want vaak denk je: bwah het is nog niet nodig, nog niet, ik hou het nog wel, en dan is het ineens te laat.

Ik doe nu een stop bij de minste spanning die ik voel, liever een keer teveel dan een keer te weinig.

[Bowen]

Het duurt erg lang of kost veel training om deze natuurlijke reactie om te zetten in een gehoorzaamheids reflex of te wel de on-rein cue.
Daarom lukt het niet altijd om deze manier van stoppen in noodsituaties te gebruiken. Het kan met milli secondes te maken hebben die wij als mens te laat kunnen zijn om deze reactie nog te voorkomen. of nog in werking te kunnen laten treden.

Dit is helemaal waar. Je moet echt snel genoeg zijn met inbuigen, als hij eenmaal gaat, ben je vaak al te laat.
Verder is het inderdaad een kwestie van training. Dat hij makkelijk inbuigt in situaties waarin er niks aan de hand is, is de eerste stap in je training en die heb je zo te horen goed volbracht.
Nu is het zaak je paard zo te trainen dat hij ook nog reageert in situaties waarin zijn instinct het over wil nemen (als hij erg schrikt dus). Dit kun je opbouwen door bv. in de bak te oefenen en dan iemand te vragen kabaal te maken langs de bakrand. Met dingen rammelen, met plastic zakken wapperen, bedenk het maar. Voer dit kabaal langzaam op en je paard zal het steeds meer gewoon worden op jou te blijven reageren, ook als hij zelf het gevoel heeft iets anders te moeten doen.

Overigens heb ik met Atli heel lang met een zweepje gereden die ik inzette als extra fase. Hij kon ook zo zijn nek sterk maken en totaal niet op mijn teugels reageren, maar met een zweepje kreeg ik wel reactie. In het begin heb ik dat zweepje ook wel eens echt moeten gebruiken, en daardoor leerde hij dat ik het écht meende als ik hem vroeg te stoppen.
Overigens ging Atli er vooral vandoor uit stoutigheid en ongehoorzaamheid ("ik ben het zat hier in het bos en ik ga naar huis, en wel NU"), niet zozeer uit angst. Bij een bang paard zou ik het eerder zoeken in meer training in een onrustigere omgeving, zoals ik hierboven al zei.

"Schrik" training hebben we zat gedaan, hij heeft zelfs bij zijn vorige eigenaar een schrikcursus gedaan waarbij alleen het gebruik van stoom een reactie gaf. Het is dus een fikse uitdaging wat te vinden waar hij van schrikt, normaal schrikt hij ook niet van reeen, alleen deze keer omdat het dier door de struiken meeliep, ik had dan ook eigenlijk verwacht(oei fout vantevoren iets aannemen) dat er niets zou gebeuren.
We hebben hier naast de bakken een schapenveld waar we ook op mogen spelen met allemaal plastick wapperdingen op paaltjes, daar geeft hij niets om(bij die paaltjes groeit lekker gras volgens Bo), het kleed kan hij op staan, onder staan, paraplu vond hij ook al niet spannend, plastick zakjes vindt hij tof(zit er wat lekkers in??), ballen vindt hij ook al erg leuk.
Hij is nog maar 2 keer geschrokken sinds hij bij ons is, 1 keer aan de hand toen er een groep trykes(van die 3-wielige motoren) langskwamen en 1 daarvan het gas opentrok naast hem.
Dat gaf 2 rondjes om me heen in hoog tempo om in het 2de rondje alweer wat riet mee te pikken voor onderweg.
En dan dit, daarom was ik ook te laat, ik had het niet verwacht, hij is aardig rotsvast verder en dat maakt het wel een beetje lastig om op angst te trainen die zelfs bij hem weleens voorkomt.

Als je dan een zweepje/carrotstick gebruikt als ondersteuning, hoe gebruik je dat dan in dit geval?
Ik ben al wel met de eerste stappen bezig om hem in de bak met alleen de carrotstick te rijden, maar dat zijn echt nog maar de eerste wankele stappen die we aan het nemen zijn.

[inger]

Het is dus een fikse uitdaging wat te vinden waar hij van schrikt, normaal schrikt hij ook niet van reeen, alleen deze keer omdat het dier door de struiken meeliep, ik had dan ook eigenlijk verwacht(oei fout vantevoren iets aannemen) dat er niets zou gebeuren.

hoe zo fout?? juist goed zo blijf je ontspannen toch?? dat is een van de hoofd voorwaarden dat een paard rustig blijft. Die voelt wanneer jij een spier aanspant waar hij weer op reageerd. Je had gewoon even pech dat de schrik toe sloeg. Maar binnen 100 meter weer terug onder controle dus zo wat??? super toch??

Dat wat Marja zegt kan idd helpen, al zou je paard niet schrikken, je leert jezelf te timen niet alleen het paard moet getraind worden ook de mens Hoe je precies je de stick kan gebruiken weet ik niet hoe je dat moet omschrijven. Er zijn vast mensen die dat beter kunnen.

[Marja]

Met de stick drijf ik zijn hoofd opzij. Dus als ik een ors naar links wil doen, hou ik de stick (of het zweepje) in mijn rechterhand en door een draaibeweging van mijn pols zwiep ik ermee in de richting van zijn hals en hoofd, en wel zodanig dat de stick ongeveer evenwijdig aan zijn hals komt en het uiteinde ervan tegen zijn gezicht aan zou kunnen komen (als ik dichtbij genoeg zou komen, alleen indien nodig) en wel zodanig dat hij ergens tussen oog en mond aankomt.

Oh en voor de duidelijkheid van de beeldvorming: ik rij dus met een zweepje (stick is me veel te zwaar) en die hou ik gewoon vast zoals je dat doet met een dressuurzweepje. Ik rij dus niet met mijn stick/zweep omhoog, zoals Parelli of Branderup dat doen.

Ik heb Atli in het begin op deze manier wel een aantal keren moeten raken, nu hoef ik alleen het zweepje nog maar ietsje uit te steken en hij weet weer dat ik het echt meen.

Als ik jouw verhaal zo lees (met zo'n cool paard dat eigenlijk al bijna nooit schrikt) dan denk ik dat het feit dat hij nu ging rennen hem vooral komt doordat jij te laat was met je reactie; als je had voelen aankomen dat hij zou gaan, had je hem op dat moment moeten inbuigen. Je verwachtte echter niks omdat hij altijd zo cool is, en daardoor heb je dat eerste signaaltje van spanning gemist. Jammer dan, kan gebeuren, is geen ramp. Als hij eenmaal gaat, gewoon even laten gaan, zelf lekker ontspannen blijven zitten (of daar in elk geval je best voor doen ), kijken of je nog wel naar links en rechts kunt sturen en zo langzaamaan de controle weer overnemen.

Klinkt eigenlijk alsof je het toch al wel heel goed gedaan hebt hoor!

[Bowen]

Met de stick drijf ik zijn hoofd opzij. Dus als ik een ors naar ]/images/smilies/icon_wink.gif[/img] ), kijken of je nog wel naar links en rechts kunt sturen en zo langzaamaan de controle weer overnemen.

Klinkt eigenlijk alsof je het toch al wel heel goed gedaan hebt hoor!

Hmmm ok, daar ga ik eens mee oefenen, vind het idee van een zweepje hier wel een hele goede, die carrotstick mee op het paard is nog een hele happening, misschien dat een zweepje makkelijker is.

In ieder geval iedereen superbedankt voor de info, ben er een heel stuk wijzer van geworden!