Paard met rem/paard zonder rem

[Corieke]

Hallo!

Een paar dagen terug herinnerde ik opeens mijn registratie bij het nh-forum Na weer wat bijgelezen te hebben, deponeer ik gelijk een vraag hier (er komt trouwens wel een heel verhaal aan vooraf, dus als je geen tijd hebt --> lees het niet )

1 van mijn verzorg-kwpners (een tuigmerrie van 12 jaar) is een apart verhaal. Op stal een lam, aan de hand niet gemakkelijk om de aandacht steeds op de leider te vestigen en onder het zadel kan ze vrij lastig zijn. Een wat bredere toelichting: dit paard rijd ik nu 2 jaar, hiervoor werd ze door een ander meisje gereden dat haar.. tsja, toch wel een beetje verpest heeft. Prisca (paard) is namelijk heel erg voorwaarts en erg sterk (zowel in haar hele lichaam als in haar mond, in haar mond komt vooral door het voor de kar lopen ben ik bang..). Dit probeerde het meisje op te lossen door een vrij scherp bit en een kinketting in/aan te hangen, wat zoals te verwachten niet hielp Het is alleen maar erger geworden, op een gegeven moment was het ronduit roekeloos om met haar naar buiten te gaan. Sinds 2 jaar rijd ik madam (op een dubbelgebroken watertrens en engels veelzijdigheidszadel), en gelukkig, het gaat echt goed! Ben met het rijden gewoon in de bak begonnen en rijd nu sinds kort ook weer buiten. In de bak heeft het een paar maanden gekost voordat daar de rem en het stuur bevestigd waren.
Later ben ik wat buiten gaan rijden. Doordat ik die crosspartijen die Pris gewend was bij het andere meisje ten eerste niet verantwoord, ten tweede helemaal niet leuk vanwege het gebrek aan controle vind, is rust een essentieel punt. En het ging goed! Het kwam nog steeds wel voor dat ik voor een paar honderd meter op een zo'n mooi recht (lees: cross ) pad de rem verloor, maar ik kreeg haar uiteindelijk zonder scheldkannonades en gedoe terug. Pas was ze zo braaf dat ik haar het teken heb gegeven dat ze mocht galloperen, ze geloofde het eerst niet eens Ze nam heel voorzichtig 2 sprongen en toen ik haar lachend beloonde ging ze toch Maar ik kon haar wel weer gewoon stoppen Paardlief had er weer plezier in en ik was erg blij dat ze zo snel leerde.
Nu was ik de laatste keer met rijden in het bos (was trouwens de eerste keer dat ik alleen met haar in het bos reed, eerst ging ik langs een zandpad langs weilanden en een rivier) en volgens mij kwam daar haar herinnering aan haar eerste ruiter terug, want wat was ze vervelend! Ik heb haar toen maar een beetje laten begaan, ze mocht draven zo hard als ze wilde en zo ver als ze wilde. Nu is dat bos behoorlijk uitgestrekt en we hebben kilometers achter elkaar gedraafd in een fiks tempo, maar madam dacht nog beslist niet aan stoppen.. Achteraf denk ik zelf dat ik haar beter gelijk terug had moeten zetten.. uiteindelijk was ze nog steeds opgefokt en het er niet mee eens dat ze alsnog moest stappen, ik was natuurlijk ook niet zo blij Ik denk dat het het beste is om weer ff de basis bij haar in herinnering te brengen door weer fftjes in de bak te gaan rijen.
Nu heb ik een paar vragen: als ze nu weer zoiets in het bos doet, moet ik haar dan gelijk terug nemen zoals ik zelf later dacht?
Is het misschien een idee om haar een poosje op een halster te rijden? (misschien is het dan makkelijker om zithulpen er wat meer in te krijgen, hoeft zij ook niet om haar mond te denken)
Wat vinden jullie: eerst weer helemaal de rust erin, of wel weer gelijk oppakken waar we in de bak waren gebleven?
En nog iets: een paard dat dus het liefste héél hard loopt, is het daar goed voor om haar in een bak te rijden, of zou een ruim weiland een betere optie zijn?
En dan iets rijtechnisch: ze heeft dus een laag eelt in de mond, ze heeft daarentegen een heel sterke achterhand die ze er goed onderzet, hoe rijd ik haar nageefelijk? Is het met het oog daarop, misschien ook niet beter (maar dan meer voor mij) om haar met een halster te rijden, zodat ik iig van haar mond afblijf?
Nog iets ( ) deze mevrouw is een tuiger, en neemt immens grote passen. Als ze rustig draaf dan houd ik haar nog wel bij, maar als ze er vaart achter zet is doorzitten voor mij absoluut geen optie meer en zelfs met lichtrijden houd ik haar gewoon niet bij! Galloperen is een van de makkelijkste gangen, maar bij haar niet! Waar mij vorige kwpner 3 passen voor nodig had, redt zij het er bijna met 1! Het is een feit dat ze daarin moeilijk te rijden is, maar dat ligt natuurlijk ook aan mij.. Heeft iemand tips waardoor ik beter met haar gangen mee kan gaan?

Wahaha, echt erg he Kom je een paar jaar helemaal niet, ben je er en dan gelijk zoveel vragen Maar ik zou het erg fijn vinden als er iemand hier een antwoord op weet

Groetjes!

ps. voor nieuwschierige mensen ( ): check het fotoalbum

[whoopie]

Fijn dat het allemaal al zoveel beter gaat, je hebt alveel bereikt.

Als een paard zelf sneller wil, zou ik persoonlijk dit niet laten gebeuren, mensen denken vaak dat ze hun energie even kwijt moeten maar vaak kan het een vorm van onrust of angst zijn, ze raken alleen nog maar meer opgefokt. Wat je ze wilt laten ervaren is dat ze zich goed voelen bij wat jij aanbiedt, dus direct terugnemen en rust erin brengen, hoofdje omlaag, dingen laten doen .
Ik heb ook op een tuiger gereden en doorzitten vindt ik persoonlijk bijna niet te doen dus lekker lichtrijden zou ik denken, en het paard een tempo aanleren wat voor jouw nog te doen is.

Ik weet niet wat voor optoming voor jullie het beste is, je zou eens bitloos kunnen proberen, hierbij is het zijlings inbuigen erg belangrijk dat moeten ze op een gegeven moment altijd willen doen want dat is je noodstop ook als het moet.
Vooral oefenen in de bak, pas als je paard hier altijd op reageerd ook in hogere gangen dan daar mee naar buiten.

Ik wens je heelveel succes en plezier verder.
Oja voor rijproblemen kan ik centered riding aanraden.