go get your horse... ehhh... hoe dan?

[sandra]

Een paard dat zich niet wil laten vangen op 2ha land.
De oplossingen lijken zo simpel als ik het bij anderen zie, maar op mijn land staat wel een heel bijzonder geval
Niet iedereen kent misschien Damat, dus even een korte uitleg om "te kort door de bocht"oplossing te voorkomen.
Mattie heeft zijn eerste 6 levensjaren in een isolatiecel van 2x3 doorgebracht. Zijn ervaringen met mensen zijn veelal negatief of op zijn minst onvoorspelbaar te noemen.
Toen ik hem "kreeg", beloofde ik hem dat hij de vrijheid zou krijgen, zoveel als hij wenste. Ik heb me altijd aan die belofte gehouden, al gauw ging het stalhalster af als duidelijk teken van die vrijheid en ving ik hem alleen als hij zich echt vrijwillig liet vangen. De eerste keer duurde 3 maanden, en wisselend maakten we vooruitgang, maar na ruim 1,5 jaar zijn zijn goede periodes nog steeds zeldzaam en laat hij zich 19 van de 20 keer nog steeds niet vrijwillig aanraken.

Ik heb inmiddels al veel strategieen geprobeerd.
- hem in een kleinere ruimte isoleren en de catchinggame doen (gaat tegen mn vrijheidsbelofte in, en hij raakte daar snel van in paniek)
- Achter hem aan en met hem meewandelen, net zolang tot hij nieuwsgierig wordt. (is nog nooit gelukt)
- Hem een boterham aanbieden, en op mn knieen gaan zitten zodra hij overweegt hem te komen halen. Zoniet, dan gewoon blijven meewandelen en aanbieden. (is een tijdje gelukt, maar gaf geen stabiel resultaat)
- Hem jaloers maken door andere paarden te voeren die wél zich laten halsteren en aan hem te keuze laten om zich ook te laten halsteren of niet. (zo ja, dan voer, zo nee, dan niet) Lukte de eerste keer perfect, maar daarna om een vage reden geen enkele keer meer (nu 4 keer gedaan)
- Hem in gedachten en in woorden uitleggen waarom het MOET. Dit had nog het beste resultaat, hij heeft me nog nooit teleurgesteld. maar aangezien we nog 2 weken hebben is er nu nog geen dringende reden dat het vandaag MOET. Dat lijkt een erg duidelijk verschil voor Damat te zijn. Want ondanks mijn duidelijke uitleg laat hij zich nu niet zien. Ik wéét dat hij zich zal laten vangen als de bekapper komt. maar in de tussentijd zou ik hem graag voorbereiden op het trailerladen voor de verhuizing. Ik wil namelijk niet dat hij zich op de dag van de verhuizing wél laat vangen en dat ik zijn vertrouwen dan direct beschaam door hem in de trailer te zetten en naar een compleet nieuwe omgeving te brengen.

Mattie is niet echt bang voor mij. Ik heb sterk het gevoel dat hij bang is om teruggebracht te worden en daardoor liever bij me uit de buurt blijft. Het is meer een soort verzet, een gewoon niet willen maar dan wel vanuit een reden van angst. Snappen jullie nog? Maar zolang hij bij zijn standpunt blijft, kan ik hem niet duidelijk maken dat zijn angst niet gegrond is.

Hebben jullie misschien nog creatieve ideeën om hem over te halen zich te laten vangen?

[Mieke]

Je hebt het prachtig uitgelegd Sandra, ondanks ik Damat niet ken zie ik het zo voor mij.

Je haalt toch zelf aan hoe het wel kan lukken toch? Met gedachten en woorden ga je hem uitleggen dat je hem "nu" gaat vangen voor een knuffel en een aai, en dan laat je hem gewoon terug los. je kan ook opteren voor na het ritueel van vangen, aaien en knuf een klik, of een anders signaal te geven dan een kleine beloning, draai je om en ga gewoon weg.
Zo zou ik het proberen. Elke dag weer opnieuw, vangen en na een aai of een knuffel gwoon krijgt hij zijn vrijheid terug. De laatste week zou je kunnen opteren voor het "nu" vangen en eventjes met hem naar de trailer wandelen, terug weg en loslaten.

[Linda]

Sandra, heb je al eens een keer op camera opgenomen wanneer je Damat ging 'vangen' toen het echt moest en een keer wanneer het niet moest (en hij dus niet kwam)? Misschien toch iets in je houding of iets dat je doet wat dan anders is afgezien van het uitleggen in gedachten aan Damat? Een video kan dan misschien uitkomst bieden...

[Antheman]

Dezelfde stratgieen heb ik bij Merrit toegepast.

Wat mij heel goed geholpen heeft, is de cathing game gewoon in de wei doen.

Later deed ik dit ook met Andor, [size=99px]want ze houden gewoon vergadering met elkaar als jij weg bent hoor[/size], (lekker uitwisselen welke grap vre-se-lijk leuk is )
Met Andor deed ik de catching game op de fiets in de wei. Werkte perfect!

Met beiden daarna noooooooit meer 1 ophaal issue gehad. Diegene die mij kennen, die Merrit kennen, weten hoe lang, en hoeveel problemen ik met ophalen heb gehad.

[sandra]

Bedankt jullie beiden.

@ Mieke.
Hij krijgt nu al maandenlang elke dag wat brokjes uit de hand. Dat lukt wel. Ik kan hem zelfs overhalen om spaanse pas te doen. Ik heb hem dat in vrijheid kunnen leren. Maar aanraken, dát niet. En zeker niet als ik het halster vastheb. ookal maak ik er al weken een ritueel van om het halster gewoon altijd bij me hebben, al die weken mag ik hem een brokje voeren, maar dat is het dan ook. dan draait hij gauw zijn hoofd van me af en loopt weg. Ik kom dus zo niet verder, ondanks dat ik hem al zo'n 6 weken denk ik, consequent geen poging heb gedaan het halster uberhaupt om te doen.
Een aai of een knuffel lijkt voor hem (of misschien ook voor mij?) geen belangrijke reden te zijn.

@linda
Ik heb inderdaad nog geen actuele filmpjes van het vangen in die 2 situaties. Het kan heel goed zijn dat het in mijn houding zit. Maar dan NOG. Moet ik er dan genoegen mee nemen dat Damat tot in lengte van dagen zich alleen laat vangen als het écht MOET? Intentie kun je niet acteren. Na 1,5 jaar voelt het vrij hopeloos.

[sanne]

wat doe je verder met hem als je hem dan te pakken hebt? voer geven, oefeningetjes?

[sandra]

Vooralsnog ving ik hem alleen voor dringende dingen (die natuurlijk dringend waren maar niet direct "leuk" voor hem).
Zoals deken op en af, bekappen, verhuizen van weiland, of ernstige klitten uit zijn manen halen (vind hij afschuwelijk).
Vaak eindigde ik dan met een korte spaansepas, omdat hij dat zo heel erg stoer vind om te doen. Zo probeerde ik er dan een positieve draai aan te geven.
Ik hield het altijd zo kort en leuk mogelijk, en Shanna bleef altijd heel dichtbij. Maar omdat hij zich voor "leuke" dingen niet laat vangen zijn het dus vooral noodzakelijke dingen die we dan doen. Uiteraard met brokjes als beloning.

[Linda]

Bedankt jullie beiden.
@linda
Ik heb inderdaad nog geen actuele filmpjes van het vangen in die 2 situaties. Het kan heel goed zijn dat het in mijn houding zit. Maar dan NOG. Moet ik er dan genoegen mee nemen dat Damat tot in lengte van dagen zich alleen laat vangen als het écht MOET? Intentie kun je niet acteren. Na 1,5 jaar voelt het vrij hopeloos.

Misschien is het iets wat je niet zou verwachten...bijvoorbeeld dat je het halster anders vast hebt dan wanneer Damat echt MOET, of dat je minder voorzichtig bent (of minder aarzelt), of dat je het touw 10 keer zwiept i.p.v. 5 keer...ik noem maar even wat. Het zit soms in dingen die je niet zo gauw zou verwachten. En Damat lijkt me een behoorlijk gevoelig paardje die zoiets kleins wel opmerkt

Moeilijk hoor. Ik kan me goed voorstellen dat je na 1,5 jaar idd tegen dergelijke gevoelens aanloopt van twijfel en hopeloosheid. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het moeilijk vind om tips te geven vanachter de computer. Zeker wat Damat betreft, want hij is toch een behoorlijk 'beschadigd' paardje. Ben met je aan het meedenken: Ben je misschien daardoor niet té voorzichtig met hem?

Voorbeeld: Bij Droo heb ik iets dergelijks ook gezien. En dan met name bij het opzadelen. Ik was te voorzichtig/beleefd en daardoor wantrouwde hij de situatie als ik hem wilde opzadelen. Als ik gewoon het zadel pak en hem met beleid maar wel op z'n boerenfluitjes opzadel, is hij er wel oké mee. Voor mij voelt het alsof ik dat zadel er gewoon op kwak, maar hij wordt er juist rustig van omdat ik er geen 'big deal' van maak...

[peaches]

en evelien, heb je het haar wel es laten proberen of gewoon iemand anders als jij? Ik bedoel...niet dat dat ene oplossing is maar misschien kun je zo uitsluiten dat het niet aan jou (houding?) ligt.

En waarom "moet" ie straks mee verhuizen? Kan hij niet daarblijven zodat de druk van het moeten eraf is maar je wel gewoon met dat doel elke keer ernaartoe gaat om eraan te werken? En dan gewoon vertrekt als hij eraan toe is?

(ben namelijk de reden vergeten waarom ze verhuizen)

[sandra]

Ze verhuizen omdat ik de verzorging daar niet meer aankan. Daarom gaan ze zo snel mogelijk naar de nieuwe paddock direct naast ons huis. Ik hoop binnen 2 weken. Dat is in het voordeel van Damat, want dan zien we elkaar de hele dag door korte ogenblikken, ipv 1 keer per dag.

Eveline heeft volgens mij nooit met damat gewerkt. In goede periodes komt hij wel bij haar in de buurt. Maar in slechte periodes (zoals nu) blijft hij nog erger weg als ik iemand meeneem, wie dan ook... Hij neemt dan niet eens de moeite te kijken wie het is.

@ linda.
Ik begrijp wat je bedoeld. Ik zit zelf nu erg te denken in hoeverre ik dat doe, en hoeveel invloed zoiets heeft op dit probleem. Ik ben natuurlijk voorzichtiger met hem. Ik probeer hem nooit rechts de benaderen bijvoorbeeld, en zal niet gauw door zijn bubbel lopen.
Het verschil in reactie van hem zit hem in het exacte moment dat ik het halster om zijn hals wil leggen.

Geen noodzaak:
Hij komt naar me toe, neemt een brokje aan en op een goede dag staat hij met zijn voorhoeven op een halve meter afstand en dus vrij dichtbij. Hij ziet het halster en draait zijn hoofd weg. probeer ik nog gauw het halster over zijn hals te leggen (eenmaal door dat punt heen laat hij zich prima halsteren) dan rent hij weg, probeer ik dat niet, dan wandelt hij rustig bij me vandaan en gaat op een afstand staan kijken. Vaak komt hij dan ook niet meer de eerste 10 minuten.

Wel noodzaak:
Hij komt naar me toe, neemt een brokje aan, staat weer vrij dichtbij, maar laat zijn hoofd zakken en laat zich probleemloos het halster omdoen, zonder hierbij een moment te twijfelen. Door deze houding kan ik het allemaal ook wat makkelijker en "lomper" doen.

Ik ben de laatste tijd erg veel aan het praten tegen hem. Leg hem hardop en in gedachten uit wat ik wil gaan doen en waarom. Verzeker hem dat ik ervoor zorg dat er niks vervelends gebeurt en dat Shanna bij hem mag blijven, etc. Ik probeer ook echt wel om de noodzaak ervan zelf heel goed te voelen. Maar om de een of andere reden helpt het niet om hem in een bepaalde dagelijkse routine te betrekken. Hij heeft besloten dat mensen niet leuk zijn, en wil alleen wat met ze te maken hebben als het niet anders kan of zo.

[Maaike]

Waarom het niet omdraaien en dus wel verplicht pakken een paar keer per week en dan ook echt iets gaan doen. L1/L2 oefeningen, gewoon trainen. Dan krijgt hij misschien minder het idee dat je hem weg gaat doen en wordt vangen iets normaals. Hij leert je vertrouwen, hij krijgt iets, leert iets en laat zich waarschijnlijk ook makkelijker vangen uiteindelijk.

[nienke07]

Het blijft een dilemma... het lijkt me ontzettend moeilijk. Damat gevoelig, jij gevoelig.. je wilt het zo graag goed doen... hebt daar véél voor over..
Toch kan ik me wel vinden in wat Maaike schrijft.. (en ergens haalde Linda het toch óók al een soort van áán). Enige is, dat het voor jou op dit moment eigenlijk niet te doen is... je kán gewoon weg niet achter hem aan sjokken (of fietsen, geen slecht idee met de oppervlakte die ook jij hebt!) door het land..
Mijn advies zou zijn.. laat het rusten voor nu.. je wéét dat Damat straks als het MOET, zó zijn halster omheeft en in de trailer staat.
Ga er pas weer wat mee willen als je dat zèlf ook kán.. Scheelt jou èn Damat ook wat frustratie... Wellicht straks aan huis, op vlakkere bodem, dat je dan wèl kan doen wat Maaike oppert... iets minder voorzichtig, iets meer 'gewoon' dóen... maar doe 'het' als je het GOED kan doen...

In iedergeval sterkte..

[sanne]

ben het met maaike eens.
Elien en ik hebben een keer zo'n paardje gehad als gezelschap van tas. Eerst veel undemanding time (gewoon doordat we altijd stonden uit te mesten) daardoor kwam hij al een stuk makkelijker naar ons toe. Heel veel problemen met het halster om het hoofd.. Wij hebben het gewoon genegeerd en toch het halster omgedaan en zijn met hem gaan spelen. Dat heeft het nog veel meer verbeterd. Dit soort paarden zijn niet geinteresseerd in snoep. Ze willen duidelijkheid en zekerheid en dat krijg je naar mijn mening door een goede communicatie. Tenminste, als ik naar tas kijk, is het echt communicatie=relatie. Niet blijven ontwijken wat hij niet durft, maar juist hem laten zien dat het allemaal niet eng is. Jij bent juist de aangewezen persoon om dit te doen, omdat je er al al die undemanding time in hebt zitten. Wees niet bang om hem nog banger te maken, maar laat hem gewoon zien dat er niets engs gebeurt.

[Linda]

Eens met Nienke

En verder voor als je er alvast over na wilt denken :Wat doe je de dagen voordat het noodzaak is? Doe je dan ook wat met Damat of staat hij dan gewoon in de wei en ga je hem opzoeken etc.?

Ik kan me namelijk voorstellen dat, wanneer je de dagen ervoor een soort van undemanding time (op wat voor manier dan ook) met hem hebt gedaan, hij op de dag van noodzaak wel zin heeft om wat te doen. Probleem is dat er zoveel factoren zijn die mee kunnen spelen. Een (al is het maar 'iets') zekerdere houding van jou, de dagen ervoor waar hij niets hoefde te doen en jij alleen aanwezig was, zijn stemming, jouw stemming etc.

Damat is ook niet een paard wat veel van aanraking houdt geloof ik he? Droo is dat ook niet en Droo vertoont nog best vaak, hetzij in lichtere mate, wel eenzelfde soort houding die jij beschrijft als het halsteren e.d. geen noodzaak is. Op goede dagen blijft hij staan en draait hij z'n hoofd niet weg. Op 'slechte' dagen loopt hij weg zodra hij mij het halster ziet pakken en spelen we een mini-catching game Als ik dan eenmaal mijn arm over zijn hals heb, vind hij het oké en ook leuk om wat te gaan doen.

Ik zit te bedenken hoe ik dat ook alweer in het begin opgelost heb...volgens mij is Droo's houding wat verandert toen ik @liberty in een afgezette ruimte gewoon catching game ging spelen. Toen dat eenmaal goed ging, ging het in de wei ook veel beter. Het halsteren, vervolgens niets doen en dan weer het halster af en de vrijheid in, werkte bij Droo niet. Het 'jaloers maken' ook niet. In het begin was het weglopen bij hem een kwestie van weinig vertrouwen, maar het is inmiddels verandert in een LB 'bleh, ik heb gewoon geen zin'. Als hij dan eenmaal het halster om heeft, krijgt hij wel weer zin om wat te doen. Net zoals iemand die zich verveelt en denkt nergens zin in te hebben. Vervolgens ga je gewoon wat doen en dan blijkt dat je het zo leuk vindt dat je niet meer wilt stoppen. Als ik eerst het halster beleefd voor Droo z'n neus houdt om hem eraan te laten snuffelen kan ik met 100% zekerheid zeggen dat hij zijn hoofd draait en hij weg loopt. Ik raak hem daardoor ook altijd eerst op zijn hals of schoft aan. Draait hij dan weg, dan is het 'game on' en doen we catching game. Draait hij niet weg, dan doe ik soms nog een 'pre-flight' check en aai hem op z'n hals voordat ik mijn arm over z'n hals doe en het halster om doe. Dat gaat allemaal vrij snel en zonder aarzeling (vloeiende beweging).

Kan het zijn dat Damat inmiddels misschien ook gewoon LB reageert? Zeker omdat je zegt dat hij gewoon langzaam van je wegloopt...ik weet natuurlijk niet hoeveel tijd je hebt, maar in dat geval zou ik net zolang met de catching game doorgaan tot hij blijft staan, ik hem kan benaderen en het halster over zijn hals kan leggen. Dan kijken of je daar tevreden mee bent en het laat zitten voor die dag of dat je gewoon iets met hem gaat doen.

Ben het ook eens met Maaike. Als je hem dan hebt kunnen halsteren, waarom dan niet wat games met hem doen? Op die manier creeer je misschien gelijk een positief patroon in Damat.

[anroomy]

Ik denk even aan een geval wat wij hier ook hebben gehad...dat paard was nergens bang voor als hij het halster eenmaal om had....maar tot die tijd kon je hem gewoon niet benaderen... ja zijn neus aanraken ofzo maar zeker niet aan de zijkant komen of hem daar aaien...
Met eten werd het beter en kwam hij wel steeds terug maar hoe vaker je iets probeerde hoe slechter hij terug wilde komen...

Het meisje waarvan de pony was hebben we het andere paard (zijn beste vriend) naar een andere wei laten brengen. Dat was ook het plan met die andere maar hij wilde geen halster om dus moest hij maar blijven... Hij kon wel goed alleen blijven....beetje hinniken maar geen paniek ofzo.

Dan de waterbak uit de wei gehaald. Vanaf die dag was het aan haar om haar paard minimaal 3 keer per dag water te geven! Dan twee keer per dag een bakje eten en tijdens het bakje eten een beetje undemanding time...
Dan ook nog eens 5 keer 10 minuten per dag even bij hem zijn...wortel geven, halster mee en NIKS vragen...

De rest ging vanzelf eigenlijk....
Het heeft een week of 3 geduurd voordat ze de wei in kon lopen en hem direct kon halsteren...toen mocht hij naar zijn vriend in de wei met water voorziening en hebben we het ritueel van het voeren en wortel brengen nog een aantal dagen herhaald...
Nooit meer een probleem om hem te vangen...

Dit paardje had altijd een halsband om....altijd....

Na deze 3 weken heeft het meisje hem zelf af gedaan....ze had eindelijk genoeg vertrouwen in zichzelf en de pony dat ze hem wel zou kunnen vangen....

Ik vond het mooi...