go get your horse... ehhh... hoe dan?

[Dunya]

Ik ga met Mieke en Maaike mee.

Enerzijds zou ik hem het 'vangen' aanleren door hem gewoon te aaien, niets anders, zodat hij inziet dat er niet altijd meteen iets gaat gebeuren dat eng is. Toen ik mijn merrie 3.5 jaar geleden kocht was ze 5 jaar en was ook nooit iets mee gedaan. Ze stond ook wel buiten in een kudde, niet extreem zoals Damat dus. Ze kende gewoon niets, ook geen mensen. Wel negatieve ervaringen met mensen. Ik heb echt maanden lang achter haar aan gelopen en heb dezelfde methode gebruikt. Undemanding time, dat je vast al veel hebt gedaan. Als ik haar 'had', gewoon even aaien. En weer weg. En belangrijk: Jij loopt eerst weg. Niet hij. Weg gaan op een goed moment.
Daarna zou ik het gaan afwisselen. Dus inderdaad ook lekker aan de slag gaan, zodat hij wat meer leert, maar ook af en toe gewoon een aai gaan geven en weer gaan.
Heeft hier gewerkt. Na een half jaar schat ik zo, heb ik nooit meer vangproblemen gehad.

[etoucha]

Voor mij is het niet aangeraakt willen worden een friendly game probleem; ik zou ook geen andere dingen aanleren, want dan ga je al heel snel over zijn grens, en dat heb je net beloofd om niet meer te doen.
Ik heb zelf een paard wat extreem RB-I kan zijn, en haarscherp reageert op mijn intentie: als ik iets 'wil', haakt hij af, als het mij niets meer uitmaakt kan het wel. Ik heb uren en uren bij hem in de wei gestaan , tot ik er moedeloos van werd. Vermoedelijk heeft mijn moedeloosheid het 'willen' verdreven, en nu begint de muur rond hem eindelijk wat af te brokkelen; ik kan hem meestal aanraken zonder dat hij zijn hoofd wegdraait of rustig wegstapt, ik krijg nu ook eens een confident vragend snuitje. Misschien moet je het halsteren gewoon loslaten (wel het halster meenemen) en er gewoon voor hem zijn zonder wil, mogelijk geeft hij dan zelf wel aan wanneer hij er klaar voor is. Ik wens je veel succes en een zee van geduld, want 'it never takes longer than 2 days' , maar die duren echt wel heel lang wachtend en retreatend.

[sandra]

pff, hehe, ik wil elke keer reageren, maar om allerlei redenen heb ik al 3 keer mn antwoord niet kunnen versturen. Nog een poging

@ Maaike en Sanne . helemaal mee eens dat vangen iets normaals moet zijn en geen opdracht an sich. maar dan moet je hem wel kunnen vangen... Nu kom ik gewoon niet in de buurt om zelfs maar het halster over zijn hals te laten zakken... Ik kan dus wel zeggen "ik negeer zijn reactie", maar wat valt er te negeren als Damat al weg is voor ik de kans krijg...

@ Nienke.
Ik heb al heel wat weken besteed aan achter hem aan sjokken. maar matties nee blijft gewoonweg nee. Hij bewaart alleen maar meer afstand en blijft de volgende dag nóg verder bij me vandaan.

@ Linda.
ik heb inderdaad nu het plan vandaag een stukje af te zetten om de catchinggame wellicht te kunnen gaan doen. Ooit ben ik zo begonnen, toen ik hem net had en hij nog niet veel gras mocht. Ik denk erover hem een paar dagen hierin te isoleren om zo makkelijker contact met hem te maken. Ik denk inderdaad dat Damat inmiddels inderdaad eerder LB is dan RB bij het weglopen. Vorig jaar was hij nog heel duidelijk RB hierin, wellicht dat de catchinggame nu beter werkt dan toen.

Isolatie kan mij inderdaad, wat anna zegt, in een belangrijkere positie brengen. Zonder water gaat me wat ver, vooral omdat 3 keer langsgaan geen haalbare kaart is nu. Maar met voeren en contact maken kan het natuurlijk wel helpen. Ik denk er ook over om, áls hij zich laat vangen, het stalhalster om te laten. net als in het begin. Dat maakt het vangen wat makkelijker, zodat ik door dit dode punt heen kan.

[sanne]

halster of halsband omlaten in het begin lijkt me een goed idee. En dan wat communicatie opbouwen, zodat hij bijv. begrijp dat als jij stilstaat, hij ook moet stilstaan, je zijn achterhand kan wegdriven etc etc.
Verder lijkt dat kleine bakje me een goed plan. Doe alsjeblieft geen "opdrijf" catching game met hem, vooral omdat je niet zeker weet of hij lb of rb is. Probeer eens dat in zone 5 lopen, totdat er reactie komt.

[Monties baasje]

En als je hem tegelijk met andere paarden het land uit haalt? Kun je bijv. een hek openzetten zodat je andere paarden naar een paddock of stal gaan? Meestal vinden ze het niet leuk om in hun eentje achter te blijven.
Verder kan ik de dvd van de catching game erg aanraden!

gr. AnneMarie

[Mieke]

@ Mieke.
Hij krijgt nu al maandenlang elke dag wat brokjes uit de hand. Dat lukt wel. Ik kan hem zelfs overhalen om spaanse pas te doen. Ik heb hem dat in vrijheid kunnen leren. Maar aanraken, dát niet. En zeker niet als ik het halster vastheb. ookal maak ik er al weken een ritueel van om het halster gewoon altijd bij me hebben, al die weken mag ik hem een brokje voeren, maar dat is het dan ook. dan draait hij gauw zijn hoofd van me af en loopt weg. Ik kom dus zo niet verder, ondanks dat ik hem al zo'n 6 weken denk ik, consequent geen poging heb gedaan het halster uberhaupt om te doen.
Een aai of een knuffel lijkt voor hem (of misschien ook voor mij?) geen belangrijke reden te zijn

Geef je gewoon brokjes of doe je wat clickertraining met hem? Dat vind ik een fundamenteel verschil. Met clicertraining kun je je paard zonder aan te raken toch wel veel dingen leren. Zo kan "hoofd laag" heel gemakkelijk aangeleerd worden, staat mooi uitgelegd in boek van Inge T. Misschien toch is clickeren toch wel een piste voor Damat? Tenzij eten hem niks zegt natuurlijk.

[sandra]

dat gaat natuurlijk wel. Hij loopt prima los mee achter Shanna aan. Maar dat lost het vangprobleem natuurlijk verder niet op.

[anroomy]

Hihi het water idee was ook meer een idee als hij straks thuis staat...dan kan het wel makkelijker. Voor nu is dat niet echt een optie.

Ik geloof echter niet zo het 'gewoon doen' verhaal....niet met een paard wat niet in de buurt wil komen....

[sandra]

nee precies. natuurlijk moet het ooit laconiek gebeuren. Maar nu geeft Damat duidelijk aan niet te willen of te kunnen. Tja, dan valt er weinig "gewoon te doen". Daar moet je dan toch iets mee. maar wat... pfff

[trea]

Ik geloof echter niet zo het 'gewoon doen' verhaal....niet met een paard wat niet in de buurt wil komen....

Ik wel.
vind dat hetzelfde als desensibiliseren, als extreme friendly, get the tongue etc etc..
Het paard in een kleine ruimte zetten, tactieken toepassen (never ever give up at a brace, weglopen = brace) en ontspannen als Damat het toelaat.
Eventueel ondersteunen met clickeren (als hij gevoelig is voor voer) en zorgen dat hij het halsteren al heel gauw gewoon gaat vinden.

Pasgeleden heb ik aan iemand die hetzelfde probleem had, deze tekst geschreven:
Je moet even loslaten dat het om een halster gaat. Het gaat namelijk NIET om het halster, het gaat om het feit dat het paard nu niets over zijn ogen wil. Door angst, trauma, pijn.. is het alle vertrouwen kwijt in 'iets' dat over zijn hoofd gaat.

Ga je beginnen met 'hertrainen' van dit trauma, is je doel dus dat het paard leert dat ALLES wat een mens over zijn hoofd doet (en of dit nu een pyama, een plastic zeil of een halster is) per definitie VEILIG is.

Daarom begin je
- zonder halster,
- een goede timing!
- een emmer met geduld
- voedselbeloning (bij voorkeur: biks en geen grote snoepjes waar ze lang op moeten kauwen. Iedere keer gewoon 1 biksje geven als beloning) MITS het paard beleefd om kan gaan met voedselbeloning EN het hem stimuleert om sneller te leren (dit is niet bij ieder paard zo, dus dat moet je wel weten)


Je begint met je handen het paard te aaien. Langzaam ga je richting hoofd en ogen. Let erop dat je NIET stopt als het paard terugtrekt (dit is echt zó belangrijk, want hiermee geef je het paard een signaal dat het 'nare' weggaat als hij terugtrekt)

Áls hij terugtrekt en wegloopt, loop dan gewoon mee, maar blijf aaien. Het is voor dit doel handig als het paard niet op de wei staat, want als hij gaat rennen kan je hem niet bijhouden natuurlijk. Zet hem op stal of in een kleine ruimte zoals een paddock)

Op het moment dat het paard stilstaat, METEEN stoppen met aaien, je een beetje terugtrekken, handen laag en eventueel een voedselbeloning geven (enkel en alleen als je timing met aaien en stoppen goed was!)

Doe dit zóvaak (trek je emmer geduld open) tot het paard geleerd heeft dat weglopen er NIET voor zorgt dat het 'enge' weggaat, maar dat juist STILSTAAN ervoor zorgt dat het weggaat en dat het eigenlijk helemaal niet zo eng is als het lijkt.

Als het lukt met je handen, het paard heeft ALLE vertrouwen terug, ga dit dan doen met een strotouwtje in je handen. Aai hem weer over het hoofd en ogen met je handen en daarin dat touw, tot het allemaal oké is.

Doe dit vervolgens met alles wat maar in je opkomt. Een plastic zak, een bal, een handdoek, een halster.
Vergeet niet je timing om pas te stoppen als het paard stil staat en het toelaat.

Daarna (en misschien duurt het wel 3 dagen hoor! Pat Parelli zegt altijd: 'it never takes longer than 3 days') ga je het halster omdoen. Let weer op je timing, zogauw het paard denkt: ammehoela.. blijf je hem achtervolgen met het halster en je stopt en draait je om of loopt van hem weg als hij stilstaat.

Probeer de eerste keer niet meteen het hele halster om te doen. Kap het in stukjes. Eerst tot aan de neusbrug, doe dit 50x en ga dan pas een stapje verder. Als het niet lukt, ga je weer een stapje terug naar wat je daarvoor deed en het nog wel lukte.

Deze methode werkt ALTIJD!
Mits je de timing goed hebt
op het juiste moment stopt
je geduld niet verliest
en begrijpt dat het paard niet anders kán doen dan wat hij doet (ook al heb jij, als mens hele andere plannen) Hij doet het niet om jou te pesten, maar hij kán gewoon niet anders tot JIJ hem geleerd hebt dat het ook anders kan EN het hem ook nog eens minder stress oplevert op jouw manier.

Ze heeft het gedurende 3 dagen gedaan en het probleem is verdwenen. Het is niet helemaal op Damat van toepassing, maar het gaat om het principe, de rest kan je zelf invullen.

[saar]

Volgens mij is er op dit moment geen oplossing, dus kan je alleen maar loslaten. Ik denk, vrees, dat je zwangerschap er ook mee te maken heeft. Je bent op dit moment verdacht, omdat je anders beweegt en doet als een normaal mens. Motorische veranderingen horen bij zwangerschap en paarden, zeker onzekere typjes, zijn daar nou eenmaal hyperalert op. Lekker niets aan doen, gewoon over een paar weken naar huis halen en pas als je lichamelijk en mentaal weer herstelt bent oppakken. Damat accepteren in zijn staat, jezelf accepteren in jouw staat en voor 2010 maar weer eens kijken hoe jullie verder gaan.

Je hebt hem vrijheid beloofd en hij neemt dat. Hij geeft wel aan wanneer je verder mag, dat hoort bij je belofte. (en jouw "ongeduld", dat hoort bij je hormonen denk ik ) Want als dit al maanden genoeg is, waarom moet het nu ineens wel?

[Horsefreakje]

Je hebt het mooi uitgelegd Trea, ik denk dat dit idd in de meeste gevallen een prima oplossing is zo.

Ik zeg wel, in de meeste gevallen.. Maar als ik Damats probleem lees, denk ik dat het eerder helemaal niet dan niet helemaal van toepassing is bij Damat. Neem nu je eerste stap:

Je begint met je handen het paard te aaien. Langzaam ga je richting hoofd en ogen. Let erop dat je NIET stopt als het paard terugtrekt (dit is echt zó belangrijk, want hiermee geef je het paard een signaal dat het 'nare' weggaat als hij terugtrekt)

Maar als ik het goed begrepen heb, lukt zelfs dat nog niet met Damat.

(...)maar na ruim 1,5 jaar zijn zijn goede periodes nog steeds zeldzaam en laat hij zich 19 van de 20 keer nog steeds niet vrijwillig aanraken.

Geen noodzaak:
Hij komt naar me toe, neemt een brokje aan en op een goede dag staat hij met zijn voorhoeven op een halve meter afstand en dus vrij dichtbij. Hij ziet het halster en draait zijn hoofd weg. probeer ik nog gauw het halster over zijn hals te leggen (eenmaal door dat punt heen laat hij zich prima halsteren) dan rent hij weg, probeer ik dat niet, dan wandelt hij rustig bij me vandaan en gaat op een afstand staan kijken. Vaak komt hij dan ook niet meer de eerste 10 minuten.

Áls hij terugtrekt en wegloopt, loop dan gewoon mee, maar blijf aaien. Het is voor dit doel handig als het paard niet op de wei staat, want als hij gaat rennen kan je hem niet bijhouden natuurlijk. Zet hem op stal of in een kleine ruimte zoals een paddock)

Hier zeg je 't zelf. Ook niet echt van toepassing....Damat staat op 2ha land als ik het goed gelezen heb? En volgens mij is het ondenkbaar om bij Damat met hem mee te lopen en 'm te blijven aaien.. Ik dacht dat Sandra ergens gezegd had dat hij in paniek raakt van Catching game, dus ik denk dat hij gewoon zal gaan rennen dan..


Zelf zou ik ook niet meteen goed weten wat je nog kunt proberen.. Je hebt al vanalles geprobeerd en iedereen denkt mee, dat is wel fijn. Het is volgens mij wel heel belangrijk dat je weet of het nu Lb of Rb is.
Ik heb ook een tijdje moeilijkheden gehad om Pipa te vangen, en omdat ze 'van nature' Rb extrovert is, dacht ik altijd dat het een confident issue was en dat ik dus vooral moest wachten tot ze uit zichzelf naar me toekwam, of dat ik haar voorzichtjes moest benaderen enzo..zonder veel effect. Tot iemand er mij opwees dat het toch echt wel Lb was.. ik besloot het erop te wagen en de catching game te doen- en Pipa was helemaal onder de indruk en gaf me twee oortjes en twee ogen en ze was bijna niet meer van me wég te slaan.

De catching game is in jou geval blijkbaar geen oplossing, maar dat bedoel ik ook niet, wat ik bedoel is dat de aanpak heel verschillend is bij een Rb dan bij een Lb paard.
Maar daar schiet je natuurlijk ook niet veel mee op, want je hebt zowel dingen geprobeerd voor een RB-issue als dingen voor een meer Lb-issue als ik het zo lees..Maar toch, volgens mij ligt daar echt 'de sleutel'.

Het is iig een goede zaak dat hij dichter bij huis komt. Beter veel korte sessies dan een keer per dag zo. En dan kun je 'm ook echt afhankelijk van je maken door z'n waterbak weg te nemen..

Ik denk en lees iig vast en zeker mee..

[sandra]

trea quote hier een stukje wat ze eerder aan iemand anders heeft geschreven, dus in een aangepaste versie zou het best toepasbaar kunnen zijn denk ik. Ik moet dan gewoon nog een paar passen terug, tot aan het benaderen en van daaruit gaan werken.

Maar ik hoop toch dat trea wel weet dat ik die dingen ook wel weet. Dat hele verhaal heeft betrekking op een kopschuw paard dat wél aan te raken is. Damat IS niet kopschuw, maar is niet aan te raken.
Ik denk zelf dat hij geen angst heeft voor het halster, maar voor wat er misschien daarna met hem zal gebeuren. Ondanks dat ik hem, in goede periodes, dagelijks even een halster op en af deed, zonder ook maar een enkel gevolg, zit die angst blijkbaar erg diep bij hem.

Het probleem is dat ik hem geen positieve ervaringen kan laten opdoen over het "daarna", als hij er niet eens over peinst het een keer te proberen... Hij is daar erg vastbesloten in. Roos heeft dat in gesprekken ook enkele keren bevestigd. Ik heb dit besluit van hem willen accepteren, maar ik hoop dat men hier begrijpt dat ik met de verhuizing in het zicht, en met gewoon het gevoel van onmacht hierin, graag een manier zou vinden om hem over zijn eerder genomen beslissing te doen nadenken. Zélfs als dat betekent dat ik hem er zachtjes toe moet dwingen.

@saar.
Ik neem je wijze woorden mee in mn gevoel hierin. Ik kan het ook wel loslaten, maar ik blijf erbij dat dat een uitstel is. Als ik binnen 2 weken hierin geen resultaat heb, dan weet ik ook wel dat ik hem op een dag prima zal kunnen verhuizen.Misschien niet onder ideale omstandigheden, en met meer stress dan mn bedoeling was, maar hij zal het overleven.
Maar ook na de verhuizing zal ik veel van de tips die ik hier heb gekregen kunnen overwegen. het probleem is er al 1,5 jaar en blijft ook gewoon als ik er niets aan doe. Ik heb dit topic dan ook niet geopend met een kreet van: help ik heb nog 2 weken en het moet NU!, maar ik hoop natuurlijk wel wat alle beetjes advies Damat en mij kunnen helpen een stukje verder te komen.

Wat niet kan, dat kan niet. Ik ga hierin totaal NIET mee met trea's opmerking dat het nooit langer dan 3 dagen duurt. Zo simpel liggen de zaken helaas hier niet.

[Horsefreakje]

Zo is het, Sandra! Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan..
Jij en Damat geraken er samen wel uit Kijk eens hoever je al geraakt bent met Shanna. Ik heb er alle vertrouwen in .

[sandra]

[size=99px]Hoe meer ik van ze weet, hoe minder ik ze snap...[/size]

Vandaag maar begonnen met een klein stukje afzetten. Vorige week bracht ik de paarden voor een voerbeurt naar de aangrenzende wei. Misschien was dit wel too much voor Mattie, dus vandaag een stukje van 5x5 afgezet IN de wei, vlakbij de hooiplek, een veilige plaats.
Ik nam het stalhalster mee, voor "wie weet".

Eerst de shet het land uit, naar zijn vriendjes ernaast. Die veroorzaakte nogal wat onrust af en toe. Toen mocht Shanna het halster om en kreeg een bakje voer in het kleine stukje.
Mattie kwam bij me staan en ik mocht hem zomaar spontaan op zijn hals aaien... Eh... hou jij het forum stiekem bij Damat? Waar is je i-phone???
Hij mocht zijn kunstje laten zien, en dat deed hij vol enthousiasme, en bleef ook daarna bij me in de buurt.

Ik liet hem het halster zien en... ik deed hem om. Zomaar, vanuit het niks.
Ik snap er niks van...

Shanna paddock uit, nieuw voer gehaald, Mattie paddock in. Dit mocht hij vrijwillig, zonder touw aan het halster. Wie weet morgen touw, vandaag nog niet. Lekker eten, zelfs even knuffelen en toen weer paddock uit.

Mattie blijft voor mij een onbegrijpelijk paard, maar mn smile is voorlopig niet meer van mn gezicht te vegen! Ok, dit is al vaker gebeurd en het is geen garantie dat hij morgen nog steeds zo is. Meestal niet zelfs. Maar elke keer is er een. het stalhalster is nu om, dat scheelt hopelijk al een boel.